Zwarte gedachten, donkere gevoelens. Vandaag gaat het niet goed met me. Werken lukt niet. Altijd afgeleid en andere gedachten. Wil en versnelling hoger schakelen, zal mijn omgeving kunnen volgen. Situatie kotsbeu. Betraande ogen.
Wat kan ik vandaag toch zeuren! en dit op een zonnige dag.
Zonnige ochtend. Vandaag ben ik niet te vroeg moeten opstaan, te moe en geen verstopte neus die me midden in de nacht wakker maakt. So far, so good. Een later trein genomen, langer geslapen, toch ben ik moe! Hoe kan dit ? Weet ik veel?
Gisteren zag de nachtegaal in de Ancienne Belgique, Laura Marling (nee, mijn naam is niet op de hare gebaseerd). Ze verblijdde mij en het publiek met prachtige liedjes over liefde, relaties, het zijn en het leven. Met betraande ogen genoot ik van alle facetten van haar stem, gitaarwerk, haar band. De smekende en oprechte woorden van het verlegen meisje gingen door merg en been.
Sterfgeval in de familie, opgehaald door sint Pieter, heengegaan op katholieke wijze met de nodige therapeutische hardnekkigheid en lijden. God en zijn dienaars zijn weer goed bezig!
Ik heb zoveel aan mijn hoofd. Niet alleen mijn genderdysforie want dit is zonneklaar (ik weet wat ik wil), maar vele andere dingen, onze grond, ons potentieel huis, financiën, mijn auto, mijn werk . Allemaal onzekerheden en daar kan ik absoluut niet tegen. Mijn leven lijkt een opeenstapeling van problemen zonder dat er eentje opgelost geraakt.
Mijn auto is kapot, een onderdeel moet vervangen worden en het lijkt een heel kostelijk grap te worden. Het is een ondragelijk gedachte. Waarom zo een treurnis om een hoopje ijzer: wat een absurditeit voor de buitenwereld! Wat een idiote gedachte van mijn kant!
Omdat mijn auto mijn leven is: in mijn auto bewaar ik de zaken die me Laura maken voor de buitenwereld. Het is mijn stukje privéterrein dat daar nu staat in weer en wind. Ik kan nergens naartoe: het rijdt niet meer. Mijn leven staat stil. Geen rijdende auto is een opgesloten Laura. Ik kan me niet meer uitdrukken: mijn stukje ijzer wordt op die manier mijn metafysische expressie. Door het kapotte onderdeel wordt de essentie van mijn leven afgenomen: het meisje in me. Ik ben er echt ongelukkig en depressief van. Ik treur dagelijks dat ik nergens naartoe kan om eens Laura te zijn want thuis lukt het niet.
Radeloosheid, dit voel ik thans. Heb ik al die moeite gedaan om tot inzicht te komen en nu kan ik me niet uitdrukken in wie ik echt ben.
Onmacht, waarom nu? Waarom mijn auto? Waarom moet mijn existentieel voertuig stilvallen, mijn existentie is nu ook stil gevallen en vooral frustratie maakt me zo kribbig en lastig. Niemand begrijpt dat mijn auto zoveel psychisch leed veroorzaakt.
In een dagboek van een heel lieve vrouw las ik tot mijn eigen verbazing dat ze enkele maanden geleden de Rorschach test ondergaan had. Ik viel compleet van mijn stoel. Waarom gebruiken psychologen testen die wetenschappelijk nonsens zijn, ze zijn dikwijls niet beter dan de sterrenbeeldvoorspellingen in de blaadjes. Een meta-analyse heeft de Rorschach test volledig onderuit gehaald: het hoort thuis bij het goeroe-isme, de scientology-kerk, de handopleggerij en zweverij.
Deze testen kunnen ernstige schade toe brengen aan personen die het op dat moment het erg moeilijk hebben: het is een vorm van misbruik maken van de goedgelovigheid van een andervrouws/mans miserie. Zij hebben vooral steun nodig, geen zoefie-zoefie testen.
