Geloof

God is overal en in alles en zonder Hem kunnen we niet bestaan. Ik heb nooit ook maar een ogenblik aan het bestaan van God getwijfeld, maar ik weet dat sommige mensen dat wel doen. Als je niet in God gelooft, kun je anderen niet helpen door werken van barmhartigheid. De vrucht van dat werk is de extra genade die je ziel wordt geschonken. Daardoor zul je langzamerhand ontvankelijker worden en naar de vreugde van het beminnen van God gaan verlangen.

Er zijn heel veel godsdiensten en elke godsdienst heeft zijn eigen manier om God te volgen. Ik volg Christus:

Jezus is mijn God,

Jezus in mijn bruidegom,

Jezus is mijn leven,

Jezus is mijn enige liefde,

Jezus is mijn alles in allen,

Jezus is mijn enige en alles.

Daarom ben ik nooit bang. Ik doe mijn werk met Jezus, ik doe het voor Jezus, ik doe het in naam van Jezus en daarom is het resultaat van Hem, niet van mij. Als je een gids nodig hebt, hoef je je alleen maar tot Jezus te wenden. Je moet je aan hem overgeven en hem volkomen vertrouwen. Als je dat doet, verdwijnt al je twijfel en stroom je vol overtuiging. Jezus heeft gezegd: ‘Tenzij je als een kind wordt, kun je niet tot me komen.’

Zuster Theresina legt het als volgt uit:

‘We werken voor het Koninkrijk. We wijden ons leven aan het Koninkrijk Gods, dus moet Hij zonder twijfel degene zijn die ons geleidt en beveelt en die voor ons zorgt. We vergeten bijvoorbeeld geen moment Gods voorzienigheid, dus proberen we de dingen die we nodig hebben niet in voorraad te hebben en het alleen maar te doen met wat we op dat moment hebben. Ik denk dat we op die manier altijd verzekerd zullen zijn van Gods zegen, vooral als we niet verspillend worden en ons niet druk gaan maken over de toekomst in plaats van over het heden. We moeten flexibel zijn, als het God behaagt hebben we het makkelijk en als het God niet behaagt hebben we het moeilijk. We moeten goed luisteren naar de uitnodiging die God ons toestuurt, op welke manier dan ook.’

Vervolgens beschrijft zuster Kateri hoe het is om je leven aan God toe te vertrouwen:

‘Het is een soort bevrijding om helemaal op Gods voorzienigheid te vertrouwen. We doen          ons best in het heden te leven en ons geen zorgen over de toekomst te maken, hoewel plannen maken natuurlijk een deel is van je verantwoordelijkheid. Maar anderen denken misschien een jaar vooruit en wij doen dat nooit. En sommigen zouden er misschien niet over piekeren om iets te doen dat niet gepland was, terwijl wij daar geen moment over in zouden zitten. Onze benadering zou zijn om het in ieder geval te proberen en dat heeft heel vaak succes.’

Laat Jezus een voorbeeld voor je zijn, laat Hem richting geven aan jouw handelen zonder je dat eerst te vragen. Hij kan je de weg wijzen. Aanvaard wat Hij ook geeft en wat Hij ook neemt, met een lach. Aanvaard de geschenken van God en wees intens dankbaar. Als Hij je grote rijkdom heeft gegeven, gebruik die dan goed en deel die met anderen die niets hebben. Deel altijd met anderen, want zelfs met een klein beetje hulp kun je hen misschien voor ellende behoeden. Neem niet meer dan je nodig hebt, dat is genoeg. Aanvaard wat op je weg komt.

De zusters in New York hebben jarenlang veel hulp gekregen van een tandarts die Mark heet. Hij vertelde eens het volgende verhaal, dat mijn standpunt over aanvaarding illustreert:

‘Ik vertrouw erop dat alles volmaakt is zoals het is, de moeilijkheden liggen echter in de manier waarop ik ermee omga. Ik herinner me dat ik een keer met een van de zusters sprak. Mijn vrouw was in verwachting, maar de zwangerschap verliep niet goed en ze zou een miskraam krijgen. Mijn eerste gedachte was te bidden om een goede gezondheid voor de baby. Toen besefte ik dat dat het verkeerde gebed was geweest. Ik had moeten bidden om de kracht te aanvaarden wat God met ons voorhad.’

Als Missionaries of Charity zijn we hier om op welke manier dan ook de allerarmsten te helpen, die altijd een smartelijke vermomming van Christus zijn. We nemen nog niet 1 roepia voor ons werk aan, omdat we dat werk voor Jezus doen. Hij zorgt voor ons. Als Hij wil dat we iets doen, geeft Hij ons de gelegenheid daartoe. Als Hij ons niet de gelegenheid geeft, wil Hij niet dat we het doen. Dat geldt voor iedereen en niet alleen voor ons missionarissen. Pater Bert White zegt hierover:

