Ik zag Joakim nu, met blijdschap vervuld, zijn kudden tellen. O hoeveel en welk prachtig vee had hij! Opnieuw verdeelde hij ze in drieen, waarvan hij het geringste derde voor zich behield, een ander en beter derde naar de Essenen zond en het laatste en schoonste derde naar de tempel dreef. Op de vierde dag van het feest kwam hij te Jeruzalem aan en begaf zich, zoals vroeger, naar de tempel. Anna kwam eveneens op de vierde dag van het feest te Jeruzalem aan en nam haar intrek bij verwanten van Zakarias op de vismarkt. Pas op het einde van het feest ontmoette zij Joakim.

Ik zag ook dat Joakims offer de vorige keer op een teken of door een beschikking van Boven afgewezen was, maar dat niettemin de priester, die in plaats van hem te bemoedigen, hem zo grof beledigd had, hiervoor streng door God gestraft is geworden. Nu echter hadden de priesters een bevel van godswege ontvangen om Joakims offergaven aan te nemen. Zo zag ik nu enigen van hen, zodra hij zich met zijn offerdieren aangemeld had, hem tot voor de tempel tegemoet gaan om zijn gaven in ontvangst te nemen. Het vee dat hij hier ten geschenke naar de tempel bracht, was niet zijn eigenlijk offer.

Dit laatste bestond uit twee lammeren en drie lustige, jonge diertjes, die naar ik meen, bokjes waren. Ook zag ik dat vele mannen die hem kenden, hem met de aanvaarding van zijn offer geluk kwamen wensen. Alle door- en toegangen in de tempel zag ik wegens het feest geopend en alles met groen en vruchtenslingers versierd. Ook zag ik op een zekere plaats een loofdak opgericht boven acht vrijstaande zuilen. Joakim volgde in de tempel juist dezelfde weg als de vorige keer.

Zijn offer werd op de gewone plaats geslacht en verbrand; iets daarvan werd evenwel op een anderen plaats verbrand, aan de rechterzijde van de vestibule, waarin de grote leerstoel stond. Ik zag nu de priesters in het Heilige een reukoffer opdragen; er werden ook lampen ontstoken en ook brandde licht op de zevenarmige kandelaar, doch niet op alle zeven armen tegelijk. Ik heb dikwijls gezien dat bij verschillende gelegenheden op verschillende armen van de kandelaar licht werd ontstoken.

Toen nu het reukoffer omhoogsteeg, zag ik als een lichtstraal op de offerende priester in het Heilige en tegelijk op Joakim buiten in de hal neerkomen. Er ontstond een onderbreking in de offerhandeling als had er een goddelijke openbaring plaats, met als gevolg een stomme verbazing. Hierop zag ik twee priesters als op een goddelijk bevel buiten het Heilige naar Joakim in de hal gaan en hem langs de weg van de zijvertrekken tot bij het gouden reukaltaar in het Heilige brengen. Nu legde een priester iets op het reukaltaar in het Heilige brengen. Nu legde een priester iets op het reukaltaar. Het bestond niet, naar ik zag, in een menigte losse wierookkorrels, maar in een samengesmolten klomp. Terwijl hij op het gouden reukaltaar voor heet voorhangsel van het Allerheiligste in het vuur verteerde, verspreidde hij een dichte rookwolk en vervulde het Heilige met een welriekende geur. Hierna ging de priester uit het Heilige weg en liet er Joakim alleen achter.

Terwijl het reukoffer verteerde en omhoogsteeg, zag ik Joakim in geestverrukking met uitgestrekte armen op de knieen liggen. Ik zag tot hem, zoals later tot Zakarias bij de belofte van Joannes de Doper, de lichtende gestalte van een engel neerdalen. Hij sprak hem toe en reikte hem een papier over, waarop ik in lichtende letters deze drie namen las: Helia, Hanna, Mirjam (dit waren andere vormen voor de namen Joakim, Anna en Maria), en bij deze laatste naam zag ik de afbeelding van een kleine Verbondsark of van een klein altaartabernakel. Joakim stak dit papier onder zijn kleed op zijn borst.

