And here we go again. Heerlijk het bijhouden van een blog. Zucht. Slapend arm word ik ervan. Gisteren gespeeld in Hengelo. En daar is absoluut alles mee gezegd. Het was niet de meest inspirerende avond, en een reminder dat theater minder met sex drugs en rock’n roll te maken heeft dan een marathon in 2010 met Felice Damiano. Twas een treurig gebeuren. Het was een verkrachting waarin beide partijen er geen zin in hebben, en zoals we allemaal wel weten , dat zijn niet de allerbeste verkrachtingen. Ma soit vanavond Tilburg maar eens uitproberen.

Verder heeft mijn leven niet zo veel om het lijf op dit moment. Spelen-> laat thuiskomen-> tegen een uur of zes des ochtends in mn nest kruipen, er rond een uur of kwart over twaalf weer uit totteren, en me klaarmaken voor de volgende reis. Dit alles zonder groupies die al eens willens nillens(nillens is geiler laten we daar geen doekjes om winden)een pijpke zetten in de tourbus. Ach als ze de leiding van de theaterwereld toch in mijn handen zouden geven...

Maar genoeg gehuild, want gelukkig hebben we de blog nog. Wederom zucht.

Twas trouwens weer zie oscars alweer ik nog niets over gezegd heb.(Al heb ik een blog over  de vorige oscars. Damn al meer dan een jaar deze onzin. 14 lezers and still counting modderfokkers. Op een dag de volle twintig. Een mens moet blijven hopen). En twas...a snoozefest. Ik heb het gehad met de oscars. Familie vriendelijke humor, en godsgruwelijk saaie speech momenten.  Het kan er ook mee te maken hebben dat het gedeelte dat ik zag zich voornamelijk rond ‘best costume design’ situeerde. En laten we eerlijk zijn, who fucking cares. The hurt Locker is een kopstoot van een film, dus prima. Jeff en ons Sandra heb ik niet gezien. Evenals onze favoriete zeppelins Mo’nique en dat precious-monster(alsof we die ooit nog in een andere film gaan zien? Grappig moment trouwens toen het precious-monster(jaja tis ook maar een mens met gevoelens) de oscar van Mo’nique in handen kreeg en ze probeerde om de gouden folie van het beeldje af te halen in de hoop dat ie van chocolade was. Maar goed ik heb de film niet gezien. Avatar heb ik gezien en was een coole ervaring(waterboarding is uitgevonden voor mensen die de woorden ‘coole ervaring’ hanteren). Star Trek was te gek (best make-up booooooeeeeeind!!!). Up (beste score/soundtrack. Tja wat wil je dat ik zeg Michael Giacchino is een genie-> componist van Lost ook. En jawel zelfs/vooral in seizoen zes verdedig ik Lost tot het graf). En verder... Christopher Waltz was denk ik de beste acteerprestatie van het jaar, hands down.  Nuja voor het eerst wint een vrouw best director. Kan het gezeik nu dan ook ophouden? Jawel jullie gezeik in het algemeen. Jullie hebben stemrecht. Jullie hebben dezelfde rechten en jullie heb een regieoscar. En nu gewoon weer netjes koken, en die benen open zwieren als je man streng naar je kijkt. En niet, zoals voor jullie oscarwinst,  bij de eerste de beste tekenen van lichamelijk en mentaal misbruik gelijk naar de politie stappen. Dat is dan ook weer geregeld.

Kortom de oscars was kut met fletse peren.Twas te lang. Te veel categorieen. Mijn tip aan de academy. Vanaf volgende jaar slechts 1 oscar. Gewoon de beste film( wat klonk het best, zag er het best uit, was het best geacteerd, etc... in één film. Was er zo geen film. Prima geen oscar. Maak het weer speciaal.)

Ach prijzen zijn per slot van rekening voor paarden(mede omdat ik van mijn leven geen prijs zal winnen. Behalve toen ik prijs voor beste playback won in de kleuterklas met 'brandweer' van Clouseau!!!! De trots in de ogen van mijn ouders zou nadien nooit meer die allure hebben).

Tevens zag ik dat de blogs ook weer een waarderingscijfer krijgen.  En ondanks dat het altijd dezelfde bullshit is. Steeds weer variaties op hetzelfde thema. Als mijn blog een symphonie zou zijn zou ik em ‘Frustro for Fagot’(stiekem hopend dat het muziekinstrument fagot ook in het Engels fagot betekend,want anders ga ik het verkeerde publiek trekken vrees ik.) Anyways, maar dat dus de ene een 1 op 5 krijgt en de andere een 5 op 5. Kheb er al eens eerder een boom over opgezet, maar goed. Ikzelf vind den deze absoluut een topper in zijn eigen genre. Je voelt dat het mes van de meester gescherpt is. Geen enkele typfout meer te bekennen(kheb geen idee, nogmaals jullie lezen deze troep, ik niet). Genuanceerd doch vilein. En met zo veel respect voor zijn medeburger; Want mensen, we kunnen lachen, we kunnen grollen. We kunnen al eens een messteekje onder water dan wel de gordel serveren, maar uiteindelijk gaat het toch om respect,nietwaar. Naar elkaar en bovenal naar onszelf. Naar alle mensen van alle geur en kleur. Van alle staat en stand. Want op het eind van den dag zijn liefde en respect de epicentra voor de verrijking van onze ziel .

Als jullie het niet erg vinden ga ik nu een xtje naar www.slutload.com (hoe kan je niet houden van een site, die als enige kenmerk Slutload heeft. A load of sluts. A load on sluts, zoveel lagen. Zoveel lagen mensen) alwaar een veel te jong meisje , om den brode, haar hele gezicht laat dichtplamuren door een variêteit aan veel te oude dan wel ronduit lelijke mannen. The porno-industrie Respect!!(tevens de enige industrie alwaar vrouwen meer verdienen dan mannen. Ah!!!! Nu jullie)

                      R e S p E c T  van Johan G. Sterfmoe

Is er dit jaar al iets noemenswaardig gebeurd? Is dit jaar zich hier naar een positie aan het wurmen alwaar je van zich ‘zo, dit is me wel een jaartje’. Of is dit jaar er zich wel verdomd makkelijk vanaf aan het maken? Wie ben ik om antwoorden te geven, maar aangezien dat ik dit fiasco alweer nieuw leven aan het inblazen ben, denk ik dat we kunnen stellen dat we aan een verdomd saai jaartje aan het wachten zijn. Om maar iets te noemen;’ik ben nog steeds onbekend’. Een ieder die dacht dat ik doe wat ik doe vanuit een soort van integriteit naar de kunsten toe, mag al eens goed beginnen met het sotsen aan mijn (op dit moment voorzien van een serieuze toef schaamhaar bevattende->tis winter per slot(even tussendoor dit is een mannelijk privilege, denk niet dat dit voor jullie ook het geval mogen zijn vrouwen >scheren verdomme bende bergapen!!!!!))balzak!En bijgevolg dus aan iets anders denken. De kunsten? Wie is daar ooit gelukkiger van geworden? WIE? Geld en faam is het enige dat ik najaag. In feite is aanbidding een beter woord. Een harem van twaalf vrouwelijke apostelen die op zn minst driemaal kraaien alvorens een haan zal overwegen me te verraden(woehahaha bijbelomdraaiende humor, een gat in de markt mensen. Ugh).

Maar goed Nachtgasten is een wervelend succes. Dat is natuurlijk fantastisch. Alhoewel wervelend succes...laten we het een beetje in zin context houden he. U2 is een wervelend succes. Qua aardbevingen was Haiti een wervelend succes. Euhm AIDS was een wervelend succes. Nu niet direct het soort succes alwaar je mee in verband gebracht wou worden, maar toch. Tja dat krijg je als je anonieme piemels leegzuigt door een gat in de muur( want zo verspreidt het zich en niet anders, mensen onderschatten vaak de educatieve kant van deze blog). Kijk op die manier kunnen we niet van een succes spreken natuurlijk. Tzit elke keer vol(maar er knn maar zestig man in, moet je bij bono mee aan komen zetten’ yes mister No the place is crowded, 60 peoples!’ vloeken en tieren zal hij. Vloe-ken en tie-ren!!!! Kverdien er ook nog eens geen hol aan, en qua vrouwelijke aandacht is het ook kin kloppen. Kheb er één fan aan over gehouden, en die dame is serieus met de zeventig aan het flirten. (voor de mannen, dat is 265jaar oud, omgerekend in mannen-jaren). Maar wel twee zeer mooie vrouwen ontmoet via nachtgasten. Twee bloedmooie vrouwen; Twee grappige vrouwen(want dat is ook belangrijk...stilte....krekelgeluid...voorbijwaaiende tumbleweed). Twee vrouwen ontsproten aan de schoot van alles wat goed, waar en schoon is. Twee vrouwen die als ze op het strand zouden zitten, al modeblaadjes lezend, ik er een liedje over zou  kunnen schrijven terwijl ik me als prins naar voor werp.Twee vrouwen die op dit eigenste moment alleen maar bezig zouden mogen zijn met het baren van mijn kinderen, en dit als niet meer en minder zouden aanzien als hun belangrijkste taak in dit verder futiele leven. Twee vrouwen die nooit jaloers op elkaar zouden worden, en het prima vinden om mij te delen, en bovenal om mij te plezieren op een blauwe maandag al eens bij elkaar in hun sponske zouden knijpen. Twee vrouwen die ik tot nader orde enkel heb ontmoet, maar dat ze zich in godsnaam vasthouden aan alle takken van de bomen. Want hij komt eraan onze Johan. Onze beerput van bourgondische bachanalen. Onze prins der poetische probeersels. Onze goeroe van genotsleverende geile gutsingen. Onze Koning van ‘kan het ietsje meer zijn?’. Onze keizer van ‘khoop dat je niet te droog bent, want anders prop ik hem liever even in de poeperd als het jou om het even is’ Onze nemesis van neem jij alstublieft wel het verleidingsinitiatief, want alst van mij moet afhangen zitten we hier morgen nog!!!!

Verder aan het werk aan een tv-serie met twee mannen(ik werk eraan met twee mannen. Ik bedoel dat is niet de pitch. Stel je voor:

Wouter Vandenhaute:                 Dus Johan, je hebt een serie geschreven.

Johan G. S.                                         Yep(zie je me zitten!? De coolheid zelve, met een pijp in mijn mond, uiteraard)

WV                                                        En waar gaat het over?

JGS                                                        gooit me beide handen de door duim- en wijsvinger gevormde L, die al wel eens een televisscherm wil uitbeelden,in de strijd. TWEE MANNEN!

WV                                                        excuseer?

JGS                                                        Twee mannen, double joe. Dertien afleveringen. Neemt een trekje aan zijn pijp, en kijk zelfverzekerd doch afwachtend naar Wouter.

Hilariteit mensen.

Bij de weg, Wouter Vandenhaute is de baas van Woestijnvis(grootproductiebedrijf), kwestie van mijn Nederlandse fans op hun wenken te bedienen.

Maar dat ben ik dus met twee mannen aan het ontwikkelen.

En verder ben ik me alweer aan het voorbereiden op een werkloze periode van heb ik jou daar.  Dat doet het altijd goed bij de vrouwtjes nietwaar. Geen rijbewijs en geen werk. Charming....

Maar momenteel zit ik nog in een theatervoorstelling, alwaar absoluut niemand naar komt kijken. Zucht.

Maar vooralsnog is het een prima jaartje. Al mag het godverdomme wel eens gedaan zijn met die kutkankerwinter(ja nu komen de grote woorden uit de kast). God, wat heb ik het gehad met de kou. 37 graden wil ik. 37 GRADEN!!!! Ik wil zweetdruppels zien parellen. Ik wil blozende borsten in jurkjes. God wat wil ik jurkjes. Wat is er leuker dan jurkjes? (behalve dan , zoals ik op facebook al zei, als ze gedrapeerd zijn rond zwervervrouwen van zestig. Ugh)

Bon kga het hierbij laten, want ik moet naar Heerlen. Jawel fokking Heerlen om voor niemand te spelen. Heerlijk

                   Hopelijk tot heel snel Johan G Sterfmoe

Ja, dat was godverdomme een schoon stukje nieuwjaarsbrief(geen reet voor gekregen overigens, maar dat terzijde)

Nuja het is niet helemaal dat geworden.

Fc de kampioenen heeft mijn scenario-ideetjes niet helemaal tot zich genomen. En wat zie je, nu gaan ze ermee stoppen. Tja als je niet luistert naar goede ideeen kan je er inderdaad beter de stekker uittrekken. Zo wou ik eerst ook nog de zin 'Patrick, ik zou dat helemaal niet doen dat kanker!' toevoegen aan de nieuwjaarsbrief, maar dat leek me wat sarcastisch. Ik had het beter wel gedaan zo heeft de tijd ons geleerd. Sorry mijnheer Swayze.

Mensen hebben zichzelf nog steeds opgeblazen in de naam van een God(die zich nog steeds opvallend afwezig houdt in de hele discussie). Als al dat zelfmoordtuig nu gewoon ergens één grote actie doet, op één dag met zn allen, afgelegen in één of andere woestijn (Irak bijvoorbeeld),Kaboem en opgelost. Maar Geloof geeft mensen ook hoop. Inderdaad de hoop dat er na de dood een beter leven is, dan dit door religie verziekt bestaan. There I said it!! Aan de andere kant vind ik dat hele idee van een leven na de dood zo slecht nog niet. Think about it. Het verneukeratieve van het leven is, dat je één kans hebt. Één leven om in te vullen, te verzieken, te behappen, uit te leren en simpelweg er wat doorheen te modderen. Dat hele hiernamaals is toch een beetje;' ach ik probeer het na de dood nog wel eens'. 'game over- press start to try again' Als je in het leven geraakt wordt door een rood schildpadje, kan je het nog eens proberen. Heerlijk. Ik ben dol op spelletjes(heb net een xbox360 gekocht!). En dan ook nog eens een spelletje zonder ellende. Fantastisch. Al is een spelletje zonder problemen eigenlijk ook volslagen kut. Tetris spelen en alleen platliggende strookjes krijgen ter grootte van een lijn. Dat gaat snel vervelen mensen.

Het grappige is, dat ik er een bepaalde vorm van troost uit haal dat er helemaal geen leven na de dood is(uiteraard naar mijn bescheiden mening). Zoals Michael Jackson het bij leven en welzijn zo schoon kon piepen 'this is it'. By the way, ik heb de documentaire gezien en godverdomme die mens wist echt nog wel hoe hij de de ene poot voor de andere moest duwen. Dansen alsof zijn leven er vanaf hing. How right he was. En die documentaire bracht mij toch op de volgende gedachte; 'We moeten Marc Dutroux, nog niet te snel afschrijven!' Toegegeven de mens heeft behoorlijk wat bedenkelijke fratsen uitgehaald, maar misschien ontwikkeld hij op een dag nog wel de ideale kelder. De perfecte kelder. De kelder waarvan je zegt ' Marc,ik heb mijn best gedaan om kritisch uit de hoek te komen, maar op deze kelder heb ik echt niets aan te merken. Chapeau!' Daar draaien we vervolgens een documentaire over, en iedereen blij. Je weet het niet mensen. Als fundamentalisten nu ook eens zo zouden redeneren 'je weet het niet'. Het zou kunnen.

Maar, je kan van terroristen zeggen wat je wil( niet echt, want het zijn niet direct mensen die bekend staan om het aanvaarden van opbouwende kritiek) maaaaar ze zijn wel goed voor het milieu. Hoor je nooit iemand over, maar we weten allemaal; Te veel mensen op deze toverbol(je krijgt JGS wel uit de chiro, maar de chiro niet uit JGS). Prima hoor, dat redden van mensen met malaria, maar het is toch een beetje uitstellen van executie.

En daarbovenop, dan lig je wel veilig onder je muggennetje, maar het blijft een pover bestaan. Geen vreet, warm en als je eens een keertje goed wil neuken krijg je er een gratis abonnementje aids bij. Heerlijk. Een mens zou van miserie smeken om een uit het lijden verlossende mug, maar het levert allemaal leuke radio op en dat is ook wat waard.

Het klinkt misschien wat cynisch, maar boven alles ben ik nog steeds een positief mens. Die het leven als een wonder beschouwt.

Ok, een wonder is misschien overdreven, eerder een zeer straffe goocheltruc. Allemaal heel simpel, alleen kijken we naar de de dingen gecreerd om ons af te leiden. Ach.... voor diegene die vrezen dat ik in 2010 de filosofische kant op ga, geen zorgen. Tzal waarschijnlijk toch weer menig variaties op het thema kontneuken worden.

Politici zijn nog steeds mensen, die ook maar gewoon carriere willen maken, een mens moet wat in zijn leven. En die carriere is nog steeds het de anus zo gastvrij mogelijk maken voor klaagzaad van het volk.

Gelukkig hebben de rode duivels zich wel helemaal herpakt in 2009. De helden. En dat voor het miezerige loontje dat ze ervoor krijgen. Het zijn bakens in brandende tijden. Onze jongens. De gandhi's van deze tijd. Kaarslicht in duistere dagen.

Tevens heb ik zelden meer typfouten gemaakt dan in 2009. Goede voornemens.zucht.

Vandaar dat ik eigenlijk dit jaar eigenlijk nog geen nieuwjaarsbrief heb geschreven. Misschien in maart ofzo. Maart is echt een beetje een in de steek gelaten maand vind ik zelf altijd. Toch een beetje de dinsdag onder de maanden. Maar wie zal het zeggen. Nee serieus wie?

Mogen de droom van 2009 uitkomen in 2010. Voor jullie allen (alledrie).

Johan G. Sterfmoe

Hoe kan ik mijn jaaroverzicht beter beginnen dan met de nieuwjaarsbrief van 2009? Vast op tientallen manieren, maar ik ga me de moeite besparen. Dit was de wens die ik in gedachten had

'Lieve mensen,

Het zou wel eens absurd  kunnen klinken, maar 2009 wordt een bijzonder jaar. Een uniek jaar. Een in alle opzichten niet op zijn voorgangers lijkend jaar. Een jaar waardoor alle andere jaren in een ander daglicht, zeg maar gerust schaduw, worden geplaatst. Een jaar waarin Afrikaanse buikjes zullen ontzwellen. Alwaar er met gerust gemoed op een bank tot rust gekomen kan worden. Het woord crisis tot de folklore zal behoren. Politici niet met opengesperde kakwangen, angstige blik in ogen, zullen wachten om volgespoten te worden door de mening van de massa, alles voor een stemmetje meer populariteit. Waarin verkiezingen geen tietloze missverkiezingen zullen zijn. Regeren dat het een lieve lust is, dat zullen ze. Een jaar waarin het Belgisch voetbal zal swingen als een matroos met een vrije avond op het droge. Het jaar waarin grenzen zullen vervagen. Het jaar dat duizenden dagen zal duren. Een jaar waarin huisvrouwen nooit op hun bakkes krijgen van hun vent, en belspelletjes bijgevolg dus overbodig zullen zijn. Het jaar waarin we en masse het woord vergrijzing niet zullen uitspreken. Vrouwen zullen ophouden met blaadjes kopen die hun garanderen wat de 10 methodes zijn om een man te plezieren...geschreven door vrouwen(neem het van me aan HET KLOPT NIET!! lekker koken,  neuken alsof je leven ervan afhangt, en niet alles serieus nemen. Voila in drie  punten, hou je nog tijd over voor de was te doen ook. Geschreven door een man. EN HET WERKT,neem het van me aan). Xavierke zal toegeven dat hij met ernstige leverschade opgenomen moet worden, Carmen aan longkanker zal sterven, Pol doodgeschoten zal worden door iemand die van acteren houdt(ik noem geen namen, maar de kogels zijn besteld), Bieke op gruwelijke mensonterende wijze anaal verkracht zal worden, en ze niet zullen nalaten om dat uit te zenden, en te herhalen zolang er mensen blijven kijken. Als de kijker en de kiezer iets gemeen hebben, is dat ze altijd gelijk blijken te hebben, een zin die 2009 tevens niet zal halen. Want in 2009 zullen ze eindelijk beide ongelijk hebben, en zal dus de waarheid eer aangedaan worden, want zowel de kiezer als de kijker hebben zelden tot nooit gelijk, ze vreten louter wat de pot schaft. Een jaar met niets dan liefde. Een jaar waarin losbarstend geluk zo aanwezig is dat het saai wordt, maar het heerlijkste soort saai dat je je kan inbeelden. Hypocrisie zal de pensioengerechtigde leeftijd bereiken.  Het jaar waarin er eens goed met terrorisme gelachen zal worden. Waarin Goden niet gaan huilen omwille van tekeningen en verwensingen, en als ze dat wel doen, we en masse zullen denken:’ God, Allah, Jahwe,… kust vierkant ons kloten,we doen het wel zelf. Kortom een jaar waarin religie een sabbatical neemt. Waarin na drie uur  ’s middags geen kleutermuziek meer gedraaid wordt. Een jaar waarin we niemand gewoon doet omdat ze al gek genoeg zijn. Een jaar waarin ik eindelijk mijn teksten zal nalezen op typfouten( een typfout klinkt minder dom dan een schrijffout nietwaar).Een jaar waarin we niets te serieus zullen maken, maar wel serieus genomen zullen worden.

2009, de kanalen volgestroomd met wijn. Vette varkens groeien aan de bomen, gebraden en al. We lachen de klimaatverandering in het gezicht uit. Brand de bol maar op, wij hebben 2009. Wat we aanraken zal in goud veranderen, en dat zullen we dan weggooien,want we hebben met zn allen de liefde herontdekt in 2009. We laten lekker de boel de boel . We doen enkel nog de dingen waar we ’s nachts stiekem van droomde. We zijn niet bezig met de toekomst. We leven in het nu, het eeuwige nu van 2009. We vieren nooit meer oud en nieuw,want alles is als herboren in 2009.

Het wordt een raar jaar. We zullen het bijna niet kunnen bevatten, maar het zal ambrozijnzoet zijn. Het zal een feest zijn. Een beloning. Ik beloof het jullie. En enkel klokslag 00.01h 1 januari 2009 zal mijn ongelijk bewijzen. Maar tot die tijd geniet van het meest fantastische jaar der jaren.

Veel plezier liefde en geluk in 2009 Iedereen!!!!!!!!!!!!!!!!

Jawel in 2010 meer(veel meer) bullshit!!!


Zeg het voort, want in 2010 is den deze wel van plan rijk te worden.

En we beginnen (verwacht hem de komende dagen) met een jaaroverzicht van 2009( normaal is dat altijd de laatste week van 2009, maar normaal gezien zou een menselijk wonder als mezelve zich ook niet moeten bezighouden, met iets minderwaardigs als bloggen, zodus smoel toe!!!!!!

En de vrouwelijke fans van ondergetekende mogen zich dit jaar ook wat meer op de voorgrond werpen, met de nadrukelijke nadruk(jawel) op werpen. Gooi dat juk van het feminisme van je af, en laat de hoerige kuisvrouw in jullie zelve ontwaken, bende lichtekooien(als ik al vrouwelijke lezers had....)

De regels zijn nog steeds hetzelfde. Als je je stoort aan typfouten, zou ik ergens anders vertier zoeken(er  is, zo heeft 2009 ons geleerd een onwaarschijnlijk boeiende blog over worstelen te vinden) aangezien ik deze troep(en dat is het) er altijd in één tikbeurt uitklatch en niet nalees (dat soort liefde voor mijn werk bewaar ik voor mijn autobiografie en masturbatieve bezigheden(jawel ook in 2010, al sinds 1994 en nog geen keer tegengevallen!). Als je houdt van subtiliteit, politiek correcte observaties en doordacht doorgedachte doordenkers( mn kop eraf als ik niet de prijs voor amechtigste alliteratie in de wacht sleep dit jaar). En als je een beetje frigide van nature bent, zou je wel eens aanstoot kunnen nemen aan bepaalde passages, maar anderen fragmenten zijn dan weer van zulks een poetische schoonheid dat je er willens nillens toch van in je sponsje gaat knijpen.

Dit jaar komt ook de reeks 'flashes before my eyes' tot een einde(hoor ik daar hoerageroep?), maar dat kan ook ergens in december zijn, wie zal het zeggen(boegeroep?). En een nieuwe serie zal zich ontwikkelen. En zoals altijd zijn jullie, de mensheid, mijn inspiratiebron( voor deze pretetieuze zin verdien ik het om in beide neusholtes simultaan verkracht te worden door respectievelijk een grote negerpiemel en een kleiner aziatisch exemplaar. Want op deze manier ga ik de aziatische piemel in mijn neusholte waarderen, en dat is behoorlijk vernederend om te genieten van een japanse jos in je neus!

Tevens is er nog steeds de hoop om in 2010 met podcasts te komen, als ik tegen die tijd faam genoeg heb, om er ook nog iets aan te verdienen.

En om het jaaroverzicht te beginnen, wat is leuker dan een lijstje!!!

film                                                              Avatar(jaja verhaalnichten, het lijkt op pocahontas en dances with wolves en ferngully, maar fuck me wat een visuele orgie. En jullie krijgen nog wel jullie schindler's list in 3D(laat de douchescènes maar komen, miauwkes!)

                                                                     Runner up: The Hurt Locker.

Theater                                                          De nachtgastenimprovisaties!! Kheb acteurs ter plekke mooiere en geestigere voorstellingen zien improviseren dan al het gerepeteerde geneuzel van het afgelopen jaar(toegegeven, bijster vaak vertoef ik niet in het theater, vandaar mijn acteursmiddelmatigheid, ah well!)

                                                                     Runner up: Alabama Chrome van The Sadists(eigenlijk van 2008, maar kheb hem in 09 gezien)

Serie                                                               Lost.(Te Amerikaans!! Boehoe tijdreizen!! typisch allemaal mooie mensen!!! ze verzinnen het ter plekke!!! Jullie verdienen allen een royale trap in de note!Jullie zouden iets briljant nog niet herkennen als het voor jullie stond en in je mond kotste. En neem het van me aan, ik heb meer series gezien dan jij, niet per definitie iets om trots op te zijn, maar toch.)

                                                                      runner up: Dexter. Fantastisch vierde seizoen(dankzij de ijzingwekkende John Lithgow)

concert van het jaar                                         Leonard Cohen.

                                                                      Runner up Bob Dylan (tja kan zelf bijna niet geloven, dat hij tweede komt. Maar Leo was echt heel goed bwab).

Ontdekking van het jaar                            The Wire. (het belangrijkste, mooiste, meest shockerende, grappigste, ontroerendste, intelligentse kunstwerk         van de laatste 10 jaar. Inclusief tv, film, theater schilderkunst, literatuur, beeldhouwkunst, architectuur en figuurzagen).

                                                                Runner up: The Opie and Anthony show.

Gebeurtenis van het jaar                           Een zwarte Amerikaanse president, en hoe snel dat went.

                                                               Runner up: kokosnoot kosten(neem het maar gewoon van me aan.)

Voila een lijstje moet ergens stoppen. Hoe ik het jaaroverzicht vorm ga geven weet ik nog niet. Maar dit was de allereerste van 2010. Hopelijk volgt er snel een nieuwe, maar ik kan niets beloven.

Gelukkig nieuwjaar allen.

Johan G. Sterfmoe

Yep alhier the prince of pulp. The Beowulf der Bullshit. The master of mediocre. Of door sommige (zij dwalen) bestempeld als the frustrated fat fuck from the era of facebook. Ah well, you gotta have your critics.

Aangezien ik nog steeds in Genk vertoef heb ik absoluut niets te melden, maar aangezien iedereen (twee man, nog steeds de minst populaire blog around, maar kom) begint te huilen als ik niets toevoeg zal ik maar weer wat in elkaar klotsen. Kben sowieso altijd meer een kwantiteit dan een kwaliteit man geweest (behalve met de vrouwtjes. Geen hopen, maar miljaar dedju sappige godsvruchten, dat wil je niet weten. Al is de kans groot dat jullie het maar al te goed weten. Bende bastards mijn bedgenoten bevuilen!!!!!! Ach hoeren zijn het ook. Tja zoals het Maya-spreekwoord klinkt: ‘Once you go Sterfmoe ben je wel aan wat geilers toe.’ Maar mij hoor je niet klagen, zolang ik me maar amuseer nietwaar)

Mensen ik ben de laatste tijd in ‘The Wire’ gedoken en wat een fokking kopstoot van een serie is dat. Elke andere politieserie valt erbij in het water( en alleen al voor dit soort zinnen verdien ik een vergevorderde longkanker. ‘In het water vallen’…. Alsof ik Stijn Streuvels ben. Niet dat ik ooit een Streuvels gelezen heb. En niet dat ik het ooit van plan ben. De klootzak heeft ook nooit de moeite gedaan om mijn blog te lezen). Maar goed een briljante serie dus. Nochtans had ik even mijn bekomst van de serie. Had er iets teveel gezien op drie jaar tijd.

Naar het schijnt was er vandaag radio voor doven. Je zou dat als een prachtig initiatief kunnen aanzien.  Je zou ook kunnen denken, geef ze een boek. Misschien, en nu ga ik iets heel raar op tafel gooien, is het geen slecht idee om, als dove zijnde, te aanvaarden dat radio er niet meer inzit. Kijk Tv. Papier marché een autootje, neem kooklessen. En laat de radio voor wat het is. Trouwens sinds wanneer moeten we aandacht vestigen op doven? Ik dacht dat we besloten hadden om die freaks( WANT DAT ZIJN ZE!!!bende halfmensen) dood te zwijgen. Niet dat ze het zouden merken, want als we nu zwijgen of praten….

Maar goed blijkbaar is het nodig om onze aandacht te vestigen op de doven. Trouwens de kans dat ik zelf ooit auditief ga stevie wonderen is niet onbestaande( die jaren van maximale volume door goedkope koptelefoontjes tot tegen mn trommelvlies in mn oor gepropt, gaan zich ooit wreken). Maar neem van me aan dat een radioprogramma het laatste is waar ik dan op zit te wachten. Ik heb uiteraard niet geluisterd(je denkt toch niet dat ik mijn kritiek met argumenten ga staven!!!). Ik luister al niet, en ik behoor tot het betere ras(we moeten daar eerlijk in zijn) van de horende mens.  Toegegeven, ik ben wel halfblind(-9), dus het lijkt me heerlijk als ze eens een schilderij voor mij maken. Zucht….  Tzal aan mij liggen.

Verder ga ik vanavond naar een premièrefeestje. Stel je er niets bij voor, verder dan een stuk bloemkool met coctailsaus en een slappe cava zal het niet gaan, maar een mens moet wat met zijn leven. Ik zou ook mensen in arme landen kunnen redden. Haha neenee serieus. Hoe wil ik ooit rijk worden, als ik de armen probeer te helpen. Ik kan slechts rijk worden bij de gratie van arme mensen, dus geen hulp wat mij betreft.

Maar om nu toch niet te onsympathiek uit de hoek te komen. Niets dan liefde en aandacht voor de mensen zonder reukzin(over een groep waar je nooit wat van hoort gesproken).

                                                                                                                                           Johan G. Sterfmoe

Jawel mensen. Nog één week in Genk. Het fantastische Genk, het Genk alwaar het zaadje der toekomst wordt gelegd. Zucht… Als lullen pudding was, dan was ik dokter Oetker, want Genk stinkt als een met haar overwoekerde foef (een ongewassen foef dames, alvorens jullie alweer op de kast zitten. Niets mis met een net in de zeep geklotste vagijn. not at all,sir.).

Genk is het stedelijke equivalent van opdrogende verf.  Het is zonder enige twijfel de saaiste stad van de wereld; en jawel wat zijn ze cultureel en wat vernieuwen ze de gebouwen en god weet ik wat nog allemaal, maar een geschminkte drol beste mensen  blijft hoe rijk aan mascara het ook mogen zijn simpelweg stront.  Maar ik speel er nog tot woensdag een locatieproject dus ik ben nog even veroordeeld tot de stad( het is ook gewoon geen stad. Genk een stad noemen is hetzelfde als zeggen dat kris en Yves twee geile wijven zijn. Al moet ik er eerlijkheidshalve wel bijzeggen dat die Yves twee sappige pijplippen heeft om u tegen te zeggen. Tevens staan die ogen lekker ver uit elkaar perfect om er een verbindende kwak tussen te smeren. Mongolen en seksualiteit, wie zegt dat deze blog geen human interest waarde heeft?). Het is een voorstelling over een priester, en we spelen in een Kerk, en jawel hoor een uur voor de aanvang van de generale repetitie komt daar een tiental ouwe wijven binnen die een uur lang koor repetitie hebben. Theater door dorpelijke(hoezo word dit is geen woord?) ogen, jawel mensen, mijn carrière is op zijn absolute top. Toegegeven, het gezelschap waar ik mee speel is prima, maar why oh why in Genk. Nuja nog een week en dan terug naar mijn eigen huis (zonder meer een plek onder de zon).

En jawel mensen. We kunnen opgelucht ademhalen. We kunnen de wereldse last van terrorisme en economische crisis eindelijk van ons afwerpen. We kunnen weer onbezorgd condoomloos elkaar in de poeperd stoten. We kunnen weer dansen op de straat. Hoofddoekjesproblematiek kan in de kast. Want er is eindelijk na al die tijd, na het lange ongeduldig wachten. Uiteindelijk is het zo ver. Er is water gevonden op de maan!!!!! Het horen van dit nieuws bracht bij mij dezelfde geïnteresseerde gezichtsexpressie teweer als het gezicht van Elton John al starend naar een vrouw die haar beenvlees aan de kant duwt en haar met piercing versierde flamoes openbaart. Totale desinteresse. Jaja het zal wel zijn belang hebben, en we zullen er vast over een honderd jaar echt iets mee kunnen, maar dan ben ik dood. Ik zal pas een vreugdedansje maken, als een ufo in mijn straat neerstort, chewbakka eruit komt gelopen, bij mij aanbelt, me een lichtzwaard in mn handen duwt en zegt dat the good side me nodig heeft (EEeeeeuuuuuuuwhhhhhhhhh!!!!!!!!!). Ik ben een moeilijk tevreden te stellen mens. De maan heeft water. Wel mijn keukenkraan ook, modderfokkers!!!!! Ik pis elke dag een waterige substantie uit, maar kom ik ooit op het nieuws? Ik dacht het niet. Nooooo, ik amuseer nonnen in Genk!!! oude nonnen.

Tevens zag ik vandaag de foto’s van de voorstelling, ik ben weer aan het verdikken. Homp vlees dat ik ben. Wel verdikken, maar mijn piemel blijft altijd even groot, en krimpt dus in feite. Kutzooi. Zelfs mijn eigen lijf is me niet gunstig gezind.Mensen prijs je gelukkig dat je mij niet bent. En ik prijs me gelukkig dat ik Genk niet ben, en zo heeft iedereen wel wat te prijzen. En zoals we weten prijzen zijn voor paarden. Wat deze laatste zin te betekenen heeft, al sla je me dood, maar op een dag zullen mensen zich erover buigen. Let maar op.

                                                                      Johan G. Sterfmoe

Tussen première en speelbeurt door even naar Hongarije voor de laatste draaidag, ik ben een onwaarschijnlijk succesvol acteur. En zo komen we bij het slot van het driedelig tweeluik genaamd the hungarian Files. Naast (de originele) starwars en lord of the rings kunnen we dus de derde trilogie toevoegen. Geen dank. Ik straf jullie al genoeg met the flashes before my eyes. Maar goed de boog moet niet altijd gespannen staan(een idiote uitspraak, zonder meer).

Yep again Malev airlines. De vliegtuigmaatschappij alwaar je een verdomd lelijke klatch moet zijn om er als stewardess aan de bak te kom. Yuk. Vervolgens land ik op Hongaarse bodem, en wandel quasi ongeïnteresseerd(de neutrale gemoedstoestand van een echte ster) naar de ontvangstbalie, alwaar een Hongaarse knakker met een bordje met de naam van de productie op mij staat op te wachten. Yep, mijn hoogstpersoonlijke driver modderfokkers. Allemaal goed en wel, maar van een driver is geen sprake. Kwartiertje wachten…smsje sturen naar knakker…halfuurtje wachten….bellen met die kanker. Natuurlijk spreekt die penis geen woord engels en in zijn vlotste Hongaars (en geloof me van al mijn talen is mijn Hongaars by far not the vlotste) begint hij zijne parlé te doen. Ik hang op en bel de productieleidster. Blijkt dat Harry Hongaar zijn auto ontploft is of zoiets, maar dat over twintig minuten twee dames(kijk van een stinkende Hongaar, naar twee geile productieassistentes, sunshine after the rain) van de productie me komen oppikken(onderhand zijn we een tegen halféén, ik kwam aan om 22.45 verder, we naderen middernacht, en de aankomstbalie begint verdomd te legen). Daar zat ik dan in mijne alleen in de op dit moment verlaten luchthaven van Budapest. Ik was dichter bij roem en faam geweest als ik met een courgette in mijn anus de hucklebuck zou dansen op de grote markt van Brussel. Geliefder geweest als ik de lijkjes van Julie en Melissa opnieuw zou opgraven en ze op Phara live opnieuw zou verkrachten. Met andere woorden ik was verder verwijderd van Robert de Niro dan Yasmine van een nieuwe hitsingle.

Maar uiteindelijk kwamen de productieassistentes. Twee olijke dikkerds (eentje leek op Sugar Lee Hooper, de ander op John Candy) die me zo enthousiast begroette dat ik dacht dat ik ze hoorde te kennen en ze dus een zoen gaf. Bleek ik ze helemaal niet te kennen, en bijgevolg dus net iets te uitbundig uit de hoek gekomen te zijn.  Zo een ‘ik ben acteur dus ik geef iedereen een kus’-moment. Awkward!!!!! Vervolgens denk je , soit, tijd om met de limousine naar het hotel gebracht te worden…  Een fokking MINICOOPER!!!!!!! Ik weet niet of je ooit al eens in een minicooper gezeten hebben, maar het lijkt alsof je in een kleine jukebox  met wielen vervoerd wordt. Het was te triest voor woorden.  Daar gingen we. Two bubbly bitches and a fat bastard in a mini-cooper. Die wijven begonnen natuurlijk in het Hongaars tegen elkaar op te zeiken dat het een lieve lust was. Alsof ik in de afgewezen cast van Matroesjka’s terecht was gekomen. Al was het qua looks meer de reële cast van L’ours. Goed, Uiteindelijk kwamen we aan op het hotel en ik zei vaarwel tegen de twee kai-mook stunt doubles. En jawel uiteindelijk een beetje glans en glamour, ik kreeg een suite. En vanuit deze suite schrijf ik dit nu op een kleine twintig uur later.  

In die tussentijd heb ik paardrijlessen gehad. Althans als een rondje rijden met een paard die vastgehouden wordt door een instructrice als paardrijles aanzien mag woorden. Daar zat ik dan 25 en in de prime van mn leven, en ik werd op een paard vervoerd als een meisje van zes in bobbejaanland. Uiteindelijk moest ik in de scène gewoon op het paard zitten (al de coole dingen werden gedaan door mijn stunt double die net zo hard op mij leek als de Kilimanjaro op een scheet, de man was 57 jaar!!!)

Uiteindelijk heb ik dan maar de scene gedaan en om een lang verhaal kort te maken. Aan de hand van die scene verdien ik het om de rest van mijn leven, nagewezen, uitgelachen, bespuugd en occasioneel verkracht te worden. I SUCK!!!!!!!! La Esterella is een betere breakdancer dan ik acteur. De scene was niet slechter geweest als je een doofstomme mongool met een hysterisch panische angst voor paarden, camera’s en bossen op dat paard had gezet.

Tot dusver mijn spectaculair Hongarije-verhaal. Straks om vier uur (jawel des nachts) word ik wederom terug naar het vliegveld gebracht. En verlaat ik Budapest. De kans dat ik ooit wederkeer is klein.

                                                        Niets dan liefde

Notie notie notie, tijd voor broodnodige emotie( dus voor de niet liefhebbers van FBME, overslaan geblazen). We schrijven een onbestemd verleden. In feite beschrijven we meerdere onbestemde verledens en enkele net vervlogen hedens, maar we moeten het ook niet nodeloos ingewikkeld maken. Er is al genoeg kritiek op de moeilijkheidsgraad van mijn schriftuur( schriftuur jawel). Niet zozeer dat het hier om weldoordachte Kierkegaard gewijze gedachtespinsels gaat dan wel omdat de combinatie van het in tact houden van de stream of consciousness en een aangeboren, en stevig ontwikkelde, luiheid ervoor zorgen dat ik deze literaire(twijfelachtig) kotsbrij(right on the money) nooit nalees en zodoende er al eens een woord wil ontbreken. Je kan er over klagen, maar je zou me ook de sudoku van de literaire wereld kunnen beschouwen.  Maar klagen is inderdaad eenvoudiger, stelletje sletten. Maar soit, laten we lostgewijs maar weer eens wat door de tijd reizen en kijken of er patronen te ontdekken vallen(alsof ik het allemaal niet zelf zou construeren). Because destiny John is a fickle bitch.

Ik zit aan de bar met een meisje. Niet ’s werelds meest spectaculaire gebeurtenis. Bars en meisjes zijn er met hopen. Ze is jong en sexy. Uiteraard doet ze zich stoerder voor dan ze is. Probeert indruk te maken door zich seksueel zeer ervaren en vrijgevochten voor te doen. Schattig. Ik laat ze doen. Je moet jonge meisjes niet te snel aanvallen. Er pompt al genoeg angst door hun bloed. Het besef van tanende schoonheid zal met de dag groter worden. Die lijven blijven niet eeuwig strak. Vrouwen en zwaartekracht. Aartsrivalen. We bevinden ons twee uur alvorens er geneukt wordt. Twee te lange uren.

Aan tafel bij een vriend. Naast me in een tuinstoel zit een jong meisje. Ik ben ontegensprekelijk grappig. Iets dat ik op goede momenten al wel eens ben. Bier pompt zich een weg naar mn hoofd. Ze legt haar hand op mn knie. Niets bijzonder. Een aanraking waar ik aan gewend ben geraakt. Jongens en gewenning. Aartsrivalen. Het is een verwaarloosbaar tijdstip ware het niet dat het twee uur is alvorens ik voor het eerst een meisjeslichaam proef. Twee onwetende uren.

In of om een toilet, in ieder geval in de buurt van een toilet. Tegenover me staat een iets ouder meisje. Ik ben verliefder dan ooit. Al is dat uiteraard een illusie gevoed door gewenning. Een zilveren jongen wandelt voorbij. Absurditeit pompt door de nacht. Ze duwt haar lippen tegen de mijne. Erecties en leren broeken. Aartsrivalen. We leven exact twee uren  alvorens de verliefdheidsstress ervoor zal zorgen dat mijn erectie het op een (zeker voor een erectie) niet onbelangrijk moment faliekant laat afweten. Twee veelbelovende uren.

Zij ligt naast me. Ze is even oud. Verliefd als nooit tevoren, maar ik kan me vergissen. Haar slipje wordt vakkundig aan de kant geschoven door mijn ditmaal van vitaliteit uit zn voegen barstende , neger-jaloers-makende, trots. Het pompen is ditmaal wel duidelijk. Buiten schreeuwen vrienden of ik thuis ben. Seksuele escapades en goede vrienden. Aartsrivalen. Ik kom in haar klaar en we zijn samen, maar over twee uur zullen we elkaar nooit meer zien. Twee snel vervlogen uren.

Ik zit alleen, in het huis van mijn ouders. Het internet heeft het wederom begeven in mijn appartement en hoe moet ik anders die blog hier een beetje levend houden. Nostalgie pompt zich bits&bytes matig richting een internetpagina. Zoals altijd onderhevig aan die strenge, licht perverse sm-meesteres die de liefde is. Je kent dat wel, ze laat je likken, maar ze slaat ongenadig hard zodra je wil penetreren. Liefde en klappen van de zweep. Twee handen op één buik. Ik wacht op z’n minst nog twee uur alvorens het vliegtuig naar Hongarije vertrekt. Het land der stilstand. Twee onbetekende uren.

                                                                              Johan G. Sterfmoe

Gegroet tuig.

Alhier de nieuwste toevoeging van the godfather of Filth, De peter der perversie, De Doctor Dirty van de digitale daadkracht. Kortom Johan G. Sterfmoe is terug in het huis jawel.

En de zomer is alweer afgelopen. Je voelt de korte rokjes alweder plaatsmaken voor broeken of nog erger de tussenfase. Het vagevuur van de vrouwenmode. De kniebroek!! Kijk ik ben een zeer vredelievend mens, maar elke vrouw die zich in kniebroek in het openbaar dan wel in privésferen durft te openbaren zouden ze met een tweeloops karabijn door de kop moeten schieten, en daarna de hersen-kaak-oogsmurrie die uit de nek nasputtert moeten penetreren met een bloeddoorlopen roede en bij gebrek aan vleselijk geweld( de mannen die minder spectaculair geschapen zijn als ondergetekende. Yep de trotse bezitter van elf, jawel elf super ambitieuze centimeters motherfuckers!!) een koevoet!!!  Het mogen duidelijk zijn dat ik niet ’s werelds grootste voorstander van de kniebroek ben. Het is een gedrocht van een kledingstuk dat de aandacht vestigt op vrouw’s meeste sexy lichaamsdeel; de knie!?!  En dit komt uit de mond van de man die je gerust antimode mag noemen. Zet mij en mode in de dezelfde ruimte en het universum implodeert in elkaar. Materie en antimaterie. Mode en Johan G. Sterfmoe. En zelfs  ik zie dat de kniebroek de lilliputter van de kledinggemeenschap is. Je aanvaardt dat ze bestaan , maar je kan het toch niet nalaten met ze te lachen en constant de behoefte moeten onderdrukken om ze om te duwen(al is dat gevoel sterker aanwezig bij lilliputters dan bij kniebroeken moet ik er eerlijkheidshalve bij vermelden).

Hoor je nooit wat van, van lilliputters. Dat is een verdacht stil volkje.  Maar om nu mijn angst voor lilliputters en clowns(dezelfde familietak lijkt me zo) tentoon te spreiden, dat lijkt me niet.

Zo in de zomer is langzaamaan de populariteit van de blog tot me doorgedrongen. Al moet je populariteit wel met een fikse korrel zout nemen….

Bijvoorbeeld het meisje aan de bar met de arrogante stem die tegen me zei ‘Tsss dat kan toch niet dat er veel mensen zijn die da lezen, tzijn maximum vier bezoekers per keer’….

Het andere meisje dat zei ‘ volgens mij moet ge u toch zo wa kennen , want anders is er volgens mij geen klote aan heel uwen blugg ‘(sommige mensen spreken blog al eens graag wat zweedser uit).

Het derde meisje dat zei ‘bestaat dat nog u internetdinges’.

In elk geval had de dame in kwestie ofwel een paar tieten om u tegen te zeggen, een gezichtje dat smeekte om er een kwak proteïne tegen te smijten, of gewoon een lichaam zo strak dat als de vagijn  van dezelfde strakte was ik er mijn bankkaart in kon steken en mijn saldo checken!!

Maar we onthouden bovenal de  niet te stoppen mond aan mond reclame die in gang gezet is  van vrouwen die maar wat graag willen voorkomen in het fantastische rijk van JGS(hmm toch minder allure dan JFK,dju toch).

Bon verder heb ik morgen weer een première alwaar weer wat mensen naar me komen kijken. Het leven van een genie gaat bijlange na niet altijd over rozen. Maar goed de erkenning die de massale opkomst van jullie me geeft is genoeg.  Dit staat uiteraard niet in de weg dat je altijd geld of orale diensten mag storten naar….

Aangezien ik ten prooi ben gevallen aan een fucked-up internetprovider, en ik momenteel geen tijd heb om mezelf te onderwerpen aan de bloeddoorlopende kloppende pik van de telenet-tirannie  ligt de blog hier wederom even stil. Laten we het groeipijnen noemen, alvorens de shit hier een keer serieus the van gaat hitten.  Dus even nog twee à drie weken geduld.(een afscheidsblog!??! Ik neem geen afscheid van het internet, maar het internet met mij. Het zou een teken kunnen zijn.)

Maar als ware in een preview kan ik al melden.

Iets met in leer gehulde sm-meesteressen….

Iets met acteursrepetities en bijhorende zelfmoordneigingen.

Tranentrekkende tekstfragmenten in het flashes before my eyes-genre (because destiny John…)

Waarschijnlijk wel weer iets met te behaarde wijven( SCHEREN BENDE HOLBEWONERS).  ‘Tsss ik moet er toch niet als een zesjarig meisje uitzien!’’ JAWEL DOMME HOEREN THAT’S THE POINT!!!!!

Hoogstwaarschijnlijk wel weer iets gênant.

Het slot van de Hongaarse avonturen.

En uiteindelijk de podcasts (jawel motherbitches 2010 gaat het jaar worden waarin bullshit tot volle wasdom komt).

Verder heb ik menig aanvraag gekregen om een keertje in mijn blog te verschijnen… Hoe vaak moet ik het nog zeggen. Ten eerste hoogstwaarschijnlijk ben je niet belangrijk genoeg om er een letter aan te besteden, maar als je toch een rol wil spelen in de internovelle wat mijn blog is…eeuwige seksuele overgave aan ondergetekende, meer vraag ik toch niet.

Ok voor de twee man die deze blog nog zo nu en dan checken. Tot zeer snel

                                                               Johan  G Sterfmoe

Jawel mensen de cirkel is rond. De reden waarom ik lid ben geworden van de digitale gangbang die facebook heet, heeft zijn bestaansreden vervult. Ok technisch gezien waren er twee redenen. Een reden was dat ik met een vriendin een discussie had alwaar ik beweerde dat ik in no-time drieduizend vrienden zou krijgen op facebook. Maar aan het tempo dat ik mensen negeer, en amper tot geen mensen zelf toevoeg  moeten we ‘no-time’ letterlijk nemen.  Verder is het met facebook gegaan zoals met gsm’s en facial cumshots… niemand had het echt nodig, maar nu men er vertrouwd mee is, willen niemand nog terug. Niet mijn beste vergelijking ooit, maar zeker niet mijn belabberdste (hoezo dit is geen woord, mijn eeuwige strijd met taal en word, dedju toch) .

Maar een andere reden was, dat ik eens tijdens een droef moment (jawel zelfs deze mansmens met de vrolijkheid van een supernova heeft al eens zijn moment dat hij een beetje sip staart), je kent dat wel zo een moment alwaar je je liefdesleven, en dan bovenal de liefdes die nooit van de grond kwamen(no pun intended, ok een beetje). En van één van die liefdes dacht ik plots ‘ Hoe zou het daarmee zijn? En bovenal is ze in het verderf gestort, omdat ze nooit de bevrijdende veilige omhelzing van deze pervert(we moeten daar eerlijk in zijn) heeft ervaren. Is ze in de prostitutie terechtgekomen?Is ondergescheten worden door een kudde zieke paarden , een andere manier om eender welke zondag te omschrijven?  Heeft ze haar lichaam vernietigd met een obesitas-tweeling die haar ‘vrouwelijke tempel’ heeft gereduceerd tot een ontplofte kennedytunnel?

In ieder geval leek me dat facebook wel een methode om een antwoord te verkrijgen op al mijn vragen. Een paar ‘ballekes’ en vier ‘lek mn penzen’ later was ik erachter gekomen dat heel de wereld zijn ziel en zaligheid ten berge brengt op de ‘kijk eens wat een boeiend leven ik heb’-site bij uitstek, behalve dan dat tienermeisje uit mijn jeugd, bij wie ik als jonge knaap ontluikende borsten heb mogen ervaren (toen een onschuldige tijd, nu zou ik ervoor in de bak vliegen, damn politics).

Soit nu is facebook iets als een kakske doen. Zo een dagelijkse bezigheid waar je verder niet bij nadenkt.

MAAAAR uiteindelijk is ze lid geworden van facebook. Foto’s en al!!! Godverdomme een gelukkig meisje, en bovenal gene lelijke beer. Ze zag er nog exact uit zoals ik haar vergeten was. Ze heeft een relatie, en volgens mij  heeft ze geen directe link met zieke paarden. Zo zie je maar… En je zou het niet geloven, maar ik werd er zowaar gelukkig van (niet teveel natuurlijk, want er moet ook nog gekankerd worden op alles en iedereen, de bestaansreden van deze blog).

Dus op naar mijn volgende project…

Verder ben ik een beetje misselijk en heb ik gisteren een aantal Bv’s geld afhandig gemaakt met een potje poker. Mijn leven, daar zou zowel Oliver als Remi een stuiver voor overhebben. En dat zijn de gedachten die mij ne keer goed dan inslapen…Stinkende zwervers.

Verder is Kim Clijsters bezig aan een mooie comeback, maar laten we eerlijk zijn… she still ain’t a looker. Damn!!

 Uiteraard niets dan zomerse liefde van                   JOHAN G STERFMOE

Jawel I am back baby. Terug in het land van condoomvolle aftreksessies en de berg der toevalligheden.

Als je me niet kent van de tijd van de zomerfluisteringen, dan zegt deze zin je helemaal niets, en dat is dan bovenal jammer voor jou. Zelfs als je me kent van de zomerfluisteringen is er een belachelijk grote kans dat de zin je niets zegt, aangezien amper iemand die dingen las(neem het ze eens kwalijk). In grote tegenstelling met het niet te stoppen succes van deze blog.

Nu goed als je de ware betekenis van de knallende openingszin wil achterhalen, moet je maar op zoek gaan naar de zomerfluisteringen van 2006. Een absoluut digitaal collectors-item.

Soit ik ben dus terug in Hongarije. Filmen voor een nieuwe serie. Je zou hieruit kunnen afleiden, dat mezelve zich serieus aan het vestigen is in de acteurswereld, think again. En laat ook het feit dat ik maar liefst twee rollen heb(maar liefst dubbel zoveel als Jeroen Willems, technisch gezien dus vier stemmen. IN YOUR FACE) je niet  bedriegen. Als ik je zeg dat mijn rollen respectievelijk ‘ruiter 1’ en ‘belgische kelner’ heten kan je wel concluderen dat mijn acteursbroodje verre van gebakken is.  En ik heb niet eens een sterfscene. Bij mijn twee vorige scheten van passages in de filmwereld werd ik ten minste nog vermoord(1^E x gewurgd met een diabolokoord, 2^E x neergeschoten in een bos in Maastricht). Niet dat ik veel te doen had. Ik hing een beetje rond op de set als Yasmine aan een koord, maar toch….(te vroeg?).

Ik moet er wel bijzeggen dat ik in de scene die ik vannacht ga draaien gevangen genomen wordt als ruiter. En ik moet je niet vertellen dat de gevangenissen in 1829 geen lachertje waren. Slechts een kwestie van seconden alvorens mijn mannelijke anus omgetoverd wordt tot een sappig stukje boypussy, dus de kans dat ik dat overleef is bijzonder klein, maar goed dat krijg je allemaal niet te zien, dat moet je er maar bij denken.

Gisteren op het vliegtuig gestapt. En ik ben absoluut niet angstig om te vliegen, maar het was toch niet het meest relaxte vliegtuig. Het was mijn tweede vliegervaring(mijn eerste was naar…Hongarije) en ik ken geen hol van vliegtuigen, maar ik heb ze het liefst blinkend. Dit vliegtuig was een bekrast wrak. Het leek een beetje op de papieren vliegtuigjes die ik als kind vouwde, en aangezien ik de enige belg ben die ooit een herexamen heeft gehad voor Plastische Opvoeding, kan je je wel voorstellen wat voor een gedrocht het was. Genoeg beenruimte voor een kleine dwerg(of heikneuter zoals ze zelf graag genoemd willen worden). Als de piloot zich voorstelde hoorde je enkel een piepend, krakend, ruisend gezoem met op de achtergrond de stem van de piloot( Ik kan je vertellen dit boezemt geen zeeën van vertrouwen in). En toen ik dat dingetje liet zakken om een boek op te leggen(hoe heet zoiets? Je weet wel zo’n klepje dat aan de stoel tege,over je is vastgemaakt. Treinen hebben het ook. Je kan er je laptop op zetten. Hoe heet zoiets in godsnaam?) stond erachter geschreven ‘straight to hell’.  De stewardessen deden hun veiligheidsdansje met  een gradatie van verveling die bijna bewonderenswaardig was. In mijn hoofd zag ik uiteraard mijn zaad al over hun verveelde  wangetjes druipen(een mens moet wat in de laatste minuten voor zijn dood, want de vliegtuigen vallen tegenwoordig als rijpe peren).

Eenmaal in de lucht besefte ik me plots dat als ik nu zou neerstorten , ik niemand van mijn geliefden kon bellen zonder het risico te lopen dat ik op hun voicemail terecht zou komen, omdat ze op dat moment naar hun Vriend/vriendin aan het bellen zouden zijn. Een intens droeve gedachte. En uiteindelijk landde ik in Wenen. En vandaar nog een uur met de auto richting Hongarije. Het land waarin ik mijn geloof in de liefde ben kwijtgeraakt. Zou het er nog liggen?

                      Johan G sterfmoe

Weer het vliegtuig op. Het leven van een rockster is bijlange na niet gelachen, maar veel gejankt wordt er ook niet, dus al bij al best een gevoelloos bestaan. En zo heb ik het het liefst, want gevoelens daar moet men mij niet mee lastig vallen.

Ik jullie daarentegen….

Ditmaal een beter vliegtuig. Koffietje, broodje, beenruimte. Heerlijk. Mooi gepoetst vliegtuigje, krantje erbij. Kortom ik werd naar mijn stand behandelt. Gedrochten van stewardessen wel. Damn.  De weg naar de hel is geplaveid met kotsopwekkende kutten, maar zo al zwevend  worden lelijke wijven nog gruwelijker. Een beetje zoals varen op water ok sneller lijkt(niet het beste voorbeeld, maar het is hier warm in Boedapest) Één of andere oude draak (ze was zeker ouder dan dertig) met vroegtijdige Bingowings(je kent dat wel van die vleeszakken onder de bovenarmen, alwaar gepensioneerde vrouwen mee wapperen zodra hun kaartje vol is, en ze met dat beetje lucht dat ze nog rest bingo schreeuwen ).  Dan nog een dikke stewardess. Wat voor een niet-ambitieuze vliegtuigmaatschappij werft een papperige stewardess aan? Dan heb je de hoop toch opgegeven.   Het biggetjes-type. Het soort meisje dat zichzelf met behulp van een vrouwenblad heeft aangepraat dat vetringen ook sexy zijn.  Zo’n berg vlees dat  haar reeds uit de kluiten gewassen opengesperde poriën ook nog eens dicht plamuurt met een   zwembad make-up. Vetzweet op haar voorhoofd, constant hijgen, want ademen leek haar enige vorm van sportieve recreatie.  Kortom een bijna mythologisch creatuur dat niets te zoeken heeft 12 km BOVEN de grond.

En dan nog een jonger meisje die je na drieën in een te rokerig cafée al wel eens een tong zou draaien, maar tegen wie je zegt dat je ouders, familie en vrienden twee jaar geleden allemaal zijn overleden, en dat je morgenvroeg naar Paraguay vertrekt om nooit meer weer te keren. Kortom niet bepaald een prijsbeestje waar je mee geassocieerd wil worden.

De piloot heb ik niet gezien, maar aangezien ik dit nu aan het schrijven ben, kunnen we concluderen dat die mens zijn werk goed gedaan heeft. Al vind ik het persoonlijk niet teveel gevraagd om eens goed gepijpt te worden in de cockpit(what’s in a name) door een piloot die zijn apparatuur heeft moeten loslaten,  en terwijl het vliegtuig aan een duizelingwekkende snelheid naar beneden sjeest hij me tot de laatste druppel benieuwd moet hebben alvorens we neerstorten. Dat beste mensen is een pijpbeurt met overtuiging, maar misschien verwacht ik keer op keer teveel van mijn vliegsessies naar Hongarije.

Het draaien zelf was erg leuk. Ik had wederom geen reet te doen, maar de sfeer was ernaar. Ik kwam samen met een jongen die ik nog van vroeger kende(Frank) aan in de hotellobby, en daar zat me toch een mooie vrouw. Ze heette Deirdre en was een Ierse actrice die ook meespeelde, al had ik er jammer genoeg geen scenes mee. Ze was mooi en grappig, had een accent geiler dan de gemiddelde otter. En we klikten als erwtjes en pootjes.  De dag na het filmen  kwam ik haar weer tegen in Hotel. ‘Hey Johan… (ze kent mijn naam, dat is hier koekenbak)…where’s Frank?’.

Goed Dames. Het is altijd heerlijk als een vrouw je vraagt waar een andere man is, maar wat ook leuk is, dat is met een pattatenmeske, langzaam en secuur m’n balzak opensnijden. Vervolgens met een nagelknipper de ballen losknippen. De ballen in een glas water leggen. Daarna me met een koevoet buiten westen slaan. Mijn vinger in het glas met ‘ballen op sterk water’ leggen, zodat ik al buiten westen slapend over mn opengescheurde balloze zak heen pis!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Verder werd het hotel geteisterd door torren…heb ik met mn pens in een badhuis gelegen…kan je nog steeds goed dronken worden van Dreher….en is het hier nog niet afgelopen met de Hongaarse avonturen. Later meer. Groetjes vanuit Boedapest

Johan  G Sterfmoe

Ik hoorde net op mn favoriete radioprogramma. ‘Opie and anthony’ that is, een interview met een vrouw(ben haar naam kwijt,  wie heeft er feiten nodig, als je de journalistieke geloofwaardigheid van Johan G. Sterfmoe hebt) die ooit benaderd werd door Michael Jackson als Ghostwriter voor een boek waarin Michael Jackson zijn liefde voor kinderen wou verwoorden(willen we dat  niet allemaal.). Aangezien dit na  het tweede proces kwam waarin the king of pedo betrokken was, vond de vrouw in kwestie het niet het allerbeste idee. Het  ging bijgevolg niet door, maar het zieke was; ze was alleen in een kamer met Michael en zijn oudste zoon(Prince Michael I,volgens mij. Hiervoor alleen al verdiend hij een aantal jaar cel.). En ze zag het kind allemaal bijzondere tekeningen maken,. En met bijzonder bedoel ik: mensen die elkaar neerstaken en wat niet meer.  Heal the World.Het kan toeval zijn. Het kan een kind met een ietwat ziekere fantasie zijn. Geloof me, hij zou de eerste niet zijn. Als ik kon tekeningen… kon tekeningen…Maar beeld je even in, dat het kind wel misbruikt werd door ons aller superster met een geurtje(nu zeker). En momenteel ziet die jongen de hele wereld huilen en bezerk gaan , omdat de man is overleden die hem al jaren misbruikt, seksueel dan wel psychologisch.  A mindfuck indeed.

Soit tenzij ik op de rug van de doden er nog een grap uit weet te puren, was dit het laatste dat ik over Michael te zeggen heb.

Voor de duidelijkheid, zodra ik kom te sterven, schroom niet om zo grof en goor mogelijke grappen op mijn rug te maken.  De kans bestaat dat ik je kom poltergeisten, maar dat moet je er maar bij nemen.  

Fascinerend hoeveel mensen willen trouwen met een grote gebeurtenis. Goh wat is iedereen plots verdrietig, en wat posten we toch met zn allen veel filmpjes van Michael op sociale netwerksites.  Fucking rouwregisters!!!!!!! Wie heeft daar wat aan? Een rouwregister is goed voor naaste familie als steunbetuiging. Ik betwijfel of Jermaine boodschap heeft aan het ‘verdriet’ van Belgen op facebook. En wat hebben we het zwaar. En wat moeten we iedereen laten weten hoeveel impact de gebeurtenis wel niet op je heeft.  Is het een belangrijke gebeurtenis? Natuurlijk. Hebben wij er iets mee te maken? Hou toch op. Jaja het was een jeugdheld… je jeugd is voorbij aanvaard het.  Die massale ‘ik was erbij’-drang van iedereen.

Over twee weken heeft niemand het er meer over, en is het wachten tot er weer iemand anders doodgaat(mijn geld staat op Patrick Swayze) of tot er weer ergens iemand doordraait en mensen begint neer te knallen, om met zn allen weer wat te voelen., en het vooral niet nalaten om dat aan iedereen te laten weten.

En fok it,ik ben er zelf ook schuldig aan. Michael is dood, ik doe een(twee onderhand) blogje over Michael. Op zich heb ik een excuus… deze immens populaire blog moet gevuld, maar toch khad het uit principe moeten doodzwijgen.

Mocht ikzelve één van deze sterven (kans zit erin) ik wens opgezet te worden, naakt. Een gigantische grijns op mijn smoel gebeiteld en mijn piemel opgevuld met gewapend beton(als eerbetoon aan de kloppende betonmolen die hij bij leven en welzijn wel eens kon zijn. Eerlijkheidshalve belange na niet altijd!). Vervolgens wens ik bereden te worden door elk meisje dat een traan om me laat. En niet effe snel erop en eraf. Nee, ik wil dat je schreeuwend van verdriet jezelf tot een stomend orgasme knalt(er mag best wat bloed aan te pas komen, een beetje overtuiging kan nooit kwaad). Dit procedé moet gefilmd worden, en bij elke volgend seksueel moment dat je verder in je leven hebt(hetzij als je in je eentje in je sponsje knijpt, of als je het bed deelt met je levenspartner/one-night stand) moet je deze film bekijken. En je ogen geen moment van het scherm laten dwalen.

Weet dat elke andere vorm van begrafenis of verdrietbetuiging een belediging zal zijn naar de persoon die ik ooit was, en je dus moet leven met het idee dat je mijn laatste wil niet nakomt.

Een mens kan nooit te snel komen met zijn testament.

Mocht ik het toch nog een aantal dagen trekken, tot de volgende.

Johan G. Sterfmoe

Jawel The king of pop heeft Zijne kak gelegd. En  geen moment te vroeg. Alvorens nu een hoop mensen me gaan beschuldigen van een ongevoelige klootzak te zijn, let me explain myself fanfags.

Kijk, de mens heeft monsterlijk goede muziek gemaakt, daar zal je me niet over horen. Zijn muziek is absoluut briljant. Toegegeven,ik zou geen nummer van zijn laatste twee platen kunnen benoemen als mijn leven ervan zou afhangen, maar zijn jaren tachtig-hits. Heerlijk, en waar. Want Billie Jean was echt waar niet zijn liefje, en dat kind was niet zijn zoon, verdomme!!!!  Thriller absoluut een top vijf beste plaatjes ooit, maar…..

De muziek viel weg en het monster bleef. Een schaduw van een pens. Een plaspauze in de menselijke evolutie. Een ontegensprekelijk gedrocht. Is dat erg? Ik heb er geen moment van wakker gelegen. De man was de grap voorbij. Of hij al dan niet zijn handschoen in een kinderpoeperd heeft gestoken (en ik denk van niet), ach ja….laten we eerlijk zijn,als je als kind dan toch keihard verkracht moet worden, dan zit je op zich met Michael Jackson wel snor. Als ik  de keuze had tussen één van de allergrootste popsterren ter wereld, of één of andere pensioensgerechtigde dorpspastoor om mijn atoompje te splijten, dan wist ik het wel; ‘Don’t stop till you have enough, mister jackson!’.  

Maar goed terug naar mijn punt. De man was datgene aan het vernietigen, waar hij mee bekend werd. De schaduw dat zijn privéleven over zijn muziek liet vallen, werd met de dag meer en meer onverlichtbaar(geen woord, maar kom).  Het kan een schat van een man geweest zijn, met een absoluut hart van goud. Een mishandeld kind in een door de wetenschap gemuteerd lijf.  De thersites van de popmuziek.  En zijn dood is absoluut een tragedie voor zijn vrienden en familie(veel rust en liefde voor hen, want jawel the jacksons lezen mijn blog). Maar ik ben geen van beide.  Het enige dat hij mij (EN JULLIE) ooit gegeven heeft is zijn muziek, en dat is bijgevolg ook het enige dat mij interesseert. En hij was de nemesis van zijn muziek.

 En nu zat zijn come-back tournee eraan te komen. En al die mensen die denken dat dat een verpletterend muzikaal orgasme zou zijn,… zijn gewoon idioten. De man kon amper lopen, stond stijf van de medicijnen, was lichamelijk aan het imploderen(letterlijk).  

Het zou at best een goede lightversie zijn van zijn hoogdagen. En niets tegen light, maar niet van geniale dingen. Ik wil geen Godfather-light remake. Ik wil geen vijftigjarige man die even quasi -nonchalent een moonwalkje doet, onder het mom van ‘ik kan het nog;,auw auw’, terwijl een medisch team de cortisone, vicodin en morphine  koud zet achter de schermen. You had enough, then stop!!!

En natuurlijk zouden miljoenen mensen apeshit  gaan. ‘The king of pop is back!!!!!!! ‘ Omdat mensen nu eenmaal graag apeshit gaan op een combinative van nostalgie en dure tickets.

The King of pop is halverwege de jaren negentig gestorven.

Michael Jackson is nu dood, zodat eindelijk the king of pop kan herrijzen in de vorm van zijn, door zijn vader erin geslagen  en door Jones gepolijste, geniale werk.

Zijn dood is bijgevolg het enige medicijn om zijn muzikale en dansant erfenis te genezen van Michael Jackson.

Niet de meest populaire opinie, maar wel een juiste. En laten we  verder niet te veel overdrijven, want ik ben er nog, en dat is ook wat waard.

Johan G Sterfmoe

Haydie Howdie Koksokkers,

Ik heb geen hol te melden, maar er moet wederom weer wat lucht gebakken worden, dus dat doe ik dan maar. De sinterklaas van de bullshit.

Even terzijde, mijn overlevingskansen zijn verdubbeld, want mijn onderbuur gaat verhuizen.  Het universum is nog niet klaar met mij.

Aan de andere kant, ik ben benieuwd wat voor pedo-looking bastard ze hier nu weer binnen gaan smijten. Als er mooie meisjes zijn op zoek naar een appartementje onder een hedendaags genie, schroom niet. Draken gelieve zich te onthouden… 

Mannen eventueel, maar dan moeten ze er toch godverdomme zeer sappig uitzien in een jurk.

Over geile hoeren gesproken… Tattoo-kimberley. Je ziet haar gewoon domheid zweten, en dat zou je als een afknapper kunnen zien. Maar then again als je zo dom bent om je bek vol te laten kladden door een man aan wie ik mijn vuilzak nog niet zou toevertrouwen, dan ben je waarschijnlijk ook te overtuigen tot serieus kinky shit.  God praise the stupid woman.

‘Neenee hij moet echt in dat gat, dat hoort zo!’

‘Echt waar?’

‘Jaja, vertrouw me maar Kimberley’.

Hell, ik denk zelfs dat je haar zou kunnen overtuigen dat het heel normaal is om haar in de neus te neuken. Reaching for the stars indeed. Een kakske leggen op de sterren(het streven van elke filosoof), wend je tot Kimberley.

Voor de duidelijkheid, ik val op intelligente vrouwen( kuch kuch), maar hem zo nu en dan proppen in een wandelend schilderijtje met het IQ van een gemiddeld kamertemperatuur, fine by me. Waar niemand echter over berichtten was de achttienjarige jongen die een ster op zijn wang wou laten tatoeëren, en thuiskwam met een perfecte weergave van een met aambeien vergeven anus op zijn wang. Duidelijkheid is alles, zeker in de tattoo-wereld. Tot dusver mijn kijk op het tragische verhaal van een meisje, over wie we binnen twee weken nooit meer iets zullen vernemen. Haar vijftien minuten zijn officieel voorbij.  

Ik lees net dat Allochtone jongeren steeds moeilijker aan de bak komen. In de… nee dit is gewoon te gemakkelijk.

Om af te sluiten… er bestaat een kans dat deze blog geschreven werd door Saskia de Coster. Om zeker te zijn dat je een echte JOhan G. Sterfmoe in handen habet, moet je hem uitprinten, insmeren met ochtendurine en aan een kaars drogen. Als het Johan G. Sterfmoe watermerk niet verschijnt, dan is het een de Coster.

Jaja actuele humor. Om je te bescheuren, bescheuren zeg ik…

Ballekes

                                                           Johan G. sterfmoe

Een groene tent.  Ik ben op kamp met de chiro. Ik lig naast een meisje(een mens moet ergens liggen, en als de jaren me iets geleerd hebben is het wel dat naast een meisje liggen verdomd goed vertoeven is). Stellen dat ze een liefde van mijn leven was, zou de waarheid oneer aandoen, dus laten we zeggen dat ze een liefde van mijn leven was.  Twee weken daarvoor werd ik door mijn maten uitgelachen dat ik nog nooit een meisje had gezoend. Het soort uitlachen alwaar een mens twaalf jaar later al eens een blog over schrijft. Het is een mooi meisje, en bovenal ze is drie jaar ouder dan ik. En op die leeftijd is dat een paar azen in je hand. Ik begin haar te zoenen. Ze houdt haar tanden op elkaar geklemd. Blijkt dat ze zelf ook nog nooit gezoend heeft, dus mijn paar azen worden waardeloos op de flop. Heb ik weer. Officieel gezien is mijn eerste zoen, het likken aan tanden. De Chiro een uitdaging.

Ik ga helemaal los op een tafel in een kroeg te Maastricht. Ik heb een heftig stuk in mijn kloten, en ik dans. Voor zij die het weten, ik kan een serieuze danspas placeren. Echter niet zodra ik mijn pens volgegoten heb met gin-tonic(mijn drankje van dat moment). Dit zou geen probleem mogen opleveren hoor ik je denken, maar ik durf pas de dansvloer(of tafel in dit geval) te betreden zodra ik een royaal stuk in mijne gennol heb(een klein verlegen jongetje hè, zeker bij de vrouwtjes, maar hou het stil!). Dit is zoals de Grieken dat zo mooi zeggen ‘ kartyo pan quidion stechos’. Jammer genoeg ben ik  het Grieks niet machtig, dus daar hebben we niets aan. Maar goed, superstars DJ’s nog aan toe,op een gegeven moment( als je er over nadenkt gebeurd alles in het leven op een gegeven moment, dat terzijde) spreekt mijn mooie rondborstige bovenbuurvrouw (oh Times have changed, mister Dylan)mij aan met de zin:‘zullen we neuken?’. Kijk er zijn van die momenten in het leven dat je met een staalharde tampeloerus rondom je kijkt alwaar de verborgen camera’s zich bevinden, en neem gerust van me aan dat het zo een moment was. Ik geloof dat ik nog net de woorden kon brabbelen :‘bij jou of bij mij?’(soms moet je geen grootste zinnen van me verwachten!). Het werd bij haar. En maar goed ook, want ik had niet veel zin in 200meter hordeneuken(mijn kot was een onmenselijke puinhoop). Dit gedeelte van de blog is toch een moment om jaloers op te worden mannen? Een knappe griet die geen zin heeft in flirtbullshit, maar je gewoon recht op de raap bij de kloten grijpt.  En haar benen voor je opent alsof het allemaal niets kost. Ik zou ook jaloers zijn… maar ik weet jammer genoeg het vervolg.  Ik bleek  zo veel gezopen te hebben , dat die staalharde tampeloerus, bliksemsnel kromp tot simpelweg een tamme loer Rus, en toen ik dus na een tijd door had  dat ik  al een behoorlijke tijd met een slappe piemel aan het pompen was, besloot ik zelf maar om de stekker eruit te trekken(al was er een grote kans dat die stekker er al uit hing en inspiratieloos tegen het stopcontact lag te klotsen). Nochtans een zeer knappe meid, maar den drank hè. Kortom mijn eerste one-night stand was er eentje om te onthouden.

Ik kom thuis van school(de opener van elke klassieke anekdote). Niets aan het handje wandel ik de living in.  Aan de tafel zitten mijn ouders met voor hun een kleine halve meter aan pornografische boekjes. Dit materiaal( ondanks dat een verkoper zijn waar altijd moet checken op kwaliteit) werd door mij enkel gebruikt om te verkopen op school. Ik ben namelijk opgegroeid met twee zegeningen  der natuur. Ten eerste dat ik altijd te groot was voor mijn leeftijd, en er ouder uitzag( een kwaliteit die ik begin te verliezen, terwijl al de vrouwen om mij heen plots op oudere venten beginnen te vallen. Destiny john is a fickle bitch.). En ten tweede dat er in het dorp een dagbladverkoper was, die het allemaal geen kloten meer kon schelen. Deze hemelse combi gaven mij toegang tot porno. Veel porno. Ik kocht en verkocht aan hogere prijs door op school aan jongens bij wie het besef begon te groeien dat  de piemel meer was dan afplassen alleen…piemel…piemel( beetje kennis van oude reclames is nodig om de humor van deze zin in te zien, soit). En met het besef groeide de piemel mee. Mijn pornostock begon goed te lopen, maar waar ik geen rekening mee hield was, dat mijn moeder al eens graag mijn kamer opruimde( verklaart waarom jaren later mijn kamers nog steeds een tyfuszooi is, mijnheer Freud.). En bijgevolg werd mijn goedlopend handeltje ontdekt. Ik durfde echter niet zeggen dat ik de porno gebruikte om zaken mee te doen, en bijgevolg was ik dus in de ogen van mijn ouders een oversekste prepuber die al zijn zakgeld(no pun intended) uitgaf aan porno( een probleem dat het internet jaren later vanzelf oploste, maar wisten zij veel). En als we eerlijk zijn, en de inhoud van mijn blog onder de loep houden, zaten ze er toch niet heel ver naast. Mijn liefde voor porno heb ik behouden, mijn gevoel voor zaken doen is daar op die simpele namiddag een stille dood gestorven. Mijn eerste faillissement was er één waar de media nooit over bericht heeft.

Een dag na het likken van de tanden, zat ik met haar op een plein, en we deelden een frietje. We staken het uiteinde der friet in onze mond, en aten richting lippen(Een Vlaamse lady and the tramp jawel.). Blijkbaar had ze honger, want op het moment suprême beet ze een klein doch aanwezig stukje van mijn lip. Maar even later, daar op dat moment, heb ik mijn eerste officieuze kus beleefd. Een mix van speeksel, lip, tong, friet en bloed. En ondanks dat het op papier op een walgelijk tafereel lijkt, een betoverend moment. Wat Disney ook mag beweren.

En zo zie je maar, soms moet je gewoon eerst wat tanden likken. In dronken toestand neuken met een slappe pik. Simpelweg je porno-imperium in rook zien opgaan. En heel soms moet er een beetje bloed vloeien.  Maar uiteindelijk komt het allemaal goed.

                                                               Johan G. Sterfmoe

Ik krijg tegenwoordig reacties, alwaar dieper over nagedacht is, beter geformuleerd zijn,  dan eerder welke blog van mezelve. Ik zou daar conclusies over kunnen trekken, maar dat doe ik niet, ik constateer gewoon dat ik een botervliegeffect op mijn eigen(jaja vlinder, maar botervliegeffect is een grappiger woord.)ben. En dat is de eerste stap die elke Messias moet zetten.

En het maakt me allemaal niet uit, hoeveel hits of mensen hier komen. En mijn ambities zijn nooit zo groot geweest dat ik me wou meten met ‘wielrennen en andere dingen?’

Je moet het allemaal groter zien.

Stel je voor dat Jezus op het punt staat om één van zijn goocheltrucjes te doen(want dat waren het!!!) voor zijn apostelen, en plots zegt Archibald(weet ik veel wat de namen van de apostelen zijn.) ‘ Jezus, ik weet dat in je boekje staat dat we met zn twaalven zijn, maar vandaag moet je je trucje doen voor 14000man. Maar… 13988 daarvan zijn poppen!’

‘Heeft Judas dat geregeld? ‘

‘ We weten het niet, oh heiland.’

‘ Dat is hier weer allemaal van de bok zijn kloten Archibald!!!!!’

‘Moet ik dat opschrijven, oh verlosser?’

‘ Doe maar niet! Goed waar zijn mijn broden?’

Wat ik eigenlijk wil zeggen is, dat de entertainmentindustrie verdorie niet gelachen is. Of zoals W. B. Yeats het reeds kwam te verwoordden ‘ Of all the industries the entertainment one is not the jolliest miljaar dedju’.

En toegegeven, ik zei over de 25000 hits bereiken ‘hoe maakt me niet uit’, dus someone outsmarted me, en bijgevolge hoera voor hem. Of haar? Dan toch prachtige kutjes op pootjes die zich onder mijn fanbase bevinden? Wie zal het zeggen. Een mens moet blijven dromen nietwaar.

En natuurlijk zou ik het liefst de aller-populairste blogger van de wereld zijn, aanbeden door groten en veracht door kleinen. Niets in mij voelt er ook maar iets voor om één of ander niet gehoord genie te zijn. Als een geniale blog verschijnt, maar er is niemand die hem leest, maakt hij dan…euhm  iets uit? Maaaaaaar ik ben absoluut te lui om reclame te maken, of wat dan ook, dus… fuck it.

Maar goed tot dusver dus het leuke spelletje worstelen. Wat moet ik nu weer gaan bedenken om het hier een beetje origineel te houden. Heb ik al iets rond kontneuken gedaan? Kontneuken is gewoon een erg grappig woord. Je versiert er geen wijven mee, maar grappig des te meer.  Stel je maar eens voor dat je op audiëntie bij de koning bent, en net voor je de knakker een hand moet geven, fluistert iemand ‘kontneuken’ in je oren. Lachen geblazen.

Tevens ben ik zeer ziek momenteel. Al de hele dag aan het kotsen. Ik denk dat de schuldige een kokosnoot is, die ik gisteren voor de helft soldaat heb gemaakt. Kwerd dus vanochtend wakker al kokosnootkotsend.  Nota bene kokosnoot dat reeds ernstig aan het overwegen was om eens goed verteerd te worden. Niet Ph-neutraal mensen. Niet ph-neutraal by a landslide.

Bon, ik ga het hierbij laten voor vandaag, want mijn  lijf begint alweer te verlangen naar mijn porseleinen meester van de dag.

Salut en de kots

Johan G. Sterfmoe