Vele psychologische testen staan op wetenschappelijk losse schroeven. Een psycholoog die gebruik maakt van deze testen, mag terecht in vraag worden gesteld. De Rotschach test afdoen als valabel, plaatst zichzelf in de caterogie mensen die nog steeds overtuigd zijn dat de aarde plat is, dat we regelmatig bezoek krijgen van Ufootjes, dat de aarde geschapen is in 7 dagen (ongeveer 7000 jaar geleden) en dat je de toekomst kan voorspellen aan de hand van de stand van de sterren.
Het is ook de reden waarom ik heel wantrouwig tegenover psychologen sta: het zijn dikwijls meer goeroes dan wetenschappelijke hulpverleners. Sommigen hebben misschien baat aan zulken lui, maar ze moeten toch beschermd worden voor deze charlatans.
Wie een test op mij wil uitvoeren, zal de valaditeit voor me moeten bewijzen met wetenschappelijke artikels, waarbij de juiste methodologie en statistiek een belangrijke factor zal zijn.
Genderdysfore personen verdienen betere testen om hun problematiek uit te klaren. Je hebt geen Rorschach test nodig om te weten of je in een verkeerd lichaam huist. Bijkomende testen zijn nodig, niet om je genderdysforie te diagnosticeren maar om ander pathologien (schizofrenie, borderline disorder, OCD, bipolaire stoornissen, ASS, schizofrenoiede aandoeningen, depressie met genderdysforie als vlucht uit de realiteit) uit te sluiten die op genderdysforie kunnen lijken. Hiervoor bestaan wetenschappelijk gevalideerde testen. Je moet wel oppassen, vele genderdysfore personen zijn bv. ook depressief.
Ik bied mijn oprechte excuses aan, mocht ik met mijn woorden sommigen shockeren. De bedoeling is wel om mensen te beschermen tegen valse testen, die soms meer schade dan goed kunnen aanrichten.
Ik ben altijd bereid om te discussieren, mocht iemand het niet met me eens zijn: probeer me maar met wetenschappelijk gegevens te overtuigen: ik sta er open voor, want heel zelden is iets zeker.
Zonnige dag, niet vroeg opgestaan. (7:30 am is voor mij laat). Vanavond terug naar Russisch, nadat ik enkele weken gemist heb: shame on me! Ik kijk er naar uit om me terug te buigen over de taal van Talstoi en Dastajevski (een onbenadrukte O in het Russisch wordt als A uitgesproken).
Gisteren ben ik begonnen met de het lezen van A Vindication of the Rights of Woman van Mary Wollstonecraft, de allereerste politiek actieve feministe, eind 18de eeuw. Ze heeft oa. felle kritiek op Edmund Burke's Reflections on the French Revolution, zoals Thomas Paine dat met zijn Rights of Man deed.
Ze breken Burke compleet af en dus ook de Vlaemsche Messias, Bart De Wever, die al meermaals heeft laten verstaan dat de Reflections van Burke de basis voor zijn denken vormen. De grootste kritiek van Thomas Paine was dat de Reflections vol met historische leugens stond. Zo ook Bart De Wever die de ene historische leugen na de ander uit zijn mouw schud, laat staan zijn politieke visies die echt op niets trekken en vooral herkauwing is van de Oostenrijkse School (von Hayek en von Mises) en Ayn Rand (met als volgelingen Allen Greenspan en Milton Friedman), die hebzucht als ideologie propageerde. Dit laatste wordt door Den Leider wel zedig verzwegen want dit verkoopt minder bij de kiezer. Zo opportunistisch is Den Dikke wel.
Maar eigenlijk gaat het dus over feminisme, een fenomeen dat Liesbet Homans van de NVA krachtdadig bestrijdt. Mary Wollstonecraft, moeder van Mary Shelley (schrijftster van Frankenstein!), zag heel duidelijk dat de vrouw de moderne slavin was in een wereld die riep om vrijheid (van de man). Haar gevecht was niet sucesvol. Stemrecht kregen de vrouwen slechts 130 jaar later.
Nog steeds worden vrouwen als mineur behandeld. Daarom leek het me relevant om haar pamfletten te gaan lezen. Samen met Emmeline Pankhurst (http://nl.wikipedia.org/wiki/Emmeline_Pankhurst) waren ze de grote voorteksters van vrouwenrechten.
