|
Passabiliteit of het vrouwelijk voorkomen:
Dit 'tekstje' had ik al wat langer klaar liggen maar ik heb het wat geredigeerd. Het is wel een lang geschrijfsel met titeltjes om het wat te ordenen, dus neem je tijd ;-).
Dus passabiliteit is voor mij levensbelangrijk: het innerlijke moet met het uiterlijke overeenkomen: anders kan ik niet verder leven, anders kan ik niet functioneren in deze ratrace.
Het niet meer (h)erkend worden als man op straat, in de winkel, op restaurant, in de cocktailbar. Eigenlijk is dit de ultieme droom voor me: het mooiste geschenk.
Maar, ... Maar hoe begin je eraan? Wat doe je eraan? Hoeveel zal het me kosten? Hoe lang doe je er over?
Dus het vrouwelijk voorkomen is mijn eerste prioriteit. Hiervoor doe ik alles, dus ook financieel.
Probleem 1:
Baard en beharing:
Hemel, ik sta vol met haar, al die vervelende draadjes op mijn lijf. Vreeeeeeeeeeeeselijk! Een bosaap ben ik nog net niet, maar toch!
Mijn borsthaar valt wel mee, maar rond mijn navel, nee, nee, afgrijselijk..., en op mijn benen en armen groeit mijn pelsje hevig: verschrikkelijk. IK WIL ZE KWIJT! VERDORIE! WEG ERMEE! Het is vies, zo mannelijk en lelijk. Weinig elegant, weinig passende bij mezelf. En mijn allerliefste vrouw houdt net van mijn pelsje. Conflict ! ;-)
Er dan volgt mijn baard en snor. Elke dag, opnieuw voor die spiegel: de aan-schouwing van dat haar dat me langs alle kanten pest op mijn wangen, onder mijn neus, onder mijn kind en mijn hals. Dat tergend tijdverlies aan het scheren, en me vervolgens snijden. Hopeloos!
Liever mijn tijd steken in make-up en zalfjes. Niet dus! Alles zoals een echte vent. Afschuwelijk! Wat droom ik van elegantie in plaats van dat harig wolfsbeest dat voor me opduikt in de spiegel.
Als Laura rondlopen is dus een helletocht op gebied van het verdoezelen van mijn beharing. Dikke pantys om mijn benenpels te verbergen, lange mouwen voor mijn armen, en heeeeeeeeel veeeeeeeeeel foundation voor mijn baard.
Oplossing voor baard en beharing:
Hormonen:
Vertragen heel duidelijk de dekselse lichaamsbeharingsgroei. Het effect is heel efficient. Ik moest me nog maar wekelijks naar het verdomde scheermes grijpen om die afschuwelijke handel te verwijderen. Goed toch ?!?
Maar het blijft wel scheren, de tegennatuurlijke activiteit die ik dagelijks moet ontplooien. Het blijft wel iets mannelijks, dus ... niet iets elegants, vrouwelijks, maar iets ... oermensachtigs, iets dierlijks.
Epilatie:
DE oplossing, mijn salvatie. Allelujah! Het einde van mijn tormentatie, mijn confronterende kwelling ;-) Bovendien kan ik kiezen: wat een luxe, seg!
Joepie: je hebt twee soorten vormen van definitieve epilatie: de laser- en electrische epilatie. Voor donkerharigen, zoals ondergetekende, blijkt laser de beste oplossing. Hehe!
Quanto costa? Caro, troppo caro! Maar het is toch de moeite waard. Slechts een sessie? Ben je zot? Meerdere keren: sommigen doen er 9 maal over, ander zijn klaar na 5 zittingen. Dan heb ik het over 1 lichaamsregio.
Hoe zal het met mij zitten? Weet ik veel? ...... zucht, een diepe zucht.....
Objectieve informatie blijft heel schaars en dus frusterend. Moet ik naar een dermatoloog of een beauty centre? Dus: wie kan me uit de nood helpen? Please, Help me! I would be very very grateful!
Waar op mijn lichaam eerst mijn epilatie?
Eerst mijn baard, absoluut eerst mijn baard: die moet zo snel mogelijk weg. ZO SNEL MOGELIJK GEEN BAARD. Weg met die hopen foundation lotion.
Hopelijk kan ik aan de laser beginnen ergens in de zomer: dit is mijn planning.
Nu nog een iemand vinden die het goed doet en voor een zacht prijsje. Wanneer dit klusje geklaard is, dan moet mijn behaarde genitale regio volgen: om me te prepareren voor mijn SRS (voor details hoe en waarom: zie onder).
En andere gebiedjes? Ja, uiteraard: mijn buik en borstkas. Weg met het bosaapgevoel! En je benen en armen dan? Minder prioritair, evenals mijn oksels. Mijn vrouw moet zich daar ook scheren, dus staan deze regionen niet op mijn verlanglijstje.
