And here we go again. Heerlijk het bijhouden van een blog. Zucht. Slapend arm word ik ervan. Gisteren gespeeld in Hengelo. En daar is absoluut alles mee gezegd. Het was niet de meest inspirerende avond, en een reminder dat theater minder met sex drugs en rock’n roll te maken heeft dan een marathon in 2010 met Felice Damiano. Twas een treurig gebeuren. Het was een verkrachting waarin beide partijen er geen zin in hebben, en zoals we allemaal wel weten , dat zijn niet de allerbeste verkrachtingen. Ma soit vanavond Tilburg maar eens uitproberen.

Verder heeft mijn leven niet zo veel om het lijf op dit moment. Spelen-> laat thuiskomen-> tegen een uur of zes des ochtends in mn nest kruipen, er rond een uur of kwart over twaalf weer uit totteren, en me klaarmaken voor de volgende reis. Dit alles zonder groupies die al eens willens nillens(nillens is geiler laten we daar geen doekjes om winden)een pijpke zetten in de tourbus. Ach als ze de leiding van de theaterwereld toch in mijn handen zouden geven...

Maar genoeg gehuild, want gelukkig hebben we de blog nog. Wederom zucht.

Twas trouwens weer zie oscars alweer ik nog niets over gezegd heb.(Al heb ik een blog over  de vorige oscars. Damn al meer dan een jaar deze onzin. 14 lezers and still counting modderfokkers. Op een dag de volle twintig. Een mens moet blijven hopen). En twas...a snoozefest. Ik heb het gehad met de oscars. Familie vriendelijke humor, en godsgruwelijk saaie speech momenten.  Het kan er ook mee te maken hebben dat het gedeelte dat ik zag zich voornamelijk rond ‘best costume design’ situeerde. En laten we eerlijk zijn, who fucking cares. The hurt Locker is een kopstoot van een film, dus prima. Jeff en ons Sandra heb ik niet gezien. Evenals onze favoriete zeppelins Mo’nique en dat precious-monster(alsof we die ooit nog in een andere film gaan zien? Grappig moment trouwens toen het precious-monster(jaja tis ook maar een mens met gevoelens) de oscar van Mo’nique in handen kreeg en ze probeerde om de gouden folie van het beeldje af te halen in de hoop dat ie van chocolade was. Maar goed ik heb de film niet gezien. Avatar heb ik gezien en was een coole ervaring(waterboarding is uitgevonden voor mensen die de woorden ‘coole ervaring’ hanteren). Star Trek was te gek (best make-up booooooeeeeeind!!!). Up (beste score/soundtrack. Tja wat wil je dat ik zeg Michael Giacchino is een genie-> componist van Lost ook. En jawel zelfs/vooral in seizoen zes verdedig ik Lost tot het graf). En verder... Christopher Waltz was denk ik de beste acteerprestatie van het jaar, hands down.  Nuja voor het eerst wint een vrouw best director. Kan het gezeik nu dan ook ophouden? Jawel jullie gezeik in het algemeen. Jullie hebben stemrecht. Jullie hebben dezelfde rechten en jullie heb een regieoscar. En nu gewoon weer netjes koken, en die benen open zwieren als je man streng naar je kijkt. En niet, zoals voor jullie oscarwinst,  bij de eerste de beste tekenen van lichamelijk en mentaal misbruik gelijk naar de politie stappen. Dat is dan ook weer geregeld.

Kortom de oscars was kut met fletse peren.Twas te lang. Te veel categorieen. Mijn tip aan de academy. Vanaf volgende jaar slechts 1 oscar. Gewoon de beste film( wat klonk het best, zag er het best uit, was het best geacteerd, etc... in één film. Was er zo geen film. Prima geen oscar. Maak het weer speciaal.)

Ach prijzen zijn per slot van rekening voor paarden(mede omdat ik van mijn leven geen prijs zal winnen. Behalve toen ik prijs voor beste playback won in de kleuterklas met 'brandweer' van Clouseau!!!! De trots in de ogen van mijn ouders zou nadien nooit meer die allure hebben).

Tevens zag ik dat de blogs ook weer een waarderingscijfer krijgen.  En ondanks dat het altijd dezelfde bullshit is. Steeds weer variaties op hetzelfde thema. Als mijn blog een symphonie zou zijn zou ik em ‘Frustro for Fagot’(stiekem hopend dat het muziekinstrument fagot ook in het Engels fagot betekend,want anders ga ik het verkeerde publiek trekken vrees ik.) Anyways, maar dat dus de ene een 1 op 5 krijgt en de andere een 5 op 5. Kheb er al eens eerder een boom over opgezet, maar goed. Ikzelf vind den deze absoluut een topper in zijn eigen genre. Je voelt dat het mes van de meester gescherpt is. Geen enkele typfout meer te bekennen(kheb geen idee, nogmaals jullie lezen deze troep, ik niet). Genuanceerd doch vilein. En met zo veel respect voor zijn medeburger; Want mensen, we kunnen lachen, we kunnen grollen. We kunnen al eens een messteekje onder water dan wel de gordel serveren, maar uiteindelijk gaat het toch om respect,nietwaar. Naar elkaar en bovenal naar onszelf. Naar alle mensen van alle geur en kleur. Van alle staat en stand. Want op het eind van den dag zijn liefde en respect de epicentra voor de verrijking van onze ziel .

