Dus woensdag 30 mei ben ik naar een beauty centre geweest om voor de eerste maal mijn baard te laten laseren. Eigenlijk was ik behoorlijk zenuwachtig. De hele dinsdag stelde ik mezelf in vraag: wat doe je nu? Is dit niet te verregaand? Overdrijf je niet? Nu is er geen weg terug, begrijp je dat?
Het was er redelijk snikheet toen een koude maar aangename gel over mijn baardstreek werd uitgesmeerd en ik kreeg een soort zonnebril ter bescherming van mijn oogjes. Nadien begon het: maar liefst een heel uur elastiekjes tegen te huid voelen springen, soms echt venijnige inslagen en pijnlijk net boven mijn lip en onder mijn kaakslijn. Honderden hebben mijn huid geteisterd. Nadien stonk ik naar verbrand, een mislukte barbecue. De Emlazalf heeft zeker wat geholpen anders had ik dit nooit overleefd.
Binnen twee weken zouden mijn haartjes moeten uitvallen: ik kijk er naar uit. Ook de roodheid nade behandeling viel binnen de perken: waarvoor dank.
Ik heb al een nieuwe afspraak voor een tweede sessie op 22 juni. Joepie!
Stem:
Vrijdagavond 1 juni mocht ik dat voor mijn stem langsgaan bij de NKO-dienst van het UZ Gent. Opnieuw spannend, hoor! Blijkt dat ik sowieso een hoge stem heb in het mannelijke spectrum nl. 130 Hz. Dus er kan aan gewerkt worden. Opnieuw goed nieuws!
Waarschijnlijk begin ik in augustus aan mijn oefeningetjes. Super!
Verscheurend?
Soms heb ik wel het gevoel dat ik dit zonder de toestemming van mijn teerbeminde vrouw doe. Ik besef maar al te goed dat ik met deze daden mijn relatie op het spel zet, terwijl ik zoveel van haar hou. Wat doe ik toch? Regelmatig denk ik erover om langzamer te evolueren tot dat zij het beter zou begrijpen. Op dit ogenblik lijkt me de opoffering te veel en ik zet mijn geluk op het spel. Bovendien bekruipt me nog dikwijls het gevoel dat ik abnormaal ben. Wie wil er nu van geslacht veranderen?
Door dat hele genderdysforiegedoe is er geen plaats voor andere gedachten: het hypotikeert mijn doen en laten alsof er niets anders is in de wereld: ik sta ermee op, ga ermee naar het werk, en val ermee in slaap. Tussendoor drink en eet ik met genderdysforie in mijn achterhoofd: het gevoel van onvrijheid, de dictatuur van de genderdysforie. Alles staat op één of andere wijze in teken van mijn genderdysforie: het beheerst al de facetten van mijn verdomde leven.
Toch voel ik onderhuids aan dat ik moet door doen en dat ik niet mag versagen: het is mijn lotbestemming: mijn uiterlijk met mijn innerlijke gevoel in overeenstemming brengen.
Hoe meer ik surf op het net, hoe meer ik blogs en fora vind over genderdysforie: het is dus tijd om ze op te lijsten. Helaas moet ik ze op deze manier posten want deze blog is niet echt een pareltje van lay-out.
FORA: Opgelet: niet alle fora zijn vrij toegankelijk, soms moet je toegang vragen onder de vorm van een kleine voorstelling. Op de meeste fora vind je ook wel dagboeken of soorten blogs van transgenders.
De laatste weken, of eerder maanden ontviel me de flinke ergernis aan de idiote pers die als onnozele kippen zonder kop berichten over de nieuwe hype in de US en Groot-Brittannië, nl. de Fifty Shades of Grey trilogie (vertaald als Vijftig Tinten Grijs). Het zou om heftige porna, dus vrouwvriendelijk porno gaan, met openlijke en harde seksscènes erin beschreven met de vrouwelijk lust als centrale heldin. Moet boeiend zijn, niet waar? Liefde heeft hiermede slechts een bijrol.
