Maandag 10 september 2012
Psychische stress
Stemmingswisselingen:
Stemmingswisselingen zijn altijd al een deeltje van mijn persoonlijkheid geweest. Deels omdat ik een controle-freak ben en zonder controle begin te flippen., deels omdat ik dan weer het avontuur opzoek waardoor de controle-freak in mij wordt uitgedaagd.
Verder ben ik nogal redelijk snel van slag wanneer ik iets in de media lees dat me niet aanstaat: Ergernis en woede zijn een bijkomende deeltjes die in mij huizen. Een betere relativeringsingesteldheid zou al veel meer rust schenken.
De onzekerheid rondom mijn transitie, het niet kunnen pakken van een aantal fenomenen in heldere en rationele begrippen, doen de controle-freak in me steigeren. Afhankelijk zijn van zovele externe factoren stellen het existentialisme op de proef: verantwoordelijk zijn voor je daden, mislukkingen en successen. Ik haat het om niet verantwoordelijk te kunnen zijn voor mijn plegingen en zijn gevolgen. Its beyond my control! De schuld buiten me leggen vind ik laf en een ontvluchting van mijn verantwoordelijkheid.
Elke nieuwe stap in de transitie is onzeker: het resultaat van een stap blijft een grote onbekende. Je kan moeilijk anticiperen op gevolgen. Je kan moeilijk plannen omdat het één van het ander afhangt. Dit maakt me horendol.
Procrastinatie:
Een ander fenomeen is mijn procrastineren. Het pathologisch uitstellen, het ontlopen van mijn verantwoordelijkheid versterkt mijn dubbelzinnige houding tegenover het existentialisme en de controle-freak in mij. Dit is dan ook mijn schizofrenie: enerzijds controle en verantwoordelijkheid, anderzijds weglopen en uitstellen.
Dus ben ik een warrige persoon, een vat vol tegenstrijdigheden, soms verantwoordelijk, soms vluchtende, vaak uitmondend in een gevoel van onbehagen, zelfbeklag en zwarte gedachten. Dit is natuurlijk niet bevorderend voor mijn psychische hygiëne, wat ik wel nodig heb om mijn transitie te kunnen doorkomen.
Kluizenaarsschap:
Vaak wil ik dan de confrontatie met het mensdom vermijden en ontlopen: als kluizenaar in een hutje zonder een menselijk wezen in de buurt. Ik zie er tegenwoordig dikwijls tegenop om een overbevolkte trein op te stappen met lompe en ongemanierde mannen, de voetbaluitslagen in elk detail analyserend in een stinkende zweetgeur.
Soms wil ik mijn bovenkamer leeg maken, alle rommel verwijderen en mijn harde schijf herformatteren zoals in An Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Maar je harde schijf maakt essentiëel deel uit van je persoonlijkheid, het vervagen van slechte herinneringen zouden een deel ver je zijnde doen verdwijnen.
Dus de transitie gaat gepaard met stemmingstoornissen, ruis op de breedband, vlokjes sneeuw op het traject.
Logos-paedie:
Dagelijks ben ik nu mijn logopedie aan het oefenen. Lezen (Zomerhuis met Zwembad, Herman Koch) met een hoge stem: boven de 170Hz. Tellen tot tien , dagen van de week en maanden van het jaar kan ik zelfs tot 180 Hz. Maar mijn stemmetje klinkt vreselijk monotoon, terwijl een vrouw juist meer expressie in haar praten legt.
De expressie zal later aan bod komen: nu draait het om de toon hoogte te kunnen blijven aanhouden.
De logopediste van het UZ Gent begeleidt me trouwens fantastisch. Wekelijks ga ik langs. Het is wel behoorlijk intensief.
Soms draaien mijn gedachten rond het feit dat ik mijn nieuwe stem plots en ineens zal moeten gebruiken: dan vraag ik me af wat de mensen denken zullen. Zal ik dan niet te idioot overkomen?
Idioot overkomen:
Stel eens voor plots nieuwe look op het werk, nieuw idioot stemmetje, een pruik, een nieuwe naam: kan het nog vernederender?
Scha en schande, uitgelachen worden, nagegaapt: hoe overwin je dit?
Groeten,
Laura
10-09-2012 om 00:00
geschreven door Laura 
Tags:stemmingswisselingen, genderdsyforie, logopedie, transitie
|