Dit keer voelde het aan als verdiend, want Corazón Inquieto, de organisatie waardoor ik hier ben is terug geopend na een lange zoektocht naar een nieuwe locatie en daar werk ik nu bijna elke namiddag. Dit samen met Project 136, waar ik mijn eerste twee maanden ook al stond. Die twee projecten samen zijn heel leuk, maar uiteraard ook bijzonder vermoeiend!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Komt daarbij dat mijn darmen de afgelopen week weigerden naar behoren te functioneren. Ik het voorbije jaar mijn joodse kindjes maar uitleggen dat de spijsvertering er minstens twee uur over doet om het voedsel te verteren, terwijl mijn maag gedurende zeven dagen het tegendeel heeft bewezen!
Vrijdag voor de zekerheid dan toch maar even langs de dokter geweest, omdat Maaike met dezelfde problemen kampte (en Antonia het huis maar proberen te verluchten tegen alle heerlijke geurtjes die wij achterlieten ) en omdat de kans op dehydratering hier veel groter is omdat we op zon hoogte zitten.
Met een inactieve parasiet en een darminfectie kunnen we leven, maar antibiotica worden hier stilaan onze beste vriendjes Dat schrijven ze hier met het minste voor, aan ons dus om te selecteren wanneer het echt nodig is.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Gelukkig ging het zaterdag beter, waardoor we van een onstspannend weekend hebben kunnen genieten. Dit keer was Lago Titicaca aan de beurt, het hoogste, grootste bevaarbare meer ter wereld, dat zich maar op drie uurtjes rijden van La Paz bevindt.
Met de overzetboot naar Copacabana en vandaar nog een uur rijden naar de boot die ons naar Isla del Sol zou brengen.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Het werd al snel duidelijk dat het eiland (3800 inw) voornamelijk overleeft op toerisme. Niet dat er zoveel toeristen waren, want daar is het het seizoen niet voor en de meeste toeristen reizen rechtstreeks naar het noordelijke gedeelte van het eiland, maar je kon geen tien meter wandelen of je werd omringd door kinderen die je iets probeerden te verkopen. Wou je graag een foto van hen nemen, staken ze snel hun handje uit om geld te vragen. Ze zijn echter zo ongelooflijk schattig, dat je er toch voor zwicht. Je moet hier soms nogal wat overhebben voor mooie fotos
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
De mensen leven hier nog sterk gebonden aan de natuur. Er is geen ziekenhuis op het eiland, ze proberen alles te genezen met de planten en kruiden die daar groeien. Liepen wij daar met onze rugzak vol antibiotica
Elke inwoner heeft een piepklein stukje land om te bewerken om in hun eigen voedsel te voorzien. In tegenstelling tot La Paz (waar de regel geldt: hoe hoger, hoe kouder, dus hoe armer) wonen de rijkeren boven aan het eiland, omdat er nog geen waterinstallatie bestaat en dus elke liter naar boven gedragen moet worden, als je het kan betalen door een ezel, anders door jezelf.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Eerst het zuidelijke deel van het eiland verkend, daarna lekkere trucha uit het meer gegeten, leuke mensen ontmoet, overnacht in een klein hostelletje, ontdekt dat het s nacht muisstil is op het eiland, dat er bijzonder veel sterren aan de hemel staan, en heerlijk geslapen.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Zondag zijn we naar het noordelijke gedeelte gewandeld, wat een flinke wandeling bleek te zijn. Vandaar terug de boot naar het zuidelijke gedeelte en Copacabana.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Terug in La Paz ben ik bezig aan mijn twee laatste weken vrijwilligerswerk. Hiervoor wil ik jullie toch nog om een gunst vragen.
De kindjes op beide projecten worden goed verzorgd. Ze worden ingedeeld in leeftijdsgroepen die niet te groot zijn, ze worden drie keer per week gewassen, krijgen elke dag een stuk fruit en hebben verzorgde slaapkamers. Toch kan het nog veel beter. Zo is er bijvoorbeeld geen geld meer om te gaan zwemmen, geen plaats om te sporten, ze hebben niet genoeg kousen om elke dag propere aan te kunnen doen en ook het knutselmateriaal kost veel geld.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Zelfs met 5 kan je de kindjes heel wat meer luxe bezorgen. Daar kan één kind een heel jaar van gaan zwemmen. Dus moesten jullie een beetje geld over hebben zou ik willen vragen dat naar volgend rekeningnumer over te schrijven met de vermelding La Paz gevolgd door je naam en het bedrag in euros: 063-9002880-54. Bijgevolg zal je ze op de fotos nog harder zien glimlachen
Stuur ook even een mailtje naar mij, zodat ik gemakkelijk kan zien welk bedrag ik in totaal als donatie kan geven. <!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Fotos dus:
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Maaike en ik net aangekomen op Isla del Sol
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Meisje met huisdier. Geniet ervan, want voor deze foto heb ik dus betaald!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Cholitas en ezel
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Eiland gelegen vlak bij Isla del Sol
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Met dit uitzicht hebben we zondagochtend ontbeten. Hoe mooi kan het leven zijn?
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Man, hoeveel vrienden ik hier al heb gemaakt
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Vanop Isla del Sol met op de achtergrond Copacabana
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Zie je de bergketen Cordillera Real op de achtergrond?
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Even uitrusten tijdens de wandeling
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Bij de Incaruïnes aankomen en terug vol energie zitten
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Uiteindelijk bleek deze ezel fotogenieker dan de kindjes en hij vroeg geen geld
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Je vraagt je af waarom Isla del Sol nog niet gebombardeerd is tot een commercieel vakantieoord
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Op de boot, onderweg van Isla del Sol terug naar Copacabana
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Lieve groetjes vanuit het ondertussen veel warmere, maar regenachtigere Bolivia!
) en omdat de kans op dehydratering hier veel groter is omdat we op zon hoogte zitten.
Dat schrijven ze hier met het minste voor, aan ons dus om te selecteren wanneer het echt nodig is. 