Tja, denk ik dan. Thans ben ik bezig met deel 3 aan het lezen, Fifty Shades Freed. De eerste twee heb al achter de kiezen, Fifty Shades of Grey en Fifty Shades Darker. Dus tja: er klopt hoegenaamd niets met wat in de pers verschijnt. Hebben de heren en vrouwen journalisten deze boeken wel gelezen of slechts gekopieerd uit een ander slecht artikel? Wat een bombarie over iets wat niet is. Want laat me één ding duidelijk zijn: ik heb de boeken gelezen en wat ik las, leek totaal niet op wat de algemene pers heeft neergepend. Liefde is het hoofdonderwerp en lust speelt inderdaad een belangrijke rol. PUNT!
Inderdaad, het is vrouwvriendelijke literatuur. Dat is juist, maar porna? Hallo? Klepel niet gevonden? Hebben de journalisten ooit al eens porna gelezen zoals je ze vinden kan in shespot.nl? Joehoe? Waarschijnlijk ook niet.
Maar ik moet toegeven: in Fifty Shades heb je seksscènes, braafjes beschreven, soms wel spannend, ietsiepietsie gewaagd, geen vulgaire woorden, met lust en eerbaarheid beschreven, vanuit vrouwenperspectief. Ik hou er wel van. Maar het is dus iets anders dan keiharde, openlijke porno. Dat is het niet. De lust druipt er wel van af, maar het draait in de eerste plaats om liefde en hoe twee verliefde individuen met de littekens uit het verleden er mee proberen om te gaan. Beiden hebben eigen verlangens die op het eerste zicht haaks op elkaar staan, maar langzaam blijken ze naar elkaar toe te groeien.
Is het wereldliteratuur? Nee, helemaal niet, maar wel heerlijk om te lezen, als een sneltrein. Verwacht dus geen Salman Rushdie met ingewikkelde plots door elkaar geweven als hardnekkige bloedzuigers of het potsierlijke realisme van Balzac. De trilogie is gewoon goede ontspanningsliteratuur van de betere soort met lustopwekkende scènes die je hormoontjes aan het werk zetten.
De lust dus: blijkbaar wordt er nog steeds met twee maten en twee gewichten gewogen wanneer het over mannen en vrouwen gaat aangaande lust. Schrijf iets over lust en seks vanuit vrouwelijk standpunt, dan wordt het porno voor vrouwen, porna dus. Schrijf je iets over lust en seks vanuit de mannelijke inslag, dan wordt dit soft erotische literatuur. Duh???????
En de pers, ja, ze maakten een heel slechte beurt: een door mannen-gedomineerde machowereld.
Zoals het nu evolueert, zou het toch heel goed met me gaan. Ja toch? Over het algemeen wel, ja. Maar soms heb ik een dipje, een moment van vertwijfeling. Zo ben ik gewoon. Het heeft niets met genderdysforie te maken. De aard van het beestje. Het kan ook snel omslaan, het ene moment blijdschap, het andere diepe treurnis.
Deze ongemakkelijke dipjes zullen ook niet verdwijnen met de transitie. Het is gewoon mezelf: een ingebouwde modus van metafysische twijfel: mijn onzinnige existentie in deze verfoeilijke wereld. Lamlendigheid, luiheid en eenzaamheid. Meestal kies ik versterkende muziek zoals nu de derde symfonie van Rimski-Korsakav.
Dan voel ik me ook zielig, een ogenschijnlijke lilliputter in het grote raamwerk van het heelal, een nietig hoopje atomen smachtend naar liefde en genegenheid alsof ik de enige ben. Ik twijfel aan alles, behalve mijn genderdysforie: hier ben ik zo zeker van: ik ben een vrouw in een mannenlichaam.
Nu niet getreurd: al voel ik me nu superslecht en mega-down: strakjes is alles over en ben ik weder de blijheid zelve. Zo gaat het dag in, dag uit. Dit ben ik: een persoon met snel-wisselende stemmingsstoornissen.
Geen nieuwe evoluties. Moeilijk na een weekje: ik ren weer te snel zuchtte de ongeduldige Laura enigszins ontgoochelend. Als een Formule 1 racewagen willen verder hollen door de stad met zijn laffe verkeersophopingen, de scherpe en onhandige rotondes en vervelende Ligierautootjes: snel willen maar niet kunnen gaan.
