Deel 2 : Mijn visioenen van het komende Universele Oordeel

Waarschuwing van de auteur: Vooraleer ik de beschrijving van het visioen van het Universele Oordeel geef, wil ik de lezers eraan herinneren dat dit visioen plaatsvond gedurende mijn lethargische slaap van negen dagen. Dit visioen leek realistisch en zo beschrijf ik het. Deze slaap werd door een machtige energie geïnspireerd, en toen ik wakker werd gedurende de droom, besefte ik dat de episodes eerder werden uitgelegd door mijn metgezel die een bewoner is van de Hemel. Ik wil mijn overtuigingen niet opdringen aan iemand, maar ik geloof zeker dat hetgeen wat ik gezien heb staat te gebeuren. En als mijn beschrijving ervoor zorgt dat iemand die twijfelt doet ontwaken, zal ik oneindig gelukkig zijn te weten dat dit boek niet voor niets is geschreven.

1 Tekenen van het komende universele oordeel

Mijn metgezel keerde zich tot mij en zei dat het moment was gekomen dat ik zou zien wat er  ongetwijfeld zal gebeuren binnen een niet nader bepaald aantal jaren. Na zijn woorden viel ik in een diepe slaap. Hoewel ik reeds in een lethargische slaap was, sliep ik dieper. Gedurende deze slaap was mijn metgezel opnieuw aanwezig en hij zei: “De dag van het oordeel is nabij, jij bent een levende getuige, kijk aandachtig en schrijf alles neer. Dat zal er gebeuren in de dagen van het Universele Oordeel. De geest van het kwaad zal het laatste sprankeltje geloof wegnemen van de mensheid, en hem vervullen met nutteloze ijdelheden en hun gevoelens veranderen in harteloosheid. De mensen zonder hoop zullen ontevreden zijn, geen vertrouwen in elkaar hebben, er zal geen liefde zijn en degenen die de wereld regeren zullen omkomen. Kijk!”

Ik zag een grote stad waarin er een grote oorlog plaatsvond. De mensen vernietigden alles en doodden elkaar met meedogenloze haat. Opeens weerklonk een verschrikkelijk gehuil, terwijl een grote aardbeving de aarde deed beven. Er was veel tumult onder de mensen. Er woedde een heftige  storm, de lucht was donker en al het lawaai verstomde met het huilen van de wind. De mensen keken met verwarring naar de grauwe lucht en ze werden stil met harten vol angst voor de verschrikkelijke gebeurtenissen, terwijl de orkaan alles vernietigde in de straten en er slachtoffers vielen. Het verschrikkelijke uur was aangebroken en veroorzaakte angst in alle harten, terwijl de lucht rood werd als bloed, vol bliksemschichten. Later verdween het rode kleur en zwarte wolken omhulden alles. Een ondoordringbare duisternis viel neer, de sterren verloren hun licht. Alles was mysterie en verschrikking.

Iedereen bleef bewegingsloos, de wind stopte en de duisternis en de stilte waren beangstigen. Maar er was nog geen uur voorbij toen de mensen vertrouwd waren met deze verstoorde natuur. Opnieuw hervatte het leven op aarde zich. De restaurants, theaters en alle andere plaatsen van amusement waren gevuld met wereldse menigten. Op de beurzen speculeerden ze koortsachtig en vergaarden ze rijkdom om ze een uur later te verliezen. Overal was er verdorvenheid, perversiteit en goddeloosheid. Enkel in de verlaten kathedralen werden kerkelijke plechtigheden gehouden. Slachtoffers van ijdele passies en bezigheden vergaten hun redding. In de straten was veel lawaai en enkel in Gods tempels heerste een vrome en stille atmosfeer.  

Plotseling kwam er een bliksemschicht en de hele lucht werd gevuld met miljoenen vlammen, alles stond in brand. Elk gebouw brandde op alle plaatsen. De vlammen stegen op en de hele wereld was in een immens vuur gedompeld. De orkaan blies de mensen weg zoals veertjes. De mensen zochten tevergeefs om hulp als de enorme vlammen en wind de kinderen uit hun moeders armen rukten terwijl de moeders vol afschuw schreeuwden als hun kinderen in de wolken werden gedragen. Ik zag Christus de kinderen meenemen naar de Hemel als ze opstegen en niet meer konden gezien worden.

