|
Donderdag 7 februari 2013 (nog 32 dagen tot 1ste FFS, nog 118 dagen tot 2de FFS en borstvergroting)
Nieuwe stapjes
Ondanks de mental breakdown zijn er nieuwe stapjes gezet in het transitieproces. Maar het ging dus absoluut niet van een leien dakje!
Verkoop:
Met de nodige pech en dan weer meeval heeft de koper dan toch de koopovereenkomst ondertekend op vrijdag 18 januari. Oef! Want de aanstormende kink in de kabel kelderde ei zo na mijn FFS-plannen (Facial Feminisation Surgery).
Het geld hebben we nog niet (stress, stress, stress!) maar de notaris doet er alles aan om de koopakte met de nodige documenten te voorzien (heeft hij eigenlijk al) alsook onze bank op de hoogte te stellen. Het einde van de tunnel lijkt op dat vlak in zicht te verschijnen zodat we (inderdaad met mijn allerliefste!) eindelijk sinds mijn vertrek uit Birmingham een eigen woonst kunnen zoeken.
Wel moeilijk bleek de melding aan het immobiliënkantoor en de notaris dat ik sinds 19 november voltijds als vrouw leefde. Deze pijnlijk confrontatie zou ik toch zo graag voor eeuwig achter me willen laten! Het is stresserend en frustrerend om mezelf altijd te moeten verantwoorden.
Endocrinologie:
Op 22 januari mocht ik dan bij de endocrinoloog te Gent mijn allereerste bezoekje aan het daglicht stellen. Bang afwachten hoe hij reageren zou want de laatste contacten (i.v.m. de naamswijziging) waren niet bijster hartelijk. Kwam er nog eens bij dat mijn ziekteverzekering nog steeds niet in orde was, zucht!
Inderdaad, het administratief spelletje drijft me tot waanzin. Wie nog durft te beweren dat we een geniaal sociaal en gezondheidssyteem in België hebben, zal bij zijn/haar beste dag niet zijn. Ik betaal al 2 jaren belastingen, ik draag al 2 jaren sociale lasten af van mijn loon en last but not least, ik betaal al 2 jaren heel correct lidgeld aan mijn ziekenfonds. Toch ben ik niet verzekerd! Heel die affaire brengt me stress en frustraties met zich mede. Waar is de rechtvaardigheid?
De ontmoeting met de professor was zelfs bijzonder aangenaam. We hadden het over mijn afwijkende hormonenkuur. De afspraak was dan dat ik mijn ethinyloestradiol zal vervangen door oestradiol valeraat (Progynova 2mg BD). Mijn bloedtesten waren volledig normaal aangaande mijn electrolyten en nierfunctie (altijd oppassen bij hoge dosissen spironolactone), de lever vertoonde geen afwijkingen (kan gebeuren bij een hoge dosis oestrogenen).
Pre-operatief nog enkele testjes voor mijn FFS laten doen en waren gelukkig normaal. Hormonengewijs lag alles in de verwachting, behalve mijn TSH (randje hoog normaal) en een verhoogd GH (groeihormoon) wat potentieel op een goedaardige hersentumor kan wijzen dat acromegalie (groei van de ledematen, neus en schedel: niet echt wat je als vrouw wilt) veroorzaakt. Dus was het even afwachten op de IGF-1-titer (Insulin Growth Factor-1, maar gelukkig bleek deze normaal te zijn. Wat een opluchting!
Logopedie:
Diezelfde dag moest ik nog even langs de logopediste voor enkele testjes. Mijn stem verbetert, wordt stabieler maar bij droge lucht kan mijn stem nogal schor klinken. Ook vreemde talen zijn moeilijk met mijn nieuwe vrouwenstem. De analyse dan: klinkers op 205 Hz (echt megahoog: had ik niet verwacht! Een vrouwenstem hangt rond de 220 Hz), voorlezen op 195-200Hz (echt fantastisch: deze resultaten haalde ik tevoren nooit en dit zonder inspanning), gewoon praten op 170 - 175 Hz: dit is 15 Hz beter dan bij de laatste keer. Ik had het zelf nog niet door dat mijn stem spontaan de hoogte in was gegaan.
Maar hoogte zegt niet alles uiteraard: je kan een debiel hoog stemmetje hebben. Nog belangrijker dan hoogte is de vraag of de stem natuurlijk over komt? Aan telefoon spreken ze me aan met mevrouw, dus dan moet het wel overtuigend genoeg zijn. Volgens de logopediste klonk mijn stem heel goed. Dus een tevreden vrouw keerde van het UZ terug.
Tussendoor:
Tussendoor mijn gelnageltjes laten onderhouden, en me storten op mijn werk. Het stapeltje werk en projectjes voor mijn operatieve ingreep groeien eerder aan dan dat ze verkleinen. By the way, mijn tweede datum voor gelaatschirurgie ligt vast: op woensdag 5 juni, gecombineerd dus met mijn borstaugmentatie. Wat kan ik tevreden terug blikken! De voorschotjes van 1000 euro voor elke operatie zijn netjes betaald (met hulp, waarvoor heel veel dank) en deze data kunnen me dus niet meer afgepakt worden.