Als jullie het niet erg vinden ga ik nu een xtje naar www.slutload.com (hoe kan je niet houden van een site, die als enige kenmerk Slutload heeft. A load of sluts. A load on sluts, zoveel lagen. Zoveel lagen mensen) alwaar een veel te jong meisje , om den brode, haar hele gezicht laat dichtplamuren door een variêteit aan veel te oude dan wel ronduit lelijke mannen. The porno-industrie Respect!!(tevens de enige industrie alwaar vrouwen meer verdienen dan mannen. Ah!!!! Nu jullie)

                      R e S p E c T  van Johan G. Sterfmoe

Is er dit jaar al iets noemenswaardig gebeurd? Is dit jaar zich hier naar een positie aan het wurmen alwaar je van zich ‘zo, dit is me wel een jaartje’. Of is dit jaar er zich wel verdomd makkelijk vanaf aan het maken? Wie ben ik om antwoorden te geven, maar aangezien dat ik dit fiasco alweer nieuw leven aan het inblazen ben, denk ik dat we kunnen stellen dat we aan een verdomd saai jaartje aan het wachten zijn. Om maar iets te noemen;’ik ben nog steeds onbekend’. Een ieder die dacht dat ik doe wat ik doe vanuit een soort van integriteit naar de kunsten toe, mag al eens goed beginnen met het sotsen aan mijn (op dit moment voorzien van een serieuze toef schaamhaar bevattende->tis winter per slot(even tussendoor dit is een mannelijk privilege, denk niet dat dit voor jullie ook het geval mogen zijn vrouwen >scheren verdomme bende bergapen!!!!!))balzak!En bijgevolg dus aan iets anders denken. De kunsten? Wie is daar ooit gelukkiger van geworden? WIE? Geld en faam is het enige dat ik najaag. In feite is aanbidding een beter woord. Een harem van twaalf vrouwelijke apostelen die op zn minst driemaal kraaien alvorens een haan zal overwegen me te verraden(woehahaha bijbelomdraaiende humor, een gat in de markt mensen. Ugh).

Maar goed Nachtgasten is een wervelend succes. Dat is natuurlijk fantastisch. Alhoewel wervelend succes...laten we het een beetje in zin context houden he. U2 is een wervelend succes. Qua aardbevingen was Haiti een wervelend succes. Euhm AIDS was een wervelend succes. Nu niet direct het soort succes alwaar je mee in verband gebracht wou worden, maar toch. Tja dat krijg je als je anonieme piemels leegzuigt door een gat in de muur( want zo verspreidt het zich en niet anders, mensen onderschatten vaak de educatieve kant van deze blog). Kijk op die manier kunnen we niet van een succes spreken natuurlijk. Tzit elke keer vol(maar er knn maar zestig man in, moet je bij bono mee aan komen zetten’ yes mister No the place is crowded, 60 peoples!’ vloeken en tieren zal hij. Vloe-ken en tie-ren!!!! Kverdien er ook nog eens geen hol aan, en qua vrouwelijke aandacht is het ook kin kloppen. Kheb er één fan aan over gehouden, en die dame is serieus met de zeventig aan het flirten. (voor de mannen, dat is 265jaar oud, omgerekend in mannen-jaren). Maar wel twee zeer mooie vrouwen ontmoet via nachtgasten. Twee bloedmooie vrouwen; Twee grappige vrouwen(want dat is ook belangrijk...stilte....krekelgeluid...voorbijwaaiende tumbleweed). Twee vrouwen ontsproten aan de schoot van alles wat goed, waar en schoon is. Twee vrouwen die als ze op het strand zouden zitten, al modeblaadjes lezend, ik er een liedje over zou  kunnen schrijven terwijl ik me als prins naar voor werp.Twee vrouwen die op dit eigenste moment alleen maar bezig zouden mogen zijn met het baren van mijn kinderen, en dit als niet meer en minder zouden aanzien als hun belangrijkste taak in dit verder futiele leven. Twee vrouwen die nooit jaloers op elkaar zouden worden, en het prima vinden om mij te delen, en bovenal om mij te plezieren op een blauwe maandag al eens bij elkaar in hun sponske zouden knijpen. Twee vrouwen die ik tot nader orde enkel heb ontmoet, maar dat ze zich in godsnaam vasthouden aan alle takken van de bomen. Want hij komt eraan onze Johan. Onze beerput van bourgondische bachanalen. Onze prins der poetische probeersels. Onze goeroe van genotsleverende geile gutsingen. Onze Koning van ‘kan het ietsje meer zijn?’. Onze keizer van ‘khoop dat je niet te droog bent, want anders prop ik hem liever even in de poeperd als het jou om het even is’ Onze nemesis van neem jij alstublieft wel het verleidingsinitiatief, want alst van mij moet afhangen zitten we hier morgen nog!!!!

Verder aan het werk aan een tv-serie met twee mannen(ik werk eraan met twee mannen. Ik bedoel dat is niet de pitch. Stel je voor:

Wouter Vandenhaute:                 Dus Johan, je hebt een serie geschreven.

Johan G. S.                                         Yep(zie je me zitten!? De coolheid zelve, met een pijp in mijn mond, uiteraard)

WV                                                        En waar gaat het over?

JGS                                                        gooit me beide handen de door duim- en wijsvinger gevormde L, die al wel eens een televisscherm wil uitbeelden,in de strijd. TWEE MANNEN!

WV                                                        excuseer?

JGS                                                        Twee mannen, double joe. Dertien afleveringen. Neemt een trekje aan zijn pijp, en kijk zelfverzekerd doch afwachtend naar Wouter.

Hilariteit mensen.

Bij de weg, Wouter Vandenhaute is de baas van Woestijnvis(grootproductiebedrijf), kwestie van mijn Nederlandse fans op hun wenken te bedienen.

Maar dat ben ik dus met twee mannen aan het ontwikkelen.

En verder ben ik me alweer aan het voorbereiden op een werkloze periode van heb ik jou daar.  Dat doet het altijd goed bij de vrouwtjes nietwaar. Geen rijbewijs en geen werk. Charming....

Maar momenteel zit ik nog in een theatervoorstelling, alwaar absoluut niemand naar komt kijken. Zucht.

Maar vooralsnog is het een prima jaartje. Al mag het godverdomme wel eens gedaan zijn met die kutkankerwinter(ja nu komen de grote woorden uit de kast). God, wat heb ik het gehad met de kou. 37 graden wil ik. 37 GRADEN!!!! Ik wil zweetdruppels zien parellen. Ik wil blozende borsten in jurkjes. God wat wil ik jurkjes. Wat is er leuker dan jurkjes? (behalve dan , zoals ik op facebook al zei, als ze gedrapeerd zijn rond zwervervrouwen van zestig. Ugh)

Bon kga het hierbij laten, want ik moet naar Heerlen. Jawel fokking Heerlen om voor niemand te spelen. Heerlijk

                   Hopelijk tot heel snel Johan G Sterfmoe

Ja, dat was godverdomme een schoon stukje nieuwjaarsbrief(geen reet voor gekregen overigens, maar dat terzijde)

Nuja het is niet helemaal dat geworden.

