Ik heb het stoerste weekend van mijn leven beleefd!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Maar laat mij beginnen bij het begin...
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Het plan was eerst een tiental dagen naar Chili te reizen, om ons visum in orde te krijgen en om aan het strand te liggen.
Dat is beide gelukt, maar echt genoten hebben we niet.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Onvoorbereid waren we vertrokken, en dat was wel spannend, maar al snel ontdekten we dat het toch niet zo voor de hand liggend is even naar een ander land te reizen in Zuid-Amerika.
Eerst de munteenheid: we moesten van euro naar dollar (zo stond het in onze Lonely Planet) naar Chileense peso omrekenen, en nog eens naar de boliviano om te vergelijken hoe duur Chili in vergelijking met Bolivia was
Dan kwamen we aan in wat de hoofdstraat van Aricacity bleek te zijn welke ik vergelijkbaar vond met de Lippenslaan in Knokke. Wij daar op onze botinnen met onze backpack tussen allemaal opgedirkte mensen, Heerlijk!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
We hebben ons best geamuseerd; lekker gegeten, in de zon gelegen, leuke (uiteraard) Hollandse meisjes ontmoet waar we cocktails mee zijn gaan drinken.
Maar de sfeer was zo anders dan in La Paz en we voelden ons er echt niet zo op ons gemak, dat we besloten vroeger terug te gaan zodat we nog mee konden met Maaike, Dorien, Wendy en Tim (allemaal vrijwilligers in La Paz) naar Rurrenabaque, de jungle, wat toch ook mooi zou zijn
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
En of het mooi was!!!
Ik kan het proberen te beschrijven, en ik hoop dat de fotos jullie een beeld zullen geven, maar het was daar zo prachtig dat ik er bijna geen woorden voor heb. We hebben zoveel meegemaakt, dat ik daar gerust een hutje zou kunnen kopen in de veronderstelling dat ik me er in mn hele leven geen moment zou vervelen!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
We kwamen zaterdagmiddag na een prachtige vlucht en een rit in een 4x4 bij onze boot aan. We zaten met ons zessen in een groep met nog een Spaans koppel erbij. Onze gids, Tonio, beloofde ons een boeiende vaart van drie uur tot aan onze lodge, waar we onze spullen konden uitpakken en na een stevige maaltijd naar onze eerste jungle-zonsondergang zouden gaan zien. Onderweg zagen we de meest prachtige dieren;
krokodillen (kaaimannen en alligators, er moet uiterlijk een duidelijk verschil zijn, maar zelfs na drie dagen bleef het voor mij onmogelijk ze te onderscheiden.. Ik weet wel dat de eerste soort het gevaarlijkst is en uiteindelijk is dat wat me het meeste interesseert ), Aapjes die bananen uit onze hand kwamen eten. Capibaras die familie blijken te zijn van de rat, maar zooo schattig zijn dat ik weiger dat te geloven!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Nadat we stilaan aan het wennen waren aan krokodillen om de drie meter, legde onze gids de boot stil en zei doodleuk dat het hier mogelijk was om te zwemmen. Euh, seguro? Jajaja, hier zwommen dolfijnen en de krokodillen bleven daar weg. Toen het nog roze dolfijnen bleken te zijn ook, was ik helemaal overhaald en sprong ik in het water. Het heerlijke warme water kon me op een of andere manier kalmeren, want heel gerust was ik er toch niet in dat de alligators van om de hoek niet toevallig die zaterdagnamiddag trek hadden in carne a la turista.. Toen ik de dolfijnen boven water zag komen (die trouwens helemaal niet roze waren, das gewoon hun naam, hoe stom..) was ik helemaal in mijn nopjes en daagden we elkaar uit om om ter diepst te zwemmen en de bodem te raken van de Rio Yacuma, om ter langst onder water te blijven en om ter meest de dolfijnen aan te raken. Dorien en ik voelden ons even zelf een vis (meer roze dan dolfijn, maar toch), en waren er zo gerust in dat we vroegen of we aan de boot mochten aanhangen toen Tonio zei dat we verder zouden varen. Hij verzekerde ons te waarschuwen als er krokodillen in de buurt zouden komen.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Dus wij achter den boot, en we waren de bocht nog niet om of iedereen begon te roepen, Kate, Dorien, uit het water!!! Krokodillen!!! en wij zo van jaja, grappig..
Op dat moment, zagen we aan onze kant van de boot zelf de, ik denk toch wel drie meter lange alligator het water in glijden en onze richting uit zwemmen! Ik overdrijf niet als ik denk het wereldrecord terug in een bootje klimmen te hebben verbrokenEn ik denk dat ik nog nooit zo hard gegild heb!! Heel onze groep lachen natuurlijk en Tonio nog het hardst! Vanaf toen zaten we helemaal in het jungleavontuur We hebben nog een uur na zitten grinniken en gillen, en zitten fantaseren over hoe anders het had kunnen aflopen. Waarschijnlijk was het helemaal niet zo gevaarlijk als wij dachten, anders denk ik dat onze gids niet zo had mee zitten lachen, maar mijn hartslag was naar mijn gevoel toch even gestegen naar 300!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Aangekomen in onze lodge, lekker gegeten, en daarna met een andere groep een heerlijk volleybalmatchke gespeeldbij zonsondergang, wat me deed denken aan de betere sportkotbijeenkomsten
De dag rustig afgesloten met een boek en een tas thee in de hangmat.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Zondag gingen we op zoek naar slangen. De ene zag daar al iets harder naar uit dan de andereJ Na nog geen uurtje stappen, kwamen we een drie meter lange anaconda tegen, de grootste slangensoort ter wereld. Toen mochten we dat ding vasthouden, en ik dacht: tuurlijk, geef maar snel hier dat ik dat lieve dier rond mijn nek hang!