‘Ik geloof dat je, als je je richt op geld en bezit, de kant van de materiele wereld op gaat, die van Groter, Hoger en Meer. Dat wordt dan je streven en je geloof kan het raam uit vliegen. Er moet geloof zijn en vertrouwen in het bestaan van God, een vertrouwen dat alles goedkomt. Er bestaan geen twee werelden, de fysieke en de spirituele, er bestaat er maar een: Gods koninkrijk op aarde zowel als in de hemel. Velen van ons bidden “onze Vader die in de hemel zijt” met de gedachte dat God daar ergens boven zit, en dat heeft het idee van die twee werelden gevormd. Veel mensen in het Westen vinden het gemakkelijker om het materiele en het geestelijke een eind uit elkaar te houden. Er bestaat echter maar een waarheid en maar een werkelijkheid. Zodra we de vleeswording van God aanvaarden, de incarnatie die voor christenen verpersoonlijkt wordt in Jezus Christus, beginnen we de zaak serieus te nemen.’

Gods toets voor ons

We zijn allemaal in staat tot goed en kwaad. We worden niet slecht geboren, iedereen heeft iets goeds in zich. Sommigen verbergen het, sommigen verwaarlozen het, maar het is er. God heeft ons geschapen om lief te hebben en bemind te worden, maar God toetst ons door ons voor de ene weg of de andere te laten kiezen. De kleinste nalatigheid in de liefde kan iemand er toe brengen ‘ja’ te zeggen tegen het kwaad en als dat gebeurt, hebben we geen flauw idee hoe ver dat kan gaan. Dat is het erge ervan. Als iemand voor het kwaad kiest, komt er een obstakel tussen hem en God te staan en die getroffen persoon kan God niet goed meer zien – hij sluit zich af van God. Daarom moeten we iedere verleiding die ons kan schaden, die ons van Hem kan verwijderen, vermijden. De kracht die we daarvoor nodig hebben, vinden we in het gebed. Als we dicht bij God zijn, verspreiden we vreugde en liefde onder alle mensen om ons heen.

Als het kwaad bezit van een mens neemt, kan die mens op zijn beurt dat kwaad om zich heen verspreiden. Als wij met zo iemand in contact komen, moeten we proberen hem te helpen en hem duidelijk te maken dat God om hem geeft. Bid dan heel sterk dat hij weer zal gaan bidden, zodat hij God weer in zichzelf zal gaan herkennen en vervolgens ook in anderen. Dat zal de slechte persoon zeker helpen, want werkelijk iedereen is door dezelfde liefdevolle hand geschapen. De liefde van Christus is sterker dan het kwaad in de wereld, dus moeten we liefhebben en bemind worden, zo eenvoudig ligt het. Dat zou toch niet zo moeilijk moeten zijn.

God heeft ieder leven lief

Ongeboren kinderen horen bij de allerarmsten. Ze staan heel dicht bij God. Ik vraag de artsen in de ziekenhuizen in India steeds om nooit een ongeboren kind te doden. Als niemand het wil hebben, neem ik het wel.

Ik zie God in de ogen van ieder kind. Ieder ongewenst kind wordt door ons verwelkomd. Daarna zoeken we adoptieouders voor die kinderen.

De mensen maken zich voortdurend zorgen over de kinderen die in oorlogen worden gedood en proberen dat te voorkomen. Maar hoe kun je dat nu tegenhouden zolang er nog moeders zijn die hun eigen kinderen doden? God heeft ieder leven lief, onder alle omstandigheden. In Jesaja, hoofdstuk 43 vers 4, zegt God: ‘… zo kostbaar zijt gij in Mijn ogen, zo waardevol: Ik heb u lief.’

In onze vele tehuizen rond de wereld onderwijzen we de natuurlijke geboortebeperking. De vrouwen krijgen kralen zodat we de dagen van de maand kunnen aftellen. Man en vrouw moeten elkaar genoeg liefhebben en respecteren om gedurende de vruchtbare dagen aan onthouding te doen. In de woorden van zuster Dolores ligt de beslissing wat die zaken betreft bij God:

‘Omdat wij geloven dat iedereen uniek en God lief is, staat Hij naast ons in ons leven en werken. Hij is de Baas en Hij zegt ons wat we moeten doen. Het is heel eenvoudig, maar soms schuiven we Hem opzij en denken we dat zij de baas zijn.’

De Kerk is ons gezin

God staat niet apart van de Kerk, Hij is overal en in alles en wij zijn allemaal Zijn kinderen: hindoes, moslims en christenen. Als we in Zijn naam samenkomen, geeft ons dat kracht. De Kerk verschaft ons onze priesters, de mis en de sacramenten, die we in ons dagelijks leven nodig hebben om ons werk te kunnen doen. We hebben de eucharistie (gezegend brood en wijn die symbool staan voor Jezus) nodig omdat we anders niet kunnen handelen naar Zijn voorbeeld.

