Wat moet ik doen ? Ik hou zoveel van haar, mijn vrouw. Al 10 jaren delen we lief en leed en dan doe ik haar dit aan! Ik ben natuurlijk wie ik ben, maar zij weet dit niet. Ik heb het voor haar verborgen gehouden en dat doe ik nog steeds. Ik voel me schuldig, eenzaam, verstoten. Hoe moet ik dit vertellen? Waarom moet ik haar ongelukkig maken? Ik haat het als ze huilt of sip is. Ik hou van haar glimlach, haar oogjes en het lieve neusje. Ik hou van haar zorgzaamheid.
Ik breng haar elke zaterdag en zondag een koffietje wanneer ze nog tot 11u aan het soezen is. Eigenlijk kijk ik er altijd naar uit om haar dit te brengen. Het zijn deze kleine dingen, die onze relatie en liefde echt maken. Samen een boek lezen in bed, weinig woorden maar haar aanwzeigheid wil ik voor geen goud missen
Ze heeft me zoveel gesteund, in al die moeilijke tijden. Ze heeft me nooit laten vallen, zelfs als ik diep zat. Maar nu? Wat nu? Zal ze aanvaarden wie ik uiteindelijk ben? Zal ze me niet als leugenaar bestempelen? Gelijk heeft ze want ik heb haar niet de waarheid verteld. Maar hoe kan ik het vertellen? Wie kan me hierin begeleiden?
Ik wil ze echt niet kwijt, we zijn te veel één. Ik ben haar teveel gewoon, ze is een deel van mij. Ik hoop echt niet dat ze me verlaat.
Ik hou zoveel van haar, de meest fantastische vrouw op aard.
Ik zit er diep in, een tranendal: mijn lot bewenende, lusteloos, geen levenswil, psychisch en mentaal totaal op. Ik wil er niet meer zijn. Jawel, ik heb het verknald. Goed zo jongen! Ik wil mijn huidig leven niet voortzetten. Idioot dat ik ben. Een vrouw in een mannenlichaam nog wel. Tjah. Jawel, jij bent een transseksueel, dat ben je duidelijk, al heel je leven lang de realiteit ontkennende wat je echt bent: een vrouw, een meisje, geestelijk een 46,XX.
Soms is de gedachte dat ik een transseksueel ben, heel surrealistisch, een schilderij met groteske Dali-figuren, een figurant in een toneelstuk van Ionesco of Beckett. En attendant Godot, dat doe ik. Sukkel dat ik ben.
Time for Action! Stap naar de specialisten: die kunnen je helpen. Doe het nu en meteen. Doe iets aan je probleem want er bestaat hulp. Negeer het niet. Waag het niet om dat te doen! Je kan geholpen worden. Wentel je niet zelfmedelijden, dit is geen oplossing, werk eraan! Actief en Voorwaarts, naar je doel, naar de ontluiking van Laura........
Wie ben ik? Dit is een heel goede vraag. Voor de buitenwereld zie ik eruit als een man, binnenin een vrouw, leeftijd 36 jaar, hoger opgeleid, succesvolle carrière, een lieve echtgenote, geen kinderen.
Maar dit is slechts de façade. Innerlijk voel ik me anders, al heel lang anders. Ik vond me een beetje raar, niet thuishorend in deze wereld met vreemde gedachtes, gekke dromen, rare bedoelingen en nog vreemdere neigingen.
De laatste 10 jaren werd het voor me duidelijker en dus meer confronterend. Eerst kon ik het niet aanvaarden, nu al wat beter, maar toch. Het is zo ingrijpend dat ik er angstig van word, zelfs duizelig, bijna hyperventilerend.
Daarom wil ik eindelijk met iemand praten. Maar met wie? Mijn probleem is niet zo evident dat je er zo over begint zoals over het slechte weer. Niemand kent mijn probleem. Al jaren loop ik ermee rond maar het laatste jaar voel ik dat mezelf gek worden: er moet iets gebeuren!
Daarom heb ik een afspraak gemaakt bij het Genderteam van het UZ Gent, want dat is mijn probleem: mijn gevangenschap in een verkeerd lichaam. Leuk is anders, hoor! Ik moet me voordoen als het verkeerde geslacht: een masker. Ik voel op en top vrouw. De schijn ben ik echter beu maar heb veel schrik voor de reactie van de buitenwereld. Alles gebeurt stiekem, achterbaks, geniepig, in het geheim. Alhoewel ik zeker ben wat er met mij aan de hand is, voelt het toch nog steeds vreemd aan, toch nog twijfel, die aarzeling.
Ik ben er zeker van dat niemand van mij zal verwachten dat ik me vrouw voel. Die façade heb ik heel goed opgetrokken, deels als verdediging, deels uit schaamte, deels uit conformisme, deels als vlucht.
De emotionele stress die er nu heerst, is gigantisch, zelfs grotesque. Kiezen voor mezelf of de façade hoog houden? Elke dag wordt meer en meer een nachtmerrie. Soms heb ik er aan gedacht op eruit te stappen. Maar ik hou te veel van het leven, de natuur, de bergen, de bloemen en de bijtjes.
Het is wachten tot februari 2012 wanneer ik in Gent een intakegesprek heb. De zenuwachtigheid grijpt zich vast in mijn merg en been: bang voor wat komen gaat.
Een kleine introductie vooraleer ik mensen teleurstel en shockeer: ik ben een vrouw in een mannenlichaam. In de volksmond ook transseksualiteit genoemd, al vind ik dit een vreselijke terminologie want de de nadruk ligt op seks en daar gaat het net niet om.
Voorts ben ik een overtuigde atheiste, sceptica en darwiniste. Tevens bezit ik een aangeboren afkeer voor alles wat conservatief is.
Nationalisme is mijn ding niet, vooral de Vlaemsche, omdat ik een Brabander ben en omdat nationalisme mensen tegen elkaar opzet, ipv. verenigt.
Bovendien loop ik niet hoog op met neoliberaaltjes, die als hondjes de Oostenrijkse school achterna hollen zoals Milton Friedman en Allen Greenspan dat hebben gedaan.
Nee, ik ben geen commi, noch socialiste, noch links, noch rechts.
Dit is MIJN levensverhaal. Je kan het eens zijn of niet. Objectief zijn is hier niet het doel. Sommige fragmenten zijn vanuit een hoogst persoonlijk beleving opgeschreven, eigen aan het moment, d.w.z. ik voelde me zo op dat moment. Achteraf misschien overtrokken, maar het doel is wel om te laten zien hoe ik mentaal alles beleef en evolueer zonder façade of beperkingen.
Als afsluiter wil ik mijn nederigste verontschuldigingen aanbieden dat deze blog geen echt literair hoogstandje vormt, maar eerder gezeur over mijn eigen problemen: therapeutisch krakeel over mijn twijfels en angsten.
Chronologische volgorde: Laatste bericht staat ONDERAAN
Friday 21st February 2013/Vrijdag 21 februari 2013 IMPORTANT MESSAGE/ BELANGRIJK BERICHT!
Hallo iedereen,
Deze blog over mijn genderdysforie loopt op zijn laatste beentjes. Nee, ik verdwijn niet maar je kan me blijven volgen op http://lauratransgirl.wordpress.com/ Alle berichten heb ik naar deze nieuwe blog overgeplaatst.
Ik raad iedereen echt aan om naar mijn nieuwe blog te gaan want de lay-out van deze blog is slecht. Alle berichten heb ik overgezet en zijn dus daar beter, overzichtelijker en meer leesbaar! Lees dus niet meer hier!
L.
Hi everyone,
I will move this blog to another one and will only continue in English:
