Een van de Goddelijk geinspireerde projecten in het hart van Marthe Robin was een christelijke school voor meisjes op te richten. Haar geestelijke leider, priester Faure dacht dat dit project gedoemd was te mislukken omdat de stad en de hele regio door vrijzinnigen werd geleid die christelijke scholen niet genegen waren. Het nam twee jaar in beslag om hem te overtuigen om de eerste stappen te nemen in het project. Hij consulteerde al de priesters van het kanton, 17 in die tijd en 16 van de 17 vonden het idee maar niets, gegeven het spirituele klimaat in die tijd. Maar toch werd het gebouw dat de “chateau” werd genoemd aangekocht en gerenoveerd en op 12 oktober 1934 werd de school in Chateauneuf de Galaure geopend. Tegenwoordig zijn er twee middelbare scholen en een landbouwschool met een totaal van 1000 studenten.

Het tweede Goddelijk geinspireerde project in het hart van Marthe waren de “Foyers de Charite” (Huizen van liefdadigheid) die iets totaal nieuw waren in de Kerk- ze waren huizen van retraite die gebouwd werden en georganiseerd door gezegende leken en geleid werden door een priester. Het eerste huis werd ingehuldigd op 7 september 1936 en geleid door een van Marthe’s dichtste vrienden, priester Finet. In 2006 waren er 75 foyers in 41 landen.

Na 50 jaar van lijden in vereniging met Jezus voor de bekering van zielen, stierf Marthe Robin op de eerste vrijdag van de maand (toegewijd aan het heilig hart van Jezus) 6 februari 1981.

Laten we eindigen met deze woorden van Marthe die haar leven van liefde weerspiegelen:

“Ik ben Uw slachtoffer, o Jezus, op het Kruis en in vreugde, in wrede beproevingen en in pijn; o hoe zoet is het te lijden wanneer het een offer is aan U! En wanneer men de zon, het grote vuur van Uw hart heeft. Ik weet waar liefde vertoeft, ik heb het schijnen van Zijn vlam gezien, en voor Uw hemel, o Jezus, zou ik bloemen plukken. Pijnlijke kwellingen doen mijn ziel bloeden, maar zonder ophouden herhaal ik ‘Ik dank U, mijn Redder.”

“O Maagd Maria, laat me elke dag volgzamer zijn, geduldiger en nederig; onopgemerkt en vergeten. Ik vraag niet dat God in mij dingen bewerkt die zichtbaar zijn, maar enkel dat ik een klein, nederig kind ben, lief en nederig van hart.”

“Mijn Heer en mijn God, aan U geef ik mijzelf over. U wenst me hier, en hier zal ik blijven, met geen gedachte om te vertrekken; als je me ergens anders wenst, dan wens ik dat ook. Ik weet, o Jezus, dat altijd en overal U me voor Uzelf houdt. O mijn Jezus, wat lijdt uw kleine slachtoffer, maar wat houdt ze van U, met evenveel liefde als ze heeft ontvangen… o Jezus, bewaar me. Ik hoor bij U; geef me geduld en vrede in alles.”