De hormoontjes zullen de groei van deze streken toch sterk verminderen.
Probleem 2:
Haar op het hoofd:
Ik heb dus te veel beharing, MAAR NIET WAAR IK ZE WIL HEBBEN, nl. op mijn halve kletskop is het woestenij, mijn persoonlijke Sahara! Er groeit werkelijk niets. Kijk, dit maakt me enorm BOOS.
Overal heb ik haar, behalve aan mijn glimmende bovenkant, waar het maanlicht naar hartelust kan weerkaatsen.
Een prikkende pruik voelt soms zo beknellend ... en onecht. Je kan er ook geen leuke dingen mee doen. Haar opsteken, staartje, kleurtje geven, mooie speldjes gebruiken, een ander fancy model. Een echte vrouw kan ik dus niet wezen: mijn partiele kaalheid verbiedt me dat. LASTIG ben ik hierdoor!
Dus snak ik naar een oplossing voor mijn glanzend voorhoofd (helaba, ik heb nog wel haar opzij, achteraan en bovenaan aan de achterkant op mijn kroontje).
Oplossing voor mijn hoofdhaar:
Haartransplantatie:
Ja, ... een haartransplantatie. Nieuwe haartjes op mijn glimmende bol ... Het is een van mijn vele dromen om mijn ontluikende vrouwelijkheid waar te maken.
Nadien: naar de kapper, de barbier. Hier kijk ik zo naar uit om ooit als vrouw naar de kapper te gaan.
Elke keer wanneer ik een kapper voorbijwandel ben ik JALOERS: zij kunnen er naartoe gaan, ik niet. Moeder Natuur of Vader de Schepper hebben me bij deze niet echt geholpen. Vervloekt zij beiden!
Maar het prijskaartje: duur, erg duur (2 euro per haartje). Ik moet me nog in detail informeren. Maar ik reken op een kostelijke ingreep, maar heel noodzakelijk!
Probleem 3:
Mannelijke gelaatstrekken:
Daar sta ik voor de spiegel, mezelf observerende, speurende naar mijn mannelijke trekken.
Een koud gevoel bekruipt me: hier staat geen vrouw, maar een man, een mannelijke man, echt waar: een MAN. Hemel! Vervloekt zij allen! Red mij!
Een gevoel van hopeloosheid, dus. Afgrijselijk! Ik voel me een vrouw en wil me zo uiten: innerlijk = uiterlijk, maar helaas!
Lijstje:
Mijn voorhoofd en orbita: te prominent en dus te mannelijk.
Mijn wenkbrauwen hangen te laag: te mannelijk.
Mijn bovenste oogleden hangen door en trekken mijn wenkbrauwen naar beneden: te mannelijk en het maakt het aanbrengen van smoky eyes tot een onmogelijke taak.
Mijn grote en dikke neus: te mannelijk.
Mijn bolle kaakslijn: te mannelijk.
Mijn maxillae zijn te plat: te mannelijk.
Mijn bovenlip te dun: te mannelijk.
Oplossing voor mijn mannelijk aangezicht:
Hormonen:
Zij moeten zich zetten op je mannelijk aangezicht en duurt uiteraard een paar jaren voor je het effect van vrouwelijkheid ziet. ... Dus het helpt wel maar gaat te traag, veel te traag.
Hiermee komen we aan de volgende oplossing: het snijden, het beeldhouwerswerk:
Facial Feminization Surgery (FFS):
Dit is de meest radicale vorm maar wel de effectiefste om mijn vervloekte aangezicht te vervrouwelijken en om me dus passabel te maken. Het vreselijke gevoel om als man herkend te worden, wil ik koste wat het kost kwijt. Dus moet mijn FFS dus echt wel zo snel mogelijk waar gemaakt worden en staat heel heel heel hoog op mijn prioriteitenlijstje.
De zoektocht naar juiste chirurg-beeldhouwer blijft een moeilijke klus. Dus zou ik eerst het advies willen van Dr Bart van de Ven in Gent en Dr. Noorman van der Dussen in Antwerpen.
Wanneer FFS? Ten vroegste 1 jaar nadat ik hormonen ben gestart, maar ik weet al dat ik niet ga kunnen wachten.
Prijskaartje: duuuuuuuuuuuuuuur. Reken maar op 15000 euro. Maar dit lijkt me echt noodzakelijk om mijn RLE tot een goed einde te brengen.
Van mijn mogelijke FFS woel ik al ook nachtenlang in mijn bed en doet me steeds opnieuw wakker schieten: het houdt me in een geestelijke wurggreep, die niet zal verdwijnen voordat mijn FFS achter de rug is. Dus mijn FFS-obsessie neemt ultragrote proporties aan. Een oplossing is dus hangende.
