Onze weken in Zuid-Amerika vliegen voorbij!
Nog een tiental dagen, het gaat allemaal zo snel..
Maar we genieten nog steeds volop! Lees maar.

Na onze warme begroeting in Salta voelden we meteen dat de rest van Argentinië ons ook goed zou bevallen.
We trokken door naar Córdoba, een stad die centraal in het land gelegen is.
Eerst kleren gaan shoppen, want na vijf maanden dezelfde backpackinhoud vond ik dat ik recht had op een kleine vernieuwing.
Ook konden ons ene rokje en driekwartsbroek de dagelijkse warme temperaturen niet meer aan. De foto's zouden trouwens wat eentonig worden, niet waar? Om maar even onze (hmm, vooral mijn) plots opwellende belgische heimwee -que shopgedrag- goed te praten

In Córdoba eigenlijk vooral veel musea bezocht, die echt de moeite waren. We hebben er ook een dierentuinbezoekje aan toegevoegd en het was best waard om zien want er zitten helemaal andere beestjes dan bij ons!
De tweede grootste stad van Argentinië leeft in mijn herinnering voort als warm, warm, warm. Ohja, en de stad waar ik mijn persoonlijk record teentje stoten heb gebroken.

Qua temperatuur kwam er geen verandering toen we richting San Jorgé trokken, waar we konden overnachten bij vrienden die we hadden leren kennen in Salta. Op die manier ontdekten we meteen hoe de argentijnen omgaan met zulke hitte;
Vrijdagavond uitgaan, zaterdag uitslapen tot 12u, ontbijten -desayuno in Sud-America, ik denk al eens vermeld te hebben dat je daar niet teveel van mag verwachten: brood, boter, confituur en soms dulce de leche, plaatselijke zoete specialiteit-, bekomen van het ontbijt door even rustig wat te babbelen met een tas thee en nadien terug in bed te kruipen tot, laat ons zeggen een vlotte 17u, klein hapje eten, maté drinken (sterke thee uit een klein potje waar ze hier met een speciaal rietje echt de hele dag door aan slurpen), voorbereiden voor de wekelijkse bbq in de tuin die zal beginnen rond 23u, om dan opnieuw richting feestje te trekken om 3u in de ochtend. Zondagnacht in je bed kruipen om 8u en het ritueel herhaalt zich overdag.

Wij, westerse meisjes, hadden het bijzónder moeilijk om de hele tijd in ons bed te liggen, hoewel we de rust goed konden gebruiken en er ook ergens best wel van genoten!
Stel je voor dat je in België heel het weekend gewoon in je bed ligt, en enkel eruit komt om af en toe wat te eten en tegen de avond om iets leuks te gaan doen. We zouden ons schamen omdat we niet nuttig bezig zouden zijn en niet kunnen blijven liggen. Dat probleem vormt zich hier dus niet.

We hebben ons braaf in proberen te burgeren en het niets doen lukte ons vrij goed voor één dag, maar zondag wilden we toch iéts doen en stelden we stelden in de namiddag voor een filmpje te gaan huren. Voor ons werkte dat prima, maar het werd snel duidelijk dat hun normale ritme onderbroken was want na een half uurtje lag Zuid-Amerika te slapen terwijl België met spanning de film was aan het volgen.
Heel grappig wel om even mee in het weekend van zuid-amerikanen te stappen en hun leventje te leiden.
Zo zijn we ook naar een plaatselijke voetbalmatch gaan kijken, mee uitgegaan, asado (bbq) gegeten, het kleine dorpsplein verkend en maté gedronken zoals echte argentijnen. San Jorgé, ook u was de moeite waard!

Op onze volgende bestemming, Rosario, ging mijn hollandse vriendinnetje uit La Paz, Jeldou op ons staan wachten, want zij had van daaruit terug een vlucht naar huis en wilde ons nog even haar tweede thuis laten zien. Zij heeft daar vroeger vele maanden vertoefd voor haar schoolstage en liet ons de leukste plekjes zien. Rosario is de stad met het officiële monument van de vlag, wat hier heel wat blijkt voor te stellen.

Hier valt het ons op hoe gemakkelijk het zou zijn je in een argentijnse stad thuis te voelen! Het zou Europa kunnen zijn, niéts wat je in België hebt dat je daar niet kan vinden. We genieten met volle teugen van het moooooie Argentinië en merken dat dit land stilaan uitgroeid tot onze favoriet.

Op één van onze avonden in Rosario hadden we net gedaan lekker te eten in een restaurant toen het ongelooflijk, maar ik bedoel ongelooflijk hard begon te gieten. Akkoord, het was al heel de dag plakkerig warm en misschien hadden we de donkere wolken niet helemáál moeten negeren, maar we zaten daar dus, zonder regenkledij, enkele blokken van ons hostel.. Na enkele minuten wachten en een paar blikken van de mensen rondom ons waaruit we konden opmaken dat dit geen onweer van een kwartiertje ging zijn, besloten we er toch maar door te lopen.

Wat eerst een voorzichtig schuilen en snel van droge plaats naar droge plaats lopen was, veranderde snel in spelen en springen in de plassen, beseffend dat we toch door en door nat gingen zijn als we in het hostel aan zouden komen. Lang geleden dat we zo'n plezier in de regen hadden gehad, we liepen al giechelend door de ondertussen halvemeterdiepe plassen die zich in de straten vormden. Ongelooflijke pret

De volgende dag vernemen we dat de stormen in Rosario altijd heel hevig en gevaarlijk zijn en dat de storm van gisteren niet voorspeld was.
Vier doden. Toen was het even gedaan met lachen. Daarom dat onze hosteluitbater ons zo raar aankeek toen we de dag ervoor helemaal krom van het lachen en doorweekt binnen kwamen gestrompeld..
De dag erna bleek er helemaal niets met de stad gebeurd te zijn. Knappe riolering heeft die stad!

En dan de hoofdstad. We kiezen er een gezellig hostel uit, waar we onze eerste belgische reizigster tegenkomen. Het hostel verwelkomd ons met een asado, wat hier eerder regel dan uitzondering blijkt te zijn, en dat vinden we niet erg! Zelfs Kristien pikt af en toe een goed stukje vlees van de bbq Het is echt zúlk lekker vlees hier!

Als je Buenos Aires hoort, dan denk je tango, dus wij naar een Tangoshow. De dans was knap, het gezang er tussendoor eerder saai omdat we er niet veel van verstonden en het allemaal meezingers bleken te zijn. Voor de argentijnen dan.
Maar goed, de dagen erna nog veel van tango kunnen genieten.
In 'La Boca', waar Boca Juniors speelt, was er een gedeelte speciaal ontworpen voor toeristen. El caminito, het enige stuk waar je je als toerist mag begeven (je dieper in La Boca wagen is vragen om overvallen te worden) barstte dan ook van de tangoshows op straat. Uiteraard ook het stadium van Boca bezocht, de één vond dat al iets indrukwekkender dan de ander, maar daar gaat het samen reizen nu eenmaal om

Wat ons enorm opviel was dat Buenos Aires er rustig, nee zelfs doods uitziet tijdens het weekend. Alle normaal drukke straten zijn gewoon verlaten en zeker op het warmst van de dag voelden we ons in een film waar alle mensen waren gestorven aan een vreemde ziekte ofzo. Gelukkig weten we ondertussen dat elke gezonde argentijn zich op dat moment in zijn bed of hangmat bevindt
Nog enkele erg gezellige marktjes bezocht, voordat we besloten via Uruguay naar de Iguazuwatervallen te reizen.

Met de ferry naar Colonia, waar we een rustige lagune ontdekken waar we lekker uitrusten na zo'n grote stad. Heerlijk rustig dorpje, waar het leuk vertoeven is voor een dag, maar langer hoeft ook niet.
De volgende dag zijn we dan ook al in Montevideo, de hoofdstad van Uruguay. Een stad die ons meteen goed ligt. Eigenlijk verschilt Uruguay amper van Argentinië, ze spreken er ook met hetzelfde spaanse dialect. Later vernemen we dat het vroeger het oostelijke deel van Argentië is geweest. Dat verklaart een heel deel.

In Montevideo zijn we een spaans toneelstuk gaan zien, wat voor mij echt een hele ervaring was omdat ik bijna alles verstond wat er gezegd werd!
En op zo'n moment beslis je dan om naar Brazilië te gaan...
Waar ze portugees spreken waardoor je weer helemaal terug opnieuw kan beginnen
Nee, zij verstaan óns wel als ik duidelijk mijn spaanse zinnetjes articuleer, maar dan geven zij zo'n antwoord waardoor wij steevast in een lachbui schieten omdat het precies Zuid-Amerikanen met een spraakgebrek zijn!
Maar omdat het natuurlijk ook maar mensen zijn doen we ons uiterste best om vlot te kunnen communiceren. Ze spreken hier wel beter engels hebben we ontdekt en dat maakt dingen gemakkelijker.

We moesten trouwens over Porto Alegre omdat er geen rechtstreekse bussen vanuit Montevideo naar Foz de Iguacu gaan. Slim van ons om dat niet te checken op voorhand ook, maar het is een hoofdstad, je zou toch verwachten...
Hierdoor twee keer op rij een nachtbus moeten nemen van 14 uur, wat al bij al nog wel meeviel.
Hier vanmorgend aangekomen meteen met de organisatie vanuit ons nieuwe hostel mee naar de watervallen gegaan, waardoor we weer een unieke ervaring achter de rug hebben.

Die watervallen, daar kan ik over schrijven wat ik wil, maar nooit ga ik kunnen weergeven hoe knap het is als je daar staat en hoe hard de waterstralen aankomen als je erdoor vaart
Laten we het erop houden dat het één van de knapste natuurwonderen is dat ik ooit gezien heb en dat als je ooit in de buurt komt van het noorden van Argentinië het zeker de moeite waard is een omweg te maken.

Morgen bezoeken we de braziliaanse kant van de watervallen, maar eerst gaan we genieten van onze nachtrust. Het is immers al drie dagen geleden dat we nog eens een echt bed hebben gezien...
Hierna nog twee steden, Sao Paulo en Rio de Janeiro.

En dan zullen er twee vriendinnetjes ons staan op te wachten in New York, waar we voor onze overgang naar Azië vier waarschijnlijk propvolle, maar gewéldige dagen zullen gaan beleven. Lise en Katrien, we zien ernaar uit!

Warme braziliaanse knuffel deze keer,
Kristien en Kate

Fotografias:

1. Een hipo in Códoba Parque zoologico

2. Op een treintje doorheen de zoo, we voelden ons precies in Bobbejaanland

3. Eén van de mooie museums die we deden in Córdoba

4. De lagune in Colonia, die geen enkele andere toerist die dag ontdekte waardoor het er zalig rustig was

5. Plaza de la Independencia te Montevideo. Let vooral op het moderne flatgebouw op de achtergrond wat het plein een heel aparte sfeer geeft

6. Spelers tegengekomen van Boca Juniors, even mee op de foto

7. en 8. Het stadium

9. De bekendste plek in La Boca, caminito

10. Overal waar je kijkt, prachtige tangoshows

11. Het drielandenpunt: Paraguay, Brazilië en Argentinië

12. In het Iguazupark bevinden zich maar liefst 250 verschillende soorten vlinders. Sommigen waren niet zo mensenschuw
      Ook 40 verschillende soorten slangen, gelukkig allemaal mensenschuw

13. 14. 15.
16. 17. en 18.  DE Iguazuwatervallen

19. Na onze boottocht dóór de watervallen -oké, misschien niet erdoor, maar toch zó dicht in de buurt dat we goed nat waren-


Chau!!!

 

16-02-2009 om 03:39 geschreven door Kate