Een miskende offerziel van de Kerk

“Ze stierf om verloren zielen te redden, om eerherstel te brengen voor hun zonden. Anneliese was een minzaam, liefdevol en gehoorzaam meisje. Maar wanneer ze bezeten was, was het iets onnatuurlijk, iets wat je niet kunt uitleggen… - Verklaring van Anna Michel, Anneliese’s moeder in 2005.

In september 1973 vertelde Anneliese aan een psychiater, Dr Luthy dat ze visioenen had van “Fratzen”, het Duitse woord voor demonen. Later verklaarde ze ook aan een andere psychiater dat ze een verschrikkelijke stank rook, die ze op dat moment enkel kon ruiken. Later roken ook de anderen in haar familie en de priesters die het exorcisme uitvoerden de verschrikkelijke stank gedurende de tijd dat ze bewusteloos was en door de demonen was bezeten. De priesters Ernst Alt en Arnold Renz werden uiteindelijk toelating gegeven door de lokale Bisschop om het Ritueel van Exorcisme uit te voeren, na talrijke bewijzen van haar bezetenheid ontvangen te hebben.

Dit leidt ons naar twee misverstanden over Anneliese:

1 Het valse geloof dat Anneliese mentaal ziek was, en niet bezeten,

2 Het onbegrip dat Anneliese een offerziel was voor de Kerk en voor de bekering van zondaars.

Betreffende het eerste misverstand, dat ze bezeten was en niet geestelijk ziek, is er de verklaring van priester Alt die aantoont dat bezetenheid de consensus was van alle priesters die Anneliese Michel kenden: “Als haar geestelijke directeur dat ik was van 1973 tot 1975, kan ik niet toelaten dat haar verschrikkelijke bezetenheid en haar aanvaarding ervan als uitboeting voor zonden aanzien worden als een “theologisch accident”. Zowel priester Renz als ik waren overtuigd van haar bezetenheid, evenals alle priesters die eraan hebben deelgenomen: priester Ferdinand Habiger, priester Karl Roth, priester Eduard Herrmann, en de expert van gevallen van exorcisme, priester Adolf Rodewyk.

Het tweede misverstand is het onbegrip dat Anneliese een offerziel was.

De keuze om bevrijd te zijn van de demonen of zielen redden – De H. Maagd Maria verschijnt

Op een zondagnamiddag in juli 1975 beslisten Anneliese en haar vriend Peter te gaan wandelen in een park bij Rollbach, ten oosten van Klingenberg. Ze reden ernaar toe maar gedurende deze periode kon Anneliese nauwelijks lopen zonder hulp, omdat de demonen haar benen als stokken maakten en ze kon ze maar met moeite plooien.

Nadat ze geparkeerd waren gingen ze wandelen. Omdat ze zoveel moeite had ging dit maar traag. Plotseling begon ze normaal te stappen en viel daarna op haar knieen. Peter probeerde om met haar te praten maar ze reageerde niet en leek een visioen te hebben. En paar minuten later stond Anneliese recht en riep uit, “Ik kan terug lopen, kijk! Ik ben vrij! Ik ben vrij!”

Peter was verbaasd over de plotselinge verandering in Anneliese’s fysieke en geestelijke conditie. Hij vroeg haar wat er gebeurd was om deze plotselinge verandering tot stand te brengen. Anneliese antwoordde dat ze de H. Maagd Maria had gezien. Vol vreugde reden Peter en Anneliese naar huis om het goede nieuws met haar ouders en zusters te delen. Anneliese liep naar boven en riep naar haar moeder, “Ma, kijk naar mij! Ik kan terug lopen, ik kan springen, ik kan dansen! De Moeder Gods is aan mij verschenen!” Peter was volledig verbaasd door Anneliese’s plotselinge genezing en bleef in de auto zitten wenen. Het was hem teveel geworden.

Het bleef kalm de twee volgende maanden tot Anneliese een andere verschijning had van de Heilige Maagd Maria – deze keer in de Engelberg Abdij, die een Franciscaanse abdij is waar Anneliese dikwijls ging bidden. Deze keer klaagde de H. Maagd Maria tot Anneliese:

“Het is een groot lijden voor mijn hart dat zovele zielen verloren gaan! Het is noodzakelijk om boete te doen voor priesters, voor de jeugd en voor je land. Zou je boete willen doen voor deze zielen, zodat er niet zovelen verloren gaan?”

De Moeder Gods vertelde haar niet direct te antwoorden maar erover na te denken. Anneliese sprak tot haar moeder Anna betreffende het verzoek dat de H. Maagd Maria had gedaan, en haar moeder sprak er op haar beurt over met Anneliese’s vader, Josef. Haar ouders waren zeer bezorgd, want ze wisten dat de “boete” die Anneliese zou moeten ondergaan voor een groot deel zou zijn dat de demonene terug vrijelijk en meedogenloos haar zouden terroriseren, en als ze ja zou zeggen zou het slechter zijn dan ervoor.

