De heiligheid van Jezus’ mensheid

27/11/1917: In alle vormen van heiligheid zijn er steeds heiligen geweest die als eersten een aanvang gemaakt hebben met een bepaalde soort van heiligheid: zo was er de heilige die de heiligheid begon van de boetelingen, een andere die de heiligheid begon van de gehoorzaamheid, nog een andere die van de nederigheid en zo verder voor alle overige vormen van heiligheid. Welnu, Ik wil dat jij aan het begin staat van de heiligheid die erin bestaat, te leven in Mijn Wil. Mijn dochter, alle andere vormen van heiligheid zijn niet vrij van tijdverlies of van eigenbelang, zoals bijvoorbeeld een ziel die in alles gebonden is aan de gehoorzaamheid, wat veel tijdverlies veroorzaakt. Het vele praten en het voortdurend herhalen leidt haar af van Mij en maakt dat de deugd Mijn plaats inneemt. Als zij niet de gelegenheid heeft om alle bevelen uit te voeren wordt zij zelfs onrustig.

Iemand anders lijdt onder bekoringen en hoeveel tijdverlies brengt dat mee! Zij wordt het nooit moe over al haar beproevingen te spreken en uiteindelijk neemt de deugd van het lijden Mijn plaats in. Dikwijls houdt men dus deze vromen van heiligheid niet vol. Maar de heiligheid van te leven in Mijn Wil is ontheven van eigenbelang en van tijdverlies. Er is geen gevaar dat Ik ingeruild word voor de deugd, want het leven in Mijn Wil, dat ben Ikzelf. Dat was de heiligheid van Mijn Mensheid op aarde en daarom deed ik alles voor iedereen zonder enige schaduw van eigenbelang.

Eigenbelang neemt de stempel van de Goddelijke heiligheid weg, daarom kan zij nooit zon zijn. Ten hoogste kan zij, hoe mooi ook, een ster zijn. Daarom wil Ik de heiligheid van een leven in Mijn Wil. In deze zo droevige tijden hebben de mensen die zonnen nodig die hen verwarmen, verlichten en vruchtbaar maken. De belangeloosheid van deze aardse engelen, die helemaal gericht zijn op het welzijn van de anderen, zonder enige schaduw van eigenbelang, zal de weg in hun hart openen om Mijn genade te ontvangen”.

De heiligheid van Maria

In mijn toestand van gewoonlijk, bevond ik mij buiten mezelf in een tuin waarin ik de Koningin Moeder zag op een zeer hoge troon. Ik verlangde innig erop te klimmen om Haar de hand te kussen, en terwijl ik me daartoe inspande, is Zij mij tegemoet gekomen en kuste mijn gezicht. Terwijl ik naar Haar keek zag ik in Haar binnenste iets als een bol van licht en in dat licht stond het woord ‘Fiat’. Uit dat woord daalden zoveel verschillende, eindeloze zeeen van deugd, genade, grootheid, glorie, vreugde, schoonheid en al wat onze Koningin Moeder in zich heeft. Alles was dus geworteld in dat ‘Fiat’, en in het ‘Fiat’ lag de oorsprong van al Haar heerlijkheden. O ‘Almachtig Fiat’, vruchtbaar en heilig, wie kan u begrijpen? Ik ben sprakeloos. Het is zo groot dat ik niets vermag te zeggen en daarom stop ik maar.

Ik keek Haar alleen nog met verwondering aan en Ze zei me: “Mijn dochter, heel mijn heiligheid is uit het woord ‘Fiat’ voortgekomen. Ik bewoog me niet, zelfs niet voor een ademhaling, een stap, een handeling, voor niets, tenzij in de Wil van God. De Wil van God was mijn leven, mijn voedsel, mijn alles en dat bracht dergelijke heiligheid, rijkdom, glorie en eer in Mij voort, die niet menselijk maar Goddelijk waren. Hoe meer een ziel verenigd is en vereenzelvigd met de Wil van God, des te meer kan zij heilig genoemd worden en des te meer wordt zij door God bemind. En indien meer bemind, dan ook meer uitverkoren omdat haar leven niets anders is dan de weergave van Gods Wil. En zou Hij haar niet beminnen als zij een en hetzelfde zijn? Men hoeft niet te kijken naar het vele of het weinige dat men doet, maar eerder of het door God gewild is, want de Heer kijkt meer naar het kleine, als het overeenkomstig Zijn Wil is, dan naar het grote, zonder Zijn Wil.”

Uit: Heiligen in de Goddelijke Wil – Bloemlezing over de heiligheid uit de Dagboeken van de Dienares Gods Luisa Piccarreta