De engel zegde hem dat de onvruchtbaarheid van zijn huwelijk geen schande, maar een eer voor hem was; inderdaad, wat zijn vrouw straks in haar schoot zou ontvangen, zou de onbevlekte vrucht zijn uit Gods Zegen door hem; het zou het hoogtepunt, de volkomen ontluiking zijn van de aan Abraham verleende Zegen. Toen Joakim dit niet kon begrijpen, leidde de engel hem achter het voorhangsel, dat van de tralieafsluiting van het Allerheiligste nog zo ver verwijderd was, dat iemand tussen beide kon staan. Ik zag nu de engel tot de Verbondsark naderen en, naar het mij scheen, daar iets uit wegnemen.

Ik meende nu te zien dat de engel een witglanzende kogel of lichtbol voor de mond van Joakim hield en hem beval er in te ademen en dan toe te zien. Onder Joakims adem ontstonden, naar ik zag, allerlei beelden in de lichtbol. Joakim zag ze. Daarbij had zijn adem de glans van de bol niet verdoofd en de engel maakte hem daar opmerkzaam op. “Het kind van Anna, zegde hij, zal even vlekkeloos, even ongerept en rein ontvangen worden, als deze bol helder gebleven is onder uw ademen.”

Hierop zag ik, als hief de engel de lichtbol omhoog; hij hing nu veel vergroot als een lichtkring in de lucht en als door een opening zag ik er een samenhangende reeks van beelden in, vanaf de val van het eerste mensenpaar tot aan de verlossing van het mensdom. Het was alsof zich daarin een hele wereld steeds verder ontvouwde. Ik begreep de zin van het geheel en alle onderdelen, doch het is me niet mogelijk hier alles tot in de bijzonderheden weer te geven.

Boven in de hoogste top zag ik de H. Drie-eenheid en daaronder aan de ene zijde het Paradijs, Adam en Eva, hun val in de zonde, de belofte van een Verlosser, alle voorafbeeldingen der Verlossing: Noe, de zondvloed, de ark, het geven van de Zegen aan Abraham, de overdracht ervan op Isaac, Abrahams eerstgeborene, en van Isaac op Jakob. Ik zag verder hoe die Zegen aan Jakob door de engel, met wie hij worstelde, weer ontnomen werd; hoe hij vervolgens tot Jozef in Egypte kwam en hoe hij in hem en zijn echtgenote een hogere graad van kracht en waardigheid verwierf; hoe daarna die heilige Zegen, toen hij met de overblijfselen van Jozef en zijn vrouw Asenat door Mozes uit Egypte meegevoerd werd, ten slotte het “Allerheiligste “ werd in de Verbondsark, de zetel van de levende God onder zijn volk.

Vervolgens zag ik nog de eredienst, het leven, de verhouding van het uitverkoren volk tot dit “Allerheiligste”. Ik zag de leiding, de beschikkingen van Gods Voorzienigheid om door doelmatige huwelijksverbindingen het heilig geslacht, de voorvaderlijke stam der H. Maagd te ontwikkelen en tot stand te brengen. Ik zag alle voorafbeeldingen en zinnebeelden van haar en van de Heiland, die in de gewijde geschiedenis en in de profeten vermeld zijn. Dit alles zag ik in de lichtbol in beelden verlopend in kringvorm, en ook van onder naar boven. Ik zag grote steden, torens, paleizen, tronen, poorten, tuinen en bloemen en al deze beelden waren onderling als met bruggen van licht wonderbaar verbonden, en allemaal werden ze aangevallen en bestormd door razende dieren en andere vijandige machten.

Al deze beelden stelden voor hoe de stam van de H. Maagd, uit wie God het vlees aannemen en mens worden wilde, juist gelijk al wat heilig is, door Gods genade, te midden van vele aanvechtingen en tegenkantingen, tot zijn doel geleid wordt. Ik herinner mij ook op een bepaald punt van die reeks beelden een tuin gezien te hebben, die rondom met een dichte doornhaag omheind was. Door die haag zochten een menigte slangen en andere walgelijke dieren tevergeefs binnen te dringen. Ook zag ik daar een versterkte toren, die aan alle kanten bestormd en beklommen werd door krijgslieden die allen weer naar beneden stortten. Ik zag nog veel andere gelijkaardige beelden die op de geschiedenis der H. Maagd in haar voorouders betrekking hadden. Hierin betekende de overgangen en de bruggen die alles verbonden, de zegepraal op alle verstoringen, belemmeringen en vertragingen in de komst van het Heil.

