6 De auteur ging de Hemel binnen

En zo ging ik de Hemel binnen, waar elke gemompel een gebed was en waar de hele atmosfeer gevuld was met wierook. Hoe magnifiek, groot en lichtgevend was het. Uit alle richtingen verlichte de Gods macht de heldere lichten die schenen op de inwoners van het Paradijs die verenigd waren om het grandioze feest te vieren.

Ik was onder de indruk door de bloemenkransen die de altaren versierden, met wierook ervoor die opsteeg en aangenaam was voor God de Schepper. Wat een prachtig feest. De hoofden van de vrouwelijke Heiligen waren in verschillende stijlen gekamd maar niet zoals op aarde. Ze zagen er beminnelijk uit en geparfumeerd. Hun kledij was niet van materiaal, maar van grote geurende bladeren die nog glinsterden met de dauw nog op hen. Ik hoorde het geritsel van deze bladeren die zelfs nog kleine druppels dauw op zich hadden. Anderen waren gekleed in fluweel, zoals de vleugels van grote vlinders. Elk kleur stelde de verschillende verdiensten voor van verschillende planeten. Sommige droegen lichtblauw, anderen licht groen, roze en lichtgeel, lavendel enz. Het effect was schitterend want elke Heilige werd omringd door een aura van zijn eigen kleur. Toen zag ik de mooie engelen die gekleed waren in lichtblauw met witte vleugels. Ze zagen er eeuwig jong en blij uit.

De nacht viel rond ons zoals een duistere sluier. Alle ogen keken omhoog met duidelijke verwachting als het koor begon te zingen. “Alles is in Christus en Christus is in allen.” Het gezang was zo harmonieus. Het was onbeschrijflijk. Allen wachtten in stilte met hun armen gekruist over hun hart. In de verte kon men het geruis van vleugels horen en duizenden engelen begonnen te zingen: “Christus is verrezen.” Al degenen die aanwezig waren huilden zachtjes als het hymne luider werd en de Passie van Christus herdacht. De Universele Kerk blies het Hymne van Pasen en allen verwachtten met stille emotie voor het naderen van Christus.

Het gezang van de vogels stopte en ook het engelenkoor. De duizenden geluiden in het woud hielden op. Alles van de natuur wachtte met ingehouden adem op de Verrezen Christus. Het vreugdevolle koor van de Cherubijnen van hoog in de hemel zong de eerste melodie van Pasen. Hun kleine gouden vleugels fladderden en hun fijne kleine hoofdjes bogen lichtjes terwijl ze de Verrezen Christus omringden. Hun stemmen waren zo zacht en lieflijk dat men ze enkel als hemels kon beschouwen. Er waren myriaden van deze Cherubijnen, hun fladderende vleugels en stemmen waren zo verrukkelijk dat het onmogelijk is om te beschrijven. Ze vulden de ziel met zo’n emotie dat men tegelijkertijd wilde wenen en zingen.