Anneliese bracht de volgende dagen biddend door voor een kruisbeeld. Wanneer Anna voorstelde aan Anneliese dat ze geen ja zou kunnen zeggen, antwoordde Anneliese, “Ik kan er toch mee instemmen. Anders zullen vele zielen verloren gaan!”

We weten dat Anneliese ja zei aan de H. Maagd Maria, en het gebeurde een paar dagen later in de keuken, wanneer Anna Anneliese hoorde zeggen: “Moeder Maria, u bent zo mooi!” Anna kon de rest niet horen maar ze verklaarde dat Anneliese een visioen scheen te hebben. Spoedig erna vertelde ze Peter dat “de dingen spoedig terug slecht zouden gaan.”

Dit keer ging het zo slecht dat Bisschop Stangl die eerst geweigerd had toelating te geven voor het officiele Exorcisme er toch mee instemde op 3 augustus 1975 om een “klein” exorcisme te doen als een test om te zien of de demonen echt aanwezig waren in haar, maar dit werd spoedig duidelijk gedurende de test. Een paar weken later gaf hij zijn toelating voor het volledige exorcisme dat begon op 24 september 1975.

Sommige opmerkelijke gebeurtenissen gedurende haar Bezetenheid en Exorcisme

Gedurende een exorcisme zei een demon: “Ik kan elke taal spreken maar spreek tot mij in het Duits.” Hoewel priester Renz normaal uit zijn gebedsboek in het Latijn sprak, sprak hij op een keer zonder zijn gebedsboek. De demon wees hem er direct op dat hij een fout had begaan in de gebeden en dat zijn Latijn niet zo goed was. Het verbaasde de priesters ook dat de demonen onmiddellijk antwoordden op vragen aan Anneliese gestelt in het Nederlands en in het Chinees (Priester Renz was missionaris geweest in China gedurende 15 jaar).

Op een gelegenheid gedurende een exorcisme sprak Lucifer door Anneliese: “Vandaag, gelooft bijna niemand meer in de onbevlekte ontvangenis. En de Kerk? Op dit moment geloven de meesten dat het enkel een gemeenschap is. De modernisten breken de kerk af. We zijn hard aan het werk hiervoor, en we gooien veel vergif in de Kerk, zodat ze in diskrediet wordt gebracht. Nu zijn degenen die in de kerk geloven en trouw zijn en in Haar leer geloven met zeer weinig. De rozenkrans? Ze denken dat dit “modern” is. Velen geloven dat na dit leven, alles gedaan is. Er zijn er velen die zo leven omdat ze niet langer bidden. De zonden reiken tot de Hemel: maar dit zal niet lang zo blijven. Degene van 1917 [de H. Maagd Maria te Fatima] heeft het gezegd. Maar enkel een paar hebben naar haar geluisterd. Dood, beproevingen en hongersnood, O ja, dit zal zeker terugkomen!”

Men moet natuurlijk voorzichtig zijn met de verklaringen van de demonen, omdat gedurende de exorcismen de demonen voortdurend liegen om te bedriegen en ze zegen enkel de waarheid onder strikte gehoorzaamheid van het bevel van de priester in Jezus naam. Ze verklaarden ook herhaaldelijk dat Anneliese vervloekt was reeds voor haar geboorte door een vrouw in haar moeders geboortestad. Voordat ze gehuwd was met Jozef, had haar moeder Anna een relatie gehad en een kind met een andere man. De vrouw die de vloek had uitgebracht was de vrouw van deze man omdat ze jaloers was op de vorige relatie die Anna gehad had met die man. Omdat Anneliese het eerste kind was van Anna en Jozef viel deze vloek op haar. De bezetenheid was dus niet veroorzaakt door Anneliese, zoals in bepaalde gevallen waar de bezetenheid veroorzaakt werd door personen die “de deur openden” voor het demonische door seances, channeling, Ouija borden, satanisme, het occulte en andere praktijken die verboden zijn in de Schriften.

Waarom konden de exorcisten de demonen niet uit Anneliese bevrijden?

Gedurende een exorcisme sessie waren de demonen verschrikkelijk aan het klagen:

“We zijn eeuwig verdoemd! Eruit! Eruit! We willen uit de snotneus komen. We kunnen het niet aan om nog langer in haar te verblijven. Die vuile slet blijft de hele dag in de kerk. We zijn vervloekt! Vervloekt!”

Exorcist: “Ga dan eruit!”

