Dienares van God, Zuster Consolata Betrone (1903-1946) – Mystica en Offerziel

“Er is een mooi schietgebed dat OLHeer aan Zuster Maria Consolata Betrone gaf. Het is: ‘Jezus en Maria, Ik houd van U, Red de zielen.’ Het is zeer eenvoudig, maar het draagt ver.” Moeder Angelica

Geboorte en vroege jaren

Zuster Consolata Betrone werd geboren in Saluzzo, Italie op 6 april 1903, en werd Pierina Betrone genoemd. Ze was de dochter van Pietro Betrone en Giuseppina Nirino, die eigenaars waren van een bakkerij in Saluzzo, en die later de managers werden van een restaurant in Airasco (Turijn). Pierina was de tweede van zes dochters die geboren werden van haar vaders tweede huwelijk.

Niets in het vroege leven en achtergrond kon voorspellen dat dit jong meisje een van Jezus geliefde offerzielen zou worden. Ze leek een normale kindertijd door te brengen tot ze op zekere dag toen ze naar haar boodschappen in het dorp deed, onverwacht een intens gebed uit haar hart kwam: “Mijn God, ik houd van U! en een buitengewone vurigheid maakte zich van haar meester. Het was het begin van haar buitengewone ervaringen met de Heer. Ze was toen 13 jaar.

Op 8 december 1916 op het Feest van de Onbevlekte Ontvangenis, wijdde Pierina haarzelf toe aan de Maagd Maria. Na het ontvangen van de Heilige Communie, hoorde ze de woorden in haar: “Wil je de Mijne zijn?” Diep bewogen door deze buitengewone genade, weende ze tranen van emotie, en zonder de draagwijdte van de vraag te begrijpen, antwoordde ze “Ja” en vertrouwde ze zichzelf aan Hem toe.

Als de weken en maanden voorbij gingen, begon Pierina God te voelen die haar opriep tot religieus leven. Gedurende dezelfde tijd en wat verschillende jaren zou duren, begon een periode van geestelijke twijfel, dorheid en bekoringen, die zeker door de Heer werden gestuurd om haar ziel te zuiveren. Onze Heer leidde haar uit de geestelijke woestenij om haar voor te bereiden op haar missie als offerziel.

Drie mislukte pogingen om het religieus leven binnen te gaan

Het duurde tot haar 21 jaar vooraleer ze uiteindelijk de religieuze roeping van God aanvaardde, “Niets trekt me aan in de Capucijnen”, zei ze, na drie mislukte pogingen om binnen te treden in “open” religieuze orden. Het was haar biechtvader, Don Accomasso die, door God verlicht, haar adviseerde om het Klooster van de Arme Klaren (Orde van Franciscaanse Capucijnen) in Turijn binnen te gaan. Dit gebeurde op 17 april 1929. Na de normale periode van voorbereiding aanvaardde ze dankbaar haar zwarte sluier op 28 februari 1930, en nam de naam van Zuster Maria Consolata aan.

De nieuwe naam, “Consolata”, gekozen door de jonge Pierina is een indicatie van het geestelijk pad en leven waartoe Jezus haar had geroepen, want het woord “Consolata” betekent troosteres, en het was zij die spoedig de troosteres werd van het Hart van Jezus. Op de dag van de Ceremonie, toen ze haar zwarte sluier ontving, ontving ze een innerlijke locutie van Jezus die haar op de hoogte bracht van Zijn wil voor haar. Jezus zei: “Ik roep je op voor niet meer dan dit: een akte van voortdurende liefde.” Een voor meer dan 16 jaar van gesloten Capucijns leven was deze “akte van voortdurende liefde” het fundament waarop ze al haar geestelijke inspanningen op bouwde.

Op 8 april 1934, legde ze de geloften af, werkend in het klooster als een nederige kok, portier en schoenmaker. Op 22 juli 1939 ging ze naar de nieuwe vestiging van Moriondo, Moncalieri in Turijn, waar ze ook een verpleegster en secretaresse was. Haar leven bestond uit dagelijkse offers, boetedoening en zelfverloochening, verborgen voor de wereld, in vervulling van de taken die haar werden opgedragen door haar superieuren. Hoewel haar leven gelijkaardig was aan dat van haar medezusters, was haar innerlijk leven anders. Ze ontving buitengewone genaden van God, die onmerkbaar waren in de intimiteit van haar geest. Ze werd de vertrouwelinge van Jezus en Zijn Heilig Hart.

