|
Ik begin zo langzaam het gevoel te krijgen dat ik voor een
bedrijf werk, dat speelgoed maakt met het label erop; Niet geschikt voor kinderen
Meer en meer vraag ik me af of we ( het westen tussen
aanhalingstekens) niet voorzichtiger moeten zijn met het verkopen van onze
technologieën. Niet vanuit financieel
standpunt of vanuit de bedreiging dat China wel eens de grootste economie ter
wereld kan worden maar meer vanuit de bezorgdheid of China wel klaar is om om
te gaan met die toevloed van nieuwe, complexe technieken.
Tianjin indachtig, waar voorlopig 114 mensen stierven, begin ik te geloven dat, ondanks de bestaande
wetgeving hier in China, de mensen zelf niet klaar zijn om zich de gevaren,
problemen en moeilijkheden , gepaard gaande met de nieuwe industrieën , ten
volle te beseffen.
Als je kijkt hoe men zich hier behelpt met eigenhandig
geproduceerd gereedschap, en het daartoe voorziene gereedschap mishandeld en
voor dingen gaat gebruiken waarvoor ze niet ontwikkeld werden zinkt mijn hart
me in de schoenen. Er bestaan prachtige,
eenvoudige, doeltreffende oplossingen voor allerhande toepassingen, maar bij verkeerd
gebruik kunnen deze rampzalige gevolgen krijgen.
Het merendeel van de mensen die hier werken komen vanuit het veld en willen in
de stad geld verdienen en zij beseffen niet wat de gevolgen kunnen zijn en
worden ook niet hiermee geconfronteerd, zij vertrekken na de bouw naar een
volgende plaats.
Deze week het brandweermateriaal getest, van de 12
blusdarmen zijn er 11 gesneuveld, dit binnen de minuut, en het water slechts
een klein beetje open. De
veiligheidschef komt aan mij (aan mij, hé ) vragen hoe zijn mensen autonome
perslucht apparaten moeten gebruiken, mooie veiligheidschef.
Daarom pleit ik ervoor om een nieuw label op technologieën
te kleven;
Niet
geschikt voor Chinezen
|