Maar ja, als iedereen het doet
Gelukkig zijn er fotos van gemaakt of de meerderheid van jullie zou me niet geloven
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
In de namiddag zijn we terug met de dolfijnen gaan zwemmen en hebben we een babyalligator kunnen vasthouden. Nu ben ik ervan overtuigd dat zelfs enge beesten dus schattig kunnen zijn als ze klein zijn! Misschien moet ik eens beginnen met een babyspinnetje
De dag afgesloten, deze keer op een andere plaats, met een prachtige zonsondergang en opnieuw een partijtje volleybal. Het leven in de jungle is heerlijk...
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Maandag stond er pirañas vissen op het programma. Iedereen kreeg een draadje met aan het eind aan haakje. Een klompje vlees eraan, ver van de boot in het water gooien, en dan heel snel terugtrekken als je voelt dan er iets aanhangt. Ik heb ontdekt dat ik een natuurtalent vissen ben, want ik heb zowaar elf pirañas en sardienen gevangen, waarbij ik mijn voetbalnummer weer alle eer aandoe! (Dus Sandy, af!)
Nadien mochten we onze eigen gevangen beestjes opeten, wat wel lekker was, maar veel vlees zat er niet aan.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Jammer genoeg betekende deze maaltijd ook meteen het einde van onze Pampastour en keerden we terug naar Rurrenabaque centrum, de bewoonde wereld, waar we met de groep nog iets lekkers zijn gaan eten en de laatste nacht in de jungle in een mooi hotel hebben doorgebracht.
Hoe intens gelukkig ben ik dat ik dit heb mogen meemaken!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Nu terug in La Paz waar ik me ondertussen helemaal thuis voel. s Morgens opstaan, warme douche, Buenos dias señorita, todo bien? Buen dia Antonia, si, todo bien!op een gammel busje naar het project, de kindjes daar veel knuffeltjes en kusjes geven, almuerzo s middags, busje terug naar huis, spaans oefenen, koken, aflevering esposas desesperadas kijken,
Ik vind het een heerlijke routine!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Geniet van de fotos en tot de volgende!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Uitzicht bij de grens Bolivia-Chili
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Zon, zee en strand,.. hard tegenvallen deed het niet natuurlijk
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Sanna y yo
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
In de terugrit, getrokken vanuit de bus. De landschappen van Bolivia zijn zo mooi en variërend, dat ik twintig prachtige fotos gewoon van de rit zou kunnen laten zien!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Vanuit het vliegtuig onderweg naar Rurrenabaque. (wie dit woord 5x na elkaar sneller dan mij kan uitspreken, trakteer ik op een Mojito als ik terugben! Begin al maar te oefenen..)
De overgang van La Paz naar Rurr. was trouwens prachtig om zien.We vlogen eerst over de besneeuwde bergtoppen van de Cordillera Real, en meteen daarachter begint een hele andere, groene wereld!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Dit was één van de prachtige vogels die we veel hebben gezien. Met hun lange witte vleugels vlogen ze vlak boven het water, naast onze boot. We zagen ook toekans, colibris, sereres (grappige vogels met een hanenkam) arends en papegaaien.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Een capibara. Geef toe, doet het jullie denken aan een rat??
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Schattig hé? Zo genieten de schildpadjes van de zon, vrijwel altijd op een rijtje!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Eén van de vele alligators die naast ons zwommen, super toch..
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
De goudaapjes die vanuit de bomen met sierlijke slingerbewegingen naar onze boot afdaalden om hun dagelijks banaantje op te komen eisen.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Onze lodge, moet ik erbij vertellen dat ik me gelukkig voelde?
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Onze eerste zonsondergang. Maar in het echt is het zoveel mooier dan op foto..
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Zie je wel! En voor de ongelovigen onder ons, ze leefde zene!!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Adembenemende natuur
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Mijn eerste gele piraña gevangen! Je hebt blanco, amarillo en rojo en de rode soort is het gevaarlijkst. Tonio liet zien hoe scherp hun tandjes wel zijn, door een bloeddruppel op een reeds dode piraña te laten vallen, en die rode piraña beet supersnel gewoon een heel stuk uit die andere vis! Het was wel zijn laatste avondmaal
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Dorien en Sanna poseren voor de eigen gevangen verzameling pirañas die we later op die dag zouden opeten.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Kizzzzzz
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Die witte soort vond ik toch de mooiste onder de vogelsoorten die wij hebben gezien, zo elegant als ze vlogen!
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Het gevoel dat je hebt als je vooraan op die boot zit en enkel de natuur voor je uit hebt...
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Onze tweede en laatste zonsondergang op het water
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Onze groep, van links naar rechts;
Alex en Ruth (het Spaanse koppel waar ik echt heel goed mee kon opschieten), Sanna, Dorien, Maaike, Wendy, Tim ennekik.
), Aapjes die bananen uit onze hand kwamen eten. 
