Ik kan niet tegen geheimen. Dat ben ik tot nu toe wel geweest, Heimelijk tegenover mijn engel. Dat schuldgevoel druk me soms helemaal neer: eigelijk hypocriet en achterbaks. Iedereen kan me doodschieten, en ze hebben gelijk ook maar ik laat mijn blog los op mijn allerliefste schattebout. Vanaf nu mag ze alles lezen: geen geheimen, geen achterbaksheid.
Hopelijk wil ze me na het lezen nog zien. Ik verga van de zenuwen.
De hormonen ben ik sinds kort gestopt: ik wil het met haar toestemming pas terugnemen: het was gewoon intellectueel oneerlijk om het achter haar rug te blijven nemen.
1 ding hoop ik echt: dat ze me niet buiten shot want ik zie haar verdomme zo graag en dat ze me een kans geeft. Zucht...
Waarom zolang typisch man gebleven? Het Stanford Gevangenis Experiment!
Waarom man?
Al jaren vraag ik me af hoe het in 's hemelsnaam mogelijk is geweest om jarenlang als man te leven, volledig geintegreerd met heel typische mannelijke gedragingen, terwijl ik me in het binnenste een vrouw voelde. Waarom heb ik zo lang de schijn hoog kunnen houden? Wat maakt dat iemand zijn gedrag kan afstemmen op een groep die hem cultureel werd toegewezen zoals iemand met mannelijke kenmerken tot de mannenwereld wordt geallokeerd en met vrouwelijke kenmerken tot de vrouwenwereld, met al zijn clichematige gedragingen. Hoe is dit mogelijk? Is er geen afdoende verklaring mogelijk? Of ben ik gewoon kierewiet of een speciaal geval?
Das Experiment:
Het antwoord heb ik gevonden in een beroemd experiment: het Stanford-Gevangenis Experiment (SGE) uit 1971, onder leiding van Philip Zimbardo. Dit experiment is losjes verfilmd in Das Experiment. Het experiment bestond uit het volgende: 20 studenten werden uitgenodigd tot een experiment waarbij willekeurig 10 werden toegewezen als gevangenisbewaker en de andere 10 als gevangen. De bedoeling was het gevangeniswezen na te bootsen en de gedragingen van de twee groepen te bestuderen. Hierbij moet opgemerkt worden dat het allemaal brave en lieve, niet-geweldadige studenten waren. Het experiment was dus een soort rollenspel, maar bleek niet zo onschuldig te verlopen. Maar het experiment is vroegtijdig afgebroken omdat de 2 groepen zich te veel begonnen te vereenzelvigen met hun rol: men ging echt te ver en dreigde uit de hand te lopen, het was geen spel meer! Zo werden de oorspronkelijk zachte gevangenisbewakers, agressief en begonnen ze hun macht te misbruiken tegen de gevangen (zelfs met folteringen en zware vernederingen). De laatsten schikten zich meer en meer in hun onderdanige rol, ondanks het feit dat ze heel kritische studenten waren voor het experiment begon. Het experiment is dan ook na 6 dagen afgebroken omdat het gewoon te gortig werd door de gevangenisbewakers: de zachte studenten waren in monsters veranderd.
Das Experiment op mezelf:
Dit experiment heeft me al jaren aan het denken gezet: hoe is dit mogelijk? De conclusie is onder andere dat wanneer je in een bepaalde groep wordt gezet, dan conformeer je jezelf binnen die groep en neem je hun gedrag over alhoewel je oorspronkelijk niet altijd zo bent.
Dit is de sleutel waarom ik binnen de mannenwereld zo lang kon functioneren. Het principe is hetzelfde: ik ben geboren met een pietje, dus werd ik tot de mannengroep toegewezen. Door deze toewijzing, conformeerde ik me volledig in deze groep met de typische mannelijke trekken tot gevolg. Oorspronkelijk was ik niet zo. Ik voel me een vrouw maar door de verkeerde allocatie, heb ik dus jaren verspild. Dit experiment toonde ook aan dat je jezelf conformeert binnen enkele uren of dagen. Het kan dus snel gaan.
