Moeder Teresa over abortus

Daar stond ze dan. Een vrouwtje van nauwelijks anderhalve meter hoog en nog geen 50 kilogram. Op het podium achter de microfoon tegenover de groten der aarde: Bill en Hillary Clinton, Al Gore en zijn vrouw, en vele anderen ter gelegenheid van het ‘nationale gebedsontbijt’ in Washington D.C. op 3 februari 1994. Maar ze was niet bang. Ze wist exact waar ze het over wilde hebben op deze speciale gelegenheid. Haar speech werd met daverend applaus onthaald, behalve dan door de ex-president en zijn vrouw. Wij willen u dit stuk uit de legendarische toespraak van deze nieuwe heilige niet onthouden:

“Mijns inziens is de grootste vernietiger van vrede vandaag abortus, want dat is een regelrechte oorlog tegen het kind, een directe moord op een onschuldig kind, moord door de moeder zelf. Als we toelaten dat een moeder haar eigen kind kan vermoorden, hoe kunnen we mensen dan zeggen dat ze elkaar niet mogen doden? Hoe kunnen we een vrouw overtuigen geen abortus te plegen? Zoals steeds moeten we haar overtuigen met de grootst mogelijke liefde en onszelf eraan herinneren dat liefde moet gegeven worden totdat het pijn doet.

Jezus zelf gaf Zijn leven voor ons! Dus de moeder die aan abortus denkt, moet geholpen worden om lief te hebben, dat wil zeggen liefhebben zodat het haar plannen overstijgt, al haar vrije tijd, om het leven van haar kind te respecteren. De vader daarentegen, wie dat ook is, moet eveneens geven totdat het hem pijn doet.

Velen zijn bezorgd over de kinderen in India, over de kinderen in Afrika die sterven van de honger, enz… Velen maken zich ook druk over al het gewelf in dit grote Amerika. Dat zijn terechte zorgen. Maar dikwijls zijn dezelfde personen niet ongerust over de miljoenen kinderen die vaak door een beslissing van hun moeder worden gedood. En dat is het grootste obstakel voor liefde vandaag – abortus, wat mensen blind en ongevoelig maakt voor de liefde.

Daarom doe ik deze oproep, in India en elders – “Laat ons het kind terugbrengen”. Het kind is het geschenk van God aan de familie. Elk kind is geschapen naar Gods beeld en gelijkenis voor een hoger doel – om lief te hebben en geliefd te zijn. Dit jaar moeten we het kind terugplaatsen in het middelpunt van onze zorg en onze bezorgdheid. Dat is de enige manier waarop onze wereld kan overleven, want kinderen zijn onze enige hoop voor de toekomst. Oudere mensen worden tot God geroepen, en kinderen moeten hun plaats innemen.

Wat zegt God zelf? Hij zegt: “Zelfs een moeder kan haar eigen kind vergeten, maar Ik vergeet u niet. Ik heb uw naam gegrift in de palm van mijn hand.” Wij staan gegrift in Gods hand! Elk ongeboren kind staat gegrift in Gods hand vanaf de conceptie en wordt door God geroepen om lief te hebben, niet alleen nu maar voor eeuwig. God kan ons niet vergeten.

Ik zal jullie iets moois vertellen. Wij vechten tegen abortus met adoptie, door voor de moeder te zorgen en opvang voor de baby te voorzien. We hebben zo duizenden levens gered. Via een bericht lieten we alle klinieken, ziekenhuizen en politiekantoren weten: “Alsjeblieft, vernietig het kind niet, wij zullen het opvangen!”. Er is altijd iemand aanwezig die de moeders in nood kan vertellen: “Kom, wij zullen voor je zorgen, we zoeken een thuis voor je kind”. En er is een enorme vraag van koppels die geen kinderen kunnen krijgen (…). Jezus zei immers: “Ieder die een kind in Mijn naam opneemt, neemt Mij op.” Door een kind te adopteren ontvangen de koppels Jezus, maar door te aborteren weigeren ze Hem.

Alsjeblieft, dood het kind niet. Geef het kind alsjeblieft aan mij. Ik kan elk kind dat geaborteerd zou worden een thuis schenken bij liefhebbende ouders. Alleen al in Calcutta hebben we reeds 3000 kinderen van abortus kunnen redden. Die kinderen hebben zoveel liefde en geluk gebracht aan hun adoptieouders en groeien op met zoveel vreugde. Door met contraceptie de levengevende kracht van de liefde te vernietigen, doet een echtgenoot of echtgenote iets dat tegen zichzelf ingaat. Het keert alle aandacht maar de eigen persoon en maakt de gave van de liefde in zich stuk. Als ze echt liefhebben moeten de echtgenoten hun aandacht op de ander richten, zoals dat gaat bij natuurlijke familieplanning, en niet op zichzelf, zoals bij anticonceptie. Eenmaal dat die levende liefde kapotgemaakt werd door contraceptie, volgt abortus gemakkelijker.

Als wij contemplatief zijn midden in de wereld met zijn vele problemen, mogen zorgen ons nooit ontmoedigen. We moeten steeds denken aan wat God zegt: “Zelfs een moeder kan haar eigen kind vergeten, maar Ik vergeet u niet”. Als we eraan denken dat God van ons houdt, en dat wij anderen kunnen liefhebben zoals Hij ons heeft liefgehad, dan kunnen zij een teken van vrede voor de wereld worden. We moeten een teken van liefde voor de allerzwaksten, de ongeboren kinderen, verspreiden in de wereld.”

Uit : Gezin en Leven - pro vita