Elegantie.
Er werd me toegefluisterd dat ik op mijn blog , nogal vaak en snel op een enigszins negatieve manier over mijn ervaringen spreek en schrijf.
Welnu dit stukje gaat over elegantie.
Dit gaat over positieve ervaringen en berichtgeving.
Op vrijdag was het hoofdstukje "werken" in Beijing afgesloten en heb ik ervan geprofiteerd om een extra dag in te lassen en toch een stukje van de stad te kunnen zien.
( geheel terzijde, maar als duiding bij de zaak, ik was hier om het veiligheidssysteem te testen voor een komend sjinees project, dus ja, 5 dagen hard werken)
Dankzij de bereidwillige steun en medewerking (zie je wel dat ik positief kan zijn) van de mensen waarmee ik samenwerkte hadden we een ticket kunnen bemachtigen voor de verboden vrucht, heu stad. Maar daarover later meer, we hebben het over elegantie dus.
Wat me reeds aan de ingang opviel was dat verschillende mensen zeer mooi opgekleed waren in "historische" klederdracht, kompleet met haardracht, juwelen en schoeisel. Wel schoeisel niet altijd, maar we blijven positief.
Ze schrijden dan door de verboden stad, nemen kokette poses aan, worden veelvuldig gefotografeerd door vriendje, man of zoals ikzelf, toevallige passanten.
Het is koud in de verboden stad en toch wachten ze geduldig tot de fotograaf de juiste lichtinval vindt, luisteren braaf naar de instructies van manlief en laten hun make-up corrigeren wanneer nodig.
Ja, de dames stralen een onwaarschijnlijke elegantie uit.
En dan zie je deze dames s'avonds in het hotel hun mondmasker wegnemen, aan hun maaltijd beginnen en je waant je in de riolen van de stad Antwerpen, slurpen, smekken, hun kommetje noedels tot onder hun kin, met hun stokken de brij in hun mond schuiven de meest ergerlijke geluiden producerend die je voor mogelijk houdt. Beentjes van het gevogelte uitspuwend tussen de rest van het voedsel, dessert, soep, rijst en wat er niet benoemd kan worden. En die geluiden, koude rillingen krijg ik ervan.
Waar hadden we het over? Juist elegantie, bon.
|