Het waren kinderen van elk ras en kleur en allen zongen lofprijzingen tot God. Dan sloot Christus de poorten van de Hemel en een stroom van bloed viel op de aarde. Rivieren en zeeën werden bedekt door schuimende stromen van bloed die tegen alle boten en schepen beukten. Ze konden niet gered worden. Paleizen en huizen stortten ineen in alle delen van de wereld en men kon kreten om hulp horen. Uit de zee kwamen hoge golven die alle dijken, bruggen en kades vernietigden. Alle mensen van alle continenten werden tezamen geblazen door de orkaan en naar één plaats gebracht waar God zal neerdalen uit de Hemel voor het Grote Oordeel.

Het grote onheil vermengde de mensen en hun taal niet. Allen werden verzameld in aparte groepen en nationaliteiten, elk had zijn eigen plaats.  

2 De wereld onmiddellijk vóór het oordeel

Op aarde viel er een grote stilte. Iedereen was vol verwachting voor wat er zou komen. Degenen die reeds geloofden, waren ervan overtuigd dat de dag van het oordeel was aangebroken. Temidden van de duisternis, die neerdaalde op de hele aarde, verlichtte vuur de mensen als ze zich in groepen verdeelden om te ontdekken wat elke persoon dacht en of ze de enige mensen op aarde waren die op die manier moesten wachten, maar het was tevergeefs omdat niemand het wist.

Er waren overal dieven die temidden van vernietigde winkels de achtergelaten goederen doorzochten. De wijn vloeide als een rivier en het vuur laaide op zoals een orkaan. Degenen die geen angst hadden voor God bleven hun wellustig leven verderzetten. Overal konden de doordringende kreten, gehuil, obsceniteiten en geweeklaag gehoord worden. Achteraan in een kathedraal die in ruïnes was veranderd zong een dronken menigte wellustige goddeloze liederen en jonge charlatans, die bijna naakt waren bewogen op hun ritme. Goddeloosheid heerste overal, maar ze beseften geleidelijk aan hun lot. Allen voelden iets mysterieus naderen temidden van zoveel dwaasheid, en werden opeens somber. Enkel degenen die vroom en rechtvaardig waren in de ogen van God beefden niet van schrik, maar waren vervuld van vreugde en opluchting. Dan hoorde ik de stem van mijn metgezel zeggen : “Waarom ben je zo somber? Ik ben in de Hemel geweest al die tijd en daar is alles beschikt voor het opperste moment van Christus Heilig Besluit. Nu zal je het grote mysterie zien. Vrees niet, want dit is enkel een visioen en spoedig zal het daglicht de angstaanjagende en donkere nacht verdrijven.”

Intussen bleven de orgies voortduren over al de plaatsen met geschreeuw van obsceniteiten en bewegende lichamen, gejoel en gehuil en alle soorten lawaai van geïmproviseerde en gestolen instrumenten die allen uitnodigden om te dansen. Dan weerklonk geruzie, godslasteringen, gelach en gehuil. Er waren maar weinig mensen die zich realiseerden dat dit hun laatste uur was. Plotseling blies een Boodschapper van de Allerhoogste de trompet.

“Kom jullie allen, rechtvaardigen en verheug jullie, jullie beloning is gekomen,” en dan tot de anderen “maar jullie, zondaars die jullie leven hebben vergooid, weet dat het uur van jullie oordeel is gekomen.”

Een huivering ging door hun hart en ze werden vervuld van berouw en smart, maar helaas, het was te laat door hun gebrek aan geloof. Alle ogen waren op de hemel gericht. De Aartsengel was majestatisch, verschrikkelijk en beangstigend en het geschal van zijn trompet was nog hoorbaar en bracht alle andere geluiden tot stilte. De dreigende Aartsengel verdween en de lucht leek opgehangen aan de aarde. Een tweede Aartsengel verscheen en hield de Bijbel in zijn handen en zei: “Het is volbracht.” Dan verscheen de derde Aartsengel en tussen de twee eerste verscheen een doorschijnende kelk gevuld met kostbaar bloed, het hoogtepunt van de heldere Dageraad. Het Verlossende Bloed van de Redder van de mensheid. Toen de sluier werd opgetild, verdwenen alle twijfels. Het is het grote mysterie van Gods Voorzienigheid nl. de liefde en verlossing van de mensheid. Van de glansrijke Kelk ontsprongen drie schitterende stralen in drie verschillende richtingen, en weinig mensen wisten wat het betekende.

