Tussen première en speelbeurt door even naar Hongarije voor de laatste draaidag, ik ben een onwaarschijnlijk succesvol acteur. En zo komen we bij het slot van het driedelig tweeluik genaamd the hungarian Files. Naast (de originele) starwars en lord of the rings kunnen we dus de derde trilogie toevoegen. Geen dank. Ik straf jullie al genoeg met the flashes before my eyes. Maar goed de boog moet niet altijd gespannen staan(een idiote uitspraak, zonder meer).

Yep again Malev airlines. De vliegtuigmaatschappij alwaar je een verdomd lelijke klatch moet zijn om er als stewardess aan de bak te kom. Yuk. Vervolgens land ik op Hongaarse bodem, en wandel quasi ongeïnteresseerd(de neutrale gemoedstoestand van een echte ster) naar de ontvangstbalie, alwaar een Hongaarse knakker met een bordje met de naam van de productie op mij staat op te wachten. Yep, mijn hoogstpersoonlijke driver modderfokkers. Allemaal goed en wel, maar van een driver is geen sprake. Kwartiertje wachten…smsje sturen naar knakker…halfuurtje wachten….bellen met die kanker. Natuurlijk spreekt die penis geen woord engels en in zijn vlotste Hongaars (en geloof me van al mijn talen is mijn Hongaars by far not the vlotste) begint hij zijne parlé te doen. Ik hang op en bel de productieleidster. Blijkt dat Harry Hongaar zijn auto ontploft is of zoiets, maar dat over twintig minuten twee dames(kijk van een stinkende Hongaar, naar twee geile productieassistentes, sunshine after the rain) van de productie me komen oppikken(onderhand zijn we een tegen halféén, ik kwam aan om 22.45 verder, we naderen middernacht, en de aankomstbalie begint verdomd te legen). Daar zat ik dan in mijne alleen in de op dit moment verlaten luchthaven van Budapest. Ik was dichter bij roem en faam geweest als ik met een courgette in mijn anus de hucklebuck zou dansen op de grote markt van Brussel. Geliefder geweest als ik de lijkjes van Julie en Melissa opnieuw zou opgraven en ze op Phara live opnieuw zou verkrachten. Met andere woorden ik was verder verwijderd van Robert de Niro dan Yasmine van een nieuwe hitsingle.

Maar uiteindelijk kwamen de productieassistentes. Twee olijke dikkerds (eentje leek op Sugar Lee Hooper, de ander op John Candy) die me zo enthousiast begroette dat ik dacht dat ik ze hoorde te kennen en ze dus een zoen gaf. Bleek ik ze helemaal niet te kennen, en bijgevolg dus net iets te uitbundig uit de hoek gekomen te zijn.  Zo een ‘ik ben acteur dus ik geef iedereen een kus’-moment. Awkward!!!!! Vervolgens denk je , soit, tijd om met de limousine naar het hotel gebracht te worden…  Een fokking MINICOOPER!!!!!!! Ik weet niet of je ooit al eens in een minicooper gezeten hebben, maar het lijkt alsof je in een kleine jukebox  met wielen vervoerd wordt. Het was te triest voor woorden.  Daar gingen we. Two bubbly bitches and a fat bastard in a mini-cooper. Die wijven begonnen natuurlijk in het Hongaars tegen elkaar op te zeiken dat het een lieve lust was. Alsof ik in de afgewezen cast van Matroesjka’s terecht was gekomen. Al was het qua looks meer de reële cast van L’ours. Goed, Uiteindelijk kwamen we aan op het hotel en ik zei vaarwel tegen de twee kai-mook stunt doubles. En jawel uiteindelijk een beetje glans en glamour, ik kreeg een suite. En vanuit deze suite schrijf ik dit nu op een kleine twintig uur later.  

In die tussentijd heb ik paardrijlessen gehad. Althans als een rondje rijden met een paard die vastgehouden wordt door een instructrice als paardrijles aanzien mag woorden. Daar zat ik dan 25 en in de prime van mn leven, en ik werd op een paard vervoerd als een meisje van zes in bobbejaanland. Uiteindelijk moest ik in de scène gewoon op het paard zitten (al de coole dingen werden gedaan door mijn stunt double die net zo hard op mij leek als de Kilimanjaro op een scheet, de man was 57 jaar!!!)

Uiteindelijk heb ik dan maar de scene gedaan en om een lang verhaal kort te maken. Aan de hand van die scene verdien ik het om de rest van mijn leven, nagewezen, uitgelachen, bespuugd en occasioneel verkracht te worden. I SUCK!!!!!!!! La Esterella is een betere breakdancer dan ik acteur. De scene was niet slechter geweest als je een doofstomme mongool met een hysterisch panische angst voor paarden, camera’s en bossen op dat paard had gezet.

Tot dusver mijn spectaculair Hongarije-verhaal. Straks om vier uur (jawel des nachts) word ik wederom terug naar het vliegveld gebracht. En verlaat ik Budapest. De kans dat ik ooit wederkeer is klein.