Das Experiment als zelfbedrog:
Het toont aan hoe je jezelf bedriegt en heel vlot verloopt zonder dat je het doorhebt: hierdoor kon ik jarenlang als man leven zonder dat ik iets door had. Mijn mannengedrag werd ook steeds bevestigd door de conformistische buitenwereld.
Das Experiment: mislukt!
Uiteindelijk botst het met jezelf. Ik kon niet meer doorgaan in deze rol. De toewijzing was fundamenteel verkeerd: ik was geen man maar een vrouw.
Das Experiment: het herstel?
De schade is er natuurlijk. Hopelijk kan ik toch nog de transitie doortrekken maar ik wil mijn engeltje niet verliezen. Hopelijk kan ik toch ooit worden die ik echt zou moeten zijn: een vrouw. Maar gemakkelijk zal het niet worden. Mezelf heb ik overtuigd, nu mijn omgeving en de maatschappij.
Liefs,
Laura, xxx
PS. Wie meer over het SGE wil weten: surf naar deze link voor de details en het verloop:(wel in het Engels): http://en.wikipedia.org/wiki/Stanford_prison_experiment
PPS. Wie het niet eens is mag altijd feedback geven. Alle suggesties zijn heel welkom.
In De Standaard staat een artikeltje in over vrouwenzenders in Belgie. Ik moet toegeven, alhoewel ik weinig televisie kijk, wanneer ik kijk dat dit dikwijls een vrouwenzender is. Mijn vrouw gaf er al commentaar over enkele jaren geleden dat ik toch wel heel veel naar vrouwenzenders keek. 't zal de aard van het beestje geweest zijn. ;-)
Het is dus zonnig en ik voel me goed. Het sterfgeval in de familie drukt natuurlijk op de sfeer. Maar het zonnetje doet iets en maakt me los. Ik ben wel heel gevoelig voor licht en zon. Meestal ben ik redelijk depressief in de winter met zijn korte dagen en lange donkere nachten. Het is niets voor mij: ik zou het zeker in Zweden nooit kunnen uithouden in de winter.
Rustig espressootje, yoghurtje, kalme ochtend. En ik voel me dus goed en gelukkig, het juiste pad bewandelend. De zon doet me ook altijd vrouwelijker voelen: ik wil paraderen in een rokje, jurkje, kleurrijke panties, stijlvol en vrolijk. Het wordt eens shoppingtijd: hoe ik dat ga regelen, weet ik niet. Zonder auto gaat het moeilijk. Bovendien heb ik alleen vrouwelijke winterkleren zodat ik me hopeloos belachelijk zal maken. Dus dringend een uitfitje voor het lenteweer uitzoeken.
En dan nog de schoenen: oei, niets voor de lente. Ik zal eens op het internet kijken. Alle suggesties zijn welkom!
De lentekriebels, de eerste bloemen, de zoemende bijtjes: genoeg krijg ik er nooit van. Laat het altijd zo wezen: het genot van eenvoudige en kleine dingen.
Zonnige dag, niet vroeg opgestaan. (7:30 am is voor mij laat). Vanavond terug naar Russisch, nadat ik enkele weken gemist heb: shame on me! Ik kijk er naar uit om me terug te buigen over de taal van Talstoi en Dastajevski (een onbenadrukte O in het Russisch wordt als A uitgesproken).
Gisteren ben ik begonnen met de het lezen van A Vindication of the Rights of Woman van Mary Wollstonecraft, de allereerste politiek actieve feministe, eind 18de eeuw. Ze heeft oa. felle kritiek op Edmund Burke's Reflections on the French Revolution, zoals Thomas Paine dat met zijn Rights of Man deed.
