Van slapen in Trento is de eerste uurtjes niet veel in huis gekomen.  Op het plein aan de dom waar ik sliep op de 4° piano ( niet verkeerd begrijpen, dit is italiaans voor verdiep ! ) werd gisterenavond een muziekfestival gehouden.
Vandaag een mooie tocht geweest, een paar opmerkelijke ontmoetingen gehad. Vanmorgen  kwam een man naast mij fietsen en vroeg of ik nog ver moest gaan. Toen ik vertelde dat ik van belgie kwam, vermoede hij dat ik misschien wel duits sprak, dat was iets gemakkelijker.  Zijn vader was mijnwerker geweest in Belgie en in Liege gestorven aan kanker, zijn moeder is dan met gans de familie teruggekeerd naar Italie - hij was toen 6 jaar.
Vanmiddag toen ik Revereto na 30 km  -  van de verkeerde kant - aankwam een paar keer de weg gevraagd naar het centrum en het infokantoor. Si, si secundo ponti ... tot een vrouw me duidelijk maakte dat ze mijn richting uitmoest.  Onderweg een uitleg waar ik niks van verstond , tot ik het door had, ze was een russische inwijkeling. Nu wil ik wel,  maar Italiaans met een russisch dialect gemengd is van het goede teveel.
In alle geval ik mee met die mevrouw zogezegd naar het infokantoor. Tot ze plots een deur binnenging en me daar achterliet. Ze had me naar de jeugdherbeg gebracht, juist daar waar ik naartoe wilde via het infokantoor. Dat is wat ze me waarschijnlijk heel de tijd probeerde uit te leggen.
Rivereto is een klein gezellig stadje, waar blijkbaar in de eerste wereldoorlog heel hard gevochten is tussen Oostenrijk en Italie, en waar ter gedachtenis van heel veel oostenrijkers die hier gesneuveld zijn iedere avond hoog in de bergen 100 keer een klok luid - een soort last post zoals in Ieper. Een klok gegoten uit kanonnen van 19 landen die betrokken waren bij de eerste wereldoorlog.