EERSTE GEHEIM  :
HET VISIOEN VAN DE HEL

«  Onze-Lieve-Vrouw opende opnieuw haar handen, zoals de twee voorbije maanden. De weerkaatsing leek tot in de aarde door te dringen. Wij zagen een geweldige vuurzee, en in dat vuur ondergedompeld de duivels en de zielen. Deze zagen eruit als transparante gloeiende kolen, zwart of donkerbruin, met menselijke vormen. Zij dreven in de vuurgloed, nu eens opgeheven door de vlammen die uit hen opstegen samen met wolken van rook, dan weer naar alle kanten neervallend zoals vonken bij grote branden, zonder gewicht of houvast. Dat alles gebeurde onder kreten en zuchten van pijn en wanhoop, die ons deden huiveren en rillen van ontzetting. De duivels onderscheidden zich van de zielen door hun afschuwelijke, weerzinwekkende vormen van onbekende en angstaanjagende beesten  ; ze waren doorschijnend als vurige zwarte kolen.

«  Dit visioen duurde maar een ogenblik, dank zij onze goede hemelse Moeder, die tijdens de eerste verschijning beloofd had ons naar de Hemel te brengen  ; zonder die belofte geloof ik dat we gestorven zouden zijn van schrik en ontzetting.  »

TWEEDE GEHEIM  :
DE VRAGEN VAN HET ONBEVLEKT HART

«  Beangstigd en als om hulp vragend hieven we onze ogen op naar Onze-Lieve-Vrouw, die ons met goedheid en droefheid zei  :

«  Jullie hebben de hel gezien waar de zielen van de arme zondaars terechtkomen. Om ze te redden wil God in de wereld de godsvrucht tot mijn Onbevlekt Hart verspreiden. Als men doet wat ik jullie zeg, zullen vele zielen gered worden en zal er vrede komen. De oorlog gaat eindigen. Maar als men niet ophoudt God te beledigen, zal er tijdens de regering van Pius XI een tweede, nog vreselijker oorlog uitbreken. Wanneer jullie een nacht zullen aanschouwen die verlicht wordt door een onbekend licht, weet dan dat dit het grote teken is dat God geeft dat Hij de wereld gaat straffen om haar misdaden, door middel van oorlog, hongersnood en vervolgingen tegen de Kerk en de H. Vader.

«  Om dit te verhinderen zal ik de toewijding van Rusland aan mijn Onbevlekt Hart en de eerherstellende communie op de eerste zaterdagen komen vragen. Als men gehoor geeft aan mijn beden, zal Rusland zich bekeren en zal men vrede hebben. Zoniet, dan zal het zijn dwalingen over de wereld verspreiden en oorlogen en vervolgingen tegen de Kerk uitlokken. De goede mensen zullen gemarteld worden, de Heilige Vader zal veel te lijden hebben, verschillende naties zullen vernietigd worden.

«  Tenslotte zal mijn Onbevlekt Hart triomferen. De Heilige Vader zal Rusland aan mij toewijden dat zich zal bekeren en er zal een zekere tijd vrede aan de wereld geschonken worden.

«  In Portugal zal het dogma van het geloof altijd bewaard blijven, enz.  »

DERDE GEHEIM  :
DE HEROPSTANDING VAN DE ONVERDEELDE KERK

«  J.M.J.

«  Het derde deel van het geheim dat op 13 juli 1917 geopenbaard werd in de Cova da Iria te Fatima.

«  Ik schrijf in gehoorzaamheid aan U, mijn God, die mij opdracht geeft door de tussenpersoon van Zijne Hoogwaardige Excellentie Mgr. de Bisschop van Leiria, en van Uw Allerheiligste Moeder, die ook mijn Moeder is.

«  Na de twee delen die ik al heb verteld, zagen wij links van Onze-Lieve-Vrouw iets hoger een Engel, die een vurig zwaard in de linkerhand hield. Vonken vlogen eraf en vlammen sloegen eruit, alsof die de wereld in brand moesten steken. Maar de vlammen doofden uit toen zij in aanraking kwamen met het schitterend licht dat Onze-Lieve-Vrouw er vanuit haar rechterhand op liet stralen. De Engel die met de rechterhand naar de aarde wees, riep met luide stem  : “ Boete, boete, boete  ! ”

«  En wij zagen in een buitengewoon licht dat God is  : – iets wat er uitziet als mensen in een spiegel, wanneer zij daar langs lopen – een Bisschop in het Wit gekleed (wij hadden het voorgevoelen dat het de Heilige Vader was).

«  Verschillende andere Bisschoppen, Priesters, geestelijken en zusters beklommen een steile berg, waar zich op de top een groot kruis bevond uit ruwe stammen als van kurkeiken met schors. Alvorens daar aan te komen, ging de Heilige Vader door een grote stad die voor de helft verwoest was. Half bevend, met wankele tred, door pijn en verdriet neergeslagen, bad hij voor de zielen van de lijken die hij op zijn weg ontmoette. Boven op de berg aangekomen knielde hij neer aan de voet van het grote kruis. Daar werd hij door een groep soldaten, die met vuurwapens en met pijlen op hem schoten, gedood. Precies zo stierven één na één de Bisschoppen, Priesters, geestelijken en zusters, en verschillende leken, mannen en vrouwen van uiteenlopende standen en posities. Onder de beide armen van het kruis stonden twee Engelen, ieder met een kristallen schenkkan in de hand. Daarin verzamelden zij het bloed van de Martelaren en daarmee besprenkelden zij de zielen die naderden tot God.

«  Tuy, 3-1-1944.  »