Het is dus zonnig en ik voel me goed. Het sterfgeval in de familie drukt natuurlijk op de sfeer. Maar het zonnetje doet iets en maakt me los. Ik ben wel heel gevoelig voor licht en zon. Meestal ben ik redelijk depressief in de winter met zijn korte dagen en lange donkere nachten. Het is niets voor mij: ik zou het zeker in Zweden nooit kunnen uithouden in de winter.
Rustig espressootje, yoghurtje, kalme ochtend. En ik voel me dus goed en gelukkig, het juiste pad bewandelend. De zon doet me ook altijd vrouwelijker voelen: ik wil paraderen in een rokje, jurkje, kleurrijke panties, stijlvol en vrolijk. Het wordt eens shoppingtijd: hoe ik dat ga regelen, weet ik niet. Zonder auto gaat het moeilijk. Bovendien heb ik alleen vrouwelijke winterkleren zodat ik me hopeloos belachelijk zal maken. Dus dringend een uitfitje voor het lenteweer uitzoeken.
En dan nog de schoenen: oei, niets voor de lente. Ik zal eens op het internet kijken. Alle suggesties zijn welkom!
De lentekriebels, de eerste bloemen, de zoemende bijtjes: genoeg krijg ik er nooit van. Laat het altijd zo wezen: het genot van eenvoudige en kleine dingen.
In De Standaard staat een artikeltje in over vrouwenzenders in Belgie. Ik moet toegeven, alhoewel ik weinig televisie kijk, wanneer ik kijk dat dit dikwijls een vrouwenzender is. Mijn vrouw gaf er al commentaar over enkele jaren geleden dat ik toch wel heel veel naar vrouwenzenders keek. 't zal de aard van het beestje geweest zijn. ;-)
Waarom zolang typisch man gebleven? Het Stanford Gevangenis Experiment!
Waarom man?
Al jaren vraag ik me af hoe het in 's hemelsnaam mogelijk is geweest om jarenlang als man te leven, volledig geintegreerd met heel typische mannelijke gedragingen, terwijl ik me in het binnenste een vrouw voelde. Waarom heb ik zo lang de schijn hoog kunnen houden? Wat maakt dat iemand zijn gedrag kan afstemmen op een groep die hem cultureel werd toegewezen zoals iemand met mannelijke kenmerken tot de mannenwereld wordt geallokeerd en met vrouwelijke kenmerken tot de vrouwenwereld, met al zijn clichematige gedragingen. Hoe is dit mogelijk? Is er geen afdoende verklaring mogelijk? Of ben ik gewoon kierewiet of een speciaal geval?
Das Experiment:
Het antwoord heb ik gevonden in een beroemd experiment: het Stanford-Gevangenis Experiment (SGE) uit 1971, onder leiding van Philip Zimbardo. Dit experiment is losjes verfilmd in Das Experiment. Het experiment bestond uit het volgende: 20 studenten werden uitgenodigd tot een experiment waarbij willekeurig 10 werden toegewezen als gevangenisbewaker en de andere 10 als gevangen. De bedoeling was het gevangeniswezen na te bootsen en de gedragingen van de twee groepen te bestuderen. Hierbij moet opgemerkt worden dat het allemaal brave en lieve, niet-geweldadige studenten waren. Het experiment was dus een soort rollenspel, maar bleek niet zo onschuldig te verlopen. Maar het experiment is vroegtijdig afgebroken omdat de 2 groepen zich te veel begonnen te vereenzelvigen met hun rol: men ging echt te ver en dreigde uit de hand te lopen, het was geen spel meer! Zo werden de oorspronkelijk zachte gevangenisbewakers, agressief en begonnen ze hun macht te misbruiken tegen de gevangen (zelfs met folteringen en zware vernederingen). De laatsten schikten zich meer en meer in hun onderdanige rol, ondanks het feit dat ze heel kritische studenten waren voor het experiment begon. Het experiment is dan ook na 6 dagen afgebroken omdat het gewoon te gortig werd door de gevangenisbewakers: de zachte studenten waren in monsters veranderd.