Dan leek Christus die meer schitterde en meer glansde dan de zon, de hele omgeving te verlichten. Een overvloed aan rozen omgaven de Cherubijnen die hun kleine armpjes uitstaken van achter hun vleugels naar Christus. De blauwe ogen van Onze Lieve Heer weerspiegelden zo’n tedere liefde dat ze straalden en Zijn gewaden gaven lichtgevende stralen. De Geest van de Allerhoogste triomfeerde over zijn vijanden en al de hemelse inwoners waren verheugd. Zijn gezicht was werkelijk luisterrijk. Hun glimlachende gezichten begroetten hem met “Heil voor onze Glorierijke Redder” met de hemelse muziek en trompetten ertussen. Het was onbeschrijflijk. De muzieknoten waren volledig onbekend voor het menselijk oor en de heiligheid ervan verhief de ziel met vrolijkheid. Hun enige verlangen was glorie en dank te geven aan de Heer God. De koren wisselden af in antwoord op de Cherubijnen. Dan plaatste de Allerheiligste Maagd Maria haar aan de voeten van onze Redder. De H. Aartsengel Michael stond erbij en droeg een lichtgevend kruis. Allen waren stil als de Aartsengel zijn stem liet horen en er precies bliksemstralen voortkwamen. Hij zei: “Christus is Verrezen” en de miljoenen zielen antwoordden “Hij is werkelijk Verrezen. Alleluia!” Er ging een Heilige mij voorbij wiens verschijning met aan iemand deed denken die ik een lange tijd geleden had gekend. Trillend van emotie luisterde ik naar de menigte van stemmen die zongen: “Christus is Verrezen, Alleluia! De Cherubijnen vlogen in vreugdevol gejubel rond en zongen de gelukzaligheid van eeuwig leven. Het gezang vervulde mij met vreugde en de Rechtvaardigen weten dat duizend jaar in de Hemel gelijk is aan een dag. Men kon de harpen horen in het hele Hemels Hof, vervuld van vreugdevolle lofzangen en lofprijzingen. Het hoogtepunt van het grote Feest was de ontmoeting van vrienden en familieleden. Het was niet zoals onze ontmoeting op aarde. Deze zuivere geesten hadden gevoelens die vibreerden tot de andere ziel. Het Paradijs is doordrongen met deze heilige liefde en ik zag dat een broer zijn zuster ontmoette in een atmosfeer die elektrisch was met vibraties. Er waren geen woorden nodig, elke ziel was doorzichten en had niets te verbergen.  Als een vriend of familielid een ander ontmoette, vermengden zich hun stralenkransen en straalden ze meer en prezen ze eerst de Heer. Toen zag ik mannen en vrouwen van verschillende naties en culturen anderen ontmoetten die lang geleden leefden en hen voorgingen, toch voelden allen zich verenigd in de Heer. De hele omgeving was stralend met lichtgevende stralen van liefde van de Schepper. Welke andere liefde kan vergeleken worden met deze? God is liefde; Hij gaf dit grote geschenk dat heilig is, verheven en buitenaards. Er waren hymnen van lofprijzing als twee zielen elkaar ontmoetten, en toen vlogen ze weg in een staat van extatische liefde en mijn metgezel zei: “Zonder liefde zou de Hemel niet perfect zijn. Degenen die liefhadden op aarde zullen verenigd zijn na de dood.” Ik zei hem: “Je beloofde mij mijn ouders te laten zien op de grote Feestdag,” en hij antwoordde: “Hoe komt het dat je hen niet gezien hebt? Kijk daar zijn ze.” Toen herkende ik mijn ouders en ik voelde een zodanige emotie, tederheid en oneindige liefde voor hen, maar plotseling verdwenen ze. Ik keek naar iedereen en ik bemerkte hoe gelukkig en intelligent ze waren. Niemand had enige problemen of moest raad krijgen omdat God hen het licht gegeven had om Zijn wetten te kennen en allen waren tevreden. Als God een bedelaar een koninkrijk op aarde zou bieden, zou hij oprecht smeken om in de Hemel te blijven met de hemelse vreugde. O, hoe mooi is het leven hierna. Als de hymnen van zegening opstegen, sprak Christus met al de uitverkorenen, en niemand kwam Zijn Heilige Persoon naderbij.