Fc de kampioenen heeft mijn scenario-ideetjes niet helemaal tot zich genomen. En wat zie je, nu gaan ze ermee stoppen. Tja als je niet luistert naar goede ideeen kan je er inderdaad beter de stekker uittrekken. Zo wou ik eerst ook nog de zin 'Patrick, ik zou dat helemaal niet doen dat kanker!' toevoegen aan de nieuwjaarsbrief, maar dat leek me wat sarcastisch. Ik had het beter wel gedaan zo heeft de tijd ons geleerd. Sorry mijnheer Swayze.

Mensen hebben zichzelf nog steeds opgeblazen in de naam van een God(die zich nog steeds opvallend afwezig houdt in de hele discussie). Als al dat zelfmoordtuig nu gewoon ergens één grote actie doet, op één dag met zn allen, afgelegen in één of andere woestijn (Irak bijvoorbeeld),Kaboem en opgelost. Maar Geloof geeft mensen ook hoop. Inderdaad de hoop dat er na de dood een beter leven is, dan dit door religie verziekt bestaan. There I said it!! Aan de andere kant vind ik dat hele idee van een leven na de dood zo slecht nog niet. Think about it. Het verneukeratieve van het leven is, dat je één kans hebt. Één leven om in te vullen, te verzieken, te behappen, uit te leren en simpelweg er wat doorheen te modderen. Dat hele hiernamaals is toch een beetje;' ach ik probeer het na de dood nog wel eens'. 'game over- press start to try again' Als je in het leven geraakt wordt door een rood schildpadje, kan je het nog eens proberen. Heerlijk. Ik ben dol op spelletjes(heb net een xbox360 gekocht!). En dan ook nog eens een spelletje zonder ellende. Fantastisch. Al is een spelletje zonder problemen eigenlijk ook volslagen kut. Tetris spelen en alleen platliggende strookjes krijgen ter grootte van een lijn. Dat gaat snel vervelen mensen.

Het grappige is, dat ik er een bepaalde vorm van troost uit haal dat er helemaal geen leven na de dood is(uiteraard naar mijn bescheiden mening). Zoals Michael Jackson het bij leven en welzijn zo schoon kon piepen 'this is it'. By the way, ik heb de documentaire gezien en godverdomme die mens wist echt nog wel hoe hij de de ene poot voor de andere moest duwen. Dansen alsof zijn leven er vanaf hing. How right he was. En die documentaire bracht mij toch op de volgende gedachte; 'We moeten Marc Dutroux, nog niet te snel afschrijven!' Toegegeven de mens heeft behoorlijk wat bedenkelijke fratsen uitgehaald, maar misschien ontwikkeld hij op een dag nog wel de ideale kelder. De perfecte kelder. De kelder waarvan je zegt ' Marc,ik heb mijn best gedaan om kritisch uit de hoek te komen, maar op deze kelder heb ik echt niets aan te merken. Chapeau!' Daar draaien we vervolgens een documentaire over, en iedereen blij. Je weet het niet mensen. Als fundamentalisten nu ook eens zo zouden redeneren 'je weet het niet'. Het zou kunnen.

Maar, je kan van terroristen zeggen wat je wil( niet echt, want het zijn niet direct mensen die bekend staan om het aanvaarden van opbouwende kritiek) maaaaar ze zijn wel goed voor het milieu. Hoor je nooit iemand over, maar we weten allemaal; Te veel mensen op deze toverbol(je krijgt JGS wel uit de chiro, maar de chiro niet uit JGS). Prima hoor, dat redden van mensen met malaria, maar het is toch een beetje uitstellen van executie.

En daarbovenop, dan lig je wel veilig onder je muggennetje, maar het blijft een pover bestaan. Geen vreet, warm en als je eens een keertje goed wil neuken krijg je er een gratis abonnementje aids bij. Heerlijk. Een mens zou van miserie smeken om een uit het lijden verlossende mug, maar het levert allemaal leuke radio op en dat is ook wat waard.

Het klinkt misschien wat cynisch, maar boven alles ben ik nog steeds een positief mens. Die het leven als een wonder beschouwt.

Ok, een wonder is misschien overdreven, eerder een zeer straffe goocheltruc. Allemaal heel simpel, alleen kijken we naar de de dingen gecreerd om ons af te leiden. Ach.... voor diegene die vrezen dat ik in 2010 de filosofische kant op ga, geen zorgen. Tzal waarschijnlijk toch weer menig variaties op het thema kontneuken worden.

Politici zijn nog steeds mensen, die ook maar gewoon carriere willen maken, een mens moet wat in zijn leven. En die carriere is nog steeds het de anus zo gastvrij mogelijk maken voor klaagzaad van het volk.

Gelukkig hebben de rode duivels zich wel helemaal herpakt in 2009. De helden. En dat voor het miezerige loontje dat ze ervoor krijgen. Het zijn bakens in brandende tijden. Onze jongens. De gandhi's van deze tijd. Kaarslicht in duistere dagen.

Tevens heb ik zelden meer typfouten gemaakt dan in 2009. Goede voornemens.zucht.

Vandaar dat ik eigenlijk dit jaar eigenlijk nog geen nieuwjaarsbrief heb geschreven. Misschien in maart ofzo. Maart is echt een beetje een in de steek gelaten maand vind ik zelf altijd. Toch een beetje de dinsdag onder de maanden. Maar wie zal het zeggen. Nee serieus wie?

Mogen de droom van 2009 uitkomen in 2010. Voor jullie allen (alledrie).