                                                        Niets dan liefde

Notie notie notie, tijd voor broodnodige emotie( dus voor de niet liefhebbers van FBME, overslaan geblazen). We schrijven een onbestemd verleden. In feite beschrijven we meerdere onbestemde verledens en enkele net vervlogen hedens, maar we moeten het ook niet nodeloos ingewikkeld maken. Er is al genoeg kritiek op de moeilijkheidsgraad van mijn schriftuur( schriftuur jawel). Niet zozeer dat het hier om weldoordachte Kierkegaard gewijze gedachtespinsels gaat dan wel omdat de combinatie van het in tact houden van de stream of consciousness en een aangeboren, en stevig ontwikkelde, luiheid ervoor zorgen dat ik deze literaire(twijfelachtig) kotsbrij(right on the money) nooit nalees en zodoende er al eens een woord wil ontbreken. Je kan er over klagen, maar je zou me ook de sudoku van de literaire wereld kunnen beschouwen.  Maar klagen is inderdaad eenvoudiger, stelletje sletten. Maar soit, laten we lostgewijs maar weer eens wat door de tijd reizen en kijken of er patronen te ontdekken vallen(alsof ik het allemaal niet zelf zou construeren). Because destiny John is a fickle bitch.

Ik zit aan de bar met een meisje. Niet ’s werelds meest spectaculaire gebeurtenis. Bars en meisjes zijn er met hopen. Ze is jong en sexy. Uiteraard doet ze zich stoerder voor dan ze is. Probeert indruk te maken door zich seksueel zeer ervaren en vrijgevochten voor te doen. Schattig. Ik laat ze doen. Je moet jonge meisjes niet te snel aanvallen. Er pompt al genoeg angst door hun bloed. Het besef van tanende schoonheid zal met de dag groter worden. Die lijven blijven niet eeuwig strak. Vrouwen en zwaartekracht. Aartsrivalen. We bevinden ons twee uur alvorens er geneukt wordt. Twee te lange uren.

Aan tafel bij een vriend. Naast me in een tuinstoel zit een jong meisje. Ik ben ontegensprekelijk grappig. Iets dat ik op goede momenten al wel eens ben. Bier pompt zich een weg naar mn hoofd. Ze legt haar hand op mn knie. Niets bijzonder. Een aanraking waar ik aan gewend ben geraakt. Jongens en gewenning. Aartsrivalen. Het is een verwaarloosbaar tijdstip ware het niet dat het twee uur is alvorens ik voor het eerst een meisjeslichaam proef. Twee onwetende uren.

In of om een toilet, in ieder geval in de buurt van een toilet. Tegenover me staat een iets ouder meisje. Ik ben verliefder dan ooit. Al is dat uiteraard een illusie gevoed door gewenning. Een zilveren jongen wandelt voorbij. Absurditeit pompt door de nacht. Ze duwt haar lippen tegen de mijne. Erecties en leren broeken. Aartsrivalen. We leven exact twee uren  alvorens de verliefdheidsstress ervoor zal zorgen dat mijn erectie het op een (zeker voor een erectie) niet onbelangrijk moment faliekant laat afweten. Twee veelbelovende uren.

Zij ligt naast me. Ze is even oud. Verliefd als nooit tevoren, maar ik kan me vergissen. Haar slipje wordt vakkundig aan de kant geschoven door mijn ditmaal van vitaliteit uit zn voegen barstende , neger-jaloers-makende, trots. Het pompen is ditmaal wel duidelijk. Buiten schreeuwen vrienden of ik thuis ben. Seksuele escapades en goede vrienden. Aartsrivalen. Ik kom in haar klaar en we zijn samen, maar over twee uur zullen we elkaar nooit meer zien. Twee snel vervlogen uren.

Ik zit alleen, in het huis van mijn ouders. Het internet heeft het wederom begeven in mijn appartement en hoe moet ik anders die blog hier een beetje levend houden. Nostalgie pompt zich bits&bytes matig richting een internetpagina. Zoals altijd onderhevig aan die strenge, licht perverse sm-meesteres die de liefde is. Je kent dat wel, ze laat je likken, maar ze slaat ongenadig hard zodra je wil penetreren. Liefde en klappen van de zweep. Twee handen op één buik. Ik wacht op z’n minst nog twee uur alvorens het vliegtuig naar Hongarije vertrekt. Het land der stilstand. Twee onbetekende uren.

                                                                              Johan G. Sterfmoe

Gegroet tuig.

Alhier de nieuwste toevoeging van the godfather of Filth, De peter der perversie, De Doctor Dirty van de digitale daadkracht. Kortom Johan G. Sterfmoe is terug in het huis jawel.