7 Voorspraak van de Heilige Maagd voor de Levenden

Op dit moment sprak de Heilige Maagd tot Haar Goddelijke Zoon met dit gebed: “O Heer en Redder, een hele natie van mensen zijn onder de heerschappij van de wrede vijand gevallen, tot wie moeten ze smeken om bevrijding van deze ketenen. U alleen, O Christus, Redder, kan het duistere en pijnlijke bestaan opheffen voor hen door Uw Genade en Barmhartigheid. Red en bescherm hen, O Heer. Geef hen licht en leidt hen in hun duistere dagen van slavernij. Geef clementie aan deze bannelingen. Bevrijd hen van hun beproevingen. Ze smeken mij in hun hulpeloosheid. Uw grote Barmhartigheid is grote dan hun fouten.” Zo bad de Heilige Moeder Maria. Dan knielde een Heilige die gekleed was in een gouden gewaad voor Christus en strekte zijn armen uit en bad: “ O Heer, herinner Uw overwinnende Verrijzenis op deze glansrijke dag en bevrijd de mensen die U toevertrouwt hebt aan mijn zorg. Blaas nieuw leven in hun geloof en leid ze naar het ware geloof. Heer, wees barmhartig voor mijn volk van Rusland die wenen. Ik was daar om te zien hoe vurig ze Uw barmhartigheid aanroepen, behalve voor de paar goddelozen, O Christus, Redder van de wereld, U bent almachtig, help mijn volk.”

Ik was in bewondering toen ik mijn soevereine Keizer zag bidden voor God, en hij voegde eraan toe: “O Heer, vergeef ons allen, we zijn Uw erfgenamen.” Christus sprak toen over het eeuwig leven en we luisterden aandachtig. De woorden van Onze Heer waren zo verheven en diepgaand, dat in mijn aardse staat en beperking, ik het niet begreep. Mijn ziel echter wel. Men kan niet luisteren naar Christus’ woorden zonder verheven te worden. Dat was het mysterie op dit glorierijke Paasfeest. In al Haar glorie nam onze Heilige Moeder, Haar plaats naast Haar Goddelijke Zoon. Mijn Keizer zei toen: “Uw Goddelijke Wil en Wijsheid zijn grote dan ik.” Toen was er een golf van enthousiasme over ons allen en Christus ging hoger. Maar waar? Een mysterie! Dit mysterie kan niet opgelost worden, noch kan het oog zien waar God vertoeft.

Christus steeg op en met Hem Zijn Heilige Moeder. Wondermooi in haar majesteit. Ze verdwenen in deze zee van licht, en de zaligen zongen: “Glorie aan U, O oneindige Heer, Zon en adem van het Paradijs. Uw zuiverheid verduistert nooit de adem van ons leven. We zien door ons geestelijk zicht het universum van Uw Koninkrijk. Uw blik is als een pijl dat iedere ziel doorboort en ons naar zijn bestemming voert. Uw eeuwige schoonheid wordt weerspiegeld in het mirakel van elke ster, ontworpen door God in Zijn oneindige Wijsheid. Het is de Heilige Orde van de Hemel.”

Dit was het hymne dat gezongen werd door de Engelenkoren als Christus hoger en hoger opsteeg tot Hij was verdwenen in het Mysterie. Dan vlogen alle zaligen naar elkaar, kinderen naar hun ouders, vrienden naar vrienden, mannen naar hun vrouw, en anderen daalden neer naar de aarde om hun geliefden te bezoeken. Ik kan de natuur van dit extatisch moment dat plaats vond niet beschrijven. Als de mensen zouden weten wat plaats vind in de Hemel, zouden ze voortduren bidden om te mogen sterven, omdat de ene vreugde de andere volgt zonder einde. Ik kreeg het grote privilege om de Hemel te bezoeken.

Deel 6 : Besluit   

Opeens voelde ik mij zwak en ik had het gevoel zware kledij aan te hebben. Opnieuw was het een ruw wakker worden in vergelijking met mijn lichte en hemelse gevoel. Ik bewoog mijn hoofd en strekte mijn armen uit en voelde dat er een laken over mij lag. Ik was verward toen ik mijn ogen opende en ik het witte plafond zag van de kamer en de witte muren van het ziekenhuis in plaats van de Hemelse schoonheid. Mijn droom was werkelijk beëindigd. Ik werd wakker na negen dagen lethargische slaap.