Probleem 4:
Borsten:
Tjah, ik wil ze eigenlijk dolgraag. Borsten maken je toch echt een vrouw! Of niet, soms? Dus wil ze het liefst zo snel mogelijk.
Nachten lig ik wakker over mijn potentiele borsten. Eindelijk naar de lingeriewinkel kunnen gaan om BHs te passen en proberen. De drang zit inwendig diep om deze activiteiten te kunnen ontplooien.
JALOERS ben ik wanneer ik een lingeriewinkel passeer. Want zonder borsten heb je er niets te zoeken.
Mijn falsies zijn maar falsies, nep, niet echt, fake, dus niet echt vrouwelijk.
Oplossing voor mijn borstgebrek:
Hormonen:
Ah, mijn geliefde pilletjes. Ja wel, en ze doen hun werk. Oestrogenen zorgen voor borstgroei. En ze werken bij me snel. Na 5 weken had ik borstgroei en heel gevoelige tepels. Fantastisch gevoel. Een overwinning. Maar ik ben gestopt, voor de zaadjesoogst.
Borstaugmentatie:
Niemand kan voorspellen hoe groot je borsten zullen worden. Dus de kans is groot dat een borstvergrotende operatie nodig zal zijn. Ik wil sowieso minstens een B-cup, liefst een C-cup. Dit laatste haal ik niet met hormonen.
Prioritair? Ja en Nee, ik wil mijn hormonen volop hun werk laten doen, maw, dus 2 jaar na start van mijn teerbeminde pilletjes.
Probleem 5:
Stem:
Ja, ik klink als een brombeer. Een baritonstem. Niet echt vrouwelijk dus. En heel mannelijk: afschuwelijk, ja opnieuw afschuwelijk: ik gebruik het adjectief veel omdat het afschuwelijk is. PUNT. Een vrouwenstem is net zo mooi: die timbre, die buigingen, dat zwoele. Dit wil ik ook, om me volledig als vrouw te kunnen uitdrukken.
Prettig is anders om als Laura rond te dartelen en in de winkel als een brombeer te klinken. Mijn stem geforceerd verlagen klinkt gewoon belachelijk en idoot.
Dus ... heb ik hulp nodig, een helpende hand, iemand die mijn brombeerstem doet verdwijnen.
Oplossing voor mijn baritonstem:
Logopedie:
Een stemcoach dus. ;-) Waar vind ik die? Hoeveel zal me dat kosten? Hoe lang doe je er over? Minstens een jaar. Dus wil ik deze zomer beginnen. Opnieuw heel belangrijk om me passabel te maken.
Dit wil zeggen: eerst nog langs een KNO-arts gaan, hopelijk kan ik dat in het UZ Gent. Maar waar vind ik een goede logopedist(e) die me kan helpen. Niet elke spraaktherapeut is geschikt of heeft ervaring. Is er een lijstje? Waar kan ik dat lijstje vinden?
Probleem 6:
Penis:
Het ding hangt er altijd en eeuwig: zolang ik besta. Ik haat het niet, maar vrienden zijn we nooit geworden. Soms wel, waneer de testosteron me zo opjaagde, dat ik stoom moest aflaten: die primaire dierlijke reflexen die zich in mijn verkeerde hormonaal stelsel hebben gewrongen.
Maar het wordt dus tijd dat we afscheid van elkaar nemen. Ik ga mijn gang en wel met een vagina. Het wordt gedropt in een vuilniszakje voor organisch afval, met bestemming verbrandingsoven.
Het ligt ook altijd in de weg: bij stretchy broeken en jurkjes. 'Het' belet me om me volledig als vrouw uit te drukken. Zwemmen kan ik niet als vrouw met die verheving tussen het begin van mijn benen. Een hatelijke bobbel/hobbel, ... die ik niet wil, dus weg er mee.
Ik moet het niet. Dient voor niets en staat mijn vrouwelijkheid in de weg.
Oplossing voor het:
Hormonen:
De mirakelpilletjes zijn weer daar ;-) Wat doen ze? Ze casteren me chemisch. Den drang is dan weg. Ik heb het al mogen ervaren. Ik miste den drang niet echt. Natuurlijk ben ik een seksueel wezen, maar als man aggressief stoten is nooit echt iets voor mijn geweest.
Seks wil ik alleen als vrouw ervaren en vermits ik alleen op vrouwen val, ben ik dus een lesbische vrouw. :D ...
Maar, die fantastische pilletjes veranderen mijn verfoeide anatomie niet. Inderdaad, een eenvoudig oplossing bestaat ook hiervoor niet.