Ze breken Burke compleet af en dus ook de Vlaemsche Messias, Bart De Wever, die al meermaals heeft laten verstaan dat de Reflections van Burke de basis voor zijn denken vormen. De grootste kritiek van Thomas Paine was dat de Reflections vol met historische leugens stond. Zo ook Bart De Wever die de ene historische leugen na de ander uit zijn mouw schud, laat staan zijn politieke visies die echt op niets trekken en vooral herkauwing is van de Oostenrijkse School (von Hayek en von Mises) en Ayn Rand (met als volgelingen Allen Greenspan en Milton Friedman), die hebzucht als ideologie propageerde. Dit laatste wordt door Den Leider wel zedig verzwegen want dit verkoopt minder bij de kiezer. Zo opportunistisch is Den Dikke wel.
Maar eigenlijk gaat het dus over feminisme, een fenomeen dat Liesbet Homans van de NVA krachtdadig bestrijdt. Mary Wollstonecraft, moeder van Mary Shelley (schrijftster van Frankenstein!), zag heel duidelijk dat de vrouw de moderne slavin was in een wereld die riep om vrijheid (van de man). Haar gevecht was niet sucesvol. Stemrecht kregen de vrouwen slechts 130 jaar later.
Nog steeds worden vrouwen als mineur behandeld. Daarom leek het me relevant om haar pamfletten te gaan lezen. Samen met Emmeline Pankhurst (http://nl.wikipedia.org/wiki/Emmeline_Pankhurst) waren ze de grote voorteksters van vrouwenrechten.
In een dagboek van een heel lieve vrouw las ik tot mijn eigen verbazing dat ze enkele maanden geleden de Rorschach test ondergaan had. Ik viel compleet van mijn stoel. Waarom gebruiken psychologen testen die wetenschappelijk nonsens zijn, ze zijn dikwijls niet beter dan de sterrenbeeldvoorspellingen in de blaadjes. Een meta-analyse heeft de Rorschach test volledig onderuit gehaald: het hoort thuis bij het goeroe-isme, de scientology-kerk, de handopleggerij en zweverij.
Deze testen kunnen ernstige schade toe brengen aan personen die het op dat moment het erg moeilijk hebben: het is een vorm van misbruik maken van de goedgelovigheid van een andervrouws/mans miserie. Zij hebben vooral steun nodig, geen zoefie-zoefie testen.
Vele psychologische testen staan op wetenschappelijk losse schroeven. Een psycholoog die gebruik maakt van deze testen, mag terecht in vraag worden gesteld. De Rotschach test afdoen als valabel, plaatst zichzelf in de caterogie mensen die nog steeds overtuigd zijn dat de aarde plat is, dat we regelmatig bezoek krijgen van Ufootjes, dat de aarde geschapen is in 7 dagen (ongeveer 7000 jaar geleden) en dat je de toekomst kan voorspellen aan de hand van de stand van de sterren.
Het is ook de reden waarom ik heel wantrouwig tegenover psychologen sta: het zijn dikwijls meer goeroes dan wetenschappelijke hulpverleners. Sommigen hebben misschien baat aan zulken lui, maar ze moeten toch beschermd worden voor deze charlatans.
Wie een test op mij wil uitvoeren, zal de valaditeit voor me moeten bewijzen met wetenschappelijke artikels, waarbij de juiste methodologie en statistiek een belangrijke factor zal zijn.
Genderdysfore personen verdienen betere testen om hun problematiek uit te klaren. Je hebt geen Rorschach test nodig om te weten of je in een verkeerd lichaam huist. Bijkomende testen zijn nodig, niet om je genderdysforie te diagnosticeren maar om ander pathologien (schizofrenie, borderline disorder, OCD, bipolaire stoornissen, ASS, schizofrenoiede aandoeningen, depressie met genderdysforie als vlucht uit de realiteit) uit te sluiten die op genderdysforie kunnen lijken. Hiervoor bestaan wetenschappelijk gevalideerde testen. Je moet wel oppassen, vele genderdysfore personen zijn bv. ook depressief.
Ik bied mijn oprechte excuses aan, mocht ik met mijn woorden sommigen shockeren. De bedoeling is wel om mensen te beschermen tegen valse testen, die soms meer schade dan goed kunnen aanrichten.