Das Experiment op mezelf:
Dit experiment heeft me al jaren aan het denken gezet: hoe is dit mogelijk? De conclusie is onder andere dat wanneer je in een bepaalde groep wordt gezet, dan conformeer je jezelf binnen die groep en neem je hun gedrag over alhoewel je oorspronkelijk niet altijd zo bent.
Dit is de sleutel waarom ik binnen de mannenwereld zo lang kon functioneren. Het principe is hetzelfde: ik ben geboren met een pietje, dus werd ik tot de mannengroep toegewezen. Door deze toewijzing, conformeerde ik me volledig in deze groep met de typische mannelijke trekken tot gevolg. Oorspronkelijk was ik niet zo. Ik voel me een vrouw maar door de verkeerde allocatie, heb ik dus jaren verspild. Dit experiment toonde ook aan dat je jezelf conformeert binnen enkele uren of dagen. Het kan dus snel gaan.
Das Experiment als zelfbedrog:
Het toont aan hoe je jezelf bedriegt en heel vlot verloopt zonder dat je het doorhebt: hierdoor kon ik jarenlang als man leven zonder dat ik iets door had. Mijn mannengedrag werd ook steeds bevestigd door de conformistische buitenwereld.
Das Experiment: mislukt!
Uiteindelijk botst het met jezelf. Ik kon niet meer doorgaan in deze rol. De toewijzing was fundamenteel verkeerd: ik was geen man maar een vrouw.
Das Experiment: het herstel?
De schade is er natuurlijk. Hopelijk kan ik toch nog de transitie doortrekken maar ik wil mijn engeltje niet verliezen. Hopelijk kan ik toch ooit worden die ik echt zou moeten zijn: een vrouw. Maar gemakkelijk zal het niet worden. Mezelf heb ik overtuigd, nu mijn omgeving en de maatschappij.
Liefs,
Laura, xxx
PS. Wie meer over het SGE wil weten: surf naar deze link voor de details en het verloop:(wel in het Engels): http://en.wikipedia.org/wiki/Stanford_prison_experiment
PPS. Wie het niet eens is mag altijd feedback geven. Alle suggesties zijn heel welkom.
Ik kan niet tegen geheimen. Dat ben ik tot nu toe wel geweest, Heimelijk tegenover mijn engel. Dat schuldgevoel druk me soms helemaal neer: eigelijk hypocriet en achterbaks. Iedereen kan me doodschieten, en ze hebben gelijk ook maar ik laat mijn blog los op mijn allerliefste schattebout. Vanaf nu mag ze alles lezen: geen geheimen, geen achterbaksheid.
Hopelijk wil ze me na het lezen nog zien. Ik verga van de zenuwen.
De hormonen ben ik sinds kort gestopt: ik wil het met haar toestemming pas terugnemen: het was gewoon intellectueel oneerlijk om het achter haar rug te blijven nemen.
1 ding hoop ik echt: dat ze me niet buiten shot want ik zie haar verdomme zo graag en dat ze me een kans geeft. Zucht...
Lisa Hannigan: an Irish singer songwriter and former side-kick of Damien Rice (yes, it is her stunning voice on the famous song 9 crimes). The latter fired her and she has made two beautiful records since then. Watch this video as attachment, very funny and simple.
Hoe meer ik lees over genderdysforie, hoe meer ik stuit op bezwarende terminologie die de vooroordelen nog maar eens open en bloot leggen tegenover ons. Het gebeurt zelfs dat ik me van deze oneerbiedige woorden bedien. SHAME ON ME!!!!!! Maar het legt wel bloot dat ook ik door de maatschappelijke conformiteiten ben geindoctrineerd of aangetast zoals een hardnekkige ziekte.