Met grote ogen rondslenteren door de levendige winkelstraten met de kokette dames wordt steeds lastiger: de venijnige en stekende jaloezie van in de onmogelijkheid zijnde hoedanigheid om me uit te leven in datgene wie ik innerlijk ben, doet PIJN en is ONDRAAGLIJK! Verslaafd aan shoppen maar niets kunnen passen, proberen en eventueel kopen. Mijn mannelijke verschijningsvorm houdt me tegen. Of eerder, de belachelijkheid van de manheid om fleurige jurkjes in de beslotenheid van de kledingshokjes te keuren. Vervloekt zij mijn onmacht!
Als Laura gaan? Wanneer? Het blijft een vervelende en lastig klus om me te manifesteren als mezelf. Een geschikt moment vinden blijft een helse Sysiphuskarwei, het heimelijke een te hoge emotionele last. Mijn langverwachte RLE wil zo snel mogelijk starten maar uit het liefdevolle respect voor mijn dierbare eega moet ik ze helaas uitstellen. Het doembeeld van afstel houdt me nachten wakker. Doem, Doem, Doem zoemt me gek als een hardnekkige bij, verslaafd en op zoek naar een zoete en kleverigere substantie: honing.
Een weekend vol verplichtingen: mijn dierbaren gelukkig maken. Een verplichting die erbij hoort: ik kijk er wel naar uit, dat is niet het probleem. Gezellig met de familie, een geboortedag of anniversarie, het middenstandsfeestje Vaderdag. Wel dat Laura weer ergens moet verstopt worden. Zucht!
Maar niet getreurd: over 8 dagen mag ik bij de psychiater mijn verhaal verhalend verhalen. Als klap op de verhalende vuurpijl verwachten ze op vrijdag 3 augustus voor een belangrijke visite voor mijn potentiële zaadjesoogst en bij de hormonenfluisteraar. Komt goed uit! De stemmetjesspecialiste mag op dezelfde dag me een toontje hoger doen spreken. Als dat maar goed komt!?
Handtassen: een echt passie. Ik krijg er niet genoeg van, om van te zwijmelen. Zelfs in mijn afgrijselijke mannelijke hoedanigheid kan ik het niet laten om de begerige speciaalzaken te bezoeken. Meestal behoorlijk prijzig, maar heerlijk om er rond te hangen, heen en weer te paraderen, vastnemen, openen en kijken, de moeilijke levenskeuze tussen twee prachtige tasjes, inclusief de vreemde blikken der verkoopsters als toetje. Hihihi!
Schoenen: op de wonderwereld van het internet langs Steve Madden gesurft: NIET DOEN! GEVAARLIJK! Tandenknarsend gapen en verlangen met hebberige fonkeloogjes, een zuchtje slaken: Ze zullen nooit de mijne worden. De prachtige kleurige en supervrouwelijk schoenen van Steve Madden. Reden: te grote voet! Vlam! Mijn mannelijkheid kwetst me weer. De klunzige steunplaten van mijn geëpileerde staken zijn de smerige hoofddaders, of eerder mijn vervloekte testosterone die mijn onderste ledematen deden uitgroeien tot iets reusachtigs: ik loop op twee Titanics!. Mijn lompe stelten waar de vrouwelijkheid van afschimpt, vallen in het niets in vergelijking met de elegante heupzwiepende flamingos, ronddartelend als fiere zwanen over straten en pleinen.
Longchamp ..smelt! Le pliage smelt. Mijn allerliefste vrouw had er één. Het veelgebruikte exemplaar doorstond maar liefst de tand des tijds met zoëven 10 jaar! Dus surfte ik naar de website. Dus keek ik eens rond. Dus werden er kortingen van dus 55% gegeven. Dus startte ik diplomatieke onderhandelingen met mezelf, die dus vruchtbaar werden afgerond. Dus haalde ik mijn visakaart boven. Dus bestelde ik meteen twee exemplaren. Dus, dus, dus
Nog een klein schrijfsel voor ik mijn biezen pak naar het land van de Queen, blueberry muffins en mashy peas. Gisteren heb ik mijn tweede sessie van mijn baardlasering verteerd. Venijnig pijnlijk... Het verlangde resultaat na de eerste zitting was bevredigend: kale plakjes in mijn vervloekte oerwoud. Nu heb ik buiten Emla ook wat perventieve pijnstillers genomen onder de vorm van paracetamol en codeïne want ... hèt doet pijn: zeker aan mijn bovenlip en net onder mijn kaakslijn waar mijn botten zitten. Auw....Maar meer hielp het niet, buiten het feit dat ik wat duizelig werd door de codeine. Ook de straling was dit maal ietsje sterker. Volgende zitting volgt 20 juli maar zal afhangen of de schaarse zonnenstraaltjes me over het kanaal niet te veel lastig vallen en mijn baardregio niet te veel bruinen.