Ik ben altijd bereid om te discussieren, mocht iemand het niet met me eens zijn: probeer me maar met wetenschappelijk gegevens te overtuigen: ik sta er open voor, want heel zelden is iets zeker.
Ik heb zoveel aan mijn hoofd. Niet alleen mijn genderdysforie want dit is zonneklaar (ik weet wat ik wil), maar vele andere dingen, onze grond, ons potentieel huis, financiën, mijn auto, mijn werk . Allemaal onzekerheden en daar kan ik absoluut niet tegen. Mijn leven lijkt een opeenstapeling van problemen zonder dat er eentje opgelost geraakt.
Mijn auto is kapot, een onderdeel moet vervangen worden en het lijkt een heel kostelijk grap te worden. Het is een ondragelijk gedachte. Waarom zo een treurnis om een hoopje ijzer: wat een absurditeit voor de buitenwereld! Wat een idiote gedachte van mijn kant!
Omdat mijn auto mijn leven is: in mijn auto bewaar ik de zaken die me Laura maken voor de buitenwereld. Het is mijn stukje privéterrein dat daar nu staat in weer en wind. Ik kan nergens naartoe: het rijdt niet meer. Mijn leven staat stil. Geen rijdende auto is een opgesloten Laura. Ik kan me niet meer uitdrukken: mijn stukje ijzer wordt op die manier mijn metafysische expressie. Door het kapotte onderdeel wordt de essentie van mijn leven afgenomen: het meisje in me. Ik ben er echt ongelukkig en depressief van. Ik treur dagelijks dat ik nergens naartoe kan om eens Laura te zijn want thuis lukt het niet.
Radeloosheid, dit voel ik thans. Heb ik al die moeite gedaan om tot inzicht te komen en nu kan ik me niet uitdrukken in wie ik echt ben.
Onmacht, waarom nu? Waarom mijn auto? Waarom moet mijn existentieel voertuig stilvallen, mijn existentie is nu ook stil gevallen en vooral frustratie maakt me zo kribbig en lastig. Niemand begrijpt dat mijn auto zoveel psychisch leed veroorzaakt.
Sterfgeval in de familie, opgehaald door sint Pieter, heengegaan op katholieke wijze met de nodige therapeutische hardnekkigheid en lijden. God en zijn dienaars zijn weer goed bezig!
Zonnige ochtend. Vandaag ben ik niet te vroeg moeten opstaan, te moe en geen verstopte neus die me midden in de nacht wakker maakt. So far, so good. Een later trein genomen, langer geslapen, toch ben ik moe! Hoe kan dit ? Weet ik veel?
Gisteren zag de nachtegaal in de Ancienne Belgique, Laura Marling (nee, mijn naam is niet op de hare gebaseerd). Ze verblijdde mij en het publiek met prachtige liedjes over liefde, relaties, het zijn en het leven. Met betraande ogen genoot ik van alle facetten van haar stem, gitaarwerk, haar band. De smekende en oprechte woorden van het verlegen meisje gingen door merg en been.
Zwarte gedachten, donkere gevoelens. Vandaag gaat het niet goed met me. Werken lukt niet. Altijd afgeleid en andere gedachten. Wil en versnelling hoger schakelen, zal mijn omgeving kunnen volgen. Situatie kotsbeu. Betraande ogen.
Wat kan ik vandaag toch zeuren! en dit op een zonnige dag.
Homobashing is een hot issue in Belgie. Zeker in Brussel en Antwerpen worden holibi's dikwijls uitgescholden, zelfs fysiek uitgedaagd en zijn het voor werp van aggressie. Daarom een nultolerantie tegenover deze groepen en dit is maar goed ook. Discriminatie op basis van seksuele voorkeur is een schande voor deze moderne maatschappij. Helaas halen vele homobashers hun inspiratie in de verderfelijk Bijbel en/of Koran. Van God mag je geen seks hebben met geslachtsgenoten.