En de zomer is alweer afgelopen. Je voelt de korte rokjes alweder plaatsmaken voor broeken of nog erger de tussenfase. Het vagevuur van de vrouwenmode. De kniebroek!! Kijk ik ben een zeer vredelievend mens, maar elke vrouw die zich in kniebroek in het openbaar dan wel in privésferen durft te openbaren zouden ze met een tweeloops karabijn door de kop moeten schieten, en daarna de hersen-kaak-oogsmurrie die uit de nek nasputtert moeten penetreren met een bloeddoorlopen roede en bij gebrek aan vleselijk geweld( de mannen die minder spectaculair geschapen zijn als ondergetekende. Yep de trotse bezitter van elf, jawel elf super ambitieuze centimeters motherfuckers!!) een koevoet!!!  Het mogen duidelijk zijn dat ik niet ’s werelds grootste voorstander van de kniebroek ben. Het is een gedrocht van een kledingstuk dat de aandacht vestigt op vrouw’s meeste sexy lichaamsdeel; de knie!?!  En dit komt uit de mond van de man die je gerust antimode mag noemen. Zet mij en mode in de dezelfde ruimte en het universum implodeert in elkaar. Materie en antimaterie. Mode en Johan G. Sterfmoe. En zelfs  ik zie dat de kniebroek de lilliputter van de kledinggemeenschap is. Je aanvaardt dat ze bestaan , maar je kan het toch niet nalaten met ze te lachen en constant de behoefte moeten onderdrukken om ze om te duwen(al is dat gevoel sterker aanwezig bij lilliputters dan bij kniebroeken moet ik er eerlijkheidshalve bij vermelden).

Hoor je nooit wat van, van lilliputters. Dat is een verdacht stil volkje.  Maar om nu mijn angst voor lilliputters en clowns(dezelfde familietak lijkt me zo) tentoon te spreiden, dat lijkt me niet.

Zo in de zomer is langzaamaan de populariteit van de blog tot me doorgedrongen. Al moet je populariteit wel met een fikse korrel zout nemen….

Bijvoorbeeld het meisje aan de bar met de arrogante stem die tegen me zei ‘Tsss dat kan toch niet dat er veel mensen zijn die da lezen, tzijn maximum vier bezoekers per keer’….

Het andere meisje dat zei ‘ volgens mij moet ge u toch zo wa kennen , want anders is er volgens mij geen klote aan heel uwen blugg ‘(sommige mensen spreken blog al eens graag wat zweedser uit).

Het derde meisje dat zei ‘bestaat dat nog u internetdinges’.

In elk geval had de dame in kwestie ofwel een paar tieten om u tegen te zeggen, een gezichtje dat smeekte om er een kwak proteïne tegen te smijten, of gewoon een lichaam zo strak dat als de vagijn  van dezelfde strakte was ik er mijn bankkaart in kon steken en mijn saldo checken!!

Maar we onthouden bovenal de  niet te stoppen mond aan mond reclame die in gang gezet is  van vrouwen die maar wat graag willen voorkomen in het fantastische rijk van JGS(hmm toch minder allure dan JFK,dju toch).

Bon verder heb ik morgen weer een première alwaar weer wat mensen naar me komen kijken. Het leven van een genie gaat bijlange na niet altijd over rozen. Maar goed de erkenning die de massale opkomst van jullie me geeft is genoeg.  Dit staat uiteraard niet in de weg dat je altijd geld of orale diensten mag storten naar….

Aangezien ik ten prooi ben gevallen aan een fucked-up internetprovider, en ik momenteel geen tijd heb om mezelf te onderwerpen aan de bloeddoorlopende kloppende pik van de telenet-tirannie  ligt de blog hier wederom even stil. Laten we het groeipijnen noemen, alvorens de shit hier een keer serieus the van gaat hitten.  Dus even nog twee à drie weken geduld.(een afscheidsblog!??! Ik neem geen afscheid van het internet, maar het internet met mij. Het zou een teken kunnen zijn.)

Maar als ware in een preview kan ik al melden.

Iets met in leer gehulde sm-meesteressen….

Iets met acteursrepetities en bijhorende zelfmoordneigingen.

Tranentrekkende tekstfragmenten in het flashes before my eyes-genre (because destiny John…)

Waarschijnlijk wel weer iets met te behaarde wijven( SCHEREN BENDE HOLBEWONERS).  ‘Tsss ik moet er toch niet als een zesjarig meisje uitzien!’’ JAWEL DOMME HOEREN THAT’S THE POINT!!!!!

Hoogstwaarschijnlijk wel weer iets gênant.

Het slot van de Hongaarse avonturen.

En uiteindelijk de podcasts (jawel motherbitches 2010 gaat het jaar worden waarin bullshit tot volle wasdom komt).

Verder heb ik menig aanvraag gekregen om een keertje in mijn blog te verschijnen… Hoe vaak moet ik het nog zeggen. Ten eerste hoogstwaarschijnlijk ben je niet belangrijk genoeg om er een letter aan te besteden, maar als je toch een rol wil spelen in de internovelle wat mijn blog is…eeuwige seksuele overgave aan ondergetekende, meer vraag ik toch niet.

Ok voor de twee man die deze blog nog zo nu en dan checken. Tot zeer snel

                                                               Johan  G Sterfmoe

Jawel mensen de cirkel is rond. De reden waarom ik lid ben geworden van de digitale gangbang die facebook heet, heeft zijn bestaansreden vervult. Ok technisch gezien waren er twee redenen. Een reden was dat ik met een vriendin een discussie had alwaar ik beweerde dat ik in no-time drieduizend vrienden zou krijgen op facebook. Maar aan het tempo dat ik mensen negeer, en amper tot geen mensen zelf toevoeg  moeten we ‘no-time’ letterlijk nemen.  Verder is het met facebook gegaan zoals met gsm’s en facial cumshots… niemand had het echt nodig, maar nu men er vertrouwd mee is, willen niemand nog terug. Niet mijn beste vergelijking ooit, maar zeker niet mijn belabberdste (hoezo dit is geen woord, mijn eeuwige strijd met taal en word, dedju toch) .