De derde Aartsengel met de Bijbel stond aan de ene zijde en de eerste Aartsengel met de trompet en uitgespreide vleugels zweefde erboven. Plotseling weerklonk mysterieus in de harten van de mensen een mooie zachte melodie. Ze kondigde de komst van Christus aan. Allen stonden te trillen. Gezichten die heiligheid uitstraalden verschenen in de wolken. Het waren de Heiligen die gekleed waren in schitterende gewaden die de zuivere lucht vulden. Mooie lofzangen van liefde weerklonken. Lofprijzingen werden gezongen voor de Heer, zo koninklijk, zacht en heilig en maar enkele harten werden verenigd in deze geest. Hoog in de lucht verscheen het Heilig symbool van het Kruis, het instrument van redding voor de rechtvaardigen, en eeuwige verdoemenis voor de opstandelingen. Temidden van erbarmelijk gezucht, waren degenen die de moed hadden om hun hoofd te buigen en hun oordeel af te wachten. De Engelenkoren, zoals enkel zij kunnen zingen, omringden het schitterende Kruis. Wat een prachtig zicht. Duizenden en duizenden vormden een groot wit aureool met het geruis van hun vleugels toen ze de lofgezangen aanhieven.

Bij het weerklinken van de trompet, sloeg elk hart hevig van schrik als de Cherubijnen glorie zongen voor de Allerhoogste, de God van alle Schepping. De hemelse Koren verlichtten de hemelen, en de onsterfelijke wereld daalde neer op de mensheid, om beetje bij beetje alle harten bewust te maken. De smart ebde weg en het gezucht stopte. Plotseling hield het gezang op samen met het geruis van de vleugels, zelfs de atmosfeer was in rusttoestand, en opnieuw waren allen overmand door schrik. In deze verschrikkelijke stilte, durfde niemand te ademen. Dan daalde Christus, Onze Heer, met luister neer in glorie van de hemelen. Hij ontbrandde de harten van allen. Aanroepingen van God weerklonken in alle talen, en éénstemmig kwamen nieuwe lofliederen op ieders lippen. Christus onze Heer scheen luisterrijk als de zon hoog in de hemelen en de lofliederen stegen op naar Hem als golven. Dan werden de goeden opgetild om Christus in de lucht te ontmoeten en de verrezen doden zullen ons gezelschap houden. (1 Tess. 4:17)

3 Verrijzenis uit de dood

Christus werd omringd door de universele glorie, terwijl de mensen staarden naar zijn mooie, liefhebbende gelaat. Ze vergeleken het met de vele afbeeldingen die ze hadden gekend in de wereld. Hun respons was er één van grote liefde. Zijn gezicht was onnoembaar mooi en Zijn gouden stralenkrans versierde de lucht met zijn heilige aanwezigheid.

De zielen van de doden drongen in de lichamen van hun begraving en degenen zonder begraafplaats kregen het beeld van hun leven voor ze stierven terug. De zeeën en oceanen gaven hun doden terug.

Christus gaf elk een jonger wezen zoals de liefkozing van de zon in de lente leven geeft en energie aan de velden en tuinen. Hoe prachtig is het als God de wereld in zijn open armen drukt. Op de uitdrukkelijke wil van God wordt de hele mensheid terug tot leven gewekt van de lange slaap, zelfs als het eeuwen geleden is. Kijkend naar Christus weenden ze van vreugde. De bergen, heuvels en dalen waren volledig bedekt met de menigten, ze stonden zo dicht bijeen dat niemand een stap kon bewegen. Wanneer ze de grandioze verschijning zagen zongen ze allen mee met de hemelse koren. Lofliederen aan de opperste God van het universum. “Dank en lofprijzing aan de Verlosser van de mensheid, vandaag is Christus met ons.” Dan volgde er nog een stilte en Christus zei : “Ik ben hier vandaag bij jullie, zoals Ik beloofd heb, hoewel jullie Mij niet verwachtten.” Toen Hij een liefdevolle blik wierp op de menigten strekte Hij zijn armen uit en openbaarde de wonden van de nagels in Zijn handen. Zijn stem kwam over allen en Hij zei : “IK ZAL JULLIE NAAR HET EEUWIGDUREND KONINKRIJK VAN DE HEMEL LEIDEN IN NAAM VAN PURE LIEFDE.”  

