4^e overweging

Reeds lang konden de Joodse priesters onze goddelijke Zaligmaker niet meer dulden. Hun invloed bij het volk ging teloor. De grote menigte stond in bewondering voor de jeugdige Boeteprediker. Deze trof de Farizeeen, verweet openlijk hun schijnheiligheid: witgepleisterde graven, van buiten schoon, maar van binnen vol van doodsbeenderen en allerlei onreinheid. (Matt 23, 27)

Steeds nam Hij tegen hen in, de verdediging op van verdrukten, armen, weduwen en wezen: zelf raakten zij met de vinger de lasten niet aan, die zij op de schouders van de mensen legden. (Matt 23, 4).

Hun razernij steeg ten top, wanneer Jezus, in het bijzijn van een grote menigte, Lazarus uit de doden had opgewekt. Vele getuigen van dit wonder geloofden in de Verlosser. Maar sommigen gingen naar de Farizeeen en zeiden hun wat Jezus gedaan had. De opperpriesters en de Farizeeen belegden een vergadering. “Die mens doet veel wondertekenen, zeiden zij, en laten wij Hem begaan, dan gaat iedereen in Hem geloven, en zullen de Romeinen ons land en ons volk komen uitroeien.” (Joh 11,48)

Nijd, afgunst is de enige drijfveer van hun listen: “iedereen zal in Hem geloven.” – De menigte is van hen vervreemd.- Maar om aan hun boosaardigheid wat schijn van recht te geven, voegen zij er bij: “De Romeinen zullen komen en ons volk verdelgen.” Het Evangelie toont overduidelijk aan, dat de afgunst de hoofdzaak was van Jezus’ vijanden. Zozeer verblind en misleid de afgunst hen dat geen enkele beschuldiging tegen Jezus wordt ingebracht, tenzij zijn wonderen! En daarom zijn zij des te schuldiger.

Het is onbegrijpelijk dat de joodse priesters, na Jezus’ goddelijke wondermacht gezien te hebben, zich durfden schuldig maken aan een moord: ja, een godsmoord. Maar, door nijd en afgunst verblind, haatten zij Jezus met een duivelse haat. En de H. Cyprianus verklaart: “De nijd is de wortel van alle kwalen, de bron van alle zwakheden, het beginsel van alle misdaden, het verleidingsmiddel van het helse serpent.”

Mijn ziel, hebt gij u nooit door de drift van afgunst laten voeren tegenover uw naasten? Hebt gij nooit spijt gevoeld dat anderen deugdzamer zijn dan gij, meer gezegend door God, omdat zij deugdzamer leven?

Jezus, die het slachtoffer geweest zijt van de afgunst van de Joden, schenk mij de genade, die ondeugd voor altijd uit mijn hart te bannen.

Een enkel doel bezielt de raadsvergadering van de joodse opperpriesters en Farizeeen: de Onschuldige te doen sterven. Maar niemand durft die openlijk verklaren.

Een van hen Kajafas, die dat jaar hogepriester was, zei echter: “Gebruik toch uw verstand! U ziet niet in dat het in uw eigen belang is wanneer 1 mens sterft voor het volk en niet onze hele natie ten onder gaat.” (Joh 11,50) Dat deze mens schuldig of onschuldig is, daar gaat het niet over.

Het is dus vastgesteld in de hoge raad van de Joden, dat Christus moet sterven: de grote meerderheid keurt het voorstel van Kajafas goed. Maar God weet het goede te trekken uit het kwade: de woorden van zijn vijanden verklaren, duidelijk dat Jezus moet sterven voor zijn volk. “En niet voor het volk alleen, maar ook om de verstrooide kinderen Gods bijeen te brengen”, (Joh 11,52) zegt de H. Johannes. Ook voegt Johannes erbij, dat Kajafas dit voorspelde, niet uit eigen kennis, maar omdat hij dat jaar hogepriester was.

Bewonder, mijn ziel, de liefde van God voor de mensen. Liefde, die ons wordt bekend gemaakt door de boosaardige Kajafas! Het is ons heil, dat de Zoon Gods sterft voor onze zaligheid.

Ach, hoe boosaardig moet dan de zonde zijn, vermits Jezus moet sterven om ze uit te boeten.

Onze goddelijke Zaligmaker wist heel goed, wat er in de raad tegen Hem gesmeed werd. Hij aanbidt de Wil van zijn Vader en aanvaardt met liefde, te sterven voor het heil van de mensen. Omdat echter zijn uur nog niet gekomen was, trok Hij zich terug in de nabijheid van de woestijn.

Wanneer gij soms door anderen moet lijden, klaag er niet over, al zijt gij onschuldig; verdraag het uit liefde tot uw Verlosser, die het toelaat tot uw meerder welzijn… en om u gelijkvormig te maken aan Hem, die zo onschuldig leed.

De H. Johannes zegt: Vanaf die dag waren de Joodse priesters vastbesloten om Hem ter dood te brengen.(Joh 11,53) De hogepriesters en Farizeeen hadden intussen het bevel gegeven dat iedereen die te weten kwam waar Hij was, daarvan aangifte moest doen, zodat ze Hem konden arresteren. (Joh 11,57)

Ach! Mijn Verlosser, hoe verlangen uw vijanden naar uw dood. Helaas! De gelegenheid zal hun maar al te gauw gegeven worden en dit door 1 van uw eigen boezemvrienden.