|
Vrijdag 20 juli 2012
Vorderingen:
Transfobie: Het Monstertje in Mij
De voorbije weken verliepen saai,
oersaai. Gelukkig maakte mijn bezoekje als Laura aan Hasselt alles goed.
Aan het begin van deze maand moest ik er bekomen van een transfobe reactie: een groep puberale snotneuzen van 16 jaar wilden eens goed lachen: als verwende nestjes sprongen trampolinegewijs rondom mij, ondertussen me onderhoudende met debiele en soms kwetsende vragen. Negeren kreeg hen absoluut niet klein. Geïrriteerd door mijn weigeren aan antwoord aan hun uitdagende uitlatingen, kreeg ik kletsen op mijn achterwerk en liepen ze heel hard lachend weg.
Behoorlijk geshockeerd was ik! Ik heb hen toch niets verkeerds gedaan! BTW: Het waren geen vreemdelingen, noch aanhangers van de Profeet (Vrede zij met Hem!), dus transfobie is niet iets dat des allochtonens is!
Maar het maakt wel duidelijk dat een aantal mensen me zien als een soort Elephant Man, een mannelijk monstertje in vrouwenkleren. Dus prangende drang om een complete FFS (Facial Feminisation Surgery) wordt hierbij zoveel groter en liefst zo snel mogelijk na mijn coming out op het werk (ergens begin november).
De moed om naar de flikken te gaan, vond ik niet: te depressieve neigingen. Dus heb ik alles zozo gelaten behalve mijn fles Grappa.
Enkele dagen later ben ik nog een paar keren op stap geweest als Laura. Meestal was het wel fijn en geen echt negatieve reacties gehad, maar de panische angst zat er wel in om opnieuw als monstertje beschouwd te worden.
Endocrinoloog:
De dienst endocrinologie te UZ Gent begint wel serieus op mijn heupen te werken. Eigenlijk feitelijk ben ik razend kwaad. De tranen stonden me op een bepaald moment in de ogen: de rotzakken.
Het lijkt erop dat Eddy Wally eerder de Tour winnen zal dan dat ik ooit bij een endocrinoloog in Gent zal binnengeraken. Echt waar: een schande!
Mijn probleem is gekend: ik moet sperma laten invriezen voor ik terug hormonen kan opstarten. Ik hoopte dit zo snel mogelijk te doen doch moest ik enkele maanden geduldig wachten. Ik begrijp ten volle dat het superdruk kan zal zodat ze prioriteiten moeten stellen. Een transgender ligt nu eenmaal niet op sterven, dus moet het achteraan in het rijtje aansluiten: mijn burgerzin kan hier perfect mee omgaan. Het verlossende schot volgde op 4 juni: namelijk het bericht dat ik me op 3 augustus kon aanmelden bij de endocrinoloog: vreugdekreten, gejuich en vele hoeras. Sinds het mislopen van mijn afspraak in maart (een apart verhaal maar opnieuw een staaltje van organisatorsche onkunde en vergissingen), heb ik er eindelijk eentje vast! Eureka!
De domper en letterlijk donkere wolken volgden een maanstonde later: een tiental etmalen geleden werd alles weer, tot mijn wanhoop, uitgesteld naar 31 augustus wegens organisatorische problemen. Comè possibile? Perché! Mamma mia!
Bollocks uiteraard! Van in februari probeer ik de endocrinoloog te zien!!!!!!!!!!!!!!!! Kotsbeu ben ik die boel. Een e-mail naar de ombudsdienst en de professor zelf om mijn beklag te doen, heb ik verstuurd en die was niet echt vriendelijk! "Ik laat mijn sperma wel ergens anders bewaren" dacht ik eigenzinnig. Hormonen kan ik zelf wel innemen. Denken ze nu echt dat ik idioot ben? Toch een gevoel van gebrek aan respect!
Uiteindelijk is NIET het lange wachten het hoofdprobleem maar wel dat ze met mijn voeten spelen! Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!
Spermabanking:
Na regen komt zonneschijn: dus kan ik volgende week mijn zaadjes in de diepvriezer deponeren. God zij dank heb ik vorige week zoveel geluk gehad: iemand die me fantastisch vooruit wil helpen. Qua boost kan dit wel tellen: heerlijk gevoel.
De toekomst zag er donker uit een weekje geleden: na enkele lacht ze mij vrolijk toe!
Baard en snor:
Vandaag had ik mijn derde sessie baardlasering: het blijft een erg pijnlijke affaire. Op een bepaald moment kon ik het niet meer uithouden: al die venijnige steekjes; zeker op mijn bovenlip en net ter hoogte van mijn botten van mijn kaaklijn: enkele traantjes verlieten mijn ooghoeken.
Na twee zittingen is er heel veel haar weg, eigenlijk is al 60 % verdwenen! Nu blijken mijn snorharen de hardnekkigsten om te verwijderen (ook het meeste pijnlijken, auw!). Over twee weken weten we wat het resultaat deze keer zal zijn. In elk geval doe ik al minder foundation op mijn aangezicht. Het dikke laagje dat ik normaal smeer is dus niet meer nodig (hopelijk bevuil ik zo wat minder de halsrandjes van mijn topjes, bloesjes en jasjes, wat dat is toch wel een pest).
Wel jammer zijn mijn blonde haartjes die nu opduiken omdat de zwarten verdwenen zijn. Hiervoor zal ik toch ook eens electrolyse voor nodig hebben (in de toekomst).