De Kerk is ons gezin en net als ieder ander gezin moeten we bij elkaar wonen. Bisschoppen vragen ons voortdurend om nieuwe tehuizen te openen en helpen ons om gebouwen te vinden. Ik ondervind het niet als een beperking om rooms-katholiek te zijn en tot de rooms-katholieke kerk te behoren. We moeten gewoon elkaar allemaal liefhebben en begrijpen. Men vraagt mij vaak naar mijn mening over de rol van de Kerk in het hedendaagse leven, de toekomst van de Kerk en de plaats van de vrouw daarin. Dan antwoord ik dat ik geen tijd heb om me over al die zaken druk te maken omdat ik het in mijn dagelijkse werk al druk genoeg heb. We dienen Christus. In ons Huis is Hij het Hoofd van het gezin en neemt Hij alle beslissingen. Voor Christus is de Kerk van gisteren, vandaag en morgen precies dezelfde. Voor God is alles eenvoudig, Gods liefde is groter dan alle conflicten, die voorbij zullen gaan.

Geloof is een gave van God

Het is de wens van God dat ons geloof groeit. Zuster Theresina zegt hierover:

‘Ons geloof behoort te groeien en te rijpen. Er zijn mensen die misschien een heel goede opleiding hebben genoten, maar die wat hun geloof betreft nog in de eerste klas zitten. Voor hen heeft de wereld geen diepe betekenis. Ze hebben waarschijnlijk nooit de bijbel gelezen, God nooit leren kennen en ze zijn nooit te weten gekomen hoe geweldig Hij is. Daarom benaderen ze God een beetje wantrouwend. Voor hen is God een soort rechter of strenge vader, die niet wil dat ze plezier hebben.’

Dit is zuster Kateri’s uitleg over de aard van het geloof:

‘Als rooms-katholiek is ons begrip van “geloof” dat het een bovennatuurlijke kracht is die in de ziel wordt gestort. Het is alsof die kracht ons macht en kennis geeft. Als we bijvoorbeeld geen benen hadden, zouden we niet kunnen lopen. Zonder ogen zouden we niet kunnen zien. Zonder geloof zouden we geen dingen kunnen aanvaarden die een mysterie voor ons zijn en buiten ons begripsvermogen liggen. Je kunt het mysterie van het geloof niet doorgronden, maar het moet wel zinvol zijn. Als we volwassen worden, hebben we er behoefte aan om ons het mysterie van ons geloof eigen te maken en het beter te begrijpen, zodat het steeds geloofwaardiger voor ons wordt. Geloof is een gave van God die groeit door gebed, net als hoop en liefde. Dat zijn de drie voornaamste deugden van ons innerlijk leven.’

Als je een christelijk leven leidt, zal je geloof toenemen. Er zijn veel heiligen geweest die ons als gids zijn voorgegaan, maar ik verkies de eenvoudigen van geest zoals de heilige Theresia van Lisieux, het Bloempje van Jezus. Ik heb haar als naamgenote gekozen omdat zij gewone dingen deed met buitengewone liefde.

Het is goed om de werken van de heiligen en andere vrome mensen te bestuderen (een van mijn lievelingsboeken is Zaden van de woestijn van Charles de Foucauld), maar we zullen tot de ontdekking komen dat God ons door middel van onze daden en onze arbeid alles leert wat we moeten weten. Zuster Dolores licht dat als volgt toe:

‘We doen ons best om spirituele geschriften te lezen. Ik lees graag werken van de heiligen, die me erg geholpen hebben, en alles over onze gezegende moeder, Onze Lieve Vrouw. Zij is de allerbeste moeder. Maar we hebben niet veel tijd om te zitten. We vieren een aantal feestdagen, zoals die van Sint-Franciscus en de Heilige Theresia en ook 10 september, toen God in de trein naar Darjeeling tegen Moeder heeft gezegd dat ze de allerarmsten moest gaan dienen. Maar eigenlijk hoef ik niet zoveel boeken te lezen, omdat ik voortdurend van anderen leer. De aidspatienten met wie ik in New York en Washington heb gewerkt zijn de tegenwoordige heiligen, de nieuwe heiligen van de Kerk. Ieder van hen was heel bijzonder en terwijl ze in hun laatste dagen in Jezus groeiden, waren de uren en ogenblikken met hen zo mooi dat hun verhalen voor mij als de verhalen van de heiligen zijn.’

Tegelijkertijd is het ook belangrijk om als onderdeel van je spirituele groei jezelf te leren kennen. Als je jezelf kent en in jezelf gelooft, kun je ook God kennen en in Hem geloven. Sint-Augustinus zegt: ‘Vul eerst jezelf en pas dan kun je een ander iets geven.’ Zelfkennis brengt nederigheid met zich mee en kennis van God liefde. Zuster Kateri zegt daarover:

‘Terwijl men groeit door gebed, groeit ook de zelfkennis – zo niet wat betreft de eigen zondigheid, dan beslist wel wat betreft de eigen mogelijkheid tot zondigheid. Men leert werkelijk inzien wat Sint-Filippo Neri bedoelde toen hij zei: “Daar ga ik, ware God mij niet genadig geweest.” Naarmate men ouder wordt, kan men steeds gemakkelijker de zwakheden van anderen accepteren omdat men zelf diep van binnen ook de mogelijkheid tot zondigheid kent. Want we zijn allemaal menselijk, met dezelfde menselijke zwakheden.’