Maar de nultolerantie is mi. een prachtig initiatief, weliswaar laat, maar beter laat en nooit. Vele politici sprongen op de kar. Uitstekend! Er is eindelijk aandacht voor deze groep. Ik kan het alleen maar toejuichen.
Transbashing:
Volgende.......Transbashing? Nergens tegengekomen. Niet in de pers, noch door de vertegenwoordigers van de holibi-gemeenschap. Niemand die het probleem opwerpt, aanbrengt, erover spreekt. Waarom zou de holibi-gemeenschap erover waken? Zij zijn niet het slachtoffer van transbashing, maar ik wel! Nochtans worden we bij dezelfde hoop gegooid: LGBT, one happy family.
Het komt niet veel voor, maar ik word toch af en toe goed en luidruchtig uitgelachen, altijd achter mijn rug zodat ik het altijd goed horen kan. Ik sluit me psychisch hiervoor af, anders moet ik thuisblijven, maar het blijft hard en pijnlijk: het is een vorm van transbashing. Dus niet te tolereren en accepteren. Het uitlachen is een uiting van een gebrek aan respect. Ik heb geen problemen met gapen en/of staren. Ik ben een transgendertaliban maar een minimum aan eerbied is echt niet te veel gevraagd. Helaas hebben de holibi's dit niet door en zijn ze te veel bezig met hun eigen belang, wat hun goed recht is maar ze vergeten ons.
Misschien zijn we politiek niet sexy genoeg? De pers interesseert zich alleen in genderdysforie als het om exentrieke exemplaren gaat. Iedereen gebruikt de verkeerde terminologie. Van "ombouwen" tot het woord "transseksueel". Heeft de maatschappij geen oog voor transgenders? Wie verdedigt ons zowel maatschappelijk als politiek? De holibi's!? Waarom zwijgen ze dan over transbashing? Is dit misschien minder erg dan homobashing?
Drukkingsgroepen: onze rechten:
Zoals Joz Motmans het herhaalt, er zijn geen organisaties die alleen opkomen ten voordele van de transgendergemeenschap. Er is nood aan een eigen drukkingsgroep. Vroeger had je er een, de prachtige organisatie "Genderstichting" te Gent. Deze organisatie was een uitstekende spreekbuis. Maar om budgetaire redenen opgedoekt --> Transgenderisme ligt niet hoog in de lade bij de politici. Je scoort inderdaad beter als verdediger van de holibi's.
Vroeger had je ten tijde van de Genderstichting allerlei wettelijke initiatieven. Misschien bedrieg ik me maar nu lijkt alles stil te zijn gevallen (buiten een initiatiefje van Milquet).
Er is dus veel werk aan de winkel en het zal niet van buiten komen. Waarom zijn genderdysfore personen beter beschermd op de werkvloer in de USA dan bij ons? Omdat ze een heel belangrijke en invloedrijke drukkinggroep hebben!
Uiteindelijk hebben we dit ook nodig: het wordt tijd voor een krachtige en invloedrijke drukkings-/ lobbygroep die opkomt voor de belangen van de transgender en die er zich op focust zonder verstrengeling met andere belangen!
Invloed betekent: 1. Aanwezig in de pers en alle pers, dus niet alleen De Wereld Morgen, maar ook Humo, Dag Allemaal, Story. Doel: een juiste beeldvorming scheppen & kort op de bal spelen bij fenomenen zoals homobashing anders vergeten ze ons & eigenheid van transgenderisme uitleggen 2. Invloed in de politieke partijen, desnoods zelf aanwezig zijn en opkomen op kieslijsten 3. Invoeld bij werkgeversorganisaties (in Belgie: VOKA, UNIZO, VBO) 4. Info-avonden, niet voor de beperkte kring maar bij de Boerenbond, OKRA, .... 5. Vul zelf aan:........
Op dit ogenblik is in Belgie slechts 1 persoon actief bezig met het informeren van de pers en dat is Joz Motmans, een medewerker van de Antwerpse universiteit. Die man doet fantastisch werk, maar ik heb de indruk dat hij er vaak alleen voor staat.
