Hey girls hey boys…..    Here we go.

Om jullie een overzicht te geven van het leven dat ik geleden heb in de stilte van enen en nullen.

Waar te beginnen, waar te beginnen.

Ik heb dus eindelijk mijn eigen plek alwaar ik van ’s ochtends tot ’s avonds in mijne pure kan bivakkeren. Mijne zwitser kan laten hangen als een alpenbeklimmer die net een cruciale fout heeft begaan, en nu tussen leven en dood zweeft. Een treffendere staat van zijn kan ik momenteel niet bedenken voor mijn geslachtsbuis(bestaat dit woord?); een avonturier zwevend tussen leven en dood. Voor de mensen die denken dat ik een overtuigd naturist of nudist ben, niets is minder waar, maar de mogelijkheid om het eventueel te kunnen worden is een bevrijdende gedachte. Maar stap per stap natuurlijk. Je kan niet zomaar plots nudist worden, dat is te bruusk. Eerst gewoon een beetje flashen aan kleine kinderen in het park. Je moet de dingen opbouwen in het leven, en als je dat een beetje kan combineren met wat pedagogisch educatief swaffelen van de allerjongsten dan zijn dat toch zowaar twee vliegen in één klap. Jawel een goed mens dat ben ik.

Ik denk(ben niet helemaal zeker) dat ik een soort blauwtje heb gelopen via facebook. Kben niet helemaal zeker, maar ik ben er denk ik in geslaagd om in een spanne van een aantal berichten een meisje(ze is bekend, maar volgens mij niet rijk, dus ballekes) zowaar eerst aan haar stoel te doen plakken van pas verworven geilheid en een aantal berichten later werden de sluispoorten gesloten dichtgelast, en een paar kuub ijs overheen gespoten. Haar vagijn hield het, om een lang verhaal kort te maken, al voor bekeken alvorens ik het kon bekijken. Wat ik met woorden al niet allemaal voor mekaar krijg(of niet dus, ligt eraan hoe je het bekijkt). Wederom een reden om geen vriend te zijn van facebook. (Vroeger was het een hele eer, en reden om aan je kleinkinderen te vertellen als je Gandhi ontmoette, en nu kan zomaar iedereen mijn vriend worden via facebook. Raar.)

Vrienden van me zijn dertig aan het worden. Op een dag ik ook,  en te bedenken dat Spielberg mij nog steeds niet gebeld heeft voor een rol. Welke fout is er in mijn carrièreplanning geslopen? Maar goed de feestjes dat dat met zich meebrengt is mooi meegenomen. Tis niet goed voor het penske, maar ach zodra je via facebook probeert te versieren, denk ik niet dat het penske het grootste probleem is nietwaar!! En ach ik heb nog vijf jaar om mijn dromen te verwezenlijken (detail, toen ik effectief vijf jaar was, was mijn droom om frituuruitbater te worden. Een mansmens van simpele komaf ben ik).

Jawel Modderfokkers het koken begint zowaar te lukken. Het pastagerechtje dat mijn franse nonkel Lamnhoer Du Stoog me gegeven heeft is zowaar gelukt!!

Aan mijn televisieprogramma  wordt hard gewerkt.

Ik ben hard aan het repeteren voor mijn theaterdebuut in Belgie.

Ik moet een dringend een keer naar de  kapper(al is de behoefte om het allemaal weer eens af te scheren bijzonder groot) En God en klein pierke kennen mijn voorkeuren ten opzichte van scheren.  Duits leren ze wel meisjes op school, maar kaalscheren niet. Toch niet bijzonder effectief gebleken de periode vlak na de tweede wereldoorlog.

Goed, wat hebben het al over mijn piemel gehad, kleine kinderen, kale kutten,pasta en facebook, ik ben bijna door mijn onderwerpen heen. De lotgevallen van een beperkt schrijver mensen.  Maar goed wie heeft het tegenwoordig nog over Claus zijn eigenlijke debuutroman ‘Flamoes op een bed van Pesto, de lotgevallen van een geschoren moffenhoer met een dubieus facebookprofiel’. Toegegeven niet de man zijn eenvoudigste werk.

Maar eenvoud daarvoor zijn we hier niet!!!!

later meer.

Vriendelijke groet van de in een romantische bui verkerende 

                                              Johan G. Sterfmoe