12e overweging

Gethsemane

Gesterkt door de Engel, die de hemelse Vader Hem ter vertroosting zond, richt Jezus Zich, de derde keer op, van de plaats waar Hij in doodsstrijd was gevallen en begeeft Zich naar de Apostelen.

“Sta op, zegt Hij, laten wij gaan. Zie, de man die Mij overlevert nadert.” (Matt 26,46) – Hij slaapt niet zoals jullie, maar spoedt zich, met rasse schreden, om Mij gevangen te nemen.

Jezus, is het om te vluchten, dat U uw Apostelen spreekt van het driegende gevaar? Wilt U zich verbergen? – O nee! Uw brandende liefde voor onze zaligheid laat dit niet toe, maar U gaat integendeel vol moed de verrader en uw vijanden tegemoet. Oneindige liefde van mijn Zaligmaker! Welk beschamend voorbeeld voor mij, die zo laf ben als er iets te doen of te lijden valt voor U.

Maar wie mag die verrader zijn? Wie kent hier uw eenzame bidplaats, tenzij uw Apostelen? Maar weke Apostel zou U durven verraden? – In de zaal van het laatste avondmaal, enige uren geleden beantwoordden de Apostelen de angstkreet van uw gemoed: “Een van u zal Mij verraden,” door eenparige verklaringen van trouw; en zij vroegen angstig: “Heer, ben ik het” (Matt 26,21-22)

Maar onder hen was een laaghartige huichelaar. Judas had reeds de verkoopprijs afgesproken en zocht slechts een gunstige gelegenheid om U over te leveren en het geld te bemachtigen. Zozeer was de ontrouwe apostel door de geldzucht verblind, dat ook hij tot U, Jezus, de vraag durfde stellen: “Ben ik het?” (Matt 26,25) Zelfs uw bevestigend antwoord ontnam hem niet de moed om voort te huichelen.

O Jezus, hoe kon U Judas’ voeten wassen, ze vol liefde in uw handen drukken en ze afdrogen? Droevig klonken uw woorden: “Nu zijt gij rein, maar niet allen.” (Joh 13,10) Niets maakte nog indruk op het bedorven hart van de verrader. Zover kan een ongeregelde, niet bestreden drift een mens, een Christen, zelfs een Godgewijde ziel brengen.

Geliefde Heiland, laat niet toe dat de driften in mij overheersen; maar laat uw liefde in mijn hart zegevieren, opdat ik U trouw blijf en U bemin tot in de dood.

Toen Jezus zag dat zijn tedere liefdeblijken – zelfs de voetwassing- Judas’ hart niet konden vermurwen; dat zijn verwijt: “Nu zijt gij rein, maar niet allen” hem koud liet, … vervolgde Hij, met oneindige droefheid Judas in de ogen starend: “Wat gij doen wilt, doe het spoedig.” (Joh 13,27)

Daarop kan de verrader het niet langer uithouden. Er valt niet meer te huichelen. Judas vreest, dat Jezus hem zijn verraad ten aanhoren van de Apostelen zal verwijten. Hij verlaat de zaal en werpt een laatste blik op zijn goddelijke Meester, waarin al de afkeer, de laagheid van zijn verradersziel staat uitgedrukt. Toen hij buiten trad, was het nacht: nacht rondom hem… nacht in zijn zwarte ziel waarin de duivel gevaren was.

De ontrouwe apostel begrijpt al te goed, dat hij niet in het gezelschap van Jezus kan weerkeren om de schijnheilige te spelen: nu moet hij de kans wagen of de dertig zilverlingen zijn verloren. Voortgedreven door de duivel, loopt hij naar de joodse priesters. Deze eerst misnoegd, dat men hen op een zo laat uur komt storen, verheugen zich, wanneer zij van Judas vernemen dat de kans nu eindelijk aangebroken is om Jezus gevangen te nemen.

Dan maar spoed gemaakt. O Jezus, uw vrienden slapen; maar uw vijanden kennen geen rust om U gevangen te nemen en te doden! Helaas! Ik ben ook zo laf geweest in uw dienst: niet de minste moeite kan ik mij getroosten, wanneer het er op aankomt mij op te offeren voor uw glorie.

Een bende soldaten wordt inderhaast verzameld, waarbij de joodse priesters zich bij hun knechten voegen, met stokken en fakkels gewapend.

Aan het hoofd van deze helse bende, trekt Judas naar de Olijfberg om zijn goddelijke Meester gevangen te nemen. Mijn Jezus, wat zie ik? Zo even was U nog in doodsstrijd, en nu zegt U: “Laten wij gaan.” Laat ten minste de bende zelf tot u komen!... Maar nee, U treedt Judas tegemoet om U aan zijn bende over te leveren.

Goede Verlosser, waar hebt U die moed geput? – In het gebed. – In het gebed heeft uw menselijke natuur kracht en sterkte gevonden; in het gebed hebt U alle afkeer overwonnen, en vol moed U onderworpen aan de wil van uw Vader.

Waarom ben ik zo laf in uw heilige dienst, en waarom valt mij ieder offer te zwaar? Helaas! Ik verzuim het gebed zonder enige reden of ik bid, verstrooid door allerlei droombeelden.