Johan G. Sterfmoe

Hoe kan ik mijn jaaroverzicht beter beginnen dan met de nieuwjaarsbrief van 2009? Vast op tientallen manieren, maar ik ga me de moeite besparen. Dit was de wens die ik in gedachten had

'Lieve mensen,

Het zou wel eens absurd  kunnen klinken, maar 2009 wordt een bijzonder jaar. Een uniek jaar. Een in alle opzichten niet op zijn voorgangers lijkend jaar. Een jaar waardoor alle andere jaren in een ander daglicht, zeg maar gerust schaduw, worden geplaatst. Een jaar waarin Afrikaanse buikjes zullen ontzwellen. Alwaar er met gerust gemoed op een bank tot rust gekomen kan worden. Het woord crisis tot de folklore zal behoren. Politici niet met opengesperde kakwangen, angstige blik in ogen, zullen wachten om volgespoten te worden door de mening van de massa, alles voor een stemmetje meer populariteit. Waarin verkiezingen geen tietloze missverkiezingen zullen zijn. Regeren dat het een lieve lust is, dat zullen ze. Een jaar waarin het Belgisch voetbal zal swingen als een matroos met een vrije avond op het droge. Het jaar waarin grenzen zullen vervagen. Het jaar dat duizenden dagen zal duren. Een jaar waarin huisvrouwen nooit op hun bakkes krijgen van hun vent, en belspelletjes bijgevolg dus overbodig zullen zijn. Het jaar waarin we en masse het woord vergrijzing niet zullen uitspreken. Vrouwen zullen ophouden met blaadjes kopen die hun garanderen wat de 10 methodes zijn om een man te plezieren...geschreven door vrouwen(neem het van me aan HET KLOPT NIET!! lekker koken,  neuken alsof je leven ervan afhangt, en niet alles serieus nemen. Voila in drie  punten, hou je nog tijd over voor de was te doen ook. Geschreven door een man. EN HET WERKT,neem het van me aan). Xavierke zal toegeven dat hij met ernstige leverschade opgenomen moet worden, Carmen aan longkanker zal sterven, Pol doodgeschoten zal worden door iemand die van acteren houdt(ik noem geen namen, maar de kogels zijn besteld), Bieke op gruwelijke mensonterende wijze anaal verkracht zal worden, en ze niet zullen nalaten om dat uit te zenden, en te herhalen zolang er mensen blijven kijken. Als de kijker en de kiezer iets gemeen hebben, is dat ze altijd gelijk blijken te hebben, een zin die 2009 tevens niet zal halen. Want in 2009 zullen ze eindelijk beide ongelijk hebben, en zal dus de waarheid eer aangedaan worden, want zowel de kiezer als de kijker hebben zelden tot nooit gelijk, ze vreten louter wat de pot schaft. Een jaar met niets dan liefde. Een jaar waarin losbarstend geluk zo aanwezig is dat het saai wordt, maar het heerlijkste soort saai dat je je kan inbeelden. Hypocrisie zal de pensioengerechtigde leeftijd bereiken.  Het jaar waarin er eens goed met terrorisme gelachen zal worden. Waarin Goden niet gaan huilen omwille van tekeningen en verwensingen, en als ze dat wel doen, we en masse zullen denken:’ God, Allah, Jahwe,… kust vierkant ons kloten,we doen het wel zelf. Kortom een jaar waarin religie een sabbatical neemt. Waarin na drie uur  ’s middags geen kleutermuziek meer gedraaid wordt. Een jaar waarin we niemand gewoon doet omdat ze al gek genoeg zijn. Een jaar waarin ik eindelijk mijn teksten zal nalezen op typfouten( een typfout klinkt minder dom dan een schrijffout nietwaar).Een jaar waarin we niets te serieus zullen maken, maar wel serieus genomen zullen worden.

2009, de kanalen volgestroomd met wijn. Vette varkens groeien aan de bomen, gebraden en al. We lachen de klimaatverandering in het gezicht uit. Brand de bol maar op, wij hebben 2009. Wat we aanraken zal in goud veranderen, en dat zullen we dan weggooien,want we hebben met zn allen de liefde herontdekt in 2009. We laten lekker de boel de boel . We doen enkel nog de dingen waar we ’s nachts stiekem van droomde. We zijn niet bezig met de toekomst. We leven in het nu, het eeuwige nu van 2009. We vieren nooit meer oud en nieuw,want alles is als herboren in 2009.

Het wordt een raar jaar. We zullen het bijna niet kunnen bevatten, maar het zal ambrozijnzoet zijn. Het zal een feest zijn. Een beloning. Ik beloof het jullie. En enkel klokslag 00.01h 1 januari 2009 zal mijn ongelijk bewijzen. Maar tot die tijd geniet van het meest fantastische jaar der jaren.

Veel plezier liefde en geluk in 2009 Iedereen!!!!!!!!!!!!!!!!

Jawel in 2010 meer(veel meer) bullshit!!!


Zeg het voort, want in 2010 is den deze wel van plan rijk te worden.

En we beginnen (verwacht hem de komende dagen) met een jaaroverzicht van 2009( normaal is dat altijd de laatste week van 2009, maar normaal gezien zou een menselijk wonder als mezelve zich ook niet moeten bezighouden, met iets minderwaardigs als bloggen, zodus smoel toe!!!!!!

En de vrouwelijke fans van ondergetekende mogen zich dit jaar ook wat meer op de voorgrond werpen, met de nadrukelijke nadruk(jawel) op werpen. Gooi dat juk van het feminisme van je af, en laat de hoerige kuisvrouw in jullie zelve ontwaken, bende lichtekooien(als ik al vrouwelijke lezers had....)

De regels zijn nog steeds hetzelfde. Als je je stoort aan typfouten, zou ik ergens anders vertier zoeken(er  is, zo heeft 2009 ons geleerd een onwaarschijnlijk boeiende blog over worstelen te vinden) aangezien ik deze troep(en dat is het) er altijd in één tikbeurt uitklatch en niet nalees (dat soort liefde voor mijn werk bewaar ik voor mijn autobiografie en masturbatieve bezigheden(jawel ook in 2010, al sinds 1994 en nog geen keer tegengevallen!). Als je houdt van subtiliteit, politiek correcte observaties en doordacht doorgedachte doordenkers( mn kop eraf als ik niet de prijs voor amechtigste alliteratie in de wacht sleep dit jaar). En als je een beetje frigide van nature bent, zou je wel eens aanstoot kunnen nemen aan bepaalde passages, maar anderen fragmenten zijn dan weer van zulks een poetische schoonheid dat je er willens nillens toch van in je sponsje gaat knijpen.