De vertrouwelingen van het Heilig Hart van Jezus

Op 9 november 1934 schrijft Zuster Consolata: “Jezus onthult me het intieme lijden van Zijn Hart veroorzaakt door de ontrouw van zielen die aan Hem zijn toegewijd”. Daarna, begon ze een vurig verlangen te ontwikkelen om eerherstel te bieden voor de zonden van de wereld en zondaars tot Jezus te leiden. En zo begon de intense spirituele relatie en intimiteit tussen Jezus en Consolata: tezamen in liefde, tezamen in pijn, tezamen om talrijke zielen aan de Vader aan te bieden, die hen zoekt in Zijn oneindige liefde, barmhartigheid en medelijden. Het was de Heer zelf die haar vertelde: “Denk niet aan mij als een hardvochtige God, omdat Ik vooreerst de God van liefde ben!”

Jezus, Maria, Ik houd van U! Red de zielen!

Het was toen dat Onze Heer Zuster Consolata inspireerde om dit belangrijke universele gebed te bidden, “Jezus, Maria, ik houd van U! Red de zielen!” In herinnering aan wat Jezus haar had gezegd op de dag dat ze de Sluier aanvaardde- “Ik roep je om niet meer dan dit: een akte van voortdurende liefde”, en Zuster Consolata herhaalde dit gebed, steeds opnieuw, gedurende de uren dat ze wakker was, als ze werkte en als ze haar dagelijkse taken uitvoerde. Want het was Christus die haar onderwees in de praktijk van wat Hij een “onophoudelijke akte van liefde” noemde die uitgedrukt werd in de woorden- “Jezus, Maria, ik houd van U! Red de zielen!”

Betreffende dit gebed zei Onze Heer, “Zeg me, wat mooier gebed wil je mij aanbieden? ---‘Jezus, Maria, ik houd van U! Red de zielen!” --- Liefde en zielen! Wat mooier gebed zou je kunnen wensen?”

Haar kleinheid en nederigheid

Hoewel Zuster Consolata gezegend was met deze buitengewone innerlijke verlichting door God, bleef ze zeer nederig en voelde ze zich klein, en ze zag zichzelf als de “zelfs kleinere” dat de H. Theresia van Lisieux naar had verwezen in haar dagboek. Dit gevoel van kleinheid dat Consolata voelde in haar ziel werd bevestigd door onze Heer in de volgende woorden: “Ik heb die nog zwakkere ziel gevonden die zich met volledig geloof overgegeven heeft aan Mijn oneindige barmhartigheid: jij bent het, Consolata, en door jou wil ik wonderen bewerken die je liefdevolle verlangens ver te boven gaan.”

En later zegt Jezus haar: -‘Je bent er om lief te hebben. Je bent te klein om de hoogte te beklimmen: Ik zal je op Mijn schouders dragen’

Hier zijn sommige van de openbaringen gegeven aan haar door Jezus:

‘Schrijf dit neer Consolata, want ik vraag het aan jou onder gehoorzaamheid, dat voor een akte van liefde van jou, Ik de hemel zou scheppen’.

‘De ziel dat Mij het dierbaarst is, degene is die Mij het meest liefheeft.’

‘Vorm alles wat onaangenaam is voor jou om in kleine rozen, en verzamel ze met liefde, en bied hen dan aan Mij aan met liefde’.

‘Zie Consolata, de vijand zal alle inspanningen doen om je blind vertrouwen in mij aan het wankelen te brengen. Maar je mag nooit vergeten dat Ik ervan houd altijd goed en barmhartig te zijn. Begrijp mijn hart, Consolata; begrijp mijn liefde, en sta nooit toe dat de vijand binnenkomt in je ziel, zelfs niet voor een ogenblik, met een gedachte van gebrek aan vertrouwen in Mij. Geloof Mij, Ik ben altijd goed; Ik ben altijd zoals een ouder voor jou! Volg de kinderen na die bij elke kleine wonde aan de vinger, naar hun moeder rennen om het te verbinden. Je moet altijd hetzelfde doen en onthouden dat Ik altijd je fouten en zwakheden zal teniet doen en herstellen, net als een moeder altijd de vinger van haar kind zal verbinden, wanneer het kind pijn heeft of enkel denkbeeldig pijn heeft. En als het kind echt zijn arm, of zijn hoofd heeft bezeerd, hoe teder zou het kind verzorgd worden door de moeder! Wel, Ik doe hetzelfde met betrekking tot je ziel wanneer je valt, zelfs in stilte doe Ik dat. Begrijp je dat, Consolata? Heb daarom nooit, nooit, nooit een schaduw van twijfel; een gebrek aan vertrouwen verwondt Mijn hart, en doet Mij lijden.’