Daarom zouden we meer uit de kast moeten, eigen organisatie, eigen communicatiecentrum, eigen aanspreekpunten; zoiets zoals de Genderstichting. Het lot in eigen handen nemen is belangrijk want wachten op de buitengemeenschap is als wachten op Godot.
OPROEP, DADEN!
Niet niet klagen en zeuren over foute terminologie die de gemeenschap gebruikt, want dit is slechts een symptoom voor het algemeen onbegrip, wat fundamenteel onrechtvaardig is. Het zal ook niet spontaan veranderen, daarom moet de actie van ons komen. Actief de bevolking inlichten! Niet klagen maar daden!
Genesis 19: het verhaal van Lot of hoe hij zijn dochters aanbiedt voor een verkrachting
Vrouwen in de Bijbel zijn volgens God niets waard: ze zijn goedkoop verkrachtingsmateriaal voor de lusten van de man : getuige Genesis 19: het verhaal van Lot
Genesis 19
1Die avond kwamen de twee engelen bij de stadspoort van Sodom aan, waar Lot zat. Hij zag hen, stond op en heette hen welkom.
2"Heren", zei hij, "kom naar mijn huis en wees mijn gasten voor de nacht. Morgenochtend kunt u zo vroeg opstaan als u wilt en uw weg vervolgen." "Bedankt voor uw aanbod", antwoordden de twee engelen, "maar wij brengen de nacht liever op straat door."
3Lot drong echter zo aan dat zij tenslotte met hem meegingen. Hij bood hun een maaltijd aan, compleet met ongezuurde broden.
4-5 Na het eten, toen iedereen zich klaarmaakte voor de nacht, omsingelden de mannen van Sodom (oud en jong) het huis en schreeuwden naar Lot: "Laat je gasten eens naar buiten komen, dan kunnen wij ze verkrachten!"
6Lot kwam naar buiten en sloot de deur achter zich.
7"Toe, beste vrienden", drong hij aan, "dat kunnen jullie me niet aandoen.
8Ik heb twee dochters, die nog maagd zijn, die kunnen jullie wel krijgen. Daar mag je mee doen wat je wilt. Maar laat die mannen met rust, want als gasten staan zij onder mijn bescherming."
9"Wat zullen we nu krijgen", schreeuwden de mannen. "Ga opzij! Wil jij (een vreemde) ons vertellen wat we wel en niet moeten doen? Pas maar op, wat wij met die mannen gaan doen, zal nog kinderspel zijn, vergeleken met wat we met jou zullen doen." Zij kwamen dreigend op Lot af en probeerden de deur te forceren.
10Maar de twee mannen trokken Lot snel naar binnen en gooiden de deur dicht.
11Tegelijk verblindden zij de woeste menigte, zodat die de deur niet kon vinden.
12-13 "Hoeveel familieleden hebt u hier in de stad?" vroegen de engelen aan Lot. "Haal ze bij elkaar, schoonzonen, zonen, dochters en anderen en verlaat de stad dan zo snel mogelijk, want wij gaan haar vernietigen. De slechte naam van de stad is tot de hemel doorgedrongen en de HERE heeft ons gestuurd om haar te verwoesten."
14Toen zocht Lot de verloofden van zijn dochters op en riep: "Snel, verlaat de stad, want de HERE gaat haar verwoesten!" Maar zij geloofden hem niet.
15Bij het aanbreken van de volgende dag kregen de engelen haast. "Schiet op", zeiden zij tegen Lot. "Maak dat u wegkomt met uw vrouw en uw twee dochters, die hier in huis zijn, nu het nog kan. Anders wordt u ook het slachtoffer van de vernietiging van de stad!"
16Lot aarzelde nog, maar de engelen grepen hem, zijn vrouw en zijn twee dochters bij de hand en renden de stad uit. God wilde hen sparen.
17"Ren voor uw leven", drukten de engelen hen op het hart. "Kijk niet om en vlucht naar de bergen. Hier op de vlakte blijven zou uw dood betekenen!"
