We worden hier elke dag keihard met onze neus op het feit gedrukt dat we rotverwend zijn! Doordat Nepal het al zo lang zonder regen moet doen (in sommige streken hebben ze al acht maanden geen druppel gezien) en het land zo afhankelijk is van de natuur, staan de rijstvelden en akkers zo goed als droog, is het waterpeil in de rivieren lager dan ooit, is er een enorm watertekort waardoor vrouwen hun dagen nu kunnen vullen met het aanschuiven in lange rijen om toch enkele kannen te kunnen vullen en kan er nog steeds maar enkele uren van de dag stroom voorzien worden.
En toch kunnen wij het niet laten te klagen als er geen fris water op ons wacht na een warme dag wandelen of durven we zuchten als de ventilators 's nachts niet werken waardoor het omwille van de warmte onmogelijk is om in slaap te geraken.
Het gaat niet goed met Nepal. Om de haverklap zijn er stakingen of wegversperringen. Niet dat je daar als toerist al te veel last van ondervindt want wij geraken overal wel waar en wanneer we willen, maar de plaastelijke bevolking houden ze tegen en zij mogen de volgende dag nog eens proberen zich te verplaatsen. We merken ook een ongelooflijke gelatenheid bij de mensen hier. Geraken ze hier vandaag niet, lukt dat morgen of overmorgen wel. En is er geen elektriciteit, dan gaan over enkele uren de lichten wel weer aan. No hurry no worry, no chicken no curry! Die Indische uitspraak halen we regelmatig nog eens boven.
Wij zijn in ieder geval drie dagen ons karma gaan zuiveren in de 'Sadhana Yoga' te Pokhara. Ons programma zag er als volgt uit:
6u: meditatie 7u: ochtendwandeling (niet te onderschatten, steeds voorzien van een stevige bergop op het einde) 8u: thee 8.30u: neuscleansing, waar ge door uw ene neusgat een lauwe zoutoplossing goot en dan kwam dat er normaal gezien langs uw ander neusgat terug uit (zie foto's) 9u: ochtendyoga, en dit alles op nuchtere maag.. 10u: ubergezond ontbijt! (eindelijk) 11u: modder- of stoombad 12u: meditatie (een heel uur "So Ham" herhalen! Mocht luidop, fluisterend of in je hoofd, wat een keuzevrijheid)
13-15u: Dal Bhat als lunch en platte rust 15u: karmayoga, hierbij werden we geacht te helpen kuisen omdat 'onbaatzuchtig werken' uw karma zou zuiveren. Deze sessie hebben we de volgende dagen vriendelijk overgeslagen 16u: chanting, waar ge enkele woorden een uur herhaald op zangerige toon, bijzonder grappig in groep 17u: yoga 18: ayurvedisch verantwoord avondmaal 19: wat napraten met de groep, samen een beetje fantaseren over snickers of een fris pintje en slapengaan
Was heel leuk, wel enorm vermoeiend. We deden echt bij elke sessie flink ons best om helemaal op te gaan in het mediteren en dit lukte ons vrij goed zolang we achter elkaar zaten. Kozen we matjes naast elkaar ging het falikant mis en schoten we bij het minste in een gibberlach, die heel moeilijk in te houden is omdat je op die momenten dan net niet mag lachen. Ook al concentreerde ik me echt, als ik in mijn ooghoeken Kristien haar schouders op en neer zag gaan, kon ik mijn lach echt ni meer inhouden. In lachmeditatie waren we dan ook bij uitstek de besten van de groep!
In Pokhara na onze driedaagse pijnigingskuur onze spieren laten losmasseren bij de 'Seeing Hands Organisation', een knap initiatief waar blinde mensen opgeleid worden tot en door fysiotherapeuten. Het project komt overgewaaid vanuit Cambodia en Singapore waar het al meer op punt staat en zorgt ervoor dat deze mensen een echte job kunnen uitvoeren, wat hier niet altijd zo vanzelfsprekend is want een handicap wordt nog vaak aanzien als een straf van God. Of Boeddha eigenlijk.