Maar een andere reden was, dat ik eens tijdens een droef moment (jawel zelfs deze mansmens met de vrolijkheid van een supernova heeft al eens zijn moment dat hij een beetje sip staart), je kent dat wel zo een moment alwaar je je liefdesleven, en dan bovenal de liefdes die nooit van de grond kwamen(no pun intended, ok een beetje). En van één van die liefdes dacht ik plots ‘ Hoe zou het daarmee zijn? En bovenal is ze in het verderf gestort, omdat ze nooit de bevrijdende veilige omhelzing van deze pervert(we moeten daar eerlijk in zijn) heeft ervaren. Is ze in de prostitutie terechtgekomen?Is ondergescheten worden door een kudde zieke paarden , een andere manier om eender welke zondag te omschrijven?  Heeft ze haar lichaam vernietigd met een obesitas-tweeling die haar ‘vrouwelijke tempel’ heeft gereduceerd tot een ontplofte kennedytunnel?

In ieder geval leek me dat facebook wel een methode om een antwoord te verkrijgen op al mijn vragen. Een paar ‘ballekes’ en vier ‘lek mn penzen’ later was ik erachter gekomen dat heel de wereld zijn ziel en zaligheid ten berge brengt op de ‘kijk eens wat een boeiend leven ik heb’-site bij uitstek, behalve dan dat tienermeisje uit mijn jeugd, bij wie ik als jonge knaap ontluikende borsten heb mogen ervaren (toen een onschuldige tijd, nu zou ik ervoor in de bak vliegen, damn politics).

Soit nu is facebook iets als een kakske doen. Zo een dagelijkse bezigheid waar je verder niet bij nadenkt.

MAAAAR uiteindelijk is ze lid geworden van facebook. Foto’s en al!!! Godverdomme een gelukkig meisje, en bovenal gene lelijke beer. Ze zag er nog exact uit zoals ik haar vergeten was. Ze heeft een relatie, en volgens mij  heeft ze geen directe link met zieke paarden. Zo zie je maar… En je zou het niet geloven, maar ik werd er zowaar gelukkig van (niet teveel natuurlijk, want er moet ook nog gekankerd worden op alles en iedereen, de bestaansreden van deze blog).

Dus op naar mijn volgende project…

Verder ben ik een beetje misselijk en heb ik gisteren een aantal Bv’s geld afhandig gemaakt met een potje poker. Mijn leven, daar zou zowel Oliver als Remi een stuiver voor overhebben. En dat zijn de gedachten die mij ne keer goed dan inslapen…Stinkende zwervers.

Verder is Kim Clijsters bezig aan een mooie comeback, maar laten we eerlijk zijn… she still ain’t a looker. Damn!!

 Uiteraard niets dan zomerse liefde van                   JOHAN G STERFMOE

Jawel I am back baby. Terug in het land van condoomvolle aftreksessies en de berg der toevalligheden.

Als je me niet kent van de tijd van de zomerfluisteringen, dan zegt deze zin je helemaal niets, en dat is dan bovenal jammer voor jou. Zelfs als je me kent van de zomerfluisteringen is er een belachelijk grote kans dat de zin je niets zegt, aangezien amper iemand die dingen las(neem het ze eens kwalijk). In grote tegenstelling met het niet te stoppen succes van deze blog.

Nu goed als je de ware betekenis van de knallende openingszin wil achterhalen, moet je maar op zoek gaan naar de zomerfluisteringen van 2006. Een absoluut digitaal collectors-item.

Soit ik ben dus terug in Hongarije. Filmen voor een nieuwe serie. Je zou hieruit kunnen afleiden, dat mezelve zich serieus aan het vestigen is in de acteurswereld, think again. En laat ook het feit dat ik maar liefst twee rollen heb(maar liefst dubbel zoveel als Jeroen Willems, technisch gezien dus vier stemmen. IN YOUR FACE) je niet  bedriegen. Als ik je zeg dat mijn rollen respectievelijk ‘ruiter 1’ en ‘belgische kelner’ heten kan je wel concluderen dat mijn acteursbroodje verre van gebakken is.  En ik heb niet eens een sterfscene. Bij mijn twee vorige scheten van passages in de filmwereld werd ik ten minste nog vermoord(1^E x gewurgd met een diabolokoord, 2^E x neergeschoten in een bos in Maastricht). Niet dat ik veel te doen had. Ik hing een beetje rond op de set als Yasmine aan een koord, maar toch….(te vroeg?).

Ik moet er wel bijzeggen dat ik in de scene die ik vannacht ga draaien gevangen genomen wordt als ruiter. En ik moet je niet vertellen dat de gevangenissen in 1829 geen lachertje waren. Slechts een kwestie van seconden alvorens mijn mannelijke anus omgetoverd wordt tot een sappig stukje boypussy, dus de kans dat ik dat overleef is bijzonder klein, maar goed dat krijg je allemaal niet te zien, dat moet je er maar bij denken.

