Het onophoudelijk gebed – Aleksandr Men

De woestijnvaders stelden dat ieder gelovig mens uiteindelijk een staat van onophoudelijk bidden moet zien te bereiken. Dat kan vreemd lijken. Is iemand die voortdurend aan het bidden is niet krankzinnig, of ziek, of fanatiek? Toch is onophoudelijk in gebed zijn iets heel gewoons, het is het doel van het christelijk leven. Dat betekent niet dat een gelovige de hele tijd gebeden loopt op te zeggen. Het houdt in dat een gelovig iemand zich voortdurend voor Gods aanschijn weet. Lachend of huilend, vermoeid of in opperbeste toestand, verdrietig of blij, altijd ben je je bewust van Gods aanwezigheid. Je kunt je elk ogenblik tot God wenden, dankbaar, in gebed, of met spijt: ‘Hier bent U, dicht bij mij.’ Je ziel wordt erdoor verkwikt, verlicht.

Uit: Wijsheid uit de abdijen