1 Planeten van de Zielen van andere religies

Een stem zei tot mij: “Word wakker. Sta recht, Fanny, en schrijf op wat je allemaal ziet. Niemand dan de Heer alleen kent het lot van elke mens. Maar de tijd is aangebroken om alle harten te wekken die in een poel van zonde verkeren. Jij bent aangesteld en uitverkoren om al wat je geopenbaard is niet als een droom te beschouwen. De sluier is voor jou opgetild om je de eeuwige mysteries te laten zien.” Ik zei: “Het kan zijn dat ik niet alles herinner.” Maar de stem zei: “ Ik zal je op alle manieren helpen.” Ik werd wakker en opende mijn ogen en zag een mooie blauwe lucht die onverklaarbaar uitgestrekt was. De tijd dat ik in de Hel had doorgebracht had mijn ogen aangepast aan de duisternis. Hier verlichtten de heldere stralen alles. Ik keek rond en dacht: “Wat prachtig. Wat een geurige lucht. Wat een tuin.” Wat een mooie veelkleurige gewaden droegen de zielen. Terwijl de engelen in de lucht zweefden, verschijnend en verdwijnend als ze wilden. Het gras was groen en kondigde een eeuwige lente aan. De bloemen, geurden als parfum. Er waren vele kleine paadjes om op te wandelen.

Waar ben ik? Is dit het glorierijke Koninkrijk van de Hemel? Is dit het Koninkrijk van Engelenkoren, van oneindige Heiligen, Cherubijnen en Serafijnen die buigen voor de Koninklijke Troon?

Hier is de realisatie van al mijn hoop. Prachtige rozen die in immense hoeveelheden tapijten vormden om op te wandelen en bloemenkransen waren overal rond mij opgehangen. Mijn armen steken langs hun delicate bloemblaadjes en zoete parfum. Beetje bij beetje klaarden mijn gedachten op hoewel ik mijn verschrikkelijke ervaring van de Hel niet kon vergeten. Toen ik wakker werd, verwelkomden ongekende zielen mij. Ze waren licht als vlinders. Ze waren gekleed in veelkleurige gewaden en hun gezicht weerspiegelde geluk en goedheid. Ze zeiden tot mij: “Zuster, sta recht, het Koninkrijk van de Hemelse Vader verwelkomt je, hier heerst Zijn Geest over alle dingen. Je bent hier door Zijn Heilige Wil zodat de mens zich niet bezig houdt met nutteloze zaken. Wanneer je terugkeert naar de aarde moet je alles wat je hebt gezien meedelen aan anderen.”

Deze hemelse taal was nieuw voor mij, maar ik begreep het zoals het mijn moedertaal was. Ik stond trillend recht van emotie omdat ik in de Hel was geweest en dan de genade kreeg om de vervoering van de hemelse schepping aan te kondigen. Ik dronk samen met deze mensen die me naar een fontein hadden gebracht. Ik vergat spoedig mijn angst en de afschuwelijke nachtmerrie van de Hel. Het was alsof ik wakker werd uit een angstaanjagende droom die men vergeet van zodra men klaar wakker is. Ik begon te praten. “Ik ben juist uit de Hel. Het is daar een eeuwige nacht. Geen dageraad, geen licht, geen schemering, geen zon, geen blauwe lucht of witte wolken. Er zijn geen bomen, geen fruit. Alles is er leeg, behalve duisternis, vuur en heel veel lijden.  En dan is er ook de grootspraak van Satan om de Antichrist naar de aarde te sturen om de mensen tot slaven te maken.”

Ze zeiden: “We bidden ononderbroken tot de Heer God om het leven op aarde te beëindigen en dit is Zijn antwoord: de tijd is nog niet rijp, laat de mens zijn leven verder leiden.” Ik vervolgde: “In de Hel zag ik…” en ik werd onderbroken: “Zeg niets meer, we weten alles wat er in de Hel gebeurt, de kwellingen en het lijden die de zondaars moeten ondergaan. Hier is het paradijs, vervuld van perfectie. Hier heerst God glorievol temidden van mooi gezang van de Serafijnen en aan alle kanten bloeien de bomen en de bloemen en rijpt het fruit. Enkel zijn vrome zielen leven hier. De plaats waar de bron van licht sublieme gedachten voortbrengt. De plaats waar het bronwater zo zuiver is. Daar waar engelenvleugels werkelijk zilver zijn. Hier worden de Rechtvaardigen niet gedwongen om iets te doen behalve te genieten van de wonderen van de schepping.”

