Het leven van zuster Elena Aiello (1895-1961)

Vroege jaren

Elena Aiello werd geboren in Montalto Uffugo (Consenza), Italie op Heilige woensdag gedurende de Heilige Week op 10 april 1895. Haar ouders waren Pasquale Aiello en Teresa Paglilla. Elena leefde in een voorbeeldig Christelijk gezin. Haar extreem devoot gezin gaven zich niet over aan ijdelheden of wereldse gebruiken. Haar moeder stierf op jonge leeftijd en haar vader, die nu weduwnaar geworden was en een kleermaker had 8 kinderen kinderen. Er stierf nog een kind die 1 jaar was geworden.

Op zeer jonge leeftijd leefde Elena een devoot leven en deed boetedoening. Na haar eerste communie te hebben gedaan en een retraite te hebben bijgewoond kregen zij en verscheidene andere meisjes de toelating om een boetegordel te dragen. Op een keer verslikte zij zich in een glas water. Als resultaat kuchte ze voor een jaar en een half, behalve ’s nachts en haar stem werd lager. Ze kreeg wat behandelingen door een dokter maar dit zorgde voor meer pijn. Uiteindelijk bad ze tot OLVrouw van Pompei, die haar beloofde dat ze een non zou worden als ze genezen was. OLVrouw van Pompei verscheen aan haar gedurende de nacht en verzekerde haar dat ze zou genezen – en zo geschiedde.

Haar buitengewone naastenliefde

Ze wilde non worden maar moest haar plannen uitstellen door de eerste wereldoorlog. Gedurende die tijd hielp ze de vluchtelingen, gevangenen en zorgde voor de invaliden en de stervenden. Zo begon haar tocht van een leven van naastenliefde. Ze stond vooral de stervenden bij die de sacramenten weigerden. Op een dag ontmoette ze een man Alessandro genaamd, een vrijmetselaar. Ze probeerde hem liefdevol te overtuigen om de sacramenten te ontvangen. Maar hij zei beslist : “Nee”. Ze bleef bij hem aandringen en hij gooide een fles naar haar. Ze bloede uit haar nek en vertelde hem dat “zijn ziel op de rand van de afgrond stond” en dat ze de kamer niet zou uitgaan vooraleer hij een Priester riep. Uiteindelijk was de vrijmetselaar zo verrast door haar liefdadigheid dat hij haar beloofde de sacramenten te ontvangen op een voorwaarde: dat ze hem elke dag zou bijstaan. Hij toonde berouw en ontving de sacramenten van de Priester en zij zorgde nog 3 maand voor hem. Hij stierf als fervente Christen die zijn lijden met geduld en overgave droeg.

Haar verlangen om een religieuze zuster te worden

Haar vader gaf toelating aan haar om een religieuze te worden. Ze ging bij de Zusters van het Allerkostbaarste Bloed. Terwijl ze in de orde was kreeg ze zestien postulanten onder zich. Maar haar gezondheidstoestand werd slechter. Ze had te kampen met inwendige pijn en een erge pijn aan haar linkerschouder. Uiteindelijk werd haar schouder een zwarte massa. Ze werd geopereerd zonder anesthesie, enkel een klein houten kruis en kijkend naar de afbeelding van OLVrouw van Smarten. De dokter was niet bekwaam en sneed per ongeluk zenuwen door. Ze kreeg tetanus. Haar schouder werd slechter. Ze zag haar droom van zuster te zijn wegvallen, want ze kon zelfs geen vloeibaar voedsel verdragen.

Geroepen om te lijden als eerherstel voor de zonden van de wereld

Elena stopte in een kerk waar de H. Rita werd vereerd om haar te smeken voor genezing. Die nacht had ze een droom van de H. Rita die haar vertelde dat ze devotionele oefeningen moest houden in Montalto ter harer ere om het geloof van de mensen terug aan te wakkeren. De heiligen willen geen eer voor henzelf maar altijd voor de glorie van God. Elena startte een triduum en de H. Rita vertelde haar om een tweede te doen en dat ze zou genezen, maar de pijn in haar schouder zou blijven omdat ze moest lijden voor de zonden van de wereld.

Elena probeerde haar belofte aan de H. Rita te houden en ervaarede andere geestelijke fenomenen. Ze vertelde haar biechtvader dat Onze Heer haar aanmoedigde een nieuwe manier van lijden te accepteren. Hij zei : “Je zult lijden. Maar vrees niet. Het zal geen ziekte zijn maar enkel het symbool van naastenliefde. Ik zal toelaten dat je Mijn smart ervaart en op Vrijdag zul je meer verenigd zijn met Mij.” Gedurende die winter woonde ze een Passionisten retraite bij die haar aanstond want ze werd aangetrokken door het Lijden van Onze Heer.

