De Eerwaardige Antonietta Meo (15 december 1930 – 3 juli 1937 (kanker)) was een Italiaans meisje die de jongste heilige kan worden die ooit door de Romeinse Katholieke Kerk heiligverklaard wordt.

Leven en dood

Antonietta groeide op in een gezin in Rome als vierde kind van Michele en Maria Meo. Ze werd liefdevol “Nennolina” genoemd. Toen ze drie jaar was ging ze naar de kleuterschool bij nonnen en toen ze 5 jaar was ging ze bij de Katholieke beweging, in de groep van de jongsten. Ze was een actief, charismatisch klein meisje die haantje de voorste was in alle spelletjes die ze met kameraadjes speelde, zelfs nadat ze ziek was, was ze populair bij hen om haar vriendelijkheid. Haar leraars zeiden dat ze een kind was zoals andere kinderen, maar erboven uit stak door haar persoonlijke charme en haar zin voor humor en haar vreugdevol karakter.

Ze had een agressieve vorm van botkanker, toen ze vijf jaar was nadat ze was gevallen en haar knie had bezeerd en de kwetsuur niet genas. Wanneer haar been moest geamputeerd worden nam ze het verdict goed op. Ze kreeg een zware beenprothese zodat ze kon blijven spelen met haar kameraadjes. Maar ze bleef pijn hebben. Katholieke theologen hebben haar een mystica genoemd omdat de zes jarige buitengewone brieven schreef naar Jezus Christus in de laatste maanden van haar leven die het begrip van een zesjarige te boven gingen. "Lieve baby Jezus, je bent heilig, je bent goed," schreef ze in een van haar brieven. "Help me, verleen me je genade en geef mij mijn been terug. Als je dit niet wilt, dat jouw wil dan geschiede."

Eerst dicteerde ze brieven naar haar moeder; later schreef ze zelf gedichtjes en brieven en legde ze allemaal aan de voet van haar crucifix. In een andere brief schreef ze: "Lieve Jezus, ik houd zo heel veel van jou. Ik wil mij overgeven in jouw handen, Ik wil mij overgeven in jouw armen. Doe met mij wat je wilt. Help me met je genade. Help me, want zonder je genade, ben ik niets.” Ze schreef of dicteerde meer dan 100 brieven naar Jezus of naar de Maagd Maria, waarin ze veel "heilige visioenen" schreef. Na de Mis zagen mensen haar soms naar het tabernakel gaan en zeggen, "Jezus, kom en speel met mij!"

Het kind zag het verlies van haar been als een offer voor Jezus voor de bekering van zondaars. "Ik ben zeer blij dat Jezus me dit probleem gegeven heeft zodat ik zijn liefste zou zijn," zei ze aan haar vader, Michele, nadat haar been was geamputeerd. "Pijn is zoals een stuk stof, hoe sterker het is, hoe meer het waard is," zei ze aan haar vader. Ze vertelde aan haar biechtvader: "Voor eventjes lig ik op mijn wonde, zodat ik meer pijn aan Jezus kan aanbieden” en aan haar moeder zei ze: "Wanneer je pijn voelt, moet je erover zwijgen en het aanbieden aan Jezus voor een zondaar. Jezus leed zoveel voor ons, maar Hij had geen enkele zonde begaan: Hij was God. Waarom zouden we ons beklagen, wij die zondaars zijn en hem altijd beledigen?”

Ze ging naar de lagere school en de catechismusklas toen ze 6 jaar was, met een prothese die haar enorm stoorde. Ze offerde echter alles op voor Jezus : “Moge elke stap dat ik neem een klein woord van liefde zijn.” Ze wil de dag van de verjaardag van haar amputatie vieren met een groot feestmaal en met een noveen aan OLVrouw van Pompeii, uit dank omdat ze haar lijden kon aanbieden aan Jezus.

Op de dag van haar communie

De nacht van Kerstdag 1936 ontving ze haar Eerste Communie met grote vurigheid en een paar maanden later ontving ze het Vormsel. De amputatie van haar been had de tumor niet tegengehouden en was uitgezaaid naar haar hoofd, hand, voet, keel en mond. Zowel de pijn van de ziekte als de behandelingen die haar probeerden te redden waren zeer hevig.

Ze ontving de Laatste Sacramenten in juni 1937. Ze stond erop om een laatste brief te schrijven aan Jezus een paar dagen voor haar dood, zelfs al moest ze ondertussen stoppen om over te geven. In de brief vroeg ze Jezus om te zorgen voor iedereen die ze liefhad, en vroeg om kracht om haar pijn te verdragen. Ze beeindigde de brief met de woorden "Je klein meisje zendt je veel kussen." Ze vertelde haar moeder wanneer het tijd was dat ze zou sterven. "Binnen een paar uur, zal ik sterven, maar ik zal niet meer lijden en jullie mogen niet huilen. Ik zou een paar dagen langer geleefd hebben, maar de H. Theresia van het Kind Jezus zei “Het is genoeg!" Na de dood van het kind, had haar moeder een visioen van Antonietta in een glorievolle staat dat haar ervan verzekerde dat het kind in de hemel was.

Inspanningen om haar heilig te verklaren

Inspanningen om een heilige van haar te maken begonnen spoedig na haar dood. Haar geval werd voorgeleid aan de Congregatie voor de Heiligverklaring in mei 1972. Paus Benedictus XVI keurde een decreet goed op 17 december 2007, 70 jaar na haar dood, en prees haar heroische deugden en gaf de toelating om het proces te starten om haar tot heilig te laten verklaren. Ze werd als Eerwaardige Dienares van God bekrachtigd. Het process vereist twee goedgekeurde mirakels om haar eerst zalig te verklaren en daarna haar heilig te verklaren. Er is reeds 1 mirakel toegeschreven aan Antonietta. Een vrouw in Indiana (VS) werd genezen van Hepatitis C nadat ze gebeden had tot Antonietta.

Een schrijn met relieken van haar leven is te vinden in de Basiliek Santa Croce, in Gerusalemme in Rome, de kerk waar ze gedoopt werd en veel van haar tijd doorbracht in meditatie. Antonietta's lichaam werd verplaatst en in de kerk ondergebracht in 1999.

Een brief geschreven op 2 juni 1937:

Lieve Gekruisigde Jezus, ik houd zoveel van Jou. Ik hou zoveel van Jou dat ik met Jou op Calvarie wil blijven en ik lijd met vreugde omdat ik weet dat ik op Calvarie ben. Lieve Jezus, ik dank Jou dat je me deze ziekte hebt gezonden omdat het een middel is om in het Paradijs te geraken. Lieve Jezus, zeg God de Vader dat ik Hem ook liefheb. Lieve Jezus, ik wil Jouw lamp en Jouw lelie zijn, lieve Jezus. Lieve Jezus, geef me de kracht om deze pijn te dragen die ik aan Jou aanbied voor de zondaars. Lieve Jezus, zeg de Heilige Geest om me te verlichten met liefde en vul me met Zijn zeven gaven. Lieve Jezus, zeg aan de lieve Maagd Maria dat ik Haar zo graag zie en ik wil met Haar op Calvarie blijven omdat ik Je slachtoffer van liefde wil zijn, lieve Jezus. Lieve Jezus, ik vertrouw mijn biechtvader aan Jou toe en verleen hem elke nodige gunst. Lieve Jezus, ik vertrouw je mijn ouders en mijn zuster Margherita aan Jou toe. Lieve Jezus, groetjes en kusjes. – Antonietta van Jezus