Gisteren op het vliegtuig gestapt. En ik ben absoluut niet angstig om te vliegen, maar het was toch niet het meest relaxte vliegtuig. Het was mijn tweede vliegervaring(mijn eerste was naar…Hongarije) en ik ken geen hol van vliegtuigen, maar ik heb ze het liefst blinkend. Dit vliegtuig was een bekrast wrak. Het leek een beetje op de papieren vliegtuigjes die ik als kind vouwde, en aangezien ik de enige belg ben die ooit een herexamen heeft gehad voor Plastische Opvoeding, kan je je wel voorstellen wat voor een gedrocht het was. Genoeg beenruimte voor een kleine dwerg(of heikneuter zoals ze zelf graag genoemd willen worden). Als de piloot zich voorstelde hoorde je enkel een piepend, krakend, ruisend gezoem met op de achtergrond de stem van de piloot( Ik kan je vertellen dit boezemt geen zeeën van vertrouwen in). En toen ik dat dingetje liet zakken om een boek op te leggen(hoe heet zoiets? Je weet wel zo’n klepje dat aan de stoel tege,over je is vastgemaakt. Treinen hebben het ook. Je kan er je laptop op zetten. Hoe heet zoiets in godsnaam?) stond erachter geschreven ‘straight to hell’.  De stewardessen deden hun veiligheidsdansje met  een gradatie van verveling die bijna bewonderenswaardig was. In mijn hoofd zag ik uiteraard mijn zaad al over hun verveelde  wangetjes druipen(een mens moet wat in de laatste minuten voor zijn dood, want de vliegtuigen vallen tegenwoordig als rijpe peren).

Eenmaal in de lucht besefte ik me plots dat als ik nu zou neerstorten , ik niemand van mijn geliefden kon bellen zonder het risico te lopen dat ik op hun voicemail terecht zou komen, omdat ze op dat moment naar hun Vriend/vriendin aan het bellen zouden zijn. Een intens droeve gedachte. En uiteindelijk landde ik in Wenen. En vandaar nog een uur met de auto richting Hongarije. Het land waarin ik mijn geloof in de liefde ben kwijtgeraakt. Zou het er nog liggen?

                      Johan G sterfmoe

Weer het vliegtuig op. Het leven van een rockster is bijlange na niet gelachen, maar veel gejankt wordt er ook niet, dus al bij al best een gevoelloos bestaan. En zo heb ik het het liefst, want gevoelens daar moet men mij niet mee lastig vallen.

Ik jullie daarentegen….

Ditmaal een beter vliegtuig. Koffietje, broodje, beenruimte. Heerlijk. Mooi gepoetst vliegtuigje, krantje erbij. Kortom ik werd naar mijn stand behandelt. Gedrochten van stewardessen wel. Damn.  De weg naar de hel is geplaveid met kotsopwekkende kutten, maar zo al zwevend  worden lelijke wijven nog gruwelijker. Een beetje zoals varen op water ok sneller lijkt(niet het beste voorbeeld, maar het is hier warm in Boedapest) Één of andere oude draak (ze was zeker ouder dan dertig) met vroegtijdige Bingowings(je kent dat wel van die vleeszakken onder de bovenarmen, alwaar gepensioneerde vrouwen mee wapperen zodra hun kaartje vol is, en ze met dat beetje lucht dat ze nog rest bingo schreeuwen ).  Dan nog een dikke stewardess. Wat voor een niet-ambitieuze vliegtuigmaatschappij werft een papperige stewardess aan? Dan heb je de hoop toch opgegeven.   Het biggetjes-type. Het soort meisje dat zichzelf met behulp van een vrouwenblad heeft aangepraat dat vetringen ook sexy zijn.  Zo’n berg vlees dat  haar reeds uit de kluiten gewassen opengesperde poriën ook nog eens dicht plamuurt met een   zwembad make-up. Vetzweet op haar voorhoofd, constant hijgen, want ademen leek haar enige vorm van sportieve recreatie.  Kortom een bijna mythologisch creatuur dat niets te zoeken heeft 12 km BOVEN de grond.

En dan nog een jonger meisje die je na drieën in een te rokerig cafée al wel eens een tong zou draaien, maar tegen wie je zegt dat je ouders, familie en vrienden twee jaar geleden allemaal zijn overleden, en dat je morgenvroeg naar Paraguay vertrekt om nooit meer weer te keren. Kortom niet bepaald een prijsbeestje waar je mee geassocieerd wil worden.

De piloot heb ik niet gezien, maar aangezien ik dit nu aan het schrijven ben, kunnen we concluderen dat die mens zijn werk goed gedaan heeft. Al vind ik het persoonlijk niet teveel gevraagd om eens goed gepijpt te worden in de cockpit(what’s in a name) door een piloot die zijn apparatuur heeft moeten loslaten,  en terwijl het vliegtuig aan een duizelingwekkende snelheid naar beneden sjeest hij me tot de laatste druppel benieuwd moet hebben alvorens we neerstorten. Dat beste mensen is een pijpbeurt met overtuiging, maar misschien verwacht ik keer op keer teveel van mijn vliegsessies naar Hongarije.