18-20 Maar Lot stribbelde tegen: "Ach nee, heren", smeekte hij, "nu u zo vriendelijk bent geweest mijn leven te redden, laat mij dan alstublieft naar dat kleine stadje mogen vluchten in plaats van naar de bergen, want ik ben bang dat het onheil mij dan zal achterhalen. Kijk maar, dat stadje is dichtbij en maar klein. Ziet u niet hoe klein het is? Daar zal ik mijn leven kunnen redden."
21"Goed", zei de engel, "ik aanvaard uw voorstel en zal dat kleine stadje niet verwoesten.
22Maar schiet wel op, want ik kan niets doen zolang u hier staat." (Sinds die tijd heette het stadje Zoar: kleine stad).
23De zon was al op toen Lot de kleine stad bereikte.
24-25 Toen liet de HERE vuur en brandend zwavel op Sodom en Gomorra regenen en vernietigde alle steden en dorpen op de vlakte. Vele mensen, dieren en planten stierven.
26Maar Lots vrouw keek tijdens de vlucht om en veranderde in een zoutpilaar.
27Diezelfde ochtend was Abraham vroeg opgestaan en hij haastte zich naar de plaats, waar hij voor de HERE had gestaan.
28Hij keek over de vlakte naar Sodom en Gomorra en zag dikke rookwolken opstijgen uit de puinhopen.
29Zo willigde God Abrahams verzoek, Lot te sparen, in en haalde hem op tijd uit het gebied van de enorme vernietiging en massale dood.
30Naderhand verliet Lot Zoar en ging met zijn twee dochters in een grot in de bergen wonen.
31Op een dag zei Lots oudste dochter tegen haar zuster: "Hier in deze streek is geen enkele man met wie vader ons zal laten trouwen. Zelf zal hij al gauw niet meer in staat zijn kinderen te verwekken.
32Laten wij hem dronken voeren met wijn en met hem slapen, zodat onze familie niet uitsterft."
33Zo voerden de meisjes hun vader die avond dronken en de oudste dochter ging bij hem liggen en had gemeenschap met haar vader. Lot merkte niet dat zij bij hem kwam en weer weg ging.
34De volgende morgen zei de oudste dochter tegen haar zuster: "Ik heb vannacht met vader geslapen. Laten wij hem vanavond weer dronken voeren, dan kun jij het ook doen. Zo zal onze familie blijven voortbestaan."
35Die avond voerden zij hun vader weer dronken en het jongste meisje ging de grot in en sliep met haar vader. Net als de eerste keer merkte Lot er niets van.
36Zo raakten de beide meisjes in verwachting van hun vader.
37De zoon van de oudste werd Moab genoemd; hij werd de vader van de Moabieten.
38De baby van de jongste dochter werd Ben-Ammi genoemd; hij werd de vader van de Ammonieten.
Het gaat niet meer..........gewoon huilen..............hoe moet dit verder............wenen in een hoekje zodat niemand het ziet.........wie geeft er om mijn gevoelens.........wat ben ik toch een sakkeraar, een zaag, een ....... maar nu wil ik huilen........heel stilletjes............het kan me niet meer schelen...........ik wil alleen zijn....... weg van de wererld........weg van de mensen en het onrecht.........weg van mezelf............binnen enkele minuten worden ze wakker.............. huilen kan ik zelfs niet alleen..........ook dat masker op ik opzetten...........alles is zo fake..........kan er echt niemand mij met rust laten.........
Opnieuw vroeg op. Te veel gepieker over alles en nog wat. Soms voel ik me radeloos en weet ik het zelf niet meer. Zal er iemand in mijn omgeving me ooit begrijpen? Het drukt nu op me. Het liefst zou ik vandaag willen thuisblijven, in bed, slapende. De wereld maakt me horendol, ik kan mezelf niet zijn.
Geeuw, geeuw.....
Ik ben echt moe, maar slapen lukt niet. Te veel om na te denken, te veel stappen die kunnen mis gaan. Wat met mijn toekomst? Zal ze me verlaten? Wat financieel? Hoe moet het verder?