Bij de bron bevond zich een kostbare steen, verschillend van degene die ik ooit had gezien op aarde. Het was zo zwaar dat ik het nauwelijks kon optillen. Ik vroeg: “Van wie is deze kostbare steen? Is het veel waard?” “Zeker” antwoordden ze. “Het is van veel waarde. Jullie aarde bezit geen dergelijke schat, noch de rijkdom om ze te verwerven. Hier in de Hemel, geeft de Heer hen aan degenen die met Hem samenleven. Als je je te zwak voelt, laat het op de grond liggen, niemand zal er aan komen. Je bent nog maar pas wakker. Kijk verder en je zult nog veel mooiere stenen zien dan deze. Hier is er niemand die ze koopt of verkoopt, omdat er ontelbare schatten zijn en zodanig veel dat je als je hier langer verblijft ze niet meer opmerkt. Onze grootste vreugde zijn de Feestdagen die ons de kans geven naar verschillende planeten te vliegen waar we Gods glorierijke schepping kunnen bewonderen. Op deze dagen mogen we onze geliefden bezoeken. Enkel op Feestdagen kunnen ze onze ouders en vrienden zien.”

Toen hoorde ik zeer mooie muziek. Ik liet de kostbare steen vallen en ik volgde hen. Ik was omringd door een Goddelijke geur van parfum. We stopten bij een waterval om het schitterende panorama te bewonderen. En mijn metgezel voegde zich bij onze groep. Hij plaatste een kroon van bloemen op mijn hoofd en zei: “Hier is het eeuwig Lente” Er waren grote palmbladeren die wuifden in een lichte bries. Mijn metgezel toonde me de wirwar van paadjes en verschillende voorwerpen die ik niet kan benoemen met onze beperkte aardse taal. “Kom” zei hij, “Ik zal je nu naar de andere planeten meenemen. Dit zijn de planeten waar de zielen van andere religies zijn. Deze die rechtvaardige en goede levens geleid hebben, in het Opperwezen geloofden en Gods Wet praktiseerden leven hier. Ook heidenen die leefden volgens de natuurwet en een rechtvaardig en goed leven leidden!” Terwijl hij dit zei, bereikten we een andere planeet, werkelijk mooi maar niet zo mooi als de planeet van de Christenen. Er was meer woestijn. Het gezang van vogels was merkbaar. Soms vlogen engelen hoog in de lucht die lofgezangen tot de Schepper zongen.

(Nota : volgens het visioen van de auteur worden de niet-Christenen die geloven in een Opperwezen en de Wet van God naleven overeenkomstig beloond. Dit spreekt het Dogma van de Romeinse Katholieke Kerk niet tegen. Dogma 16.6 zegt: “De zielen van degenen die stierven in staat van persoonlijke zware zonde gaan de Hel binnen.” Dan mag men aannemen dat de niet-Christenen die beloond zijn geworden geen doodzonde hebben begaan. Om doodzonde te vermijden of zelfs de waarheden van de natuurwet te weten is voor de mens die de in erfzonde gevallen natuur heeft, niet gemakkelijk. Kijk naar de volgende dogma’s. Dogma 5.5: “Zonder de bijzondere hulp van God, kan de gerechtvaardigde niet standhouden tot het einde in rechtvaardiging.” Dogma 5.6: “De gerechtvaardigde is niet in staat gedurende zijn hele leven zonde te vermijden, zelfs geen dagelijkse zonden, zonder het bijzondere privilege van de genade van God.”

Dogma 5.9: “In de staat van erfzonde, is het moreel onmogelijk voor de mens zonder bovennatuurlijke Openbaring, gemakkelijk, en met absolute zekerheid, en zonder dwaling te weten welke alle religieuze en morele waarheden er zijn in de natuurwet.” Bemerk dat de dogma’s 5.5 en 5.6 verwijzen naar de Rechtvaardigen of die Christenen met Heiligmakende Genade die de Heilige Geest hebben die hen begeleid. Ze kunnen niet standhouden in Heiligmakende Genade of zonde vermijden zonder de bijzondere hulp van God. OLVrouw vertelde aan Veronica Lueken van Bayside op 14 augustus 1979: “Veroordeel je broeders en zusters niet die nog niet bekeerd zijn. Want in Mijn Vaders Huis, en Mijn Zoon heeft het vele keren herhaald: onthoud altijd, dat in Mijn Vaders Huis vele kamers zijn, in de betekenis van geloofsovertuigingen. Maar de Eeuwige Vader heeft de zalige aanschouwing gereserveerd voor de Romeinse Katholieken. Dit is zo bekrachtigd door de Eeuwige Vader sinds het begin der tijden.” Het is dus duidelijk dat Christenen die gered zijn in staat zullen zijn om God te zien op een bovennatuurlijk niveau. Terwijl de niet-Christenen die aan de bovenstaande voorwaarden voldoen, niet in staat zullen zijn om God te zien, maar toch een natuurlijk gelukkig leven zullen leiden na de dood. Dit verschil kan opgemaakt worden in Fanny’s visioenen.)

2 Planeten van de zielen van de Rechtvaardigen (Christenen die stierven in Heiligmakende Genade)

Gedurende de vlucht bewonderde ik de verschillende aspecten van hemelse wonderen. We zagen grote kometen met lange vlammende staarten. Sommige hadden zelfs twee of drie staarten. Sommigen gingen langzaam en anderen zo vlug dat ze een spoor van gouden vonken achterlieten. In de diepten van de hemelen zagen we plotseling sterren die zich verplaatsten uit de ruimte en dan naar het oneindige schoten. Sommigen alleen, sommigen in groep, en duizenden die een gouden regen vormden. Er waren er die zo helder waren dat ze onze ogen verblindden. Dit hele spektakel was zo grandioos en zo onvoorstelbaar dat ik mij als een klein stipje voelde in dit immense universum van Gods schepping. Mijn metgezel zei: “Er is niets op aarde vergelijkbaar met wat er te zien is na het leven.

De mens kan alle natuurkrachten onderwerpen maar zal nooit enig idee van de mysteries van het hiernamaals ontrafelen. Zie je deze lichtgevende stippen? Ze zijn de planeten waarop eeuwigdurend leven bestaat. Nu zullen we naar de werelden vliegen waar de zielen van de Christenen leven. Ze zijn een afzonderlijk immense ruimte en ze zijn ontoegankelijk.” We zetten onze vlucht voort in de ruimte tot we een planeet tegenkwamen die vergelijkbaar was met de aarde van vorm, maar veel kleiner. Wanneer we neerstreken bemerkte ik dat de bodem noch bruin, noch grijs was, maar rood. Rivieren water vloeiden in alle richtingen op de vlakte, en er waren ook vele meren. Alles was opnieuw verschillend, zelfs de lucht was gezond en licht. Ik kon er goed ademen. Het water van de rivieren hadden een mooie turkooise kleur.

Aan de horizon waren purperen bergen. We kwamen dichter bij de gezegende inwoners van deze streek. Ze spraken van een nieuwe vertegenwoordiger van het Paradijs die hen had verteld over de grootsheid en glorie van de Heer, de Almachtige God, wiens alwetendheid en majesteit hen de vreugde en de gaven van dit hemelse leven toestond. Geen afstand was te groot en alles was toegankelijk. Ze genoten van alles tot hun grote voldoening en niemand was ooit bang, omdat er geen vijanden waren. “Omwille van Zijn belofte, wachten we op de nieuwe Hemel en de nieuwe aarde waar de rechtvaardigen leven.” (Petrus 2:3-13).

Wanneer ze stopten met praten hoorden we een melodieus heilig hymne. Ik keek met grote bewondering naar deze heilige zielen, die in feite, zeer eenvoudig waren. Wanneer ik aan mijn metgezel vroeg hoe men deze zaligheid kon bereiken zei hij: “Ze toonden waardering voor alles wat met hen gebeurde op aarde.” We stegen op de top van de berg waar we het panorama voor ons bewonderden. Wat een prachtig spektakel! Ruime prairies versierd met verschillende bloemen en fruitbomen van wie de takken neerhingen op de grond. Ze waren overvol met het meest overheerlijke fruit. Gouden stralen van licht doordrongen de palmtakken in de bossen; hun zacht wiegende takken bewogen in een zachte bries. Deze vruchten waren onbekend op aarde. Ze smaakten zoals zoete wijn. Als ik rondkeek leek de natuur te zingen: “Dit alles is Gods beloning voor de rechtvaardigen.”

Mijn metgezel zei: “Nu dat ik je de streek getoond heb waar de rechtvaardigen leven, moet je ook weten dat hun zielen dikwijls onzichtbaar naar de aarde neerdalen op Feestdagen en dat ze hun familie en vrienden bezoeken of hun eigen graf. Want ze worden dikwijls vergeten door hun onverschillige verwanten die zelfs niet meer bidden voor hen of hun graf niet meer bezoeken. Nu zal ik je meenemen naar de eeuwige verblijfplaats waar je moeder verblijft.”

3 De plaats waar de moeder van de auteur verblijft

Nadat we het panorama hadden bewonderd vlogen we naar de plaats waar mijn moeder verblijft. We bereikten het in zo weinig tijd en het leek er groter dan de aarde. Het was middag, de lucht was blauw met kleine witte wolkjes die voorbij zweefden. De bergtoppen weerspiegelden zilver en goud van het zonlicht en er waren kostbare stenen van verschillende kleuren die verspreid waren over de rotsen door een voorzienige Hand. Ik hoorde het bruisen van watervallen en rivieren die uitmondden in talrijke meren, die de wolken weerspiegelden. De omgeving was prachtig. Hier was er een ononderbroken licht. De zon scheen de hele dag gevolgd door lichtgevende schitterende sterren die een blauw licht verspreidden. We gingen langs een breed pad die naar een mooie tuin leidde die omgeven was door een muur van cipressen. In deze streek die geurde, was ik onder de indruk van de schoonheid en kleuren van de bloemen. Ze waren opnieuw verschillend, sommige waren eenvoudig en anderen magnifiek mooi. Geen aardse schilder zou ooit dit beeld kunnen schilderen. Ze waren glorierijk en hun parfum vulde de lucht als ik vreugdevol ademde.

Het was duidelijk dat de Heilige Geest deze harmonie voortbracht en onuitsprekelijk genot voor degenen die deze eeuwige gelukzaligheid hadden bereikt. Er was schoonheid, vrede en engelen zweefden rond zoals vlinders.  Uit het struikgewas hoorde ik de stem van mijn moeder. Ik ging er heen. Ik wilde niets liever dan haar ontmoeten. Ik zag mijn moeder, stralender dan ooit, groot en slank. Haar ogen waren hetzelfde als op aarde maar haar gezicht had een verschillende uitdrukking. Ze zag er geraffineerd uit. Haar haar was glanzend en op een verschillende manier gekamd. Haar huid was zacht en ze had een heldere stralenkrans boven haar hoofd. Een aura scheen rond haar en ook rond degenen die bij haar waren. Toen ze met hen sprak, luisterde ik enthousiast naar haar woorden. O! Het was zo wonderbaarlijk om zijn eigen moeder te zien na haar wrede dood in de handen van moordenaars.

Hoe wonderbaarlijk om haar in het Paradijs te zien vol van deze extase en gelukzaligheid. Mijn ziel was vervuld van vreugde toen ik haar zag. Ik bemerkte hoe haar ogen naar een groot meer keken die eruit zag als het pallet van een kunstenaar. Het weerspiegelde al de kleuren van de bloemen. Ik ging naar haar, overweldigd door bewondering. Ik noemde haar “Mama” zoals in mijn kindertijd en terwijl ik tranen van vreugde weende, kuste ik haar handen en mijn hart stopte met kloppen. Maar ze leek mijn aanwezigheid niet te bemerken, maar ze bleef kijken naar het meer met een serene glimlach. Ik kwam dichter en liet mijn gezicht rusten op haar borst en zei: “Mama, waarom ben je zo onverschillig voor mijn liefdevolle streling? Zeg eens iets voor je dochter.”

Maar ze was stil. “Herken je me niet?” zei ik, en kuste de boord van haar gewaad en hield haar in mijn omhelzing, maar zoals een mist verdween ze. Ik voelde mij zeer droevig en vroeg mijn metgezel: “Misschien herkent ze me niet meer?” Hij antwoordde: “Je bent een aardbewoner, terwijl ze geheiligd is in het Paradijs.” We zetten de tocht verder in het azuren schemerlicht temidden van schitterende bloemen die werden opgelicht door de aanwezigheid van God. De zon schijnt hier niet, enkel Gods helderheid. Toen we verder reisden was ik bedroefd om de planeet waar mijn moeder was te verlaten. Mijn metgezel zei: “Wees niet bedroefd, nu zie je hoe ze haar beloning heeft bereikt. We zullen haar opnieuw zien met je vader wanneer we meedoen aan het grote festival van Pasen. Ik zal je nu een andere planeet tonen van wiens pracht je meer zult verbaasd zijn. Omdat God in zijn oneindige liefde heerst over alle schepselen, heeft Hij ook aan de dieren gedacht voor wie Hij een plaats heeft gereserveerd na hun dood. Dit is de planeet waar we naartoe gaan.”

4 Planeet van de dieren

Geleidelijk aan bereikten we deze planeet. Uit een hoog waarnemingspunt net voor we neerkwamen zagen we groene prairies, dikke wouden, bergen, meren en rivieren. De zon scheen helder en vogels zongen voor de glorie van hun Schepper. Het was zo’n vredevolle verblijfplaats voor alle dieren. We zagen hanen kraaien en grote arenden met gespreide vleugels en talrijke andere variëteiten van vogels. Op de grasvelden waren er katten van alle soorten. Je hoorde het gekwaak van kikkers en vlinders fladderden van bloem tot bloem met de bijen. Op het gouden zand waren er grote krokodillen en in de opening van het woud stond de koning van alle dieren, de leeuw. Honden blaften en zaten elkaar achterna in hun blijheid. Met hun plechtige trage tred waren de grote olifanten. Wat een assortiment en variëteit van dieren. Allen waren ze zeer gelukkig, zich koesterend in de glorie van God. Dat is voor hen voorbereid na hun dood.

5 Planeten van de Heiligen

Er waren nog vele planeten te bezoeken en daarom gingen we terug verder. Net boven ons bevond er zich een mooie ster. Daar gingen we heen. Maar toen we er bijna waren verdween ze. We drongen door een dikke damp die de atmosfeer koelde met zijn schaduw, en toen zagen we zeer grote palmbomen met dik gebladerte die een vredevolle en ongedwongen atmosfeer creëerde.  Op de palmbomen bevonden zich grote trossen met vreemd fruit, geurend en sappig die zwaar doorhingen. Nu en dan zagen we dat de blauwe lucht zich versierde met veelkleurige stralen die weerspiegelde op al de rest. Deze planeet was statiger dan de anderen en er waren overvloedig veel schatten. De bergen waren bedekt met goud en edelstenen die zo fonkelden dat ze de ogen verblindden. De azuurblauwe meren waren als spiegels die de veelkleurige bloemen weerspiegelden. We streken neer op een vlakte van bloemen en ik bemerkte hoe de gouden takken van de fruitbomen de grond raakten met hun rijpe fruit. Ik proefde van het fruit en het smolt in de mond. Ik kon de smaak niet vergelijken met enig aards fruit. Toen zag ik veelkleurige lichtstralen die zilveren heldere watervallen weerspiegelden.

“Dit is de verblijfplaats voor Heiligen,” zei mijn metgezel. Ik vroeg: “Zijn er verschillende graden van heiligheid die verschillende beloningen geven?” Hij antwoordde: “Ja, het leven hier verschilt evenzeer als het verschil van planeet tot planeet. Iedereen krijgt wat hij verdient en dat is voor eeuwig. Degenen die hun eeuwigheid hier doorbrengen zijn de Heiligen die geestelijke levens geleefd hebben op aarde en grote offers brachten, glorie gaven aan God door vele zielen te bekeren en veel goeds deden door hun voorbeeld en hun daden, en alle aardse pleziertjes en comfort minachtten. Door hen, verleent de Heer vergeving en bewerkt mirakels van genade aan allen die Zijn Wil aanroepen. Aan degenen op aarde die tot hen bidden, hen smeken om genaden en gunsten, die hun Feestdagen herinneren, verlenen ze hun wonderbaarlijke voorspraak.”

We werden omgeven door zachte muziek van onzichtbare harpen, en de Heiligen bewogen zich voort zonder voetsporen na te laten. Hun bewegingen, gebaren en gezangen waren onvergetelijk. En opnieuw, zweefden de Engelen boven hen. O, dit is de Hemel met zijn mooie muziek. Ik ging een plaats binnen en zag een Heilige in diepe gedachten verzonken, zijn ogen waren op de ruimte gericht en mijn metgezel legde uit dat deze Heilige zijn gedachten tot een vriend op een andere wereld overbracht.

We vertraagden en bereikten de top van een berg. Van dit waarnemingspunt hoorden we klokken van een kerk luiden. Ze gingen recht in je binnenste. Ik voelde deze geluiden zelfs in mijn ziel. Het kondigde het grote Feest van de vroege dageraad van Pasen aan. Het was gericht aan alle Engelen, Heiligen en het hele Universum. Ik keek rond en mijn metgezel zei: “Ik zal met de anderen moeten meegaan, je zult dus op jezelf moeten letten.” Plotseling werd ik uitgerust met een paar vleugels. Ik spreidde hen zachtjes en begon te vliegen. Ik genot van de goedheid van het eeuwig leven. Het Hemelse Koor zong het Evangelie van Leven van Onze Heer Jezus Christus en Zijn Verrijzenis.