Borstvergroting:
Dinsdag jl. op 29 januari had ik mijn volgende afspraakje met de plastisch chirurg voor mijn borstvergroting die ik zo gaarne wil combineren met mijn tweede FFS om op die manier slechts één anaesthesie te hoeven ondergaan. Ik had al wel wat research gedaan en wist op voorhand wat mijn wensen waren: een anatomische prothese (druppelvorm), ruw oppervlak, incisie in de borstplooi, een volume dat tot een C-cup zou leiden en uiteraard een high profile prothese.
Maar verlangens moesten natuurlijk de realiteitstoets doorstaan bij mijn visite bij de plastische chirurg, wat dan ook gebeurde. Dus op 5 juni zal ik 515 cc in elke borst krijgen. Typische transproblemen zoals te lateraal (zijdelings) staande tepels heb ik blijkbaar wat minder. Wel heb ik een tepel die iets lager staat omwille van een lichte scoliose maar hij vond het niet nodig om dit te gaan corrigeren.
De prijs viel bovendien ook nog mee, dus heb ik de operatie maar geboekt. Het is echter nog lang wachten: exact 120 dagen!
Angst:
Het timmer- en snijwerk boezemt me wel angst in. Zal ik niet teveel pijn hebben? Zal ik kunnen slapen? Wat met het eten? Hoe zal het herstel verlopen? Wat met mijn tissue-expander? Zal ik hiervan niet te veel last hebben? Hoe zal ik met deze expander overkomen met pruik op?
Medicatie:
Er is weinig wetenschappelijk bewijs over het stoppen van oestrogenen voor een operatie. Iedereen gebruikt verschillende richtlijnen. Men is het erover eens dat oestrogenen een verhoogd risico op thrombose veroorzaken, zeker wanneer je na een ingreep lange tijd bedlegerig bent (bv. na een SRS (Sex Reassignment Surgery). Maar met een FFS blijf je slechts 24 uurtjes in een bed liggen, nadien wandel je als het ware normaal rond.
Uiteindelijk heb ik een Britse survey gevonden die stelde dat men 3 weken voor een operatieve ingreep de oestrogenen stopt. Het is ook deze richtlijn die ik volgen zal. Maar ze gaan wel over normale dosissen oestrogenen, terwijl ik een hoge dosis neem. Het blijft dus een moeilijke oefening. Volgens de chirurg hoef ik niet te stoppen.
Wanneer terug starten met oestrogenen? Ook hier geen echte wetenschappelijke richtlijnen. Iedereen doet maar wat. Mijn plan is om een week na mijn FFS terug oestros te nemen op voorwaarde dat ik genoeg mobiel ben.
Wat met anti-androgenen? In principe mag die gewoon verder nemen buiten de uurtjes dat e nuchter moet zijn voor je operatie. Omdat spironolactone heftige medicatie is dat inwerkt op je electrolyten, zal ik deze laagzaam naar een lagere dosis pre-operatief brengen om geen risicos te nemen.
En de aspirine: stoppen 3 weken voor de ingreep. Aspirine verdunt het bloed en kan dus potentieel bloedingsgevaar betekenen.
Lasering:
Maandag 4 februari had ik mijn allereerste sessie BB-lasering (Buik-Borstkas). Niet dat ik daar heel veel beharing heb maar wat er groeit stoort me gigantisch. Zeker voor mijn borstvergroting zou ik zo weinig mogelijk haartjes willen. Omdat idealiter om de 10 weken voor deze regio het meest effectieve resultaat geeft, zal ik dus maximaal 3 keren voor mijn borstoperatie mijn haartjes aldaar kunnen laten epileren. Een beetje laat misschien maar de financiën lieten niet toe om vroeger te beginnen. Nu deed de lasering van mijn BB-zone veel minder pijn dab mijn baardgebied. Ook dat is toch meegenomen.
Begin maart is mijn geslachtszone aan de beurt, de eerste keer, en lijkt me vreselijk. Deze sessies zouden om de 6 weken moeten plaatsvinden. Hopelijk ben ik dan gereed tegen volgend jaar voor mijn geslachtsoperatie.
Verder had ik nog geen nieuws over mijn voornaamswijziging maar het lag op 20 februari op de bureau van de minister van Justitie. Nu doet dat mens alles behalve haar job dus ik vrees dat een paar noodzakelijke handtekeningen lang op zich zouden kunnen wachten. In alle geval zal ik een maandje geduld oefenen om dat waarschijnlijk weer in mijn boze pen te kruipen.
Dus al bij al loopt alles voorspoedig. Wel zou de koopakte nu eindelijk eens verleden moeten worden, zodat ik mijn operaties kan betalen en dat we eindelijk samen kunnen wonen in onze stek. Het worden dus nog stressy weken.
L.
07-02-2013 om 00:00
geschreven door Laura 
Tags:genderdysforie, laserepilatie, FFS, borstvergroting
|