Dit jaar komt ook de reeks 'flashes before my eyes' tot een einde(hoor ik daar hoerageroep?), maar dat kan ook ergens in december zijn, wie zal het zeggen(boegeroep?). En een nieuwe serie zal zich ontwikkelen. En zoals altijd zijn jullie, de mensheid, mijn inspiratiebron( voor deze pretetieuze zin verdien ik het om in beide neusholtes simultaan verkracht te worden door respectievelijk een grote negerpiemel en een kleiner aziatisch exemplaar. Want op deze manier ga ik de aziatische piemel in mijn neusholte waarderen, en dat is behoorlijk vernederend om te genieten van een japanse jos in je neus!

Tevens is er nog steeds de hoop om in 2010 met podcasts te komen, als ik tegen die tijd faam genoeg heb, om er ook nog iets aan te verdienen.

En om het jaaroverzicht te beginnen, wat is leuker dan een lijstje!!!

film                                                              Avatar(jaja verhaalnichten, het lijkt op pocahontas en dances with wolves en ferngully, maar fuck me wat een visuele orgie. En jullie krijgen nog wel jullie schindler's list in 3D(laat de douchescènes maar komen, miauwkes!)

                                                                     Runner up: The Hurt Locker.

Theater                                                          De nachtgastenimprovisaties!! Kheb acteurs ter plekke mooiere en geestigere voorstellingen zien improviseren dan al het gerepeteerde geneuzel van het afgelopen jaar(toegegeven, bijster vaak vertoef ik niet in het theater, vandaar mijn acteursmiddelmatigheid, ah well!)

                                                                     Runner up: Alabama Chrome van The Sadists(eigenlijk van 2008, maar kheb hem in 09 gezien)

Serie                                                               Lost.(Te Amerikaans!! Boehoe tijdreizen!! typisch allemaal mooie mensen!!! ze verzinnen het ter plekke!!! Jullie verdienen allen een royale trap in de note!Jullie zouden iets briljant nog niet herkennen als het voor jullie stond en in je mond kotste. En neem het van me aan, ik heb meer series gezien dan jij, niet per definitie iets om trots op te zijn, maar toch.)

                                                                      runner up: Dexter. Fantastisch vierde seizoen(dankzij de ijzingwekkende John Lithgow)

concert van het jaar                                         Leonard Cohen.

                                                                      Runner up Bob Dylan (tja kan zelf bijna niet geloven, dat hij tweede komt. Maar Leo was echt heel goed bwab).

Ontdekking van het jaar                            The Wire. (het belangrijkste, mooiste, meest shockerende, grappigste, ontroerendste, intelligentse kunstwerk         van de laatste 10 jaar. Inclusief tv, film, theater schilderkunst, literatuur, beeldhouwkunst, architectuur en figuurzagen).

                                                                Runner up: The Opie and Anthony show.

Gebeurtenis van het jaar                           Een zwarte Amerikaanse president, en hoe snel dat went.

                                                               Runner up: kokosnoot kosten(neem het maar gewoon van me aan.)

Voila een lijstje moet ergens stoppen. Hoe ik het jaaroverzicht vorm ga geven weet ik nog niet. Maar dit was de allereerste van 2010. Hopelijk volgt er snel een nieuwe, maar ik kan niets beloven.

Gelukkig nieuwjaar allen.

Johan G. Sterfmoe

Yep alhier the prince of pulp. The Beowulf der Bullshit. The master of mediocre. Of door sommige (zij dwalen) bestempeld als the frustrated fat fuck from the era of facebook. Ah well, you gotta have your critics.

Aangezien ik nog steeds in Genk vertoef heb ik absoluut niets te melden, maar aangezien iedereen (twee man, nog steeds de minst populaire blog around, maar kom) begint te huilen als ik niets toevoeg zal ik maar weer wat in elkaar klotsen. Kben sowieso altijd meer een kwantiteit dan een kwaliteit man geweest (behalve met de vrouwtjes. Geen hopen, maar miljaar dedju sappige godsvruchten, dat wil je niet weten. Al is de kans groot dat jullie het maar al te goed weten. Bende bastards mijn bedgenoten bevuilen!!!!!! Ach hoeren zijn het ook. Tja zoals het Maya-spreekwoord klinkt: ‘Once you go Sterfmoe ben je wel aan wat geilers toe.’ Maar mij hoor je niet klagen, zolang ik me maar amuseer nietwaar)

Mensen ik ben de laatste tijd in ‘The Wire’ gedoken en wat een fokking kopstoot van een serie is dat. Elke andere politieserie valt erbij in het water( en alleen al voor dit soort zinnen verdien ik een vergevorderde longkanker. ‘In het water vallen’…. Alsof ik Stijn Streuvels ben. Niet dat ik ooit een Streuvels gelezen heb. En niet dat ik het ooit van plan ben. De klootzak heeft ook nooit de moeite gedaan om mijn blog te lezen). Maar goed een briljante serie dus. Nochtans had ik even mijn bekomst van de serie. Had er iets teveel gezien op drie jaar tijd.

Naar het schijnt was er vandaag radio voor doven. Je zou dat als een prachtig initiatief kunnen aanzien.  Je zou ook kunnen denken, geef ze een boek. Misschien, en nu ga ik iets heel raar op tafel gooien, is het geen slecht idee om, als dove zijnde, te aanvaarden dat radio er niet meer inzit. Kijk Tv. Papier marché een autootje, neem kooklessen. En laat de radio voor wat het is. Trouwens sinds wanneer moeten we aandacht vestigen op doven? Ik dacht dat we besloten hadden om die freaks( WANT DAT ZIJN ZE!!!bende halfmensen) dood te zwijgen. Niet dat ze het zouden merken, want als we nu zwijgen of praten….