Hiervoor hebben we dus de beruchte snijder-beeldhouwers nodig. Alweer ;-)
Sex Reassignment Surgery (SRS):
Een penectomie met een vaginoplastie: met andere woorden het verwijderen van de penis en het construeren van een vagina met clitoris, ook wel een neovagina genoemd. Van het scrotum- (balzak) en penishuid wordt dan de neovagina ge-re-construeerd en buitenste binnen geduwd en gefixeerd (een pexie genoemd).
Daarom moet ook alles deftig onthaard worden want het teruggroeien van haartjes kan ontstekingen veroorzaken in de neovagina. En je moet voor de rest van je leven dilateren. ... De diepte hangt af van hoeveel huid je hebt in je balzal en van je penislengte.
Met het nemen van hormonen krimpt alles dus schiet er minder huid over. Om dit te vermijden moet je je penis blijven stretchen in genoeg huid over te houden. Begin er maar aan ! ;-)
Soms gebruiken de chirurgijntjes een stuk colon (dikke darm) om de neovagina dieper te maken maar hiermee heb je meer complicaties. Het voordeel is dat je stukje colon uit mucosa (slijmvlies) bestaat en dus voor een excretie van slijm (mucus) zorgen, met een goede smering van je neovagina, wat prettiger is bij seks ;-) ...
Wat met seks? ... Die kan nog steeds hebben met orgasmen. Via je zwellichamen in je penis en via je glans (eikel) wordt een prachtige clitoris ge-re-construeerd. Dus alles lijkt echt, en voelt echt. Het enige wat je niet zal hebben is een baarmoeder en eierstokken. Tja, de natuur toch, de vervloekte Schepper. ...
Maar dit alles betekent dat je een heel goede chirurg moet hebben. Gelukkig is er in Gent eentje met een uitstekende internationale reputatie, nl. Prof Monstrey. Helaas doet hij er eentje per week (van horen zeggen, zal ik dus nog verifieren), dus een lange wachtlijst als teleurstellend resultaat. Maar een SRS vind ik thans niet hoog-prioritair.
Een FFS is toch belangrijker omdat mijn aangezicht me voor de buitenwereld me als vrouw maakt. Dus het SRSje kan wachten: maar niet te lang, he!
Probleem 7:
Mannelijke houdingen en lengte:
Ik loop gebogen en gebukt door de wereld, als een lompe man. Hangende schouders, idiote gang. Als een idiote boer lig ik in de zetel en hang ik op een stoel.
Verder ben ik lang. Heel lang: dus als vrouw altijd opvallend. Wanneer ik over de straat slenter als Laura, dan kijken de mensen meestal naar me omdat ik zo groot ben, niet dat ik als man in vrouwenkleren rondloop. Lange vrouwen trekken altijd de aandacht.
Dus het gapen ligt zeker niet aan mijn mannelijk postuur. Maar doordat ze me bekijken door mijn lengte, zie ze plots wel dat ik toch wat mannelijktrekjes heb. En zie ik ze lachen. Jammer, daarom een dringende FFS.
Oplossing voor probleem 7:
Observatie:
Kijken en bestuderen hoe vrouwen lopen, wandelen, zitten, eten en lachen. Wanneer ik dat doe, dan word ik altijd JALOERS. Erg, he!
Lengte: te accepteren. Korter worden gaat nog niet ;-)
Kostenplaatje:
Ik schat toch de totale kosten toch op minstens 25000 tot 30000 euro. Dit moet haalbaar zijn wanneer ik mijn werk kan behouden. Dus werkzekerheid is zo belangrijk, anders valt alles in duigen. Hiervoor heb ik dan weer veel angst. Daarom wil ik dit zo goed mogelijk aanpakken.
Oplossing voor de kosten:
Bank overvallen:
Een optie, maar ik schuw geweld, ik ben immers hierin een sissie. Trouwens in de gevangenis brommen wil ik ook niet. GEEN OPLOSSING ;-)
Sponsor:
Heb ik niet, helaas. Alhoewel alle giften zijn welkom :D
Lotto:
Kans lijkt heel klein. Alhoewel ik met Win for Life al 39,5 euro heb gewonnen (over de verliezen zwijgen we).
Lenen:
Zal wel moeten. Een goed financieel plan ben ik nu aan het uitdokteren. Met als prioriteit:
- Baardepilatie,
- Stem,
- FFS in het eerste jaar.
Later dan haartransplantatie (moet ik nog bespreken met de FFS-chirurgijn welke volgorde voor hem/haar het beste lijkt). Nog later de SRS.
Verder geduld, een deugd die ik niet ken maar naar het schijnt toch nuttig kan zijn.
Wachten: zie bij geduld.
Ziezo, wat een boterham. Maar het moest er toch even uit!
Alle feedback is trouwens welkom!!!!!!!!!!!!!!!!!! (ook de kritische)
Vele groetjes,
Laura
23-04-2012 om 00:00
geschreven door Laura 
|