Vanuit Pokhara naar het zuidelijke Chitwan gereden, waar we het nationaal park bezochten en in een Safarilodge verbleven. Gekko's, hagedissen, kakkerlakken, muggen en zelfs spinnen (deze laatsten moet Kristien wel altijd eerst vangen voor ik ga slapen) zijn we ondertussen wel gewoon in onze kamers, maar ik was toch blij een muskietennet te zien hangen
We gingen op junglesafari: eerst in een kano door het water, nadien terugstappen door het park op zoek naar wilde dieren. We kregen enkele richtlijnen mee voor moesten we wilde dieren tegenkomen en moesten zij ons even interessant vinden als wij hen:
- bij tijgers in hun ogen kijken en hen niet je rug toekeren want dan vallen ze aan - bij neushoorns moesten we zigzaggend weglopen of in een boom klimmen - bij olifanten in een hele dikke boom klimmen - bij beren zeker geen boom inklimmen want dat kunnen zij ook want daar zoeken ze hun honing
Ik besloot dat als ik zo'n beest op mij zag afkomen ik gewoon zou gaan wenen.
We kwamen enkele neushoorns tegen, veel reeen en bambi's, olifanten en een tijger, maar deze zat opgesloten omdat hij al vijf mensjes had opgepeuzeld.
In de namiddag hebben we samen met de olifanten gebaad, wat errrrrug leuk was! We gingen op de rug van de olifant mee het water in en die vond dat dan plezant om die idiote toeristen van zijn rug te gooien waardoor we telkens in het water terecht kwamen. Een van ons was zo slim om haar mond goed dicht te houden, de ander is de dag erna aan een infuus gelegd omdat ze de hele nacht moest overgeven en diarre had. Niet moeilijk als je ziet wat ze allemaal doen in dat rivierwater. Ik denk dat er in elke druppel wel 1000 bacterien zitten
Helemaal terug hersteld zitten we nu terug in Kathmandu. Morgen vliegen we naar Hongkong! Laatste Nepalesen groetjes dus en tot de volgende!
Foto's:
1. Aanschuiven voor water, twee bidons vullen waar je gezin dan weer twee dagen mee voortkan en de dag erna terugkomen. Let op de pisstraal!
2. Zo verkopen ze hier groentjes op straat
3. We hebben het lekkerste dessertje van Kathmandu gevonden, misschien wel het lekkerste dessertje ever! Om onze gelukzalige glimlach vast te leggen hebben we wel 20 foto's getrokken, ik dacht dat eentje op de site misschien wel volstond
4. Modderbad. Modder trekt en is niet aangenaam op uw huid
5. Dit was al heel wat aangenamer
6. Neuscleansen, deed eigenlijk echt wel deugd. Achteraf bekeken.
7. 8. en 9. Roeien bij zonsondergang op het meer van Pokhara
10. Een gelukkige olifant
11. Visjes aant zoeken
12. Ook een gelukkige olifant. Schattig he?
13. In zo'n kano hebben we gevaren
14. Echt heel tof om gewoon in de natuur op minder dan 100m afstand van een neushoorn te staan. Je ziet, geen bomen in de nabije omgeving, wenen zou dus de beste oplossing zijn!
15. 16. en 17. Op de olifant, af de olifant en via de slurf er opnieuw op
18. In de namiddag met de jeep op safari
19. Dit is het lieverdje! Eenmaal tijgers de weg naar het dorp kennen en ze eenmaal een mensje hebben geproefd, komen ze telkens terug want mensenbloed blijkt zo lekker te zijn, dat ze geen genoegen meer nemen met andere dieren uit het park. Dus worden ze zo snel mogelijk gevangen. Toch is deze kat zijn record menselijke slachtoffers vijf geworden.
20. Aan het werk op de rijstvelden in een gebied waar het een beetje heeft geregend.
(zie foto's) 
Ook al concentreerde ik me echt, als ik in mijn ooghoeken Kristien haar schouders op en neer zag gaan, kon ik mijn lach echt ni meer inhouden. In lachmeditatie waren we dan ook bij uitstek de besten van de groep!