Maar goed blijkbaar is het nodig om onze aandacht te vestigen op de doven. Trouwens de kans dat ik zelf ooit auditief ga stevie wonderen is niet onbestaande( die jaren van maximale volume door goedkope koptelefoontjes tot tegen mn trommelvlies in mn oor gepropt, gaan zich ooit wreken). Maar neem van me aan dat een radioprogramma het laatste is waar ik dan op zit te wachten. Ik heb uiteraard niet geluisterd(je denkt toch niet dat ik mijn kritiek met argumenten ga staven!!!). Ik luister al niet, en ik behoor tot het betere ras(we moeten daar eerlijk in zijn) van de horende mens.  Toegegeven, ik ben wel halfblind(-9), dus het lijkt me heerlijk als ze eens een schilderij voor mij maken. Zucht….  Tzal aan mij liggen.

Verder ga ik vanavond naar een premièrefeestje. Stel je er niets bij voor, verder dan een stuk bloemkool met coctailsaus en een slappe cava zal het niet gaan, maar een mens moet wat met zijn leven. Ik zou ook mensen in arme landen kunnen redden. Haha neenee serieus. Hoe wil ik ooit rijk worden, als ik de armen probeer te helpen. Ik kan slechts rijk worden bij de gratie van arme mensen, dus geen hulp wat mij betreft.

Maar om nu toch niet te onsympathiek uit de hoek te komen. Niets dan liefde en aandacht voor de mensen zonder reukzin(over een groep waar je nooit wat van hoort gesproken).

                                                                                                                                           Johan G. Sterfmoe

Jawel mensen. Nog één week in Genk. Het fantastische Genk, het Genk alwaar het zaadje der toekomst wordt gelegd. Zucht… Als lullen pudding was, dan was ik dokter Oetker, want Genk stinkt als een met haar overwoekerde foef (een ongewassen foef dames, alvorens jullie alweer op de kast zitten. Niets mis met een net in de zeep geklotste vagijn. not at all,sir.).

Genk is het stedelijke equivalent van opdrogende verf.  Het is zonder enige twijfel de saaiste stad van de wereld; en jawel wat zijn ze cultureel en wat vernieuwen ze de gebouwen en god weet ik wat nog allemaal, maar een geschminkte drol beste mensen  blijft hoe rijk aan mascara het ook mogen zijn simpelweg stront.  Maar ik speel er nog tot woensdag een locatieproject dus ik ben nog even veroordeeld tot de stad( het is ook gewoon geen stad. Genk een stad noemen is hetzelfde als zeggen dat kris en Yves twee geile wijven zijn. Al moet ik er eerlijkheidshalve wel bijzeggen dat die Yves twee sappige pijplippen heeft om u tegen te zeggen. Tevens staan die ogen lekker ver uit elkaar perfect om er een verbindende kwak tussen te smeren. Mongolen en seksualiteit, wie zegt dat deze blog geen human interest waarde heeft?). Het is een voorstelling over een priester, en we spelen in een Kerk, en jawel hoor een uur voor de aanvang van de generale repetitie komt daar een tiental ouwe wijven binnen die een uur lang koor repetitie hebben. Theater door dorpelijke(hoezo word dit is geen woord?) ogen, jawel mensen, mijn carrière is op zijn absolute top. Toegegeven, het gezelschap waar ik mee speel is prima, maar why oh why in Genk. Nuja nog een week en dan terug naar mijn eigen huis (zonder meer een plek onder de zon).

En jawel mensen. We kunnen opgelucht ademhalen. We kunnen de wereldse last van terrorisme en economische crisis eindelijk van ons afwerpen. We kunnen weer onbezorgd condoomloos elkaar in de poeperd stoten. We kunnen weer dansen op de straat. Hoofddoekjesproblematiek kan in de kast. Want er is eindelijk na al die tijd, na het lange ongeduldig wachten. Uiteindelijk is het zo ver. Er is water gevonden op de maan!!!!! Het horen van dit nieuws bracht bij mij dezelfde geïnteresseerde gezichtsexpressie teweer als het gezicht van Elton John al starend naar een vrouw die haar beenvlees aan de kant duwt en haar met piercing versierde flamoes openbaart. Totale desinteresse. Jaja het zal wel zijn belang hebben, en we zullen er vast over een honderd jaar echt iets mee kunnen, maar dan ben ik dood. Ik zal pas een vreugdedansje maken, als een ufo in mijn straat neerstort, chewbakka eruit komt gelopen, bij mij aanbelt, me een lichtzwaard in mn handen duwt en zegt dat the good side me nodig heeft (EEeeeeuuuuuuuwhhhhhhhhh!!!!!!!!!). Ik ben een moeilijk tevreden te stellen mens. De maan heeft water. Wel mijn keukenkraan ook, modderfokkers!!!!! Ik pis elke dag een waterige substantie uit, maar kom ik ooit op het nieuws? Ik dacht het niet. Nooooo, ik amuseer nonnen in Genk!!! oude nonnen.

Tevens zag ik vandaag de foto’s van de voorstelling, ik ben weer aan het verdikken. Homp vlees dat ik ben. Wel verdikken, maar mijn piemel blijft altijd even groot, en krimpt dus in feite. Kutzooi. Zelfs mijn eigen lijf is me niet gunstig gezind.Mensen prijs je gelukkig dat je mij niet bent. En ik prijs me gelukkig dat ik Genk niet ben, en zo heeft iedereen wel wat te prijzen. En zoals we weten prijzen zijn voor paarden. Wat deze laatste zin te betekenen heeft, al sla je me dood, maar op een dag zullen mensen zich erover buigen. Let maar op.

                                                                      Johan G. Sterfmoe

Tussen première en speelbeurt door even naar Hongarije voor de laatste draaidag, ik ben een onwaarschijnlijk succesvol acteur. En zo komen we bij het slot van het driedelig tweeluik genaamd the hungarian Files. Naast (de originele) starwars en lord of the rings kunnen we dus de derde trilogie toevoegen. Geen dank. Ik straf jullie al genoeg met the flashes before my eyes. Maar goed de boog moet niet altijd gespannen staan(een idiote uitspraak, zonder meer).

