De derde komst

De Heer zal komen zoals hij heeft beloofd om “levenden en doden te oordelen” (2Tim. 4:1) “Hij zal komen met grote macht en glorie” (Mark. 13:26), majesteit en grootheid. Omdat hij als hoogste “getrouwe en waarachtige Rechter komt, en hij oordeelt en strijdt rechtvaardig; zijn ogen zullen als vlammen van vuur zijn op zijn hoofd, zal hij talrijke kronen hebben. Hij draagt een voorbestemde naam die Hem alleen bekend is. “Hij is bekleed met een mantel gedrenkt in bloed en zijn naam is Woord van God” (Apok. 19:11-13). En de hemelse legerscharen zullen hem volgen, omdat hij “de Koning der koningen en de Heer der heren” is (Apok. 19:16). “En ik heb ook de doden gezien, groten en kleinen, rechtop voor de troon. Boeken werden geopend, daarna weer een ander boek, het boek des levens. De doden werden volgens hun werken geoordeeld, zoals in deze boeken beschreven stond” (Apok. 20:12).

En wanneer zal dit alles plaatsvinden? Volgens de onderrichtingen van Jezus, waarvan ik niet wil afwijken “noch naar rechts, noch naar links (Deut. 5:32) moet ik u zeggen dat het einde van de einden een geheim is dat de Vader zich heeft voorbehouden: “Hij zal noch dag, noch uur openbaren (Matth. 25:13; Mark. 13:32). “Let op dat niemand u in dwaling brengt. Want velen zullen in mijn naam komen en zeggen: “Ik ben de Christus” en ze zullen een groot aantal misleiden. Ge zult van oorlogen horen spreken en wapengekletter; maar hoedt u ervoor in verwarring te geraken, want dat moet gebeuren, maar dat zal het einde niet zijn. Volk zal zich tegen volk keren en koninkrijk tegen koninkrijk; er zal pest zijn, hongersnood en op verschillende plaatsen aardbevingen. Maar dat alles zal slechts het begin van de weeen zijn.

“Dan zal men u overleveren aan folteringen en u ter dood brengen, ge zult gehaat worden onder alle volkeren ter wille van mijn Naam. Velen zullen dan bezwijken; ze zullen zich verraden en de een zal de ander verraden. Er zullen grote aantallen valse profeten opstaan die velen tot dwaling zullen brengen. En omdat de ongerechtigheid dan overvloedig is, zal de liefde van een groot aantal verkoelen. Maar wie tot het einde volhardt, zal gered worden” (Matt. 24:4-13).

“Mijn Hart bloedt” (2 Rom. 9:2) om op dezelfde onderrichtingen te moeten aandringen: maar ik, ik zeg het u: raakt niet in verwarring als u hoort van oorlogsgeruchten, van aardbevingen, van hongersnoden en epidemieen, want dat is nog niet het einde. Het einde zal komen wanneer “vanwege de boosaardigheid van de mensen, het offer en de offergave zal worden afgeschaft” (Dan. 9:27) en terwijl “de gruwel der verwoesting tot in de heilige plaats komt, aangekondigd door de profeet Daniel. Let dan op de vijgeboom en “leert deze gelijkenis: wanneer zijn takken zacht zijn en de bladeren ontspruiten, weet ge dat de zomer nabij is. Evenzo, wanneer ge dat alles ziet weet dan dat Hij nabij is” (Matt. 24:32-33)

“Wanneer iemand dan zegt: “Ziet, de Christus is hier” ofwel: “hij is daar”, gelooft het niet: want eer zullen valse christussen en valse profeten opstaan die grote tekenen en wonderen zullen verrichten, in staat, als het mogelijk was, zelfs de uitverkorenen te misleiden. Ziet! Ik heb u gewaarschuwd!” (Matt. 24:23-25). “Want zoals de bliksem uitgaat van het Oosten en flitst tot het Westen, zo zal ook de komst van de Mensenzoon zijn” (Matt. 24:27) en zo “zal God zijn luister tonen aan al wat er onder de hemel is” (Bar. 5:3) – Het zal niet nodig zijn hier of daar heen te gaan om hem te zien, omdat op dezelfde manier waarop de bliksem de hemel met zijn glans verlicht, de gewetens verlicht zullen worden door de komst van Christus.

Daarentegen, “zullen de goddelozen kwaad blijven doen” (Dan. 12:10) en daar waar de zielen zullen zijn, “verzamelen zich de gieren” (Matt. 24:28) die de profeten of trawanten van Satan zijn, die in het geniep tegen de Heer en Zijn Woord oorlog voeren. Wie Christus verloochent, veroordeelt alleen zichzelf; wie zijn leer minacht, is een verworpene; maar wie tegen de Heilige Geest zondigt is de eeuwige straf schuldig; het is derhalve niet nodig veroordeeld te worden omdat oordeel en vonnis reeds op hem drukt. Er zijn altijd profeten geweest, wijzen en waarzeggers: ze maken deel uit van de geschiedenis van de mensheid. De Heer toont zijn wil aan de mensheid en treedt in contact met de mensen door de profeten; en het is een dwaling dat niet te begrijpen is, want “ge begrijpt de Schriften niet, noch de macht van God” (Matt. 22:29).