Voor een goed begrip: we laten ons niet OMBOUWEN of VERBOUWEN. Hoe moet je het dan wel zeggen? Er zijn zelfs geen deftige woorden om de transitie aan te duiden. Zelfs dat ontbreekt. Culturen die het woord "Duivel"niet kennen, kennen inderdaad geen duivel. Ze houden er geen rekening mee. Dus wat met de transitie? Wat gebeurt er met ons hetgeen door de maatschappij zo oneerbiedig OMBOUWEN of VERBOUWEN wordt genoemd? Er bestaat zelfs geen fatsoenlijk woord omdat de maatschappij met ons geen rekening houdt. Het beste woord blijft TRANSITIE. Dus laten we dat gebruiken, helaas is het geen werkwoord.
We VERKLEDEN ons niet. Het dragen van of wisselen van mannenkleren naar vrouwelijke, is voor ons geen verkleedpartij: het is geen fenomeen, vergelijkbaar met carnival (om onnozel te doen). Neen, het dragen van vrouwenkleren brengt ons dichter met wie we innerlijk zijn: een vrouw. Persoonlijk gebruik ik het woord OMKLEDEN, maar dit werkwoord omvat niet alles. Voorlopig zal ik het hiermee doen, tenzij iemand een betere suggestie heeft.
Voor de buitenwereld zijn we TRANSSEKSUELEN. Nog zo een vreselijk woord. Bah.... Ik hou er niet omdat het een lading dekt met een uiterst negatieve connotatie. Het legt de nadruk op seks, terwijl ons probleem een genderprobleem is. Bij het woord denken mensen meestal aan een soort dragqueen, bekleed met pluimen en veren, I Will Survive brullende. Nee, zo zijn we niet. Natuurlijk maken we plezier, maar we hebben niets van doen met dit fenomeen. Anderen denken dat we in de goot belande prostituees zijn, met een drugverleden, half schizofreen, op zoek naar media-aandacht. Nee, ook dit zijn we niet. we zijn gewone vrouwen, geboren in een mannenlichaam, lijkende op mannen, maar we zijn ze niet. Onwetenden denken dat we gewoon aandacht missen en dit trachten te bereiken met een geslachtoperatie, dat we gewoon willen opvallen omdat we mislukte showbisscarriere achter de rug hebben. Neen, dat is het ook niet. Ik haat trouwens aandacht.
HIJ heeft een geslachtsoperatie ondergaan. HIJ is nu een vrouw en heeft ZIJN lichaam laten om/verbouwen. HIJ wordt nog steeds met MENEER aangesproken. Deze HEER draagt nu een rok want HIJ is een transseksueel. Dit zal wel de meest oneerbiedigste benadering zijn die je kan mee maken. Beste lui, we zijn vrouwen (= MEVROUW). Dus zijn we ZIJ in HAAR lichaam. Het niet gebruiken van deze woordjes, maakt ons uiterst droevig en komt zelfs beledigend over. Niet doen dus.
WAT zijn we wel? ........ Maar opnieuw verkeerd! ........ Wat is dat toch.......We zijn levende mensen met gevoelens en een levensverhaal. Dus WIE zijn we wel? WAT duidt op dingen? Wij zijn geen zielloze objecten. Dus gebruik WIE!
Nee, het is geen meneer met een besmettelijke ziekte. Ze is trouwens geen meneer maar een mevrouw. Nee, ze heeft ook geen besmettelijke ziekte. Nee, ze eet geen kindjes. Nee, ze is geen seksuele pervert. Je hoeft haar dus niet te vermijden: ze wil zelfs contact, een praatje, begin over het weer: ze zal blij zijn.. Ja, haar stem klinkt wat zwaar, maar daar werkt ze aan. Beschouw haar zoals ze wil zijn: een vrouw.
Wie zijn we dan wel: personen met een GENDERDYSFORIE: een persoon met een ziel en gevoelens die innerlijk zichzelf tot het andere geslacht voelen. We wensen dan ook zo benaderd te worden, zelfs al lijken we, zeker in het begin, wat gek. Het is dus ZIJ, HAAR, MEVROUW. We kleden ons zoals we ons willen voelen: het is dus geen verkleedpartij! De meesten hebben een normale job zoals zo velen onder ons en de bevolking, we leven onopvallend en zoeken geen aandacht. We vragen respect omdat de transitie sowieso moeilijk is. Er zijn zovele kapen te overbruggen. Een beetje respect, de juiste woordjes, kunnen al helpen.