Het draaien zelf was erg leuk. Ik had wederom geen reet te doen, maar de sfeer was ernaar. Ik kwam samen met een jongen die ik nog van vroeger kende(Frank) aan in de hotellobby, en daar zat me toch een mooie vrouw. Ze heette Deirdre en was een Ierse actrice die ook meespeelde, al had ik er jammer genoeg geen scenes mee. Ze was mooi en grappig, had een accent geiler dan de gemiddelde otter. En we klikten als erwtjes en pootjes.  De dag na het filmen  kwam ik haar weer tegen in Hotel. ‘Hey Johan… (ze kent mijn naam, dat is hier koekenbak)…where’s Frank?’.

Goed Dames. Het is altijd heerlijk als een vrouw je vraagt waar een andere man is, maar wat ook leuk is, dat is met een pattatenmeske, langzaam en secuur m’n balzak opensnijden. Vervolgens met een nagelknipper de ballen losknippen. De ballen in een glas water leggen. Daarna me met een koevoet buiten westen slaan. Mijn vinger in het glas met ‘ballen op sterk water’ leggen, zodat ik al buiten westen slapend over mn opengescheurde balloze zak heen pis!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Verder werd het hotel geteisterd door torren…heb ik met mn pens in een badhuis gelegen…kan je nog steeds goed dronken worden van Dreher….en is het hier nog niet afgelopen met de Hongaarse avonturen. Later meer. Groetjes vanuit Boedapest

Johan  G Sterfmoe

Ik hoorde net op mn favoriete radioprogramma. ‘Opie and anthony’ that is, een interview met een vrouw(ben haar naam kwijt,  wie heeft er feiten nodig, als je de journalistieke geloofwaardigheid van Johan G. Sterfmoe hebt) die ooit benaderd werd door Michael Jackson als Ghostwriter voor een boek waarin Michael Jackson zijn liefde voor kinderen wou verwoorden(willen we dat  niet allemaal.). Aangezien dit na  het tweede proces kwam waarin the king of pedo betrokken was, vond de vrouw in kwestie het niet het allerbeste idee. Het  ging bijgevolg niet door, maar het zieke was; ze was alleen in een kamer met Michael en zijn oudste zoon(Prince Michael I,volgens mij. Hiervoor alleen al verdiend hij een aantal jaar cel.). En ze zag het kind allemaal bijzondere tekeningen maken,. En met bijzonder bedoel ik: mensen die elkaar neerstaken en wat niet meer.  Heal the World.Het kan toeval zijn. Het kan een kind met een ietwat ziekere fantasie zijn. Geloof me, hij zou de eerste niet zijn. Als ik kon tekeningen… kon tekeningen…Maar beeld je even in, dat het kind wel misbruikt werd door ons aller superster met een geurtje(nu zeker). En momenteel ziet die jongen de hele wereld huilen en bezerk gaan , omdat de man is overleden die hem al jaren misbruikt, seksueel dan wel psychologisch.  A mindfuck indeed.

Soit tenzij ik op de rug van de doden er nog een grap uit weet te puren, was dit het laatste dat ik over Michael te zeggen heb.

Voor de duidelijkheid, zodra ik kom te sterven, schroom niet om zo grof en goor mogelijke grappen op mijn rug te maken.  De kans bestaat dat ik je kom poltergeisten, maar dat moet je er maar bij nemen.  

Fascinerend hoeveel mensen willen trouwen met een grote gebeurtenis. Goh wat is iedereen plots verdrietig, en wat posten we toch met zn allen veel filmpjes van Michael op sociale netwerksites.  Fucking rouwregisters!!!!!!! Wie heeft daar wat aan? Een rouwregister is goed voor naaste familie als steunbetuiging. Ik betwijfel of Jermaine boodschap heeft aan het ‘verdriet’ van Belgen op facebook. En wat hebben we het zwaar. En wat moeten we iedereen laten weten hoeveel impact de gebeurtenis wel niet op je heeft.  Is het een belangrijke gebeurtenis? Natuurlijk. Hebben wij er iets mee te maken? Hou toch op. Jaja het was een jeugdheld… je jeugd is voorbij aanvaard het.  Die massale ‘ik was erbij’-drang van iedereen.

Over twee weken heeft niemand het er meer over, en is het wachten tot er weer iemand anders doodgaat(mijn geld staat op Patrick Swayze) of tot er weer ergens iemand doordraait en mensen begint neer te knallen, om met zn allen weer wat te voelen., en het vooral niet nalaten om dat aan iedereen te laten weten.

En fok it,ik ben er zelf ook schuldig aan. Michael is dood, ik doe een(twee onderhand) blogje over Michael. Op zich heb ik een excuus… deze immens populaire blog moet gevuld, maar toch khad het uit principe moeten doodzwijgen.

Mocht ikzelve één van deze sterven (kans zit erin) ik wens opgezet te worden, naakt. Een gigantische grijns op mijn smoel gebeiteld en mijn piemel opgevuld met gewapend beton(als eerbetoon aan de kloppende betonmolen die hij bij leven en welzijn wel eens kon zijn. Eerlijkheidshalve belange na niet altijd!). Vervolgens wens ik bereden te worden door elk meisje dat een traan om me laat. En niet effe snel erop en eraf. Nee, ik wil dat je schreeuwend van verdriet jezelf tot een stomend orgasme knalt(er mag best wat bloed aan te pas komen, een beetje overtuiging kan nooit kwaad). Dit procedé moet gefilmd worden, en bij elke volgend seksueel moment dat je verder in je leven hebt(hetzij als je in je eentje in je sponsje knijpt, of als je het bed deelt met je levenspartner/one-night stand) moet je deze film bekijken. En je ogen geen moment van het scherm laten dwalen.

