Voor lange perioden, terwijl ze nieuw lijden te verduren kreeg, leek OLHeer haar in de steek gelaten te hebben, want ze hoorde niet langer de geruststelling van zijn stem. De duivel buitte deze opportuniteit ten volle uit door in haar ziel twijfel te zaaien over de waarde van haar lijden, door haar te overtuigen dat ze vervloekt was, en opnieuw haar aan te zetten om zelfmoord te plegen. “Ik nam wijwater zoals ik gedaan heb op gelijkaardige gelegenheden”, vertelde ze Fr Pinho. “Ik bad lang en oprecht, ‘O mijn Jezus, nooit, nooit wil ik jou beledigen. Ik neem me voor niets te doen of zeggen wat je kan beledigen.” Ze vervolgde: “Er zijn dagen dat de duivel me zo uitgeput doet voelen en die mij zovele boosaardige suggesties en twijfels in mijn gedachten zaait, dat als het niet voor de goedheid van God was, hij me reeds zou overwonnen hebben… Hij heeft me reeds zoveel in bekoring gebracht dat ik op sommige dagen voel alsof de hel me zal overweldigen. Hij dringt aan om zelfmoord te plegen en zegt dat hij de middelen heeft om dit te doen zonder dat het iets kost. Hij voegt eraan toe dat ik lijd voor niets, dat OLHeer me niet liefheeft, dat mijn geestelijke leidsman geen woord gelooft van wat ik naar hem schrijf, dat wat ik voel in mezelf wanneer OLHeer spreekt veroorzaakt wordt door het weer, of door mijn ziekte.”

Wanneer ze veelvuldig de crucifix naar haar lippen brengt, spot de duivel met bedreigende stem. Eens raasde hij: ‘Als het niet voor de bedrieger was die je in je hand houdt, zou ik mijn voet in je nek zetten. Ik zou je lichaam tot pulp veranderen. Maar je zult zien dat Hij dit met je zal doen. Je zult dan wensen dat je naar mij komt, maar ik zal je niet accepteren. Dank dat object van bijgeloof maar… Ik vrees het niet meer, maar ik haat het!”

Alexandrina’s moed werd herhaaldelijk op de proef gesteld. Op 2 februari 1935 sprak ze dat ze “rode wezens zag die ze niet kon beschrijven” en vervolgde: “Helaas! Had ik maar een priester om mijn hart te openen… Hoe kan ik zo’n ellende vermijden? Ik ween, maar het zijn tranen van overgave aan de heilige Wil van God.” Al die tijd blijft haar lichamelijk lijden voortduren en haar extases werden talrijker en diepgaander.

Onder tranen, smeekte Alexandrina OLHeer om tussen te komen en de aanvallen te beeindigen. Teder en medelijdend, legde Hij uit hoe hij dit verdere lijden van haar nodig had om meer zondaars te helpen. Hij zei haar in een aantal extases: ‘Mijn dochter, lijden is de sleutel naar de Hemel. Ik heb zoveel verdragen om de Hemel te openen voor de hele mensheid, maar voor velen was het nutteloos. Ze zeggen “Ik wil van het leven genieten, ik ben in de wereld gekomen enkel voor het plezier.” Ze zeggen “de Hel bestaat niet.” Ik ben voor hen gestorven en zij zeggen dat ze dat niet gevraagd hebben om dat te doen. Ze hebben ketterijen gevormd tegen Mij. Om hen te redden zoek ik bepaalde zielen uit en leg het kruis op hun schouders. Gelukkig is de ziel die de waarde van lijden kent! Mijn kruis is zoet als het gedragen wordt uit liefde voor Mij… Ik koos jou uit je moeders schoot. Ik waak over jou in je grote moeilijkheden. Ik koos ze voor jou, zodat Ik een offerziel had die me veel eerherstel zou bieden. Leun op mijn Heilig Hart en vind er de sterkte in om alles te lijden.’

Enkel gevoed door de Eucharistie

Op Goede Vrijdag 27 maart 1942 begon een nieuwe fase voor Alexandrina- Ze ontving geen voedsel meer behalve de Heilige Eucharistie. Dit buitengewone mirakel bleef 13 jaar en 7 maanden duren tot haar dood. Betreffende het leven van de Eucharistie alleen, vertelde Jezus haar in extase: “Je zult geen voedsel meer tot jou nemen op aarde. Je voedsel zal Mijn Vlees zijn; jouw bloed zal Mijn Goddelijk Bloed zijn, jouw leven zal Mijn Leven zijn. Je zult het ontvangen van mij wanneer Ik Mijn Hart verenig met jouw hart. Vrees niet, mijn dochter…”

Dokters stonden verbaasd door dit fenomeen en deden verschillende proeven op Alexandrina handelend op een koude en vijandige manier tegenover haar. Dit vermeerderde haar lijden en vernedering, maar ze herinnerde zich de woorden die Jezus tot haar sprak : “Je zult zeer zelden troost ontvangen…Ik wil dat terwijl je hart gevuld is met lijden, op je lippen een glimlach is”. Ze werd bevolen door de Kerkautoriteiten om getest te worden in een Hospitaal voor 40 dagen en de verschillende medische proeven bevestigde haar absolute vasten. Het officiele rapport uitgegeven door Dr Araujo bevestigde het wonder als wetenschappelijk onverklaarbaar”. In het rapport stond: “Het is absoluut zeker dat gedurende 40 dagen van bedlegerig te zijn in het ziekenhuis, de zieke vrouw niet at of dronk… en we geloven dat dit fenomeen zich voordeed de laatste paar maanden… het is onverklaarbaar.” Het rapport is getekend door Dr Gomez de Araujo van de Koninklijke Academie van Artsenij, Madrid, specialist in zenuwziekten en artritis. Nog een ander medisch rapport spreekt over het volgende: “ Wij, ondergetekenden Dr C.A. di Lima, Professor van de Medische Faculteit in Oporto en Dr E.A.D. de Azevedo, gegradueerde dokter van dezelfde faculteit verklaren dat, na onderzoek van Alexandrina Maria da Costa, 39 jaar, en wonende te Balasar, van het district van Povoa de Varzim haar verlamming bevestigen. We verklaren ook dat de bedlegerige vrouw van 10 juni tot 20 juli 1943 haar onthield van vast en vloeibaar voedsel. We getuigen ook dat ze haar gewicht, temperatuur, bloeddruk, puls en bloed normaal waren. Haar mentale conditie was constant en helder…” en verder “Wat de fenomenen betreft die ze elke vrijdag had om 15.00 u (extasen) geloven we dat ze behoren tot de mystieke orde…”

Haar heilige dood

Vroeg in de ochtend van de 13^de, de 38^ste verjaardag van de laatste verschijning van OLVrouw te Fatima en het mirakel van de zon, riep ze uit: “O mijn God, Ik houd van jou! Ik ben volledig de jouwe! O wat verlang ik naar Jou te vliegen! Zal het vandaag zijn? O ik zou zo gelukkig zijn… zo gelukkig!” Een visioen van het Onbevlekte Hart van Maria verzekerde haar, “Ik zal je meenemen.” Door het witte stralende licht hoorde ze de stem van Jezus, “Je zult bij de heiligen zijn”, en de stem van de eeuwige Vader, “Dit is onze zeer geliefde dochter.” Bij dageraad had ze een gelukzalige glimlach op de lippen en vroeg Deolinda om de crucifix en de medaille van OLVrouw van Smarten om te kussen. Wanneer ze tot haar gebracht werden vroeg Deolinda haar waar ze naar lachte fluisterde ze “Naar de Hemel… Hemel”. Kort voor 8.00 u ontving ze de Heilige Communie met liefde en devotie. Het was haar laatste. De kamer was gevuld met biddende priesters, pelgrims en familieleden. Ze had nog een boodschap voor hen en voor de hele mensheid: “Zondig niet. De pleziertjes van dit leven zijn niets waard. Ontvang de Communie, bid de Rozenkrans elke dag. Dat is het belangrijkste.”

’s Middags was ze vol vreugde dat het paradijs naderde. “O ik ben zo gelukkig, zo gelukkig dat ik eindelijk naar de Hemel mag!” De dokter smeekte haar om hen daar te herinneren en Alexandrina knikte glimlachend. Ze vroeg dan aan al de aanwezigen te bidden voor de stervenden. Deze werden geleid door Mgr Mendes op zijn knieen en zijn woorden dreven de heilige ziel naar de goddelijke omhelzing.

Haar onophoudelijk lijden bleef tot het einde, maar ze weerstond de verschrikkelijke pijn met vastberadenheid. Als de zon onderging in de lucht, ebde Alexandrina’s leven traag weg. Ze kuste de crucifix en de medaille van OLVrouw van Smarten opnieuw. “Tot ziens”, fluisterde ze aan haar wenende familieleden, “we zullen elkaar terug ontmoeten in de Hemel.” Om 20.00 u kuste ze haar crucifix voor de laatste keer. Om 8.29 u stopte haar hart met kloppen.

Zalige Alexandrina da Costa, bid voor ons!

Noveengebed

O Jezus, U die Uw welbehagen vindt in eenvoudige en nederige personen, die zo dikwijls genegeerd worden, vergeten en geminacht door de mensen, verhef Uw nederige Dienares Alexandrina naar de glorie van Uw altaar. Zij verlangde te leven verborgen voor de wereld en onthecht van zijn ijdelheden. U kent OLHeer Jezus en weet dat in onze tijd er nood is aan lessen in heiligheid. Heiligheid is het ware streefdoel van elke mens en de Christelijke roeping en brengt een schepsel naar de top van morele schoonheid. Schenk dan, O Jezus, Uw Dienares de aureool van glorie en hoor onze gebeden die we door haar voorspraak aan U aanbieden; verleen ons in het bijzonder de gunst die we vragen (noem uw verzoek) als het ter ere is van Uw Heilige Naam, de glorie van het Onbevlekte Hart van Maria en de redding van zondaars, in wiens naam de godvruchtige Alexandrina haar heeft opgeofferd. Amen. Heilige Alexandrina Maria da Costa, bid voor ons!

Uit : www.mysticsofthechurch.com