‘Heb Mij lief en je zult gelukkig zijn, en hoe meer je Mij liefhebt, hoe gelukkiger zul je zijn. Zelfs al bevind je jezelf in uiterste duisternis, liefde zal licht voortbrengen; liefde zal sterkte voortbrengen, en liefde zal vreugde voortbrengen.’

‘Ik verkies een akte van liefde, en een Communie van liefde over elk ander geschenk. Ik dorst naar liefde’.

‘Ik vind er plezier in te werken in een ziel. Zie je, Ik houd ervan alles Zelf te doen; en van deze ziel vraag Ik enkel dat ze Mij liefheeft.’

‘Zie je, zelfs in goede gedachten is er altijd een beetje zelfliefde, van zelfgenoegzaamheid; en het is gemakkelijk te zien hoe ze de akte van liefde verspillen. Maar als je volledig op Mij vertrouwt, dat Ik voor alles zorg en zal zorgen, en je geen enkele andere gedachte laat binnenkomen, dan zal je akte van liefde een maagdelijke zuiverheid bezitten.’

‘Zie je, Consolata, heiligheid betekend onzelfzuchtigheid in alles, in gedachten, verlangens, woorden… Sta Mij toe het allemaal te doen! Ik zal alles doen; maar je moet, op elk moment, Mij geven wat Ik vraag met veel liefde!’

‘Consolata, plaats geen beperkingen op je vertrouwen in Mij, dan zal Ik geen beperkingen plaatsen op Mijn genaden voor jou!’

‘Vertrouw altijd op Jezus! Als je maar eens wist hoeveel plezier dat Mij geeft! Verleen Mij deze troost om op Mij te vertrouwen, zelfs in de schaduw van de dood.’

‘Wanneer lijden aanvaard wordt met liefde, is het niet langer lijden, maar is het veranderd in vreugde.’

‘Als je in Mij bent en we zijn verenigd dan zul je veel vrucht voortbrengen en zul je sterker worden, want je zult verdwijnen zoals een druppel water in de oceaan. Mijn stilte zal in jou huizen, samen met Mijn nederigheid, Mijn zuiverheid, Mijn naastenliefde, Mijn tederheid, Mijn geduld, Mijn dorst naar lijden en Mijn ijver voor zielen die Ik wens te redden ten alle koste!’

‘Je moet enkel denken aan Mij lief te hebben! Ik zal aan al de rest denken, zelfs tot de kleinste details!’

‘Jezus, Maria, ik houd van U. Red de zielen’ omvat alles, de zielen in het Vagevuur en de zielen in de Militante Kerk; de onschuldige ziel en de schuldige ziel; de stervenden, de atheistische, enz. Verlies geen tijd, onthoud dat elke akte van liefde een ziel is. Van alle gaven, is de beste gave die je mij kunt aanbieden een dag vol liefde. Ik verlang een ononderbroken Jezus, Maria, ik houd van U, red de zielen! Wanneer je opstaat ’s morgens tot je naar bed gaat ’s nachts.’

Haar heilige dood

In juni 1939 schreef ze “Het is mijn lot om te sterven in kleine stukjes”. In november 1944 noteerde ze: “Voor vele dagen heeft mijn ziel stilgestaan bij dit goddelijk zinnetje – ‘offerziel voor de Geslachtofferde’. Het is op deze manier, voor de vrede van de wereld (wereldoorlog II was bezig), voor de stervenden en voor de bekering van zielen dat ze het offer van zichzelf aanbood als offer dat diende tot uitboeting van de zonden van de mensheid.

In de winter van 1944 verraadde haar lijkbleek kleur haar. Ze moest naar de dokter als gehoorzaamheid aan haar Overste. De dokter zei: “De zuster is niet ziek, ze is vernietigd.” Op 24 september 1945 vroeg Zuster Consolata voor een halve dag rust en ze legde zich op bed. De Moeder overste nam haar temperatuur en ze had 39 graden koorts! ‘Hoelang heeft ze dit volgehouden?’ vroeg men zich af. Op 25 oktober 1945 werden X-stralen genomen en onthulden schade aan haar longen, ze had tuberculoze. Op 4 november 1945 moest ze naar het sanatorium. Ze bleef daar tot 3 juli 1946, toen een ambulance haar in het laatste stadium van haar ziekte naar het Klooster van Moriondo bracht. Nu was “alles beeindigd”, behalve een nieuw en eeuwig leven voor eeuwig verbonden met God in de Hemel. Zuster Consolata stierf bij zonsopgang op 18 juli 1946 in het Klooster van het Heilig Hart van Moriondo Moncalieri, Turijn.