Het was als had God in zijn barmhartigheid een rein vlees en van het allerreinste bloed in de mensheid als in een troebele stroom geplaatst en als moesten die elementen met grote inspanning, arbeid en strijd zich verzamelen, om zich als een hersteld, onbesmet en verenigd geheel te ontworstelen aan de stroom. En dit, terwijl deze stroom die verspreide reine elementen met alle geweld tot zich zocht te trekken, op te nemen en te bezoedelen. Het was als slaagden die elementen er tenslotte in elkander in die onuitputtelijke stromende vloed te vinden, zich te verenigen en er nu uit op te stijgen in de persoon van de H. Maagd, uit wie het Woord van God mens is geworden om onder ons te wonen. Doch dat ontworstelen geschiedde slechts met de hulp van ontelbare goddelijke genaden en trouwe menselijke medewerking, en nadat dit vlees en bloed vaak opnieuw besmet en weer gereinigd waren geworden.

De reeks van beelden in die lichtbol ontwikkelde zich nog verder tot aan de ganse vervulling van alle goddelijke barmhartigheid jegens het mensdom, dat in eindeloze verdeeldheid en verscheurdheid vervallen was. De reeks beelden werd boven aan de andere zijde van de bol, tegenover het paradijs, besloten met het hemelse Jeruzalem aan de voet van Gods troon. Als ik geheel die beeldenreeks had gezien, verdween die lichtbol. Eigenlijk was deze niets anders dan de opeenvolging van beelden; ze kwamen tevoorschijn uit een punt, vormden een kring, eindigden en verdwenen weer in hun beginpunt.

Joakim ontvangt de zegen uit de verbondsark

Ik zag dat de engel met de toppen van duim en wijsvinger een teken maakte op Joakims voorhoofd, of dit zalfde, en dat hij hem een schitterende spijs te eten, en een lichtende vloeistof uit een kleine, glinsterende beker, die hij met twee vingers vasthield, te drinken gaf. Het bekertje had de vorm van de kelk van het Avondmaal, maar had geen voet. Dit spijzigen vertoonde zich aan mij, als gaf de engel Joakim een kleine, lichtende tarweaar en een kleine druif van licht te nuttigen en ik bemerkte dat hierna alle begeerlijkheid en onreinheid uit Joakim geweken waren.

Ik zag hierop dat de engel aan Joakim de Zegen in zijn hoogste graad van ontwikkeling meedeelde, de Zegen namelijk die God aan Abraham had geschonken. De engel nam de Zegen uit de Ark in het Allerheiligste van de tempel. Toen Joakim die Zegen ontving, was het als nam de engel de heilige Zegen uit het tabernakel van diezelfde tempel en als gaf hij hem aan een priester, opdat uit hem het heilig vat gevormd zou worden, waarin het Woord het vlees aannemen moest. Nu evenwel dat de engel Joakim met die Zegen begenadigde, zag ik als stak de engel in een opening op de borst van Joakims kleed iets schitterends, gelijkend op een lichtverspreidende plantenkiem, in de vorm van een lichtende boon.

Ik vernam dat de engel nopens die Zegen de geheimhouding oplegde. Er werd mij geopenbaard dat Joakim de Zegen van Abraham in zijn hoogste bloei en volmaaktheid ontving ter verwezenlijking en voortbrenging van de onbevlekte ontvangenis van de allerheiligste Maagd, die de kop van de slang zou verpletteren.

De engel leidde Joakim terug in het Heilige van de tempel en verzwond. Joakim zonk dan in geestverrukking, stijf en gevoelloos ter aarde. Hier vonden hem de priesters bij hun terugkeer in het Heilige in vervoering met een van zaligheid stralend gelaat. Zij hieven hem schroomvol en eerbiedig op en droegen hem naar buiten op een zetel, waarop anders slechts priesters plachten te zitten. Hier wasten zij hem het gelaat en hielden hem een opwekkend reukmiddel onder de neus, gaven hem te drinken en wendden alles aan, waarmee men bewustelozen uit hun onmacht doet ontwaken. Toen Joakim tot zichzelf gekomen was, zag hij er stralend uit, blozend en als verjongd.

Ontmoeting van Joakim en Anna onder de gouden poort

Door een vermaning van Boven was Joakim in het Heilige mogen gaan en op een gelijkaardig goddelijk bevel werd hij nu in een geheiligde, ondergrondse gang gebracht, die onder de bodem van de tempelgebouwen heen tot onder de Gouden Poort doorliep. Ik heb verklaringen ontvangen over de betekenis van deze gang en over zijn ontstaan bij de bouw van de tempel, alsook over zijn bestemming. Aan deze gang was, geloof ik, een rituele praktijk verbonden: men maakte er gebruik van bij het zoenritueel en de zegening van onvruchtbaren; men werd in zekere omstandigheden in die gang gebracht ter reiniging, verzoening, vrijspraak, enz.