Sessie vier zal op 30 augustus plaatsvinden. De intervallen zijn nu wat langer. Toch hoop ik dat dit zo snel mogelijk achter de rug zal zijn want mijn borstkas en buikzone moeten ook nog aan de beurt komen.
Facial Feminisation Surgery:
Wat de FFS (Facial Feminization Surgery) betreft, heb ik een mailtje naar dr. Bart van de Ven gestuurd voor een afspraak. Snelle service want op 7 augustus mag ik bij hem langs gaan. Opnieuw olé! Eureka, applaus en hoeras.
Ik heb dringend nood aan een houvast. Mijn FFS wil ik in januari of februari 2013 anders zal ik geen comingout op mijn werk organiseren. Ook het financiële plaatje moet kloppen en dit zou ik gaarne in augustus rond willen hebben.
Met deze afspraak zal ik eindelijk een idee krijgen. Alles wordt concreter! Een spanning bouwt zich echt in me op ;-)
Auto:
Op woensdag 18 juli ben ik gaan kijken voor een nieuwe auto. Mijn huidig exemplaar valt in duigen, nochtans is het een 9-jaar oude Volvo. Maar ik ben de onkosten kotsbeu en vooral het geklungel van mij garage: elke keer vergeten ze iets te maken.
Dus hoop ik een prachtige Mini te kunnen aanschaffen, een typisch vrouwenautootje ;-) maar zo sexy. Maar het financiële plaatje moet natuurlijk kloppen. De schulden ben ik nu te boven. Zo wil ik het houden.
Schoenen:
Jawel, het zijn koopjes geweest met veel afslag: dus gaan shoppen op het internet en liefst 4 paar aangeschaft: wat ben ik toch stout! Mijn boten zijn helaas te groot om gewoon te kunnen shoppen, dus wenkt de webwinkel.
Mijn teerbeminde vrouw kon er niet mee lachen, ook al omdat ze nog eens op de feiten werd gedrukt. Het blijft enorm pijn doen om ze zo te zien: het is tenslotte mijn schuld dat ze zo ongelukkig is, het is mijn probleem dat haar toekomst wegneemt! Wat doe ik toch allemaal?
Schoenmaten: dit is mijn groot probleem. Ik moet sowieso schoeisel via het internet bestellen wegens mijn grote boten. Soms is het een 44, soms een 45, zelden een 43. Het hangt zwaar af van het type schoen. Dus passen lijkt voor me de allerbeste oplossing : helaas,
via het internet gaat het niet en in winkel hebben ze simpelweg mijn maat niet (vind ik heeeeeeeeeeeeeeeeel erg omdat ik een vreselijke schoenenfetisj heb).
Dus bestellen en risicos nemen: mijn 4 nieuw bestelde paren passen wel, maar knellen hier en daar.
Dus wil ik mijn prachtige schoenen uit-rekken (stretchen). Een zoektochtje door het chaotische weblandschap vond ik een aantal bruikbare adviesjes. De gemakkelijke ijsmethode is een veelbeproefde manier om een maatje meer te krijgen.
Je doet waterdichte zakjes water in je schoenen die je vervolgens in de diepvriezer legt voor een x-aantal uren (sommigen beweren een etmaal, anderen een halve dag). Water zet uit wanneer het bevriest dus ook je schoenen.
Of je het bij elk soort materiaal gebruiken kan, heb ik niet kunnen vinden, maar leder schijnt een goed stofje te zijn die je via de ijsmethode kan uitrekken.
Ondertussen zou ik wel gaarne voor Uggs willen gaan. Persoonlijk vind ik ze elegante laarsjes, beetje eigenzinnig, vervloekt door velen, aanbeden door anderen. Helaas bestaan Uggs met maatje 44 niet (na lang zoeken).
Jammer dus, maar het illustreert opnieuw hoe moeilijk sommigen transgenders het hebben met soms heel praktische en alledaagse dingen.
Elegante vrouwenschoenen met maatje 44 en 45 zijn heel moeilijk te vinden. Meestal trekken ze echt op niets, zijn ze spuuglelijk en stralen geen elegante uit; wat is er niet mooier dan prachtige, stijlvolle, elegante en sexy schoenen zoals Louboutins en Chimmy Shoes?
De meeste (web)winkels die grote maten voor dames aanbieden, verkopen lelijke schoenen, goed voor omas en vrouwen met weinig stijl. Dus ben ik dubbel gefrustreerd. Gelukkig vind je op www.Cinderellaschoes.ie prachtige, elegante en sexy vrouwenschoenen met een grotere maat.
Logopedie:
Op 3 augustus is het zo ver: mijn eerste logopediezitting. Jawel, terug in Gent! UZ Gent is heus niet slecht. Ik ben er globaal gezien heel tevreden van, behalve van de endocrinologen die ik nooit te zien krijg. Dus terug Gent!
Coming out:
Nog geen vorderingen gemaakt. Voor het einde van de maand moet ik enkele mensen inlichten want anders komt er van uitstel afstel.
Wel heb ik pakketjes klaar gemaakt met informatieteksten, linkjes en een woordje van mezelf.
De drang om er helemaal voor te gaan, wordt met de dag sterker en sterker. Niemand kan me tegenhouden!
Groetjes,
Laura, xxx
20-07-2012 om 21:40
geschreven door Laura 
Tags:genderdysforie, transfobie, hormonen, endocrinologie, schoenen, shoppen, Mini
|