Judas: “We kunnen er niet uit, omdat Hij het niet toelaat. Degene van boven wil het niet! Hij wil dat we er blijven. We willen uit haar komen, want ze gaat naar de Communie, en ze gaat iedere dag! We kunnen dit niet verdragen! We willen eruit komen, eruit! We willen eruit komen, maar degene van boven laat het ons niet toe!”

-         We kunnen dus zien dat het God Zelf was die de demonen toeliet om Anneliese te bezitten, zodat zondaars kunnen bekeerd worden en gered worden van vervloeking.

Opgetekende mystieke genaden

Gedurende deze tijd kreeg ze bezoeken van twee overleden familieleden: haar grootmoeder Furg die drie maanden vroeger was gestorven en haar zuster Martha, en ook Siegfried, de overleven neef van priester Roth, die allen haar kwamen troosten en haar versterken. Er waren ook een paar gelegenheden waar ze de exacte tijden een plaatsen wist van personen die voor haar aan het bidden waren. Er waren zelfs verslagen van stigmata die familieleden hadden gezien. Priester Alt en Peter zagen kleine maar duidelijk zichtbare ovale wonden op haar handen en voeten. Ze had deze wonden niet zelf toegebracht. Ze bleef pijn voelen, vooral in haar voeten, nadat de wonden genezen waren.

Betreffende de stigmata zei haar moeder Anna het volgende: “Op een morgen ging ik Anneliese’s kamer binnen en zei, ‘Anneliese, je ligt in bed.’ Ik vond haar gewoonlijk knielend voor het kruisbeeld of een andere vorm van boete doend. Ik zag de wonden op haar voeten die zeer gezwollen waren. Dit had zich voorgedaan gedurende de nacht. Later ontving ze dezelfde wonden op haar handen. Haar handen waren er niet zo slecht aan toe als haar voeten. Ze leed zeer veel door deze wonden.” Zelfs de dokter verklaarde dikwijls op deze gelegenheden: “Mijn God, ze heeft de stigmata!” maar later ontkende hij het voor het gerecht.

Op een andere keer verklaarde haar moeder: “Ik weet dat we de juiste beslissing hebben gedaan omdat ik het teken van Christus in haar hand zag. Ze stierf om verloren zielen te redden; om eerherstel te brengen voor hun zonden.

“Je zult een grote heilige worden”

In Anneliese’s dagboek op 20 oktober 1975 lezen we:

Jezus: Er is nog altijd iets dat je moet opschrijven.

Anneliese: Wat is het?

Jezus: Wat Ik je vorige nacht verteld heb.

Anneliese: Ik wilde het niet opschrijven omdat ik dacht dat het van Satan kwam. En, mijn natuur komt tegen het idee op. Jezus wil dat ik gehoorzaam, daarom zal ik het opschrijven.

Jezus: Je zult een grote heilige worden.

Anneliese: Ik wilde het nog altijd niet geloven, en toen zorgde de Redder ervoor dat ik het juist gehoord had, en maakte mij aan het huilen.

Jezus verwijst hier dat Anneliese een grote heilige is in de hemel.

Met betrekking tot Anneliese werkt de staat van bezetenheid met geduld en liefde gedragen krachtig voor iemands heiliging. Anneliese heiligde zichzelf in een heroische manier door dit lijden te aanvaarden in vereniging met Jezus ten gunste van anderen, want Jezus vertelt Anneliese in haar dagboek:

Jezus: Elk lijden, zelf het gewoonste, draagt veel vruchten wanneer het verenigd is met mijn lijden.

Een bezoek van een ziel in de hemel

De neef van priester Roth (Siegfried, die verlamd was sinds zijn jeugd en die de week ervoor was gestorven) was daar met mij op de avond van 10 oktober en liet me weten dat hij in de hemel was. Hij kom dit eerst niet geloven. Eerst kwam hij me bezoeken deze morgen en verschillende keren gedurende de dag en hij geeft mij altijd moed. Wanneer ik hem vroeg waarom hij me zo dikwijls kwam bezoeken was het omdat ik ook moest lijden zoals hij leed toen hij leefde. Hij beloofde me te steunen in al mijn beproevingen.

Gedurende een exorcisme op 31 oktober 1975 waren de demonen zeer ontsteld, omdat er een aantal hemelse bezoekers in de kamer aanwezig waren waaronder de H. Maagd Maria, de H. Jozef, H. Pater Pio, Anneliese’s overleden zuster Martha, Siegfried, beide grootmoeders van Anneliese, Therese Neumann  en de H. Aartsengel Michael.

Pater Pio en Therese Neumann kwamen herhaalde keren tot groot ongenoegen van de demonen om Anneliese moed te geven en de exorcisten bij te staan. Op deze dag zeiden de demonen: “Het is zo hard om in deze kamer te zijn! Er zijn zovele heilige personen aanwezig!” Het was op deze dag 31 Oktober dat al de demonen tijdelijk uitgedreven waren uit Anneliese. Een paar dagen later werden ze terug toegelaten, samen met nog andere demonen.