Op vrijdag 3 augustus volgt dan de volgende afspraak bij de hormonenman. Hopelijk worden mijn zaadjes zo snel mogelijk geoogst zodat ik mijn teerbeminde hormoontjes terug kan innemen want ik snak er zo naar: de sensatie, het gevoel, de wetenschap dat je ook hormonaal vervrouwelijkt........... Diezelfde dag heb ik mijn eerste stemsessie. Ik ben benieuwd. Hoera! Nadien elke vrijdag stemtestjes bij de heel lieve logopediste gedurende 2 maanden. Womanhood is a bit more near!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Eind augustus terug naar mijn psychiater met mijn vrouw. Nadien.....coming out op het werk, RLE wanneer mijn vrouw er klaar voor is (ik vrees er voor).
Ik heb zelfs een afspraak bij de plastisch chirurg vast, op woensdag 24 oktober bij de aimabele professor Monstrey. Ik zit met zoveel vragen over Facial Feminization Surgery (aangezichtschirurgie of FFS). Je vindt overal commentaren en reviews maar dit is vanuit "klanten"standpunt. Geneeskunde is echter geen winkel, dus wil ik een professionel zijn mening horen. Mijn plan is wel om mijn Sex Reassignment Surgery (SRS) bij de eminente professor te laten doen. Ander snijwerk weet ik niet zo goed. FFS zeker niet bij hem, borstvergroting is onzeker: ik zou real life resultaten willen zien, wat een beetje obsceen is ;-).
Nog een droompje: een witte Ice Watch met Swarovski diamandjes. Gisteren dan toch eentje gekocht ondanks een krappe geldbeurs. Foei van mij! Ergens ben ik fier maar voel ik me ook heel schuldig omwille van deze dure aankoop. Shame on me!
Ondertussen: epileren met de Epil Silk 7, kleren kopen, familieleden inlichten. This will be my summer.
Op bovenstaande briljante Canadese link (in het Engels) vind je echt alles wat je moet weten over Gender Identity Disorder (GID). Er staan zoveel goede PDF-brochures die je zoveel wijzer maken. Een echte AANRADER !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ze benadrukken nogmaals de vereisten voor genderspecialisten die aan een aantal criteria moeten voldoen, zoals ervaring, opleiding en subspecialisatie. Aan deze criteria voldoet in België alleen het Genderteam van het UZ Gent en in Nederland het Genderteam van het VUMC en te Groningen. Helaas kan in België iedereen zich genderspecialist noemen en behandelen zonder een bescherming voor de patiënten. Iedere endocrinoloog kan een transgender behandelen en opvolgen terwijl er in België maar één arts voldoende opleiding en ervaring heeft (zoals bepaald in de criteria van Transhealth en WPATH). Vele psychotherapeuten hebben transgenders onder hun hoede die eigenlijk geen goede achtergrond hebben. Het Charlatanisme tiert dus welig. Daarom is het misschien beter te wachten, wat geduld op te brengen en een extra kilometer te rijden om vervolgens bij de juiste mensen terecht te komen. Het is in jouw belang!
Hoe meer ik surf op het net, hoe meer ik blogs en fora vind over genderdysforie: het is dus tijd om ze op te lijsten. Helaas moet ik ze op deze manier posten want deze blog is niet echt een pareltje van lay-out.
Zaterdag 30 juni: ik heb een kleine UPDATE gedaan met nieuwe blogs
Opgelet: niet alle fora zijn vrij toegankelijk, soms moet je toegang vragen onder de vorm van een kleine voorstelling. Op de meeste fora vind je ook wel dagboeken of soorten blogs van transgenders.
