16 Dagen zaten de kids hier op mijn dak, nu zit ik weer in mijn appartement op mijn gemak! 16 Dagen géén gedichten kunnen schrijven, mijn gedachten zetten op een rij! Als robot functionerend, dat stemde mij niet blij! Maar ik hoop nu weer volop te kunnen genieten, mijn gedachten in gedichten te kunnen gieten. Want dat is toch het liefste wat ik doe, mijn gedachten ordenen, neerschrijven, neen het maakt me niet moe! Het komt allemaal zo vanzelf, sinds klein kind al, misschien wel elf!
Het is nu weer stil in mijn appartement, maar wie mij een stukje beter kent, weet dat de radio hier nu de hele dag volle bak draait, omdat géén kind meer de komende 15 dagen naar me kraait! Het is weer wennen worden, aan die stilte om me heen! Neen! Ik ben geen mens om te zitten heel alleen!
Zal dringend een andere hobby moeten gaan zoeken, en het zal niet zijn, zitten achter boeken! Want lezen dat doe ik niet echt graag, heb dyslexie, add, en lezen gaat dan soms traag!
Een beetje meer actie dat mag wel zijn, bezoek van/aan vrienden vind ik ook wel fijn! Of een benji-jump met D-boy, als hij weer beter is! Ja! Zo'n actie is dat ik mis!
Dingen die ik nog nooit heb gedaan, die schuif ik niet meer van de baan! Ik loop mijn lijstje af en zie wel waar ik kom! Moet nu genieten van het leven, mijn leven, want morgen is het misschien al om!
Sinds jij weer bent opgenomen mijn maat, mijn beste kameraad, Kom ik trouw op bezoek, vanuit eender welke Limburgse hoek! Meestal 's avonds na mijn werk, hou ik me voor jou nog even sterk!
En dan komt die vraag van jou plots uit het niets; Of ik niks anders te doen heb, dan steeds jou te bezoeken! Jazeker, wel elke dag! Maar ik bezoek je ook graag als dat even mag! Ik wring me in onmogelijke bochten, om toch maar even mijn D-boy te zien! Rij kilometers naar jou, ja deze zotte trien!
Ik ben een soort van therapie voor jou, maar jij ook voor mij! Dat stemt ons zoals in de PAAZ blij! Jij die mij mijn dagelijkse sleur soms even doet vergeten! Je moest het eens weten! Mij af en toe weer met mijn 2 voeten op de grond zet! Gedaan met mijn controle, gedaan met de pret!
Dat ik gewoon geniet van elk moment dat ik bij je ben, je zo steeds een stukje beter ken! Zo steeds een beetje dichter bij je hart kan geraken, het slot van die deur vanbinnen misschien wel kan kraken!
En dan komen die weekend ertussen! Dan ben ik niet te sussen! Jij bent dan naar huis, en ik zit alleen in mijn eigen thuis!
Maar soms wil je ook wel eens wat rust! Ben blij dat je dat zegt, wees gerust! Maar ik kan het niet laten, hou je gsm maar in de gaten! Want af en toe krijg je een bericht van deze ambetante, deze volhoudende tante.
En neen ik heb, wanneer ik bij je ben, niks anders te doen! Dan denk ik alleen nog maar aan jou en geef je een zoen, omdat ik weet dat die wonderen doen!
Je bent weer op de goede baan, ook al is het soms met vallen en opstaan. Je tracht in ieder geval " je gedachten" in je hoofd te verslaan! Je ziet de wereld rondom je niet meer zo donker en kil, want sinds enkele dagen ben je niet meer zo somber en stil. Je begint stilaan weer te hopen, komt uit je schelp gekropen. Ziet het leven weer wat positiever in! Is dit een teken van een nieuw begin!? Ook de anderen rondom je begint het te dagen, dat je weer anderen kan plagen! Dat je weer de "D-boy" bent die ze van vroeger kennen. Ja! Ze beginnen er ook weer aan te wennen! Dat je stap voor stap terug tracht te komen uit dat diepe dal, na je laatste paniekaanval! Dat je de positieve kracht en moed in jezelf hebt terug gevonden, met jezelf de strijd hebt aangebonden! Dat je inzag dat het zo niet meer verder kon, geen uitvluchten meer verzon! Dat je nu alle kansen aanpakt die je pad doorkruisen, om al je gedachten te doen vergruizen! Het is daarom beter die negatieve gedachten te laten staan, en positiever door het leven te gaan! Je tracht nu een streep te trekken onder het verleden, probeert vooruit te kijken, naar nu, het heden. En wat de toekomst je ook brengen zal, nooit wil je nog terug naar dat diepe dal! Door dingen aan te leren zoals het moet, gaat het bij een dipje met je aangeleerde hulp, trucjes, tips wel goed! Maar weet, je zal er steeds zelf aan moeten blijven werken, de hulp, trucjes, tips kunnen je alleen maar sterken. Maar zijt zelf niet al te stoer, mij leg je niet in de loer! Ik zie aan je wanneer het je niet gaat! Weet, ik sta voor je paraat, voor jou mijn beste maat!
Kijk gewoon eens diep in je hart! Op dat ene plekje, voor jou zo bijzonder, zo apart! Ik weet, je ziet het nu allemaal even niet zitten, maar ga niet op jezelf zitten vitten! Ja, je hoofd, géén fijn gevoel, het lijkt vanbinnen één grote warreboel! Die gedachten die wil je zo graag héél snel kwijt! Dat komt wel, maar met de tijd! Het gebeurt niet van vandaag op morgen en daarover maak jij je nog de meeste zorgen! Mensen rondom je willen hierover met je praten, maar hebben niet in de gaten, dat het allemaal niet echt helpt, omdat jezelf niet over je gevoelens vertelt! Je niet kunnen uitdrukken zoals je wil, maakt je terug getrokken en stil, dit is niet het gene wat jezelf wil! Ik weet, je wil terug uit die schelp geraken, maar eerst zullen we het omhulsel moeten kraken! Geef de moed verdorie nu toch niet op! Zoek in je hart, je hoofd naar die speciale knop! Die knop die zegt; Het is genoeg, stop! Maar doe het gewoon stap voor stap, ga niet direct willen lopen, dat is te rap!
Neem het maar van me aan, die gedachten die jij nu hebt, hebben ook in mijn hoofd bestaan! Het is daarom dat ik je heel goed kan verstaan! Mijn stoppen sloegen bij wijze gewoon door! Kreeg net als jij bij niemand gehoor! Het was net alsof niemand mij wilde verstaan, ik was gewoon uit mijn koers, van mijn baan! Het kon me op een bepaald moment ook niks meer schelen, niks meer met anderen te willen delen! Wilde liever weg zijn van deze planeet, dat was wat die gedachten met me deed! Alles liever dan die onnoemelijke pijn, gewoon ervan verlost willen zijn! Maar toch was er dat ene stemmetje dat zegt; Kom, sta op en vecht! Ik was toen, je weet wel waar, op mijn keerpunt gekomen. Moest weer leren geloven, leren dromen! Dromen wat de toekomst voor mij nog in petto had, op mijn nieuwe levenspad!
Ik heb mijn gedachten in mijn eentje moeten verslaan! Maar ik had het liever anders gedaan! Had liever iemand aan mij zij, dat zou me gelukkig maken en blij!
Maar jij mag je gelukkig prijzen, jij hebt een hele supportersclub langs je baan! Het zijn die mensen die dicht bij je staan, je graag de goede weg op zien gaan! En toch zie je er geen beginnen aan, weet je niet goed welke kant opgaan! Misschien zijn het er teveel naar je zin, maar dit is toch een mooi begin! Ze vangen je misschien niet altijd op zoals het moet, maar weet, ze bedoelen het enkel goed! En weet, ik sta aan je linker- of je rechterzij, dat stemt je op je gemak, dat stemt je blij! Ik weet, ik stem positief op je gemoed, dat moet je hebben, dat doet je goed! Ik zie je openbloeien tot een andere man, ik weet zeker dat je het kan! Ik weet zeker dat je die gedachten kan verslaan! Je moet er niet alleen tegen aan! Je hebt anderen rondom je staan!
Maar ja! We hebben allen goed praten! Wat er in je hart en hoofd omgaat hebben we niet echt in de gaten! Daarom vraag ik je; Blijf met me praten! Hoe moeilijk het soms ook is, en zeg me wanneer ik me vergis!
Laat me binnen kijken in je hart, op dat bijzonder plekje, zo apart! Samen of met hulp van anderen zal je er wel geraken! Je mag je door je gedachten niet laten kraken! Laat die gedachten please uit je hoofd! Ik wil je echt niet kwijt! Beloofd!
Gevoelens neerschrijven dat doet pijn, hoe stom kan een mens toch zijn? Maar als het verbaal niet echt wil lukken, kan ik me enkel in gedichten uitdrukken! Waarom kan ik je niet gewoon zeggen wat ik bedoel! Waarom kan ik je niet vertellen wat ik voor je voel! Ik heb nu net al mijn gedichten voor jou aan je verzonden. Heb ze mooi als bijlage aan je mail gebonden! Had het misschien beter niet gedaan, en zie je me nu niet meer staan! Het is te laat, ik heb pech! Je mail is verzonden, ze is onderweg! Ik weet, ik heb een risico moeten nemen, en misschien neem je nu voor mij de benen! Maar wees blij, wees positief! Jij weet nu, er is iemand in deze wereld, die heeft je lief.
De zenuwen gieren door mijn lijf! Weet met mezelf geen blijf! Zit alle vijf voet op de pot! Kan dat gaatje vanachter niet op slot! Vertrek nu voor de eerste dag naar mijn werk! Ik hou me sterk! Ik weet het zal wel allemaal goed gaan! Was mijn eerste dag nu al maar van de baan! Dan kon ik morgen zeker met een geruster hart gaan.
Enkele uren later! Blijf ik zitten met een kater! De kinderen hebben me goed aanvaard, ze waren wel even van de kaart! Een nieuwe vreemde begeleidster brengt soms chaos in de groep, en wordt het voor de andere begeleidsters een soep! De kinderen gaan zich plots anders gedragen, en vuren naar mij wel honderd vragen! Maar het is allemaal positief verlopen en laten we hopen, dat het zo nog een tijdje verder blijft gaan zodat ik kan houden, deze leuke nieuwe baan!
Het klinkt misschien een beetje raar, maar ik wilde even praten met haar! Praten met de nieuwe vriendin van hem, die ik enkel van verhalen ken! Vanuit de verhalen van hem en de kinderen, en zijt er maar zeker van, niets kon dat verhinderen! Zij was nu eens voor een weekendje in mijn oude huis, samen met mijn groot en klein gespuis! Ik vond nu dat het tijd werdt om haar zelf eens te begroeten, haar eens in levende lijve te ontmoeten! En eindelijk was mijn kans nu daar! Maar ook zijzelf vond het een beertje raar! De "ex" die haar persé wilde zien! De "ex" misschien een zotte trien!? Ze kwam met een klein, bang, hartje met me praten, en beide hadden we heel snel in de gaten, dat het beter is als vrienden door het leven te gaan! Zodat ook onze kinderen aanvaarden, op een positieve manier, papa's en mama's nieuwe bestaan. Ik moet toch nog even kwijt, het is echt een toffe meid! Ze heeft me enkel moeten beloven, en ik moet erin geloven! Dat ze goed voor mijn ex en kids zal zorgen vanaf nu, heden en morgen. Misschien is het wel voor altijd! Want ik weet, ik ben hem aan deze meid kwijt! Wie mijn "ex" kent, weet hij is géén slecht vent! We hebben elkaar omarmd, even een traan gelaten! Gelukkig had géén ander dit in de gaten! Want wij vrouwen onder elkaar, verstaan dit ene gebaar! Ook al zal géén ander dit kunnen verstaan, dat ik dit op deze manier heb gedaan! Wij begrepen elkaar op onze manier, en eigenlijk ben ik op mezelf best fier, dat dit gesprek zo rustig was gegaan! Ik heb afscheid genomen, ik laat hem nu gaan! Het klinkt voor een ander waarschijnlijk ongelooflijk raar! Maar ik weet nu " hij" heeft het goed bij haar! Zo'n lieve meid aan zijn zij, maakt hem rustig, vrolijk, maakt hem blij! Ik wens je "mijn ex", " mijn lieve schat" veel geluk en liefde op je nieuwe pad!
4 Jaren heb ik zitten te zagen! 4 Jaren heb ik zitten te vragen! Wanneer beginnen we hier in huis eens met de grote kuis! Wanneer ruimen we de jaren van verzamelen en opstapeling eens op! Zetten we het huis eens in een sop! Het heeft allemaal niet mogen baten, ik heb nu al een maandje het huis verlaten, en krijg ik steeds meer in de gaten, dat je die dingen nu allemaal wel doet, je best weet hoe het allemaal moet! Maar je deed het niet voor mij, en dat stemt me op dit moment niet blij! Ik weet "zij" komt in het weekend naar ons huis en daarom hou jij nu grote kuis! Sla jij nu al je registers open, want ze zou misschien van al de rommel en chaos gaan lopen! Jij boent, stofzuigt en poetst nu als een gek! Raar toch! Dat het nu allemaal plots kan na mijn vertrek! Jij die dacht dat kinderen (4) groot brengen geen fatsoenlijke job was, zelfs niet eens de was en de plas! Niet eens verstond waarom ik het soms in mijn eentje niet zag zitten. Jij zit nu, als ik toen, op alles en nog wat te vitten! Want ook al zeg jij, ik was het vijfde wiel aan de wagen! Begint het nu ook een beetje bij jou te dagen, dat dat voor mij niet anders was, ik ook maar liep in de pas ( militaire). Maar wat mij nog het meeste raakt, mij nog het meeste kraakt, is dat "zij" straks op mijn plaats in het bed ( waar ik 18 jaar op heb moeten wachten) zal slapen, de plaats waar ik naar zal blijven smachten! Jij zegt die plaats die is niet meer voor mij! Ik hoor niet meer aan je zij(de). Maar voor mij, hoor ik na 32 jaar (waarvan 21 gehuwd) nog altijd daar. Het klinkt misschien wel raar. Je hebt het mij niet veel horen vertellen. Ik hou nog steeds van jou! Ik weet daarvoor is het nu te laat! Maar ik wou het je toch nog even laten weten. Het zal misschien wel slijten met de tijd, maar voorgoed ben je mij niet kwijt. Het doet allemaal nog te veel pijn in mijn hart, te beseffen dat jij en ik "apart"
Wie mij een beetje kent, weet dat ik vanaf het weekend woon op mijn appartement! Het is niet ver van mijn kinderen hun huis, en ik ben er nog voor het kleine en grote gespuis! ( mijn 4 tieners).
De eerste keer ben ik daar nu gaan slapen, en ik zit alweer tegen 17.00 uur te gapen. Het is ook anders gegaan dan verwacht, had het niet anders gedacht!
De 2 poezen die ik meenam uit het oude huis, die voelen zich in mijn appartementje nog niet thuis! Zij miauwen de hele nacht, kruipen in een hoekje, en stellen me soms gerust, wanneer ik in de zetel lig met een kort bezoekje.
Eindelijk is het dan tijd om te gaan slapen, ik zit voor de tv te gapen. Dan maar naar voor de eerste keer naar mijn bed, bij de zoon ( nr 4) op de kamer, dikke pret!
Twee keer ben ik door het nieuwe bed gezakt! Heb mijn koffer maar opnieuw gepakt! Om mijn intrek in mijn buitenverblijf weer even op te nemen! ( caravan in de tuin van het oude huis). Neen! Ik neem in mijn appartement niet de benen!
Ik kan best tegen wat rust, maar daarvoor heb ik toch onze Belgische kust!
Nu maar een beter plan voor het bed gaan maken, zodat zoonlief nummer 2 ook af en toe bij mama zal geraken! Want heeft hij geen bed in mijn appartement, dan komt hij niet slapen, mijn 3 de vent!
Dat zou ik toch wel jammer vinden, nu ik alleen ben gaan wonen, mijn niet meer met hun te kunnen binden. Maar ik weet alles heeft zijn tijd nodig, en ook lijk ik nu in hun ogen overbodig! Ik weet, er komt een dag, dat ik in hun ogen weer alles mag! Dat mijn fouten zijn vergeven, en dat we samen hebben nog een heel lang leven!
Het klinkt misschien een beetje raar, maar mijn koffer staat hier al een tijdje klaar! Niet om naar één of ander warm land te trekken! Neen, ik zit hier niet te gekken! Het is om hier van het oude, vertrouwde huis te vertrekken! Te vertrekken voor een nieuwe start, maar weet, met veel pijn in het hart! Ik laat hier alles staan, om maar mijn eigen stek, mijn eigen plek te kunnen gaan. Een eigen appartementje onder het dak, daar zit ik vanaf nu op mijn gemak! Het is daar een rustiger oord, waar niks of niemand mij nu nog stoort! Geregeld komt één van de kinderen op bezoek voor een week. En misschien brengt me dat van streek. Maakt me dat een beetje bang, want ik vraag me af nog voor hoe lang! Ik weet dat ik ze nu alle 4 bij hun papa heb gelaten, dat ik hen nu ga verlaten! Ik hoop maar dat ze me daar niet voor gaan haten!
Het is ook hun nu aan het dagen, dat ze niet meer alles aan mama kunnen vragen! Hun altijd steun en toeverlaat, het is hun mama die nu gaat!
Ja! Mijn koffer die staat hier klaar, nog voor een paar dagen maar! Verlaat ik hier alles voor een nieuw begin, misschien tegen beter weten in?! Maar als ik het nu niet doe, word ik steeds zieker en moe! Ik wil weten, kunnen zeggen wat ik denk,wat ik voel, wat ik begrijp, wat ik bedoel! Ik wil het niet meer verstoppen, wil geen dingen meer opkroppen! Ik neem nu een nieuwe start, met steeds mijn (5) kinderen in mijn hart!
Hij die denkt mij dagelijks te kunnen ontlopen! Die kan blijven hopen, dat ik zijn boxkes niet steeds opnieuw vind, die boxkes op schrijvende wijze steeds verslind!
Maar ik vind zijn boxkes steeds weer, keer op keer! Op één of andere site, ja telkens weer!
Ik zever er gewoon op los, en hij is gewoon de klos! Hij kan niet anders doen dan ze lezen, die eindeloze monoloog!
Maar ik denk, hij leest me met plezier, want me opzoeken op msn dat doet hij soms hier! Gewoon voor een dagelijkse chat, even onze zinnen verzetten in een kleine gazet! Vertellen wat er ons soms stoort, wetende dat iemand ons aan de andere kant toch hoort! Ook al is het een vreemde aan die andere kant, dat maakt het juist spannend en plezant! Je hart eens kunnen luchten, het is een soort vluchten! Vluchten uit die dagelijkse sleur, soms ook wel dat harde labeur! Maar het doet jezelf ook goed, je kan daarna weer starten me goede moed!
Dus jij daar aan de andere kant, zet je achter je pc, en chat gezellig met me mee!
Het branden van verlangen, om aan jou lippen te hangen, begint grote proporties aan te nemen, neem niet snel de benen!
Ik weet ik ben op gedichtentoer! Maar het interesseert me geen moer!
Dagelijks kijk ik tegenwoordig wat je blogt! Ben heel snel bij je ingelogd! Begin me vragen te stellen van hoe doet hij dat nu toch! Zo doordacht neerschrijven ik ben verkocht!
Aan iemand anders die ik niet eens ken, maar die net zoals ik schrijft op zijn manier met de pen! Schrijven wat er hier en elders gebeurt, het leven op zijn manier keurt. Zo zijn gedachten een nieuw leven schenkt, gewoon door te bloggen wat hij erbij denkt!
Chapeaux !Een dikke proficiat! Krijg je van mij via deze weg cadeaux. En dan durf jij tegen mij zeggen dat je blog van een ander kaliber is! Maar eerlijk gezegd, ik vind het helemaal niet mis!
Doe zo verder mijn beste.... ik wil je schrijven blijven testen! Dus geef de moed zeker niet op, zeg nog lang niet stop!
Iedereen die mag het weten, waar ik dit weekend heb gezeten! Het was aan onze Belgische kust, voor zon, zee en een beetje rust! Veel gelapen heb ik de eerste nacht niet. De jeugd van overal op straat had een wilde nacht in het verschiet! Tot half zes waren ze opgebleven. Ja! Dat is tegenwoordig de jeugd hun leven! Wij namen 's morgens dan maar een ontbijt. Een broodje Martino aan een kraampje en we waren onze eerste eurootjes al kwijt! Het weekend en het gezeldschap die waren oké! Alsook het weer viel best een beetje mee! Het strand, het water, en uren later de leute en de pret, deden ons dit weekend ook wel op zeer late uurtjes belanden in ons bed! Je ziet niet alleen de jeugd heeft het feesten in het bloed, ook de oudere generatie( 2de jeugd) die weet hoe dat moet! Maar het is zeker een weekend geweest om nooit te vergeten! En enkel diegene die erbij waren die kunnen het weten!
Jou weekend kan niet meer stuk, jij die geboren bent voor het geluk! Jij hebt nu een maatje gevonden, en haar aan je gebonden! Maar laat het touwtje toch ook maar een beetje los, want ze is een sluwe vos! Want voelt die vos zich bedreigt, gevangen in een kooi! Dan ohwee, het is niet mooi! Dan heeft ze het moeilijk voor jullie 2. dan roept ze heel hard "NEE". Dan zal ze een keuze moeten maken, om door die kooi te kunnen geraken! Die keuze doet haar zeker pijn en is voor beide partijen niet erg fijn! Maar voorlopig mag je van haar genieten, haar bloempje in haar tuin begieten. Maar ga er heel behoedzaam en zacht mee om, je weet best waarom!
Het is vanaf heden een echt feit! Sinds dit weekend ben ik mijn jeugdvriend, mijn eerste liefje, mijn minnaar, mijn soulmate, mijn man voor eens en altijd kwijt!
Ik zit hier nu met een wrang gevoel, ik weet niet of een ander zou weten wat ik bedoel! Maar er wringt iets enorm vanbinnen en als ik niet oppas blijf ik niet bij zinnen!
Ik weet ik moet hem laten gaan, ons leven samen heeft geen bestaan, want tussen ons is het definitief gedaan!
Maar het doet zo'n pijn vanbinnen! Ik kan het enkel uitleggen en schrijven in deze paar zinnen!
Want hem uitleggen hoe ik me voel, wat ik bedoel, daarvoor is het al lang te laat! Hij weet niet hoe het hier vanbinnen met me gaat! Dat komt door uit elkaar te groeien, niets kon ons nog samen boeien. Het kwam ook door die dagelijkse sleur! Opstaan, huishouden, kinderen, soms toch het harde labeur!
Ik slik nu maar even alles in, voor hem en voor haar is dit nu een nieuw begin!
Hoe voor mezelf de toekomst uit zal zien?! Ik wil weer worden zoals vroeger een zotte trien! Maar helaas heb ik géén glazen bol waar ik in kijken kan! Of heeft de toekomst voor mij misschien een ander plan? Een plan waar ik nog niks van weten mag! Dus pluk ik op dit ogenblik de dag na dag!
Ik zal wel zien waar ik zal geraken, ik weet, ik zal in ieder geval weer iets moois van mijn leven maken!
Daar ben ik zeker van, daar kan je van op aan! Mijn leven staat aan een nieuw begin, het is nog lang niet gedaan!
Hier je dagelijks praatje! Het is zo stil aan de andere kant! Is er iets of niets aan de hand? Het is niet dat ik mij echt zorgen moet maken, maar het is moeilijk om aan nieuws van jou te geraken! Ik ben weer op de gedichten toer zoals je ziet, mijn boek zal ooit volzitten, heb mooie vooruitzichten in het verschiet!
Dan verdien ik misschien een beetje geld! Want de arbeidsmarkt, die is hier uitgeteld! De jobs liggen nu niet om te rapen! Zit hele dagen achter mijn pc te gapen! Op een jobke hier of daar, ja het echt waar! Het is frustrerend niks te vinden naar mijn zin, maar soliciteren is al het eerst begin!
Ik hoop dat je het goed maakt, af en toe eens tot bij de fitness of de bakker geraakt. Want dit is ook voor jou een nieuw begin, zodat alles daarna weer verloop naar je zin!
Hij is naar die ander dat vind ik niet zo fijn! Hij is naar die ander terwijl hij bij mij had kunnen zijn! Hij wil werken aan een andere vrouw, eentje die ontelbare keren kan zeggen; " Ik hou van jou!" Maar houden van kan je op verschillende manieren zeggen, hoe moet ik je dat hier nu uit gaan leggen! Het is in die dagelijkse dingen die ik voor je doe! Maar jij ziet ze niet eens, omdat je altijd thuis komt "moe". Voor jou is het eigenlijk dagelijkse kost, dat de dingen voor jou hier werden opgelost! Jij die mij maar voor gewoontjes nam, en ik die dacht jij bent mijn man! We waren zo goed op het juiste spoor, maar ben ik die uiteindelijk verloor! Jij gaat nu je eigen weg, ik blijf alleen achter, ik heb pech!
Jij gaat nu naar die ander! Ja ik weet ze heeft een naam. Maar voor mij heeft ze nog geen bestaan! Ik heb haar nog niet één keer ontmoet, omdat jij en zij niet weten wat je met elkander moet! Jij bent nog steeds van die ander, dus van mij! En dat maakt haar ook niet blij! Zij wacht geduldig tot je helemaal vrij bent, je ook stap voor stap een beetje beter kent. Om dan misschien haar kans te wagen? Ik zou het haar eens moeten vragen! Maar jij trekt nu je plan! Jij bent nu een andere haar man? Ik lach, ik grien! Want uiteindelijk ben ik de stomme trien! De stomme trien waar je eens zo veel in zag. die zeg je nu gewoon goededag. Ook al ben je nu bij een ander!
Ik krijg dat gevoel maar niet kwijt, dat gevoel van eenzaamheid! Ik voel me zo alleen, toch weet ik dat ik vrienden/vriendinnen heb om me heen! Maar zij weten niet wat er omgaat bij mij vanbinnen, ik kan het enkel schrijven in deze zinnen. Ik voel me rusteloos, broos en klein. Echt zo het gevoel alleen te zijn! Nu wetende wat ik mis, wetende dat ik mij niet vergis, wetende dat hij nu van een ander houden zal. Ik zit hier eenzaam in mijn diepe dal! Wil dat iemand mij eruit komt halen. Pfff! Ik zit helemaal te balen! Maar het is eenmaal een feit, ik wil die eenzaamheid dringend kwijt!