Waarom stierf ze?

In de geschiedenis van de Katholieke Kerk werden nooit doden gerapporteerd die gestorven waren toen ze een serie van officiele exorcismen doorstonden. De autoptie verklaarde dat Anneliese dood was gegaan aan ondervoeding en dehydratatie. Vele mensen hebben deze conclusie in twijfel getrokken zoals Dr Felicitas Goodman die het medicijn Tegretol aanwees als de schuldige.

Haar laatste maanden verklaarde Anneliese vele keren dat ze “niet toegestaan werd te eten” en ze was tegen een opname in het ziekenhuis omdat ze geloofde dat ze haar geestelijk ziek zouden verklaren en haar in een instelling plaatsen. De demonen gaven toe dat het hun wens was om Anneliese in een instelling te laten plaatsen. Daar zou ze het voordeel niet gehad hebben van priesters en exorcisme gebeden en ze zouden beter in staat geweest zijn om haar meer vrij te kunnen kwellen en zou de wereld niet geweten hebben van haar bezetenheid en lijden.

God liet haar sterven omdat haar missie in dit leven vervuld was. In april 1976 vertelde Anneliese aan priester Alt dat “mei en juni zeer lastige maanden zouden zijn, maar dat juli beslissend zou zijn.” Op 1 mei zei Anneliese de boodschap aan haar vriend Peter dat ze zou “moeten lijden tot juli”, en opnieuw zei ze op 9 mei 1976 aan haar vader, moeder, Peter en haar zuster Barbara dat “de maanden mei en juni slecht zouden zijn, maar dat in juli het zou ophouden.

In april zei Anneliese tot Priester Alt : “Ik weet nu wat er zal gebeuren; ik weet dat deze komende zomer het hard en verschrikkelijk zal zijn en ik weet dat ik het niet zal overleven. Niemand kan me iets anders laten denken. Ik zal dit niet overleven.”

Gedurende de laatste weken en dagen waren allen de woorden indachtig dat ze zou bevrijd zijn van de demonen in juli. Op de morgen van 1 juli telefoneerde Anna om priester Alt te informeren dat Anneliese gestorven was gedurende de nacht. Ze was nu echt bevrijd. Niet op de manier die wij hier willen, maar op de manier dat God het wilde, want God ziet met ogen van de eeuwigheid. Onze levens hier op aarde zijn slechts een tijdelijke pelgrimstocht, terwijl ons ware leven bij Hem is in de hemel voor eeuwig. Haar offer als offerziel was voltooid, en nu kreeg ze haar eeuwige beloning.

Wanneer het nieuws verspreid werd over haar dood, rouwden velen om wat ze zagen als een tragische dood van een jonge geestelijk zieke vrouw die stierf door verwaarlozing van haar ouders en twee priesters. Ze zagen niet dat ze een offerziel was die haar leven volledig aan God gegeven had. Het was geen falen van het exorcisme. Het moet begrepen worden op dezelfde manier als Christus’ dood. Wat gezien kan worden als een falen in de ogen van de wereld, kan in werkelijkheid een succes zijn in de ogen van God.

Anneliese tot priester Renz: Oh, Vader, ik dacht niet dat het zo verschrikkelijk zou zijn als dit. Ik dacht altijd dat ik wilde lijden voor anderen zodat ze niet naar de hel zouden moeten gaan, maar ik besefte niet dat ze zo erg en verschrikkelijk zou zijn. Mensen denken dat lijden een gemakkelijke zaak is, maar wanneer de dingen echt erg beginnen worden wil je niet verder gaan, je wil geen stap verder zetten.

Jezus woorden in een visioen aan Anneliese op 10 november 1975 : Je zult slagen voor al je testen (op school), maar je zult geroepen worden om andere testen te doorstaan. Ik zal je mijn genade geven en je zult trouw zijn tot de dood.

Citaat van Anneliese: Je kunt er zeker van zijn dat ik naar de hemel wil, ongeacht wat ik moet ondergaan; er is niets teveel voor mij… Ik wil mijn leven geven voor anderen uit liefde voor God, en hoop meer op de beloning van God, dan op de beloning van mensen.

Uit het dagboek van Anneliese – 24 oktober 1975 :

Jezus: Je zult veel te lijden hebben en boete doen, zelfs nu. Maar je lijden, je ellende en wanhoop zullen me helpen om zielen te redden. Maak je geen zorgen over de toekomst. Laat alles aan Mij over. Zoek om elk moment naar Mij te luisteren, om Mijn wil te vervullen, Mijn wensen door te luisteren naar Mijn stem. De lammeren kennen de stem van hun herder. Ik ben de goede Herder en Ik houd van Mijn lammeren.