En opdat ge zult begrijpen dat alles wat ik zeg waar is, kom ik nog eens terug op de onderrichtingen van Jezus, de goddelijke Meester wiens woorden mijn ziel boeien. Hij is “de Weg, de Waarheid en het Leven” (Joh. 14:61) en met welk een goedheid, niettemin, verdeelt hij zijn gaven, door ze zelfs aan hen te geven die niet tot het getal van de geroepenen behoren, aan wie hij zelfs toestaat eveneens wonderen te verrichten. “Johannes zegt tegen hem: “Meester, we hebben iemand die ons niet volgt duivels zien uitdrijven in uw naam; wij hebben het willen verhinderen omdat hij ons niet volgde”. Maar Jezus antwoordde: Belet het hem niet want er is niemand die, als hij in mijn naam wonderen doet, dadelijk daarna kwaad over mij kan spreken. Want wie niet tegen ons is, is voor ons” (Mark. 9:38-40).

De apostelen handelden egoistisch eigen aan menselijke wezens, maar dat wordt niet gedeeld door Hem die geen onderscheid maakt tussen mensen, want in Hem “is geen aanzien des persoons” (Rom. 2:11). En als wij, in het Evangelie, vinden dat de gaven en de charisma’s edelmoedig verdeeld worden zonder rekening te houden met eigen verdiensten, doet zich in het Oude Testament hetzelfde voor. In de twee gevallen komt dezelfde leer voor, en deze laat van de ene kant de goedheid van God zien en van de andere kant, de weinige kennis welke de mens bezit die zich egoistisch wil toeeigenen, als iets dat van hem is, hetgeen hem, uit zijn aard, niet toebehoort. De genaden zijn goddelijke gaven, en God schenkt ze aan wie Hij wil. De jonge man ging ijlings Mozes berichten: “Eldad en Medad profeteren in de legerplaats”. Toen antwoordde Jozua, zoon van Nun, dienaar van Mozes vanaf zijn jeugd, daarop: “mijn Heer, belet het hun”. Zoudt ge na-ijverig zijn om mij? Zegt Mozes. Moge heel het volk van de Heer profeet zijn dank zij de Geest die de Heer zou hebben ingestort” (Num. 11:27).

Allerdierbaarste dochter, hier is het enige wat ik van mezelf wil toevoegen: behaag aan de Heer zoals al degenen doen die vandaag profeteren omdat God hun zijn Geest had gegeven! “Hij die profeteert, dat hij het doet tot stichting” (1 Kor 14:3) en niet om de eenvoudige zielen in verwarring te brengen. Mogen zij allen profeten van Christus zijn (Ef. 4:11-12). God wil dat de mens de ware wijsheid en kennis bezit die naar hem voeren. Want velen gaan ten gronde door gebrek aan kennis; ze weten niet dat “de hand van God al zijn getrouwen welwillend beschermt. Maar zijn machtige toorn valt op allen neer die Hem verlaten” (Esdr. 8:22). De Heer kan spreken tot de mens en deze kan blijven leven (Deut. 5:24) met zijn zwakheid en zijn onmacht. Immers, “iedere voortreffelijke gift, iedere volmaakte gave daalt neer van boven van de Vader der Lichten” (Jak. 1:17). “Als hetgeen de profeet in de naam van de Heer heeft aangekondigd niet vervuld wordt, dan is dat zeer zeker een woord dat de Heer niet gesproken heeft”. Men weet goed dat “God zich niet kan tegenspreken” (Num. 23:19) hoewel hij de kastijding kan intrekken in antwoord op gebed en boete.

Zoals altijd, blijven we nogmaals stilstaan bij de Heilige Schrift en we kiezen er twee lessen uit: in de ene les zullen we de doeltreffendheid van het gebed zien en, in de andere, de machtige kracht die vasten en boete hebben, als ze gedaan worden in een goede geest. Mozes zegt: “Ik heb me ter aarde geworpen voor de Heer en ik ben veertig dagen en veertig nachten diep terneergeslagen gebleven omdat de Heer had gesproken u te verdelgen. Ik heb de Heer gesmeekt en tegen Hem gezegd “Heer God, verdelg uw volk en uw erfdeel niet dat Gij uit Egypte hebt geleid. Reken dit volk zijn halsstarrigheid niet aan, noch zijn boosaardigheid, noch zijn zonde”. Deze keer heeft de Heer nog naar mij geluisterd en heeft ervan afgezien jullie te verdelgen (Deut. 9:25-27;10:10).

Jona, de profeet, werd door God naar de stad Nineve gezonden, die verdorven was en zich van de Heer had afgewend. Jona was niet bereid om daarheen te gaan. Maar “het Woord van de Heer werd voor de tweede maal tot Jona gericht, in deze bewoordingen: Sta op, ga naar Nineve, de grote stad, en kondig haar aan wat ik u zeg. Nu was Nineve een goddelijke grote stad, drie dagreizen groot. Jona begon gedurende een dagreis in de stad voort te gaan en maakte bekend: “Nog veertig dagen en Nineve zal verwoest worden!” De mensen van Nineve geloofden in God; ze kondigden een vasten af en groot en klein trokken het boetekleed aan. Het woord bereikte ook de koning van Nineve, hij kwam van zijn troon, legde zijn oppergewaad af, trok een boetekleed aan en ging op as zitten. Ook liet men in Nineve omroepen, op last van de koning en zijn groten: “Mensen en dieren, groot- en kleinvee, mogen niets nuttigen, geen voedsel nemen en geen water drinken, mens en dier moeten boetekleden aantrekken en met alle macht God aanroepen, ze moeten allen terugkeren van hun slechte weg en het geweld dat aan hun handen kleeft. Wie weet? Misschien zal God dan van mening veranderen en spijt krijgen; hij zal zijn gloeiende toorn laten varen zodat we niet omkomen!” – God zag hun werken; ze waren van hun slechte weg teruggekomen. God kreeg spijt over het onheil dat Hij besloten had hun te berokkenen, en Hij deed het niet.