Vanuit Hankow (China) moest ik naar de grote stad Shangai voor een dringende operatie. Op de oevers van de rivier bevonden zich grote gebouwen waar de Europese en Chinese banken waren. Luxe hotels waren opgetrokken om op het Keizerlijk Paleis te lijken en grote gebouwen waren opgetrokken in de hoofdstraten. In de winkels lagen dure juwelen om voorbijgangers te lokken. Er waren nachtclubs en restaurants, die de piek van zinnelijk plezier bereikten, maar voor mij was het bedroevend om dit alles te zien. Wat een miserie! Wat een onbeschrijflijke leegheid na de scènes die ik had gezien! En ze wachten zeker op jullie, na jullie tocht op deze aarde. Mijn enige spijt is dat ik zo beperkt ben in mijn uitdrukking van de schoonheid en verrukking dat de Hemel is. Het is niet mogelijk om te omschrijven wat ik in mijn ziel heb ervaren. Het was de sublieme schoonheid van de geestelijke liefde. Het universum van de Schepper is zo uitgestrekt dat de grootste overwinning van de natuur die de mens heeft bereikt maar een zandkorrel of een druppel in de oceaan is.

En nu, gekomen bij de laatste pagina van dit verhaal, zeg ik “Adieu” aan mijn vrienden en lezers en ik herinner deze Heilige woorden: “Onze Vader die in de hemelen zijt, Uw heilige Wil zal eeuwig geprezen zijn.”

Over de auteur

Fanny Moisseieva werd geboren op 1 januari 1895 in een familie die patriottische gevoelens had voor de Tsaar en hun land Rusland. Fanny Efimovna Moisseieva werd geboren in Celnocava en bracht haar kindertijd door op het platteland, in het dorp Klin, in de provincie van Moskou. Ze had een diepe liefde voor de natuur. Ze was diep gelovig en vroom dat aangewakkerd werd door haar moeder die dikwijls in stilte bad.

Toen ze jong was speelde ze op de velden waar ze kerkmuziek hoorde en dacht dat er een processie was, maar ze realiseerde zich dat de melodie van boven vanuit de heldere hemel kwam. Ze rende dikwijls naar huis om haar moeder dat te vertellen. Ze smeekte haar ouders dikwijls om haar naar het klooster te laten gaan, maar het werd elke keer geweigerd. Ze zagen dat hun dochter steeds vromer werd en ze beslisten om er een einde aan te maken en haar te laten trouwen.

Gedurende de verschrikkelijke dagen van het Bolsjewisme, onmiddellijk na de dood van haar vader, dat plaatsvond in Kurok, gooiden de Bolsjewieken kokend water over haar moeder in een aanval en haar laatste woorden waren: “God zij geprezen.”

De vader van Fanny kon gepassioneerd voorlezen uit de levens van de Heiligen aan zijn kinderen en ze zongen dikwijls psalmen. De kinderen werden verplicht te luisteren en te bidden. De oom van haar vader was haar gids. Hij stierf een heilige dood. Fanny was ongetwijfeld beïnvloed door haar religieuze familie sinds haar kindertijd en dit droeg bij dat ze een spiritueel leven leidde. Ze had voor verpleegkundige gestudeerd en werd een zuster van het Rode Kruis. Ze had een grote liefde voor haar Vaderland en ze verzorgde de arme lijdende gewonden die zo dapper voor de bevrijding van Rusland hadden gevochten en voor de Keizer. Gedurende de Oorlogsjaren werkte ze aan de frontlinie en gedurende de Burgeroorlog werkte ze onder Generaal Kolciak in Siberië in het Witte leger dat vocht om het Kremlin en de kerken te beschermen tegen de heiligschennende Communisten.

Ik herinnerde mij haar slechte toestand toen ze langs de bevroren Baikal rivier werkte, waar de temperatuur 40 graden onder nul was. Gedurende haar opname in het ziekenhuis in Hankow (China) gedurende het jaar 1928 kreeg ze een hartaanval die haar negen dagen in coma deed belanden. Ze kreeg gedurende deze lange coma visioenen door haar immens geloof en de eeuwige waarheden die direct van God kwamen. Omwille van die reden moet men haar werk aandachtig lezen.