Weet dat elke andere vorm van begrafenis of verdrietbetuiging een belediging zal zijn naar de persoon die ik ooit was, en je dus moet leven met het idee dat je mijn laatste wil niet nakomt.

Een mens kan nooit te snel komen met zijn testament.

Mocht ik het toch nog een aantal dagen trekken, tot de volgende.

Johan G. Sterfmoe

Jawel The king of pop heeft Zijne kak gelegd. En  geen moment te vroeg. Alvorens nu een hoop mensen me gaan beschuldigen van een ongevoelige klootzak te zijn, let me explain myself fanfags.

Kijk, de mens heeft monsterlijk goede muziek gemaakt, daar zal je me niet over horen. Zijn muziek is absoluut briljant. Toegegeven,ik zou geen nummer van zijn laatste twee platen kunnen benoemen als mijn leven ervan zou afhangen, maar zijn jaren tachtig-hits. Heerlijk, en waar. Want Billie Jean was echt waar niet zijn liefje, en dat kind was niet zijn zoon, verdomme!!!!  Thriller absoluut een top vijf beste plaatjes ooit, maar…..

De muziek viel weg en het monster bleef. Een schaduw van een pens. Een plaspauze in de menselijke evolutie. Een ontegensprekelijk gedrocht. Is dat erg? Ik heb er geen moment van wakker gelegen. De man was de grap voorbij. Of hij al dan niet zijn handschoen in een kinderpoeperd heeft gestoken (en ik denk van niet), ach ja….laten we eerlijk zijn,als je als kind dan toch keihard verkracht moet worden, dan zit je op zich met Michael Jackson wel snor. Als ik  de keuze had tussen één van de allergrootste popsterren ter wereld, of één of andere pensioensgerechtigde dorpspastoor om mijn atoompje te splijten, dan wist ik het wel; ‘Don’t stop till you have enough, mister jackson!’.  

Maar goed terug naar mijn punt. De man was datgene aan het vernietigen, waar hij mee bekend werd. De schaduw dat zijn privéleven over zijn muziek liet vallen, werd met de dag meer en meer onverlichtbaar(geen woord, maar kom).  Het kan een schat van een man geweest zijn, met een absoluut hart van goud. Een mishandeld kind in een door de wetenschap gemuteerd lijf.  De thersites van de popmuziek.  En zijn dood is absoluut een tragedie voor zijn vrienden en familie(veel rust en liefde voor hen, want jawel the jacksons lezen mijn blog). Maar ik ben geen van beide.  Het enige dat hij mij (EN JULLIE) ooit gegeven heeft is zijn muziek, en dat is bijgevolg ook het enige dat mij interesseert. En hij was de nemesis van zijn muziek.

 En nu zat zijn come-back tournee eraan te komen. En al die mensen die denken dat dat een verpletterend muzikaal orgasme zou zijn,… zijn gewoon idioten. De man kon amper lopen, stond stijf van de medicijnen, was lichamelijk aan het imploderen(letterlijk).  

Het zou at best een goede lightversie zijn van zijn hoogdagen. En niets tegen light, maar niet van geniale dingen. Ik wil geen Godfather-light remake. Ik wil geen vijftigjarige man die even quasi -nonchalent een moonwalkje doet, onder het mom van ‘ik kan het nog;,auw auw’, terwijl een medisch team de cortisone, vicodin en morphine  koud zet achter de schermen. You had enough, then stop!!!

En natuurlijk zouden miljoenen mensen apeshit  gaan. ‘The king of pop is back!!!!!!! ‘ Omdat mensen nu eenmaal graag apeshit gaan op een combinative van nostalgie en dure tickets.

The King of pop is halverwege de jaren negentig gestorven.

Michael Jackson is nu dood, zodat eindelijk the king of pop kan herrijzen in de vorm van zijn, door zijn vader erin geslagen  en door Jones gepolijste, geniale werk.

Zijn dood is bijgevolg het enige medicijn om zijn muzikale en dansant erfenis te genezen van Michael Jackson.

Niet de meest populaire opinie, maar wel een juiste. En laten we  verder niet te veel overdrijven, want ik ben er nog, en dat is ook wat waard.

Johan G Sterfmoe

Haydie Howdie Koksokkers,

Ik heb geen hol te melden, maar er moet wederom weer wat lucht gebakken worden, dus dat doe ik dan maar. De sinterklaas van de bullshit.

Even terzijde, mijn overlevingskansen zijn verdubbeld, want mijn onderbuur gaat verhuizen.  Het universum is nog niet klaar met mij.

Aan de andere kant, ik ben benieuwd wat voor pedo-looking bastard ze hier nu weer binnen gaan smijten. Als er mooie meisjes zijn op zoek naar een appartementje onder een hedendaags genie, schroom niet. Draken gelieve zich te onthouden… 

Mannen eventueel, maar dan moeten ze er toch godverdomme zeer sappig uitzien in een jurk.