De rechtvaardigen stegen op uit de menigten en vormden een immens wit leger, elk op zijn eigen plaats en gingen naar de Hemel. De zondaars snikten van tranen en godslasteringen en bogen hun hof en knielden neer voor Christus. Ze waren zo talrijk, zo’n immense menigte en hun blinddoeken vielen af in angst als ze wachtten op de Goddelijke Wil. Ik keek rond. Wat een grandioos spektakel om naast de doden te staan. Ze hadden alle leeftijden en nationaliteiten, maar er waren geen kinderen. Volgens hun dood werden ze overgebracht naar hun voorziene bestemming. De immense menigte strekte zich uit tot aan de horizon en leek te verrijzen uit de horizon. Christus in al Zijn glorie stond stralend in het midden, degenen die het dichtst bij Hem waren, in de binnenste cirkels keken stralend en gelukkig. Boven alles scheen de Kerk met zijn drievoudige stralen. Mijn metgezel zei : “Kijk naar al degenen die verzameld zijn in de binnenste cirkels rond onze Heer, ze hebben dit meer verdiend door hun daden en deugden. Er is geen behoefte aan een belijdenis, omdat de almachtige en alwetende Heilige Geest elke heeft toegewezen aan zijn plaats volgens zijn verdiensten. Hoe zuiverder en heiliger hun leven op aarde, hoe dichter ze bij Christus zijn. Degenen die hun glorie bereikt hebben herinneren zich niets van hun voorbije zonden, enkel hun liefde en overweging van de Eeuwige God.”

Nu wachten ze op de gerechtigheid van hun Schepper. De zondaars zijn vastgeklonken aan hun plaats en benijden degenen die het dichtst bij Christus zijn. Ze durven hun ogen niet op te slaan naar Hem die ze gedurende hun leven op aarde hebben afgewezen. Dan sprak Jezus: “Open jullie ogen, jullie blinden van hart en overweeg voor de laatste keer wat jullie hebben verloren voor alle eeuwigheid. Laat dit ingegrift zijn in jullie geheugen voor eeuwig en altijd. Jullie behouden jullie ogen, stem en haar, terwijl jullie lichamen de lelijkste vormen en onvolmaaktheden zullen aannemen volgens jullie boosaardige neigingen.” Hun tranen en geschreeuw waren nutteloos en als ik keek zag ik een wolk hen bedekken en Christus was niet meer zichtbaar voor hen. Ik vroeg mijn metgezel: “Hoe konden al deze verschillende personen begrijpen wat onze Heer tot hen zei?” En hij antwoordde : “Los van hun nationaliteit of moedertaal begrepen ze allen wat gezegd werd. In het Koninkrijk van de Hemel herinnert niemand zijn moedertaal, maar iedereen begrijpt één taal.

4 Christus kondigde het oordeel aan

Toen de menigten het zicht op Christus verloren, keek elke persoon rond naar de persoon naast hem en herkende oude bekenden. Het was een wonderbare scène van mensen van verschillende rassen uit verschillende streken in de wereld die hun aardse gewaden en sierraden droegen. Ze waren jong en oud, sommigen waren nog in de fleur van hun leven. De rijken droegen weelderige gewaden. En er waren koningen, keizers, directeurs, gouverneurs, kapiteins, soldaten, hovelingen, vrouwen van stand, boeren, dorpelingen, nonnen, broeders, talrijke zakenmensen en bedelaars. De ministers met dienaars en priesters. De zieken die bedekt waren met wonden samen met de gezonden. De mensen met bochels en de lammen, en niemand onderscheidde hen omwille van hun mismaaktheid, maar eerder om hun deugden. Dan zagen de menigten witte wolken die de apostelen en de profeten openbaarden. Ze hadden wit haar en baarden. Vanuit de hemel kwamen twee heiligen die gewaden droegen uit hun tijd en dood. De ene was groot en mager met een naakte torso, half bedekt met lamshuiden. Zijn lange zwarte haar, met een beetje grijs, kwam tot op zijn schouders.

Zijn flitsende ogen en majestatische houding was heel impressionant. Hij hield in zijn hand een lange stok met vanboven een kruis. De andere was een Heilige die fel vereerd was in de wereld om zijn heiligheid en mirakels. Hij was gekleed in de gewaden va een Aartsbisschop en droeg een mijter bezet met edelstenen, op zijn borst stond een gouden kruis gevormd van diamanten. Juist naast hen, in een oceaan van licht verscheen de Koning der Koningen, bij de twee Heiligen. Hij werd door allen toegejuicht met kreten van overwinning en hij nam plaats temidden van de Heiligen. De Redder keerde zich tot de mensen en hief Zijn stralende handen op in een zegen en zei : “Gooi weg wat je hebt vergaard op aarde, het is niets dan stof, jullie hebben het niet nodig (Lucas 12:28). Richt jullie met vreugde op het nieuwe leven, waar er geen onenigheid en oorlogen meer zijn. Leef zoals broeders zonder haat, slechtheid en zonde. Van nu af zullen jullie gelukkig zijn, sereen en zacht als de Engelen. Er zal geen dood meer zijn, geen ziekte, en geen scheiding van degenen die je lief hebt.