Soms ben i het echt beu in mijn mannenkleren. Altijd maar verstoppertje spelen. Eigenlijk wil ik gewoon mezelf kunnen zijn, zowel in expressie als gevoelens, weg van de maskers en het theater.
Hopelijk zullen ze me accepteren zoals ik ben. Maar ben te cynisch of pessimistisch? Ben ik te goedgelovig om te denken dat mijn engeltje bij me zal blijven?
Nachtmerries, elke dag opnieuw, geen monsters, UFO's of trollen: het dagelijks leven is vaak een nachtmerrie.
Binnen een paar uren begint de nieuwe werkdag, het arbeidsmoment dat me geen vreugde zal schenken. Mijn hoofd staat er niet naar, mijn gedachte zweven ergens tussen hoop en wanhoop.
Ze wil voor me kleren kopen, maar ik wil geen mannenkleren meer. Geen nieuwe mannenschoen, geen nieuwe mannenbroeken, .... Ze begrijpt het niet. Anderzijds is ze zo lief, zo attent.....ik hou zo veel van haar, maar begrijpt ze me, wil ze bij me blijven.
Ik zit even vast. Ik wil me uitdrukken tegenover de maatschappij zoals ik dat wil anders word ik gek. De gevangenis van het mannenzijn wordt me te veel.
Misschien wil ik plots te snel gaan, zeker voor mij engeltje. Maar hoe of wat moet ik het aanpakken? Heeft er iemand raad?
Braken, misselijkheid, slecht voelen... ik ben niet eens ziek maar ik voel me ziek. Zware maag, bonzend hoofd, droge mond, allemaal psychosomatische klachten, ergens supra-tentorieel, tussen de oren en achter mijn ogen. Mijn hart gaat te keer, mijn darmen verstoppen me. Maar ziek ben ik niet, geen oorzaak, geen microbe, geen orgaanfalen, maar eerder een psychisch falen, het gebrek aan "coping".
De zotte morgen ontwaakt, de machinerie van de dag herbegint, de zotheid van het bestaan wordt herbevestigd, ....
Zucht, zucht....geeeeeeeuw..... ik ben zo moe, maar slapen lukt niet meer. Het is immers bijna 7u. Tijd voor actie: ook ik maak deel uit van de zotte morgen, de rush naar het werk, het aanschuiven aan de lichten, het friemelen op de treinen, het vloeken bij een late trein, het opwinden bij een domme opmerking, de ergernis aan een corpulent politicus.....
Wanneer zou ik voltijds mezelf kunnen zijn? Zal ze me aanvaarden wie ik echt ben?
Zondag, saaidag. Gisteren een saaie St Paddy's Day gehad in een saaie Ierse Pub (gewoon teveel Belgen). Geen ander nieuws. Ik voel me goed, de hele dag plaatjes luisteren.
Ik heb wel het gevoel dat ik misschien vrijdag ll. beter naar de bijeenkomst in Antwerpen was geweest. Maar dit is mosterd na de maaltijd.
Informatie: website Jacinta De Roeck, oud senatrice AGALEV en Groen!
Jacinta De Roeck is een van onze betere politica. Helaas geraakte ze niet meer herkozen. Jammer want ze deed fantastisch werk. Op haar website staat een briljante pagina over transseksualiteit. Bezoeken dus!
Het is nog vroeg. Ik kan opnieuw niet slapen na het bijspuiten in mijn verstopte neus. Niet dat ik nu zit te piekeren. Gewoon niet kunnen slapen. Hier zit ik in een koude keuken ipv warm naast mijn allerliefste vrouwtje. ;-) Het koffietje smaakt heerlijk. Zo dadelijk begint de zotte morgen: de machinerie van de dag, met vreugde en pijn, blijdschap en verdriet, winst en verlies.
Ik voel me goed op Saint-Patrick's Day. Sinds de diagnose bij de dokter gaat het met me globaal beter, bijna 40 dagen geleden.