Ik ben nog eens gaan joggen. Een ramp.....Alle kracht was weg. Ik geraakte geen meter ver. De hormoontje hebben hun werk gedaan, naast het stilliggen sinds september vorig jaar. Langzaam opbouwen.... Vandaag van de zon proberen te genieten.... moeilijk.... ik erger me weer aan van alles...
Misschien mijn home made Strawberry Daiquiri nog eens bereiden en van het rietje nippen.....
Zalig weer, zonnig...... Maar ik loop rond in een korte broek, ..... wat wil ik zo graag in een rokje of jurkje rondlopen. Een korte broek voelt zo kunstmatig... Dit ben ik niet, nooit geweest...
Kleine dingen maken mijn leven zo hard. Het is eigenlijk absurd omdat het alleen meer over een kledingstuk gaat...maar het is meer uiteraard.... het is het symbool van mijn " vrouwelijke zijn"
In bed met migraine, hoofdpijn, gebonk in mijn brein...waarschijnlijk allemaal supratentorieel...maar genoeg om mezelf af te sluiten van licht en klank. Geen honger.
Alleen hoofdpijn, uiteraard slecht geslapen, want dit hoort erbij...
Toen Narcissus zichzelf in een meertje zag en stante pede verliefd werd op zijn eigen prachtig evenbeeld, verdronk hij toen zijn eigenliefde te enthousiast werd en teveel vooroverboog om in het water te sukkelen. De term Narcisme is geboren. Eigenliefde heeft een uitleg.
Inderdaad, ik zit veel op Facebook (Twitteren doe ik niet), nog erger, ik zit ook veel op internetfora en mijn blog. Heb ik dan niets beter te doen? Soms heb ik het gevoel dat ik mezelf graag bezig hoor: ik ben dus een Narciste. Deze hele blog draait om mijn persoontje, het 'IK'. Kortom: het op straat gooien van mijn diepste gedachten en gevoelens: is dit Narcisme? Wie heeft er boodschap aan? Dit lijkt toch op eigenliefde, het sublimeren en cultiveren van mezelf of het 'IK' als centrum van het universum? Het uitvoerig beschrijven van mijn zielenroeselen vol zelfmedelijden en zelfbeklag moet toch het hoogtepunt van mijn egocentrisme zijn?
Wat met alle anderen die de idiootste ideeën lanceren op Facebook, Twitter en internetfora? Zij moeten zichzelf toch wel gaarne bezig horen? Zijn zij ook niet verliefd op zichzelf zoals Narcissus? Is de hele maatschappij niet übernarcistisch?
Mijn genderdysforie is op zich al een vorm van Narcisme, Individualisme en Egocentrisme. Het willen van een SRS, FFS en HRT is de fysische handdruk van mijn übernarcisme, het sublimeren van mezelf tot een goddelijk status die mijn eigen schepping tot mijn eigen creatie herleidt.
Zijn we ooit zo niet geweest? Zijn we ooit met belangrijke dingen beziggeweest in plaats van met onszelf, ons eigen 'IK'? De Grieken hebben het individualisme "uitgevonden". Denken was geboren, de filosoof, de sportman, de schrijver, de dichter, het theater,... De Romeinen copieerden ze naar hartelust. Echt origineel waren ze niet. Maar hun individualisme bracht mooie dingen voort: Horatius, Catullus, Vergilius, Seneca... Toen kwam de Kerk, voor wie het individu een gevaar was. Een autonoom denkend mens was een gevaar voor wie het Evangelie de Enige waarheid was. Dus het egocentrisme verdween. Weggeborsteld in de geschriften, ergens bewaard in een klooster. In de middeleeuwse kunst kennen we niet altijd de kunstenaar want dat zou het individu in de belangstelling brengen. Zo is Reynaert de Vos door Willem die Madoc maakte, geschreven. Maar we kennen Willem niet! Toen kwam de Rinascente, Michelangelo, Petrarca en Boccaccio: het Griekse ideaal werd uit de kast gehaald. Het individu was herboren. Het Narcisme ook: wat anders is de Davide van Michelangelo de uitdrukking van. Het egocentrisme van de mens: de kunstenaar op een pedestal, de smeekbede voor fans en bewondering. Het mooiste kunstwerk van het universum is de sublimatie van de eigenliefde. Narcisme als kunstwerk.