Over geile hoeren gesproken… Tattoo-kimberley. Je ziet haar gewoon domheid zweten, en dat zou je als een afknapper kunnen zien. Maar then again als je zo dom bent om je bek vol te laten kladden door een man aan wie ik mijn vuilzak nog niet zou toevertrouwen, dan ben je waarschijnlijk ook te overtuigen tot serieus kinky shit.  God praise the stupid woman.

‘Neenee hij moet echt in dat gat, dat hoort zo!’

‘Echt waar?’

‘Jaja, vertrouw me maar Kimberley’.

Hell, ik denk zelfs dat je haar zou kunnen overtuigen dat het heel normaal is om haar in de neus te neuken. Reaching for the stars indeed. Een kakske leggen op de sterren(het streven van elke filosoof), wend je tot Kimberley.

Voor de duidelijkheid, ik val op intelligente vrouwen( kuch kuch), maar hem zo nu en dan proppen in een wandelend schilderijtje met het IQ van een gemiddeld kamertemperatuur, fine by me. Waar niemand echter over berichtten was de achttienjarige jongen die een ster op zijn wang wou laten tatoeëren, en thuiskwam met een perfecte weergave van een met aambeien vergeven anus op zijn wang. Duidelijkheid is alles, zeker in de tattoo-wereld. Tot dusver mijn kijk op het tragische verhaal van een meisje, over wie we binnen twee weken nooit meer iets zullen vernemen. Haar vijftien minuten zijn officieel voorbij.  

Ik lees net dat Allochtone jongeren steeds moeilijker aan de bak komen. In de… nee dit is gewoon te gemakkelijk.

Om af te sluiten… er bestaat een kans dat deze blog geschreven werd door Saskia de Coster. Om zeker te zijn dat je een echte JOhan G. Sterfmoe in handen habet, moet je hem uitprinten, insmeren met ochtendurine en aan een kaars drogen. Als het Johan G. Sterfmoe watermerk niet verschijnt, dan is het een de Coster.

Jaja actuele humor. Om je te bescheuren, bescheuren zeg ik…

Ballekes

                                                           Johan G. sterfmoe

Een groene tent.  Ik ben op kamp met de chiro. Ik lig naast een meisje(een mens moet ergens liggen, en als de jaren me iets geleerd hebben is het wel dat naast een meisje liggen verdomd goed vertoeven is). Stellen dat ze een liefde van mijn leven was, zou de waarheid oneer aandoen, dus laten we zeggen dat ze een liefde van mijn leven was.  Twee weken daarvoor werd ik door mijn maten uitgelachen dat ik nog nooit een meisje had gezoend. Het soort uitlachen alwaar een mens twaalf jaar later al eens een blog over schrijft. Het is een mooi meisje, en bovenal ze is drie jaar ouder dan ik. En op die leeftijd is dat een paar azen in je hand. Ik begin haar te zoenen. Ze houdt haar tanden op elkaar geklemd. Blijkt dat ze zelf ook nog nooit gezoend heeft, dus mijn paar azen worden waardeloos op de flop. Heb ik weer. Officieel gezien is mijn eerste zoen, het likken aan tanden. De Chiro een uitdaging.

Ik ga helemaal los op een tafel in een kroeg te Maastricht. Ik heb een heftig stuk in mijn kloten, en ik dans. Voor zij die het weten, ik kan een serieuze danspas placeren. Echter niet zodra ik mijn pens volgegoten heb met gin-tonic(mijn drankje van dat moment). Dit zou geen probleem mogen opleveren hoor ik je denken, maar ik durf pas de dansvloer(of tafel in dit geval) te betreden zodra ik een royaal stuk in mijne gennol heb(een klein verlegen jongetje hè, zeker bij de vrouwtjes, maar hou het stil!). Dit is zoals de Grieken dat zo mooi zeggen ‘ kartyo pan quidion stechos’. Jammer genoeg ben ik  het Grieks niet machtig, dus daar hebben we niets aan. Maar goed, superstars DJ’s nog aan toe,op een gegeven moment( als je er over nadenkt gebeurd alles in het leven op een gegeven moment, dat terzijde) spreekt mijn mooie rondborstige bovenbuurvrouw (oh Times have changed, mister Dylan)mij aan met de zin:‘zullen we neuken?’. Kijk er zijn van die momenten in het leven dat je met een staalharde tampeloerus rondom je kijkt alwaar de verborgen camera’s zich bevinden, en neem gerust van me aan dat het zo een moment was. Ik geloof dat ik nog net de woorden kon brabbelen :‘bij jou of bij mij?’(soms moet je geen grootste zinnen van me verwachten!). Het werd bij haar. En maar goed ook, want ik had niet veel zin in 200meter hordeneuken(mijn kot was een onmenselijke puinhoop). Dit gedeelte van de blog is toch een moment om jaloers op te worden mannen? Een knappe griet die geen zin heeft in flirtbullshit, maar je gewoon recht op de raap bij de kloten grijpt.  En haar benen voor je opent alsof het allemