Ik kwam er vandaag achter, dat een collega(met wie ik nu toch al anderhalve week aan het werken ben) dacht dat ik een Hollander was. Jawel na jaren de Belg te zijn in Nederland(niet een Belg, dé Belg. Want neem het van me aan, ik was een fenomeen daar. Mannen keken met afgunst naar dat Griekse Godenlijf van me. De vrouwen  kregen Niagara-verschijnselen in de kruisstreek als er nog maar over me gepraat werd. Te jonge meisjes begonnen spontaan hun eerste bloedingen te vertonen, om toch maar zo snel mogelijk door me bevrucht te kunnen worden. En te jonge jongetjes besloten maar in de kast te kruipen, om er jaren later uit te kunnen komen.), ben ik nu dus een Hollander in mijn eigen land. Elke vorm van identiteit ben ik verloren.  En voor de mensen die me toch erkennen als een Belg, ben ik geen Belg, maar een Limbo. Een Limbo in Antwerpen. Dus wederom een vreemdeling. Altijd een vreemdeling.

En  niemand die me ooit schapen heeft zien slachten, Antrax zien verzenden, lelijke hoeren zien stenigen(want dat zijn het!!! cabaretmomentje), vrouwen in een verkrachtte staat van zijn doen belanden, profiteren van den dop(al ben ik dit met elke vezel in mijn lijf van plan, dus deze laten we tussen de mazen van het net glippen.), uit Mn bek weten stinken(mwa), honger weten staken(although I should), en bussen bomvestgewijs laten exploderen. Nu goed, weet ik veel waar vreemdelingen zich zoal mee bezig houden, so thank god voor clichés. EN TOCH EEN VREEMDELING

Tzou me niet verbazen, dat ik gecontacteerd wordt door een niet-ironie begrijpende vlaams belanger na deze tirade om de partij uit het slop te trekken. Bij deze, geen interesse. Alhoewel die Marie-Rose Morel er de laatste tijd toch verdomme sappig bijloopt. Ik weet niet wat het is. Misschien dat hoofddoekske… geeft haar iets onderdanigs. En dan dat traantje erbij. Miauwkes! A lapdance is so much better when the stripper is crying!

Et voila, slechts één zin nodig gehad om de mogelijke  sympathie die ik genoot vanuit het vlaams-belang kamp weg te blazen.

Dus blijkbaar hebben De Nederlanders niet enkel mijn figuur afgepakt, maar ook mijn tongval. De klootzakken. En wat hebben ze ervoor teruggegeven? Applaus…okee. Erkenning…absoluut. Adoratie…uiteraard. Vrouwen met gewillige blikken en doorgesneden stembanden(kortom vlezige paspoppen)…jajaja. Maar toch.

En nu zit ik hier zoveel jaren later. Een vreemdeling in een land dat niet mals is voor zijn vreemden. Een klein gezwollen jongentje wachtend op een blik vol liefde. Eén oogstreling van erkenning. Een zachte aai over mijn wangen van wantrouwen.  Een blik in de verte,want alles wat dichtbij komt schrikt af. Wachtend op het meisje dat hem onderstopt, op de vrouw die hem wakker schrikt. Wachtend. Een vreemdeling in een koelkast(zonder lampje).

Jawel zoals beloofd een beetje jonge jongens romantiek. 

En

nu weer compenseren; KOOOOOOONTNEEEEEUUUUUUKEN!!!!!

Jaja, een simpele jongen ben ik. Ondanks mijn rare uitspraak (klaarblijkelijk.)heb ik niet veel nodig.

Een beetje liefde, een klein appeltje voor de dorst, een glaasje wijn met de maten, wat theater en film en verder enkel en alleen een lieve schattige grappige verterende vriendin….. die met beide handen haar kakwangen openspert, op zijn hondjesgewijs haar hoofd naar mij gedraaid  en zacht naar me schreeuwt ‘WAAR WACHT  JE OP JIJ GEILE BEER!!!’

Een simpele jongen, indeed.

                                                                   Johan G Sterfmoe

Er zijn momenten in mijn leven(en soms ook leven in mijn momenten, maar daarover een andere keer meer) dat ik, gepaard met een WUSH-geluid, mezelf inbeeldt dat ik wegvlieg. Of met één neutronengevoede slag iemands hart kan doen stoppen(in mijn meer chagrijnige dagen). Er zijn momenten dat je stiekem denkt dat er een groter doel voor je in het vooruitzicht ligt, een doel waarin je evil men met een zwart-wit emotieloze halsstarrigheid bestrijdt.

Maar bij gebrek aan beter zijn er comic-book verfilmingen.  Een genre dat de laatste jaren zeer in trek is bij de bioscoop-blockbuster geilende medemens. Elk jaar verschijnen er ontiegelijk vervelende superhero-films. Maar zo nu en dan ook regelrechte pelicule-pareltjes. Denken we aan The Dark Knight, een film die de morele grenzen van het menselijk bestaan, meer aftast dan 80 procent van de arthouse-films out there.  Spaanse films,tssssss!!

Heb vrijdag 'Watchmen' gezien. Nu als we het hebben over een niet alledaagse film. Watchmen is een film gebaseerd op de gelijknamige comic van Dave Gibbons(illustrator) en Alan Moore(schrijver, die nooit iets met de verfilmingen van zijn werk te maken wil hebben!), en wordt door mensen die er meer van weten aanzien als de allerbeste comic ooit gemaakt. Een onversneden meesterwerk.  En de film is een zeer weirde motherfucker. Een superhero-film, met impotente superhelden, een constant bungelende blauwe penis, een soundtrack met oa all along the watchtower, the sound of silence, 99 luftballons en halleluja van cohen, scènes met een hakbijl en een pedofiel, rare langdurende seksscènes, en een ietwat raar einde. Kortom een film(tevens een potige Jos, met een speelduur van bijna 180min.) die je fantastisch vindt of godsgruwelijk. Ik vond hem heerlijk.

Heb de dag nadien de comic gelezen(thank god internet) en afgezien van het einde is het angstaanjagend hoe trouw ze zijn gebleven aan het origineel.

Zaterdag een toneelstuk gezien. Laten we het erop houden dat als ik van te voren had geweten,wat ik erna wist, dat ik had gekozen voor doos nummer twee(Inhoud doos nummer twee: Zeven potige negers die me vierentwintig uur lang zo hard verkrachten dat zelfs mijn voorvaderen in hun graf hun knokig gat begint te bloeden. Om mij nadien met zn allen onder te pissen, en mijn van het zaad, bloed en pis druipend lijf in de schelde te dumpen. Om vervolgens ne stevige kak te leggen in diezelfde rivier). Kortom ik vond het niet het beste stuk!

En heb vandaag ‘Zack en Miri make a porno’ gezien, van Kevin Smith. Wat weet die man mij toch, ondanks zijn simpele, van vulgariteit  druipende verhalen toch vaak te ontroeren. En zelden zijn je vrouwen mooier dan in films van Kevin Smith.

En dit alles terwijl ik zelf ook nog eens aan het repeteren ben. Een man met te veel vrije tijd. Vraag dat maar aan mijn rechterhand. WOUZAAAAAA!!!!

Vanaf morgen ga ik weer helemaal loos in de vulgaire bullshit blogs ipv reclame te maken voor het werk van anderen. Beloofd. En de romantiek komt er ook aan.

                                                                                                                                                johan G Sterfmoe