Yep again Malev airlines. De vliegtuigmaatschappij alwaar je een verdomd lelijke klatch moet zijn om er als stewardess aan de bak te kom. Yuk. Vervolgens land ik op Hongaarse bodem, en wandel quasi ongeïnteresseerd(de neutrale gemoedstoestand van een echte ster) naar de ontvangstbalie, alwaar een Hongaarse knakker met een bordje met de naam van de productie op mij staat op te wachten. Yep, mijn hoogstpersoonlijke driver modderfokkers. Allemaal goed en wel, maar van een driver is geen sprake. Kwartiertje wachten…smsje sturen naar knakker…halfuurtje wachten….bellen met die kanker. Natuurlijk spreekt die penis geen woord engels en in zijn vlotste Hongaars (en geloof me van al mijn talen is mijn Hongaars by far not the vlotste) begint hij zijne parlé te doen. Ik hang op en bel de productieleidster. Blijkt dat Harry Hongaar zijn auto ontploft is of zoiets, maar dat over twintig minuten twee dames(kijk van een stinkende Hongaar, naar twee geile productieassistentes, sunshine after the rain) van de productie me komen oppikken(onderhand zijn we een tegen halféén, ik kwam aan om 22.45 verder, we naderen middernacht, en de aankomstbalie begint verdomd te legen). Daar zat ik dan in mijne alleen in de op dit moment verlaten luchthaven van Budapest. Ik was dichter bij roem en faam geweest als ik met een courgette in mijn anus de hucklebuck zou dansen op de grote markt van Brussel. Geliefder geweest als ik de lijkjes van Julie en Melissa opnieuw zou opgraven en ze op Phara live opnieuw zou verkrachten. Met andere woorden ik was verder verwijderd van Robert de Niro dan Yasmine van een nieuwe hitsingle.

Maar uiteindelijk kwamen de productieassistentes. Twee olijke dikkerds (eentje leek op Sugar Lee Hooper, de ander op John Candy) die me zo enthousiast begroette dat ik dacht dat ik ze hoorde te kennen en ze dus een zoen gaf. Bleek ik ze helemaal niet te kennen, en bijgevolg dus net iets te uitbundig uit de hoek gekomen te zijn.  Zo een ‘ik ben acteur dus ik geef iedereen een kus’-moment. Awkward!!!!! Vervolgens denk je , soit, tijd om met de limousine naar het hotel gebracht te worden…  Een fokking MINICOOPER!!!!!!! Ik weet niet of je ooit al eens in een minicooper gezeten hebben, maar het lijkt alsof je in een kleine jukebox  met wielen vervoerd wordt. Het was te triest voor woorden.  Daar gingen we. Two bubbly bitches and a fat bastard in a mini-cooper. Die wijven begonnen natuurlijk in het Hongaars tegen elkaar op te zeiken dat het een lieve lust was. Alsof ik in de afgewezen cast van Matroesjka’s terecht was gekomen. Al was het qua looks meer de reële cast van L’ours. Goed, Uiteindelijk kwamen we aan op het hotel en ik zei vaarwel tegen de twee kai-mook stunt doubles. En jawel uiteindelijk een beetje glans en glamour, ik kreeg een suite. En vanuit deze suite schrijf ik dit nu op een kleine twintig uur later.  

In die tussentijd heb ik paardrijlessen gehad. Althans als een rondje rijden met een paard die vastgehouden wordt door een instructrice als paardrijles aanzien mag woorden. Daar zat ik dan 25 en in de prime van mn leven, en ik werd op een paard vervoerd als een meisje van zes in bobbejaanland. Uiteindelijk moest ik in de scène gewoon op het paard zitten (al de coole dingen werden gedaan door mijn stunt double die net zo hard op mij leek als de Kilimanjaro op een scheet, de man was 57 jaar!!!)

Uiteindelijk heb ik dan maar de scene gedaan en om een lang verhaal kort te maken. Aan de hand van die scene verdien ik het om de rest van mijn leven, nagewezen, uitgelachen, bespuugd en occasioneel verkracht te worden. I SUCK!!!!!!!! La Esterella is een betere breakdancer dan ik acteur. De scene was niet slechter geweest als je een doofstomme mongool met een hysterisch panische angst voor paarden, camera’s en bossen op dat paard had gezet.

Tot dusver mijn spectaculair Hongarije-verhaal. Straks om vier uur (jawel des nachts) word ik wederom terug naar het vliegveld gebracht. En verlaat ik Budapest. De kans dat ik ooit wederkeer is klein.

                                                        Niets dan liefde

Notie notie notie, tijd voor broodnodige emotie( dus voor de niet liefhebbers van FBME, overslaan geblazen). We schrijven een onbestemd verleden. In feite beschrijven we meerdere onbestemde verledens en enkele net vervlogen hedens, maar we moeten het ook niet nodeloos ingewikkeld maken. Er is al genoeg kritiek op de moeilijkheidsgraad van mijn schriftuur( schriftuur jawel). Niet zozeer dat het hier om weldoordachte Kierkegaard gewijze gedachtespinsels gaat dan wel omdat de combinatie van het in tact houden van de stream of consciousness en een aangeboren, en stevig ontwikkelde, luiheid ervoor zorgen dat ik deze literaire(twijfelachtig) kotsbrij(right on the money) nooit nalees en zodoende er al eens een woord wil ontbreken. Je kan er over klagen, maar je zou me ook de sudoku van de literaire wereld kunnen beschouwen.  Maar klagen is inderdaad eenvoudiger, stelletje sletten. Maar soit, laten we lostgewijs maar weer eens wat door de tijd reizen en kijken of er patronen te ontdekken vallen(alsof ik het allemaal niet zelf zou construeren). Because destiny John is a fickle bitch.

Ik zit aan de bar met een meisje. Niet ’s werelds meest spectaculaire gebeurtenis. Bars en meisjes zijn er met hopen. Ze is jong en sexy. Uiteraard doet ze zich stoerder voor dan ze is. Probeert indruk te maken door zich seksueel zeer ervaren en vrijgevochten voor te doen. Schattig. Ik laat ze doen. Je moet jonge meisjes niet te snel aanvallen. Er pompt al genoeg angst door hun bloed. Het besef van tanende schoonheid zal met de dag groter worden. Die lijven blijven niet eeuwig strak. Vrouwen en zwaartekracht. Aartsrivalen. We bevinden ons twee uur alvorens er geneukt wordt. Twee te lange uren.