Toen kwam de Enlightment, Franse Revolutie, Rechten van de Mens en algemeen stemrecht. Het geboortrecht werd afgeschaft, de laatste instantie die het individu wilde wegvegen, verloor zijn geloofwaardig door de narcistische drang van het individu. Het Narcisme begon zijn opmars tot de laatste mens besmet werd.
Thans wordt de Narcist op al zijn wenken bediend. Zeuren en larieverkopen alsof je het centrum van de wereld bent: Facebook, Twitter, Bloggen en internetfora: je eigenliefde kan je 24 op 24, 7 op 7, fulmineren, sublimeren, cultiveren, potverteren en massacreren.
En ik dan? Ik doe rustig mee aan de narcistische carrousel, het gezeik van zelfmedelijden en zelfbeklag, het cultiveren van mijn lijden, leed, pijn en angsten. Ik ben fysiek een man, voel me een vrouw, ik wil ook fysisch een vrouw worden, het hele traject aflopen, mijn dolgedraaide narcistische gevoelens achterna.
Wat als ik het zou doen? De transitie? Zelfmoord! Opnieuw de expressie vol met egocentrisme en narcisme.
Is Narcisme nodig? Sommigen dat eigenliefde essentieel is het menselijk overleven. Maar toch niet op de schaal zoals mijn cultivatie van mijn problemen, het persoonlijk gezeik dat ik overal moet rondstrooien, het eigengelijk verdedigen alsof ik het wiel heb uitgevonden, het uitdragen van zelfmedelijden en het centraliseren van mijn genderdysforie, mijn leven en mijn toekomst.
Boos, kwaad en woest op alles en nog wat...gaande van mijn veters tot mijn WC-bezoek. Geen honger. Koud weer voorspeld voor zaterdag. Verfoei mezelf, verwens de hele wereld. Lachspieren zijn in staking. Lastig op alles en iedereen.
Jippy, mijn schoenen zijn aangekomen en ze zijn zo mooi. Maar liefst 3 paar. Schoeiselgewijs ben ik gewapend voor de zomer. Ik moet alleen nog ballerinaatjes hebben, en zomerkleren! Zaterdag wilde ik shoppen maar het wordt barkoud. We zullen zien...
Maar ik ben echt zo gelukkig met mijn schoenen, prachtig, superstijlvol en vrouwelijk.... Ja, ik heb een schoenenfetisj.
Toch nog een leuke dag gehad na al mijn negatieve hersenspinselen.
Oh ja, ik heb de daad bij het woord gevoerd. Mijn Facebook account is gedesactiveerd.
Een prachtige tekst over oordelen en veroordelen. Van toepassing op de buitenwereld en de relatie met de transgendergemeenschap. De oor- en vooroordelen, de clichés en de geslotenheid. We zijn er allemaal slachtoffer maar ook de bediener van. Niemand ontsnapt. Maar dit betekent niet dat we met de pakken moeten blijven zitten. Respect en openheid zijn de sleutelwoorden, maar je hoeft het daarom niet altijd eens te zijn. Helaas misbruiken extremisten deze sleutelwoorden in hun voordeel om ze juist te vernietigen.
Als atheiste vind ik dit een van de sterkere Bijbelse teksten.
Liefs,
Laura
Mattheus 7
1 Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt.
2 Want met welk oordeel gij oordeelt, zult gij geoordeeld worden; en met welke mate gij meet, zal u wedergemeten worden.
3 En wat ziet gij den splinter, die in het oog uws broeders is, maar den balk, die in uw oog is, merkt gij niet?
4 Of, hoe zult gij tot uw broeder zeggen: Laat toe, dat ik den splinter uit uw oog uitdoe; en zie, er is een balk in uw oog?
5 Gij geveinsde! werp eerst den balk uit uw oog, en dan zult gij bezien, om den splinter uit uws broeders oog uit te doen.
