9 dingen die we verloren zijn in de liturgie (naast het Latijn)...

Bayside : Ik zend Mijn geestelijkheid die Ik de genade gegeven heb om de Hemel te vertegenwoordigen op aarde, deze waarschuwing : jullie moeten nu terugkeren naar de traditionele ritus! Jullie moeten Mijn Huis restaureren van zijn afbrokkelende buitenkant en rottende binnenkant. Jullie moeten heropbouwen wat jullie willen vernietigen—nu! Velen die zich Mijn uitverkorenen noemen hebben zich voorgenomen de Kerk van binnenuit te vernietigen. Jullie daden zijn niet onopgemerkt door de Eeuwige Vader. Dwaling, bedrog onder het mom van heiligheid en vroomheid! Jullie zijn ongemaskerd voor de Eeuwige Vader. Jullie zullen beetje bij beetje beginnen met het fundament herop te bouwen, of jullie zullen van binnenuit alles vernietigen. Ik kijk naar alle gruwelen die gepleegd worden in Mijn Huis. Denken jullie dat dat nog lang zal duren zonder kastijding? Word wakker uit jullie slaap, Mijn geestelijkheid! Jullie bedriegen Mij niet. - Jezus, 22 november 1975

Dit kwaad is binnengedrongen in het hart van Mijn Huis. Jullie moeten terugkeren en Mijn Huis herop bouwen. Ik, jullie God, geef jullie dit bevel voor de redding van jullie eigen ziel. - Jezus, 21 augustus 1976

OnePeterFive.com  - 23 mei 2017 door Eric Sammons

Na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965), werden enorme veranderingen gedaan aan de liturgie die vele traditionele praktijken lieten vallen. Geen enkele was meer indringend voor de gemiddelde Katholiek (en zelfs de niet-Katholiek) dan het opgeven van het Latijn ten gunste van de eigen taal. Toch zijn er nog vele andere veranderingen gedaan, en hoewel ze niet zo merkbaar zijn voor de gewone waarnemer dan het verlies van het Latijn, zijn ze spijtig genoeg zeer belangrijk.

Nu kan men denken dat iemand die erover klaagt eenvoudigweg een nostalgisch kind is van de jaren ’50, treffend voor de Kerk van zijn jeugd. Hoewel, ik geboren werd nadat Vaticaan II eindigde, en zelfs geen Katholiek was tot de jaren ’90, had ik nooit de “traditionele Mis” bijgewoond tot ongeveer 10 jaar geleden. Ik kwam zelfs in de Kerk door de charismatische vernieuwing, die niet gekend is voor de traditionele liturgie. En als ik eerlijk ben, heb ik de voorkeur voor de liturgie in het Engels. Maar over de jaren is de schat die we hebben verloren meer evident geworden, en pijnlijker voor mij.

9 verloren aspecten in de liturgie

Hier zijn sommige van die verloren aspecten van de Romeinse liturgie van de voorbije 50 jaar:

1) Ad Orientem

We celebreren de Mis niet langer met de priester die ons tot de Vader leidt. In de plaats kijken we naar elkaar terwijl we verkondigen Hoe Goed We Zijn. Ik kan me niet inbeelden van een meer dramatische symbolische verandering dan de priester wegtrekken van God en hem naar de mensen keren die hij geacht wordt te leiden. Het is zoals Mozes die probeert de Israelieten naar het Beloofde Land te leiden zonder zelfs naar Zion te kijken.

2) Communiebanken

De communiebanken waren een belangrijk gegeven in de Katholieke kerken voor generaties. Dan werd het weggenomen. Dit verlies heeft geleid tot andere veranderingen. De praktijk van de communie te ontvangen al knielend en de duidelijke scheiding tussen het heilige en het kerkschip. (De meeste mensen weten eigenlijk niet wat een kerkschip is en noemen de hele kerk een heiligdom).

3) Communie op de tong

Hoewel communie op de tong nog altijd toegestaan is ontvangt het merendeel van de mensen de communie in de hand. Ik woonde eens een Eerste Communie bezinning bij voor een van mijn dochters waarin de presentator de kinderen vertelde dat de Eerste Communie betekende dat ze nu oud genoeg waren en dat enkel babies moesten gevoed worden in de mond. Nadien vertelde ik mijn dochter dat we in de ogen van God we allen kleine kinderen waren, en dat het ontvangen op de tong betekent dat we volledig afhankelijk zijn van God, zoals kleine vogeltjes het voedsel ontvangen van hun moeder.

4) Het hoofd buigen in de naam van de Drie Goddelijke Personen, of Jezus, of Maria

De eerste keer dat ik ooit een Latijnse Mis bijwoonde was het een uitgebreide Hoogmis met dozijnen seminaristen en priesters die de Mis opdroegen. Bij elke vermelding van de naam Jezus of Maria of de Drie Goddelijke Personen, boog elk hun hoofd. Ik was geraakt door dit respect en dacht bij mezelf: Wat hebben deze mensen respect voor het Geloof.

5) Heilige Muziek

Het mooie muzikale patrimonium van de Kerk is verloren gegaan. De muziek van tegenwoordig is zeemzoet en laat je leeg achter. Terwijl muziek dat de ziel raakt en het hart hemelwaarts verheft is vergeten.