Elena ontvangt de Doornenkroon en de Stigmata

Op de eerste vrijdag in Maart ongeveer rond 15.00 u terwijl ze in bed lag door haar pijn in haar linkerschouder, en terwijl ze de 9^de vrijdag bad ter ere van de H. Franciscus van Paola, verscheen Onze Heer aan haar in een wit gewaad en droeg Hij een doornenkroon. Op haar toelating, deed Onze Heer de kroon van Zijn Hoofd en plaatste het op Elena’s hoofd. En grote hoeveelheid bloed stroomde uit de wonden. Onze Heer vertelde haar dat Hij verlangde dat ze zou lijden voor de bekering van zondaars en voor de vele zonden van onzuiverheid. Hij wilde dat ze een slachtoffer was om de Goddelijke Gerechtigheid te verzachten.

Op een dag hoorde een gezinshulp gekreun uit Elena’s kamer. Toen ze ging kijken zag ze Elena onder het bloed en dacht dat iemand Elena had gedood. Ze liep naar de familie om het nieuws te vertellen. De familie riep de dokter en verschillende priesters. De dokter kon de wonden niet stelpen. Uiteindelijk stopte het bloeden 3 uur erna. De volgende vrijdag herhaalde zich hetzelfde fenomeen. De moeder van een dokter veegde bloed van Elena’s voorhoofd met een zakdoek. Ze vouwde de zakdoek om het te laten onderzoeken door haar zoon. Maar toen hij de zakdoek kreeg en openvouwde was de zakdoek proper. De dokter bekeerde zich en liet zich dopen.

Elena klaagde tot Onze Heer over het bloeden, maar Onze Heer vertelde haar in een visioen dat Hij wenste dat ze zou lijden voor de zonden van de wereld. Elena wiens lichaam een massa aan wonden vertoonde werd verteld door Onze Heer : “Ook jij moet zoals Mij zijn, omdat je het slachtoffer bent voor vele zondaars en je moet Mijn Vaders Gerechtigheid verzachten voor hun redding.” Om 17.00 u groette Jezus haar. “Mijn kind, zie hoezeer Ik lijd. Ik heb al mijn bloed vergoten voor de wereld en toch gaat alles verkeerd. Niemand let op zijn talloze misstappen. Zie hoe Ik lijd voor de zonden en minachting die Ik ontvang van zovele boosaardige en immorele mensen.” Elena antwoordde: “En wat kan Ik doen, mijn Jezus? Tenzij U in persoon komt, zal niemand mij geloven.” Jezus antwoordde: “Er zijn zovele zondaars wiens koppigheid de hoofdoorzaak is voor Mijn Gerechtigheid. Maar Mijn kind, wees niet ontmoedigd, omdat je Mij terug zult zien om 13.00 u en zeg je Biechtvader dat Ik hem een teken zal geven op Vrijdag om 14.00 u.” Dit gezegd zijnde verdween Hij. Haar Biechtvader was uiteindelijk ervan overtuigd dat het mystieke fenomeen van Onze Heer kwam.

De volgende Vrijdag kwam er naast de wonden aan haar handen en voeten, de wonde aan de zijde bij. Op Goede vrijdag begon het fenomeen om 18.00 u toen de processie van het Lijden van Christus voorbij haar huis kwam. Haar biechtvader kreeg zo het teken dat Onze Heer hem gegeven had. Elena was buiten bewustzijn en huilde tranen van bloed. De buitengewone activiteiten hinderden haar niet met haar taken als Stichtster en Generaal overste van een nieuwe Religieuze Gemeenschap: Minieme Derdeordelingen van de Passie van OLH. Bij haar lijden kwam ook de vernedering omdat de mensen  een beroep op haar bleven doen bij belangrijke zakelijke beslissingen.

Na drie lange jaren van lijden aan haar schouder, vertelde de H. Rita in een droom dat ze zou genezen worden, maar dat de pijn zou blijven voor de redding van zielen. En zo geschiedde.

De miraculeuze bemiddeling van de H. Theresia van Lisieux

Op een dag zat Elena op een bus en zocht een huis dat ze nodig had voor haar werk. Ze had tot haar patroonheiligen gebeden en in het bijzonder tot de H. Theresia van het Kind Jezus. Een jonge Karmelietes stapte op de bus en de twee spraken met elkaar. De non vroeg haar of ze op zoek was naar een huis. Elena dacht dat het een van de zusters in de streek was en kuste haar hand en vertelde haar hoe moeilijk het was om een huis te vinden. De non glimlachte en zei : “Kom, ik zal je een huis tonen.” Wanneer ze van de bus stapten, wees de non naar een balkon en zei dat de vrouw 260 lire vroeg en blij was met 250 lire. Wanneer Elena naar de non keek, zag ze een ongewone schittering rond haar en zag dan dat een boeket rozen van de crucifix in haar hand ontsproot. Plotseling verdween de non en Elena besefte dat ze tot de H. Theresia van Lisieux had gesproken. Alles was zoals de H. Theresia had gezegd. De eigenares accepteerde het bod van 250 lire. Elena vertelde het aan de Aartsbisschop en hij suggereerde dat ze het eerste huis in Cosenza naar de H. Theresia zouden noemen.

Elena werd dan officieel een religieuze zuster en ze ging in het nieuwe huis wonen. Samen met Zuster Gigia begonnen ze een apostolaat voor verwaarloosde kinderen. Hun werk ontwikkelde zich zo vlug dat ze gedwongen waren om uit te kijken naar een nieuw groter huis. Het lijden van Zuster Elena bleef duren en Zuster Gigia moest haar weghouden van de vele mensen die haar buitengewone genaden kenden. De zusters missie was het bijhouden van in de steek gelaten weesmeisjes. Zuster Elena vervulde haar verplichtingen kalm en met groot vertrouwen, bovennatuurlijke liefdadigheid en een compleet vertrouwen in Gods voorzienigheid. Ze richtte zich naar de liefdadigheid van de H. Franciscus van Paola met het embleem van de Passie van OLHeer en noemde haar instituut “Miniemenzusters van de Passie van Onze Heer”. Het aantal kleine weesmeisjes klom naar 26 meisjes en er kwamen twee aspirantzusters naar de orde.

De H. Theresia verschijnt nog een paar keer

Op 11 september 1935 bracht Zuster Elena een pijnlijke nacht door. Er was geen voedsel voorhanden en Zuster Angela vroeg Moeder Elena voor wat geld om voedsel te kopen en Elena zei dat ze geen geld had, maar moedigde Zuster Angela aan om in God te vertrouwen en dat Hij zeker zou voorzien voor Zijn kinderen. Zuster Elena vond in haar gebedsboek een 50 lire biljet tussen het gebedskaartje van OLVrouw van Smarten en dat van de H. Theresia. Bovendien vond ze ’s avonds op dezelfde plaats nog eens een biljet van 50 lire. Zo was zeker dat niet iemand het biljet was vergeten en dat het een geschenk was van de Goddelijke Voorzienigheid.

God beschermt Zijn kinderen

De zusters moesten vele hindernissen overwinnen. Een roddelaar maakte Zuster Elena het leven zuur door haar te beschuldigen van “occulte praktijken”, “duivelse plannen” en “schijngebeurtenissen”. Maar uiteindelijk stopte de roddelaar en vroeg Zuster Elena om vergiffenis.

De genaden van God – Mirakels van Goddelijke Voorzienigheid

Zuster Elena had dikwijls niet het geld om voor zaken te betalen. Ze vernederde zichzelf en zocht hulp bij geldschieters en smeekte haar schuldeisers geduldig en begripvol te zijn. Eens werd de elektriciteit afgesloten uit gebrek aan geld. Elena ging naar het kantoor van de energieleverancier en de directeur beval dat de stroom terug moest aangesloten worden met het bevel dat de zuster niet meer mocht lastig gevallen worden door een gebrek aan betaling.

De giften waren spijtig genoeg ontoereikend voor de dagelijkse kosten te dekken om hun Orde te leiden. Daarom hielp de Goddelijke Voorzienigheid een handje. Wanneer ze eens een gebrek aan voedsel hadden kwam een agent 36 kg brood brengen die was opgehaald door een overtreding die morgen. Door de jaren heen kende het Instituut een mengeling van tegenslagen, ontberingen, successen, onzekerheid, groei en allerlei beproevingen. Maar alles werd ondersteund door God en het leiderschap van deze “buitengewone lijdende maar dynamische vrouw”. Zuster Elena ontving vreugdevol nieuws dat haar organisatie nu een congregatie was geworden volgen Pauselijk Recht. Maar de beproevingen stopten niet en er was een poging om de autoriteit van Zuster Elena te ondermijnen en haar op vervroegd pensioen te plaatsen en haar te vervangen door een onervaren non. De Zusters waren diep geschokt door de vele vernederingen die neerkwamen op Zuster Elena. Ondanks Zuster Elena’s eigen pijn, bleef ze haar deugd, discipline en harmonie behouden in de gemeenschap.

Profetieen die onthuld werden aan Elena

In 1940 werd Zuster Elena opgedragen door Onze Heer om een meer publieke rol te spelen en een boodschap te brengen aan Premier Benito Mussolini, en hem te vertellen dat hij zich niet bij Hitler mocht aansluiten in Wereldoorlog II. Anders zou Italie een verschrikkelijke nederlaag lijden en Mussolini zou gestraft worden door Goddelijke Gerechtigheid. Maar hij legde de profetie naast hem neer en al hetgene dat voorzegd werd gebeurde. De verliezen gedurende de oorlog en de bombardementen waren hevig. Vele naaimachines waar de weesmeisjes op oefenden werden vernield in de oorlog. De reconstructie periode was traag maar geldschieters deden genereuze giften en zo konden nieuwe machines aangeschaft worden.

Op een dag stak Zuster Elena de straat over met een klein meisje en werd aangereden door een bus, nauwelijks het kleine meisje reddend. Ze hield er verschillende breuken aan over en moest in bed blijven. Ze bleef het huis runnen vanop haar bed en dicteerde brieven als antwoord op brieven die ze uit heel Italie en zelf Noord Amerika kreeg. Vele mensen smeekten om haar gebeden en zochten advies. Ze was vooral gekend voor haar liefdevolle woorden in haar brieven die hoop brachten.