Joakim werd door de priesters langs een lage deur nabij het voorhof waar men de offerdieren slachtte, in deze gang binnengeleid. Dan keerden de priesters terug en Joakim volgde de nu afdalende ondergrondse weg. Ook Anna was op deze tijd in de tempel gekomen met haar dienstmeid; deze droeg offerduiven in traliekorven. Anna had haar offer afgegeven en aan een priester verklaard dat haar door een engel bevolen was een ontmoeting met haar man onder de Gouden Poort te hebben. Ik zag nu ook hoe zij door priesters en onder het geleide van eerbiedwaardige vrouwen – ik meen dat ook de profetes Hanna zich onder hen bevond – door een ingang aan het andere uiteinde vanuit de Gouden Poort in de gewijde gang gebracht werd. Zodra zij erin getreden was, verlieten haar haar begeleiders.

Deze ondergrondse gang was zeer wonderbaar ingericht. Joakim ging erin door een kleine poort en de weg daalde af. In het begin was deze gang eng, doch hij verbreedde. De wanden glansden goudkleurig en groen, en van boven af viel een roodachtig licht naar binnen. Hier zag ik prachtige zuilen als bomen met wijnstammen omslingerd. Nadat Joakim ongeveer het derde gedeelte van de gang doorlopen had, kwam hij in een plaats, waar, in het midden, een zuil stond in de vorm van een palmboom met neerhangende bladeren en vruchten. Hier nu trad Anna, stralend van vreugde, hem tegemoet. Ze omarmden elkander in heilige blijdschap en deelden mekaar hun geluk mee. Zij waren buiten zichzelf en door een lichtwolk omgeven. Dit licht zag ik uitgaan van een grote schaar engelen, die de verschijning van een hoge, licht-uitstralende toren droegen en op Joakim en Anna neergezweefd kwamen. Deze toren had de vorm van de Toren van David, van de Ivoren Toren, enz. zoals ik deze zie onder het bidden van de litanie van OLVrouw van Loreto. Ik zag hem als verdwijnen tussen Anna en Joakim, terwijl een lichtwolk hen omgaf.

Ik begreep nu dat, ten gevolge van de hier aan Joakim en Anna verleende Zegen en genade, Maria’s ontvangenis geheel onbevlekt was, juist zoals iedere ontvangenis het zonder de zondeval zou geweest zijn. Terzelfdertijd had ik een onbeschrijfelijk visioen: de hemel ging boven hun hoofden open en ik zag de vreugde van de H. Drie-eenheid en van de engelen en hun medewerking aan de geheimnisvolle zegening, die de ouders van Maria hier ontvingen. God lovend begaven Joakim en Anna zich nu naar de uitgang onder de Gouden Poort; de weg begon aan het einde weer te klimmen. De gang daar verlatend, kwamen zij onder een hoge, schone boog als in een soort kapel waar vele lichten brandden. Hier werden zij ontvangen door priesters die hun uitgeleide deden.

Nadat Joakim en Anna nog het huis van een priester bezocht hadden, zag ik hen met hun dienstpersoneel zich op de terugweg naar hun woonplaats begeven. Te Nazaret aangekomen, richtte Joakim een vreugdig feestmaal aan, waarbij hij vele armen spijzigde en overvloedige aalmoezen uitdeelde. Ik zag beide echtgenoten, bij het beschouwen van de barmhartigheid die God hun had bewezen, vervuld met vreugde, vurige godsvrucht en levendige dankbaarheid; dikwijls zag ik hen onder tranen samen hun gebed verrichten.

Ik bekwam bij deze gelegenheid ook de verklaring dat de ouders de handeling, waardoor Maria ontvangen werd, gesteld hebben zonder enige inmenging van begeerlijkheid en uit heilige gehoorzaamheid. Ook werd me getoond dat zij daarna in bestendige onthouding, in de verhevenste godsvrucht en de vurigste liefde geleefd hebben.

Uit: Het leven van de H. Maagd Maria volgens de visioenen van Anna Katarina Emmerick