6) Heilige Architectuur

Eeuwenlang bouwden gemeenschappen samen kerken voor de Almachtige God. Ten koste van veel inspanningen en kosten. Maar als je de voorsteden van Amerika ziet dan zie je Pizza Hut parochies en wat verlaten vliegtuighangars lijken die moeten Katholieke Kerken voorstellen. Het feest voor de ogen die oude Katholieke Kerken zijn werd vervangen door nietszeggende plaatsen. Je wandelt niet langer in een Katholieke kerk. Je weet niet direct dat je in een heilige plaats bent waar de Heer wordt aanbeden. Als je niet beter zou weten zou je denken dat het een bureau is waar je rijbewijs komt afhalen.

7) Het gebruik van de pateen wanneer de communie wordt ontvangen

Eens de communie in de hand een gewoonte werd, werd de pateen die een misdienaar onder je kin plaatste om ervoor te zorgen dat de kostbare Hostie niet op de grond zou vallen afgeschaft. Toch vertegenwoordigde het pateen een gedachte nl. dat we werkelijk en oprecht geloven dat we geen stukje brood ontvangen maar het Lichaam, Bloed, Ziel en Godheid van de Heer Jezus Christus.

8) Misdienaars

In onze cultuur om het feminisme te stimuleren heeft de Kerk het nodig gevonden om die cultuur zoveel mogelijk na te volgen. Specifieke taken die moeten uitgevoerd worden door mannen werden afgeschaft. Als ze konden zouden ze de door god bekrachtigde taak van priester ook aan vrouwen geven. De trainingsplaats voor toekomstige priesters werd iets dat we wilden dat kleine Sarah ook zou doen, omdat ze het juist even goed deed als Johnny. Het ging natuurlijk nooit over de bekwaamheid, maar het weerspiegelt de afbeelding van de Godmens Jezus Christus en de essentiele verschillen in het rolpatroon tussen mannen en vrouwen.

9) Knielen tijdens de Zegen en Gedurende de Geloofsbelijdenis

Protestanten maken er grapjes over dat er veel rechtstaan en knielen gebeurt tijdens een Katholieke Mis. En vergeleken met een typisch Protestantse dienst, hebben ze gelijk. Toch moest zelfs dat eraan geloven in onze inspanning om de liturgie te vereenvoudigen. Zo werden oude gebruiken van knielen voor zegeningen en terwijl het verkondigen van de Vleeswording gedurende de Geloofsbelijdenis weggelaten. Knielen is nog een gebaar van eerbied om ons eraan te herinneren aan de grote mysteries die we vieren.

Exponentiel verlies

Elk verlies lijkt een kleine zaak te zijn. Geen van deze verloren aspecten hebben een impact op de geldigheid van de Mis. De Eucharistie is nog altijd de Eucharistie in de Mis van tegenwoordig. Maar elk verlies- vooral in combinatie met al de andere- heeft een substantieel impact op onze eerbied wanneer de heilige mysteries worden gevierd. Ze hebben een impact op ons persoonlijk verkrijgen en deelname in de genaden die we ontvangen in de Mis.

Bovendien is geen enkele van deze zaken gerelateerd aan het Latijn in de Mis. Bijna elk van deze aspecten van de liturgie die we verloren zijn, werden behouden in de Oosterse liturgie, die gewoonlijk gevierd wordt in de landstaal en nooit in het Latijn.

De redenen die werden gegeven om de traditionele liturgische praktijken af te schaffen was dat het de mensen in staat zou stellen om ten volle aan de Mis te kunnen deelnemen. En dat het de Mis aangenamer zou maken voor de gewone man. Maar het tegendeel is waar. De liturgie vereenvoudigen heeft het minder bijzonder gemaakt en minder aantrekkelijk om bij te wonen. Op een zondagmorgen wanneer men de keuze heeft om relax thuis te zitten of een imitatie van een onaantrekkelijke musical, wat zal de gewone man dan kiezen? Als we de keuze zouden hebben deel te nemen aan hemelse mysteries die iemand buiten ruimte en tijd brengen zou het veel aantrekkelijker zijn dan te kijken naar het zondagsnieuws.

Ik kijk naar de meeste dingen in de Kerk door een evangelisatie lens sedert ik betrokken ben in Katholieke evangelisatie. Ik heb reeds eerder geschreven dat het doel van de Mis geen evangelisatie is maar de verheerlijking van God. Toch zijn er gevolgen voor de evangelisatie als er hedendaagse liturgieen worden gevolgd (en dan bedoel ik het in twee betekenissen: gewoon slecht uitgevoerd en met een tekort aan eerbied). Het geeft het signaal dat we deze Goddelijke Zaken niet heel ernstig nemen, en het is begrijpelijk. Is dit de boodschap die we willen uitzenden naar de wereld?

Katholieken zouden moeten treuren voor hetgeen verloren is gegaan in de liturgie in de voorbije generaties. Dit verlies heeft ertoe bijgedragen dat de Kerk veel van haar ziel is verloren en in het proces veel van haar leden is kwijtgeraakt.