Aan tafel bij een vriend. Naast me in een tuinstoel zit een jong meisje. Ik ben ontegensprekelijk grappig. Iets dat ik op goede momenten al wel eens ben. Bier pompt zich een weg naar mn hoofd. Ze legt haar hand op mn knie. Niets bijzonder. Een aanraking waar ik aan gewend ben geraakt. Jongens en gewenning. Aartsrivalen. Het is een verwaarloosbaar tijdstip ware het niet dat het twee uur is alvorens ik voor het eerst een meisjeslichaam proef. Twee onwetende uren.

In of om een toilet, in ieder geval in de buurt van een toilet. Tegenover me staat een iets ouder meisje. Ik ben verliefder dan ooit. Al is dat uiteraard een illusie gevoed door gewenning. Een zilveren jongen wandelt voorbij. Absurditeit pompt door de nacht. Ze duwt haar lippen tegen de mijne. Erecties en leren broeken. Aartsrivalen. We leven exact twee uren  alvorens de verliefdheidsstress ervoor zal zorgen dat mijn erectie het op een (zeker voor een erectie) niet onbelangrijk moment faliekant laat afweten. Twee veelbelovende uren.

Zij ligt naast me. Ze is even oud. Verliefd als nooit tevoren, maar ik kan me vergissen. Haar slipje wordt vakkundig aan de kant geschoven door mijn ditmaal van vitaliteit uit zn voegen barstende , neger-jaloers-makende, trots. Het pompen is ditmaal wel duidelijk. Buiten schreeuwen vrienden of ik thuis ben. Seksuele escapades en goede vrienden. Aartsrivalen. Ik kom in haar klaar en we zijn samen, maar over twee uur zullen we elkaar nooit meer zien. Twee snel vervlogen uren.

Ik zit alleen, in het huis van mijn ouders. Het internet heeft het wederom begeven in mijn appartement en hoe moet ik anders die blog hier een beetje levend houden. Nostalgie pompt zich bits&bytes matig richting een internetpagina. Zoals altijd onderhevig aan die strenge, licht perverse sm-meesteres die de liefde is. Je kent dat wel, ze laat je likken, maar ze slaat ongenadig hard zodra je wil penetreren. Liefde en klappen van de zweep. Twee handen op één buik. Ik wacht op z’n minst nog twee uur alvorens het vliegtuig naar Hongarije vertrekt. Het land der stilstand. Twee onbetekende uren.

                                                                              Johan G. Sterfmoe

Gegroet tuig.

Alhier de nieuwste toevoeging van the godfather of Filth, De peter der perversie, De Doctor Dirty van de digitale daadkracht. Kortom Johan G. Sterfmoe is terug in het huis jawel.

En de zomer is alweer afgelopen. Je voelt de korte rokjes alweder plaatsmaken voor broeken of nog erger de tussenfase. Het vagevuur van de vrouwenmode. De kniebroek!! Kijk ik ben een zeer vredelievend mens, maar elke vrouw die zich in kniebroek in het openbaar dan wel in privésferen durft te openbaren zouden ze met een tweeloops karabijn door de kop moeten schieten, en daarna de hersen-kaak-oogsmurrie die uit de nek nasputtert moeten penetreren met een bloeddoorlopen roede en bij gebrek aan vleselijk geweld( de mannen die minder spectaculair geschapen zijn als ondergetekende. Yep de trotse bezitter van elf, jawel elf super ambitieuze centimeters motherfuckers!!) een koevoet!!!  Het mogen duidelijk zijn dat ik niet ’s werelds grootste voorstander van de kniebroek ben. Het is een gedrocht van een kledingstuk dat de aandacht vestigt op vrouw’s meeste sexy lichaamsdeel; de knie!?!  En dit komt uit de mond van de man die je gerust antimode mag noemen. Zet mij en mode in de dezelfde ruimte en het universum implodeert in elkaar. Materie en antimaterie. Mode en Johan G. Sterfmoe. En zelfs  ik zie dat de kniebroek de lilliputter van de kledinggemeenschap is. Je aanvaardt dat ze bestaan , maar je kan het toch niet nalaten met ze te lachen en constant de behoefte moeten onderdrukken om ze om te duwen(al is dat gevoel sterker aanwezig bij lilliputters dan bij kniebroeken moet ik er eerlijkheidshalve bij vermelden).

Hoor je nooit wat van, van lilliputters. Dat is een verdacht stil volkje.  Maar om nu mijn angst voor lilliputters en clowns(dezelfde familietak lijkt me zo) tentoon te spreiden, dat lijkt me niet.

Zo in de zomer is langzaamaan de populariteit van de blog tot me doorgedrongen. Al moet je populariteit wel met een fikse korrel zout nemen….

Bijvoorbeeld het meisje aan de bar met de arrogante stem die tegen me zei ‘Tsss dat kan toch niet dat er veel mensen zijn die da lezen, tzijn maximum vier bezoekers per keer’….

Het andere meisje dat zei ‘ volgens mij moet ge u toch zo wa kennen , want anders is er volgens mij geen klote aan heel uwen blugg ‘(sommige mensen spreken blog al eens graag wat zweedser uit).

Het derde meisje dat zei ‘bestaat dat nog u internetdinges’.

In elk geval had de dame in kwestie ofwel een paar tieten om u tegen te zeggen, een gezichtje dat smeekte om er een kwak proteïne tegen te smijten, of gewoon een lichaam zo strak dat als de vagijn  van dezelfde strakte was ik er mijn bankkaart in kon steken en mijn saldo checken!!

Maar we onthouden bovenal de  niet te stoppen mond aan mond reclame die in gang gezet is  van vrouwen die maar wat graag willen voorkomen in het fantastische rijk van JGS(hmm toch minder allure dan JFK,dju toch).

Bon verder heb ik morgen weer een première alwaar weer wat mensen naar me komen kijken. Het leven van een genie gaat bijlange na niet altijd over rozen. Maar goed de erkenning die de massale opkomst van jullie me geeft is genoeg.  Dit staat uiteraard niet in de weg dat je altijd geld of orale diensten mag storten naar….