Jullie zullen altijd bij jullie gelijken zijn. Degenen van grotere perfectie zullen enkel gezien worden op grote Feestdagen. Van nu af zal er geen mismaaktheid of ziekte meer zijn, de ouden zullen niet te onderscheiden zijn van de jongeren, omdat jullie van dezelfde leeftijd zullen zijn zoals Ik was bij mijn dood, 33 jaar. (Ef. 4:13)

“En van dit moment af zullen jullie behouden blijven als mijn erfenis, sinds jullie hebben gekozen om lief te hebben wat Ik liefheb.”

De Verlosser hief Zijn armen op en een dikke wolk bedekte alles en de aarde veranderde, hoewel niemand bewoog, was de vernieuwing van hun gezichten en lichamen compleet. Ze waren vervuld van leven en vreugde en wensten elkaar geluk. De zieken en ouderen konden nauwelijks zichzelf herkennen. Er waren ontelbare Heiligen, hun lichamen werden omringd door een stralende aura van vele kleuren. Ze waren allen gekleed in grote wapperende gewaden, verschillend van deze van de wereld. Ze leken licht en zagen eruit als doorzichtige figuren, terwijl hun blik op de Redder was gericht. Intussen zond de Verlosser Zijn engelen om de Rechtvaardigen voor te gaan, door de lucht zwevend in grote cirkels naar de Hemel. De zondaars bleven op aarde en in hun nijd staarden ze naar de menigte die naar de Hemel vertrok.

5 Bemiddeling door de Maagd Maria en de Heiligen

Plotseling kon men van ver een groot gedonder horen. Een schare boze geesten zo dik als een rode mist kwamen dichterbij en de zondaars werden vervuld van schrik en begonnen te rennen, niet wetend waarheen. Ze riepen om hulp en sloegen elkaar neer. Vanuit de tegengestelde richting verscheen een enorme slang die bedekt was met stralende schubben, die duizenden van angstige gezichten optilde. Het vertegenwoordigde de duistere krachten van het kwaad die gevormd werden door zonden in de duistere regionen van de Hel. Boosaardige demonen riepen, brulden en duwden de zondaars tegen de ogen van de slang die hen doorboorde met stekels van zijn ogen. Vuur kwam uit zijn keel evenals een verschrikkelijke stank en rook. Dit waren de eeuwige kwellingen voor de zondaars van de aarde.

In een ogenblik, kwam onverwachte redding van boven. Witte en mooie maagden omringden de Heilige Maagd en zongen harmonieus:

U bent onder ons, O beminnelijke Maagd, van geestelijke schoonheid en liefde, glorievol, geprezen en gezegend bent U, Uw karakter is van een oneindige geestelijke schoonheid, nooit eerder gekend. Uw Goddelijk Kind omarmend, smeken wij U te luisteren naar onze droefheid. Bij Uw tranenvloed aan de voet van het kruis, smeken wij U, ons niet in de steek te laten, O Goddelijke Beschermster.

Deze verschijning vervulde de zondaars met hoop.

Dan naderde Zij haar Goddelijke Zoon en keek Hem triestig aan en zei in Haar zachte stem : “Vertel me, O Heer, waar zijn degenen waarvoor ik om vergeving smeekte?” “Hier zijn ze,” antwoordde Christus. De Engelen riepen hun namen en de zondaars openden hun lippen, en reeds door verstomming geslagen strekten ze hun armen uit naar Haar. “En tot jullie, die mijn Moeder liefhadden en Haar aanroepen hebben om Mijn Vergeving verleen Ik jullie vergiffenis.” Nauwelijks had Hij deze woorden gesproken wanneer degenen die vergeving hadden gekregen ten Hemel stegen en een cirkel vormden rond de prachtige Moeder van Christus, Haar gebaar volgend en knielend voor Haar Goddelijke Zoon en Hem dankend.

Het gezicht van de Heilige Beschermster was stralend en vreugdevol als ze opstegen naar de Hemel.

En de grote Profeet van het Christendom kwam naar voor en zijn hoofd buigend voor de Verlosser bad hij: “O Heer, U weet hoezeer ik zonde en ondeugden veroordeelde gedurende mijn leven op aarde. Nu op deze dag van het Laatste Oordeel smeek ik om vergeving door Uw milde barmhartigheid, voor degenen die U beledigd hebben. Deze zondaars, die Uw Goddelijke Gerechtigheid vrezen hebben smeekbeden gebeden, hebben mij op aarde vereert en zoeken nu Uw vergeving en clementie.”

De trillende Profeet richtte zich tot Christus die antwoordde: “Ze hielden zich niet aan Mijn Geboden en bewust van hun zonden hebben ze zich tot u gericht om te vragen om redding, niettemin zijn die zondaars vergeven door gebed.” Volgend op deze verkondiging waren uitbundige kreten van vreugde te horen. De vergeven zondaars stegen op ten Hemel. Dan viel de grote Heilige op zijn knieën en smeekte om vergeving tot de Redder voor de zondaars die Hem nooit hadden gekend en toch rechtvaardige en goede levens hadden geleid. En Christus zei: “Ja, het zal voor degenen zijn waarvoor je smeekt. Degenen die het kwaad verwerpen en goede werken doen, beschuldig Ik niet dat ze de kennis van het Doopsel niet kennen, toch zijn ze samen met Mij, zelfs al waren ze afgescheiden van de Christenen. Aan hen allen verleen Ik vergiffenis.” Dan gingen een groot aantal van niet-Christen zielen die rechtvaardig en goed hadden geleefd, naar de Hemel door de voorspraak van de grote Heilige.

En opnieuw, lichtte het gewelf van de Hemel op met het beeld van de Maagd Maria, die rijkelijk was versierd, en boog met een droevige blik. “Wat wilt U nu vragen?” vroeg de Zoon van God. En ze antwoordde: “Ik kom opnieuw om te smeken voor de kinderen van die moeders die rivieren van tranen hebben gehuild voor hun eigen kinderen.” En opnieuw werden een groot aantal droevige gezichten verheugd als ze vergeven werden door hun moeders gebeden en ten Hemel stegen.

Intussen omringden een stralende schare van Heiligen, mannen en vrouwen Onze Heer met stalende gezichten, de ene na de andere voorspraak vragend voor de zondaars die hadden gebeden tot hen en hun ziel hadden toevertrouwd aan hen toen ze op aarde waren. Elke smeekbede werd in aanmerking genomen en een grote menigte steeg onder lofgezang en lichtheid op naar het Eeuwig Koninkrijk.

De eerst gekozen Apostelen kwamen naar voor en knielden voor Christus om vergeving te vragen voor die zondaars die hen hadden aanroepen toen ze op aarde waren. En Christus zei: “Ik weiger deze genade niet aan mijn eerst gekozenen” en Hij keerde zich naar de zondaars die moedig de oude gebruiken hadden gevolgd en toegewijd waren aan hun voorsprekers zei Hij: “Ik vergeef jullie omdat jullie het ware geloof hebben aanvaard.” Na deze woorden vertrokken degenen die de nieuwe religie hadden geloofd en aanvaard, onder lofgezang naar de Hemel en volgden de 12 Apostelen.

In de heldere blauwe lucht, bleef onze Heer Jezus Christus, stralend in een oneindig licht, toen Zijn Heilige Moeder huilend verscheen toen ze de resterende zondaars zag. Ze richtte zich tot Haar Goddelijke Zoon met trillende lippen. “U die de Almachtige bent, vergeef ze allen. Ze weten dat U rechtvaardig bent, en deze dag van Oordeel zou mooier zijn als het allemaal vreugdevol zou zijn. Herinner de dag van Uw Verrijzenis, U vergaf zelfs degenen in de diepste regionen van de Hel.” Jezus zei: “U oordeelt met de zachtheid van Uw ziel, maar kunnen deze goddeloze rebellen naast de goeden en de rechtvaardigen leven in het Paradijs, die Ik heb beloond?” De Maagd was stil, enkel haar gezicht smeekte om genade. Ze bleef heel stil, en toch smekend. En haar Goddelijke Zoon gaf toe aan Zijn eerbiedwaardige Moeder en vergaf de minst boosaardigen tussen de rebellen. Hij vertrok met Zijn Moeder naast Hem, gevolgd door een immense spiraal van jubelende zielen zoals de zachte parfum van wierook die van het altaar opstijgt met de stralende lucht recht naar de horizon zoals enkel Christus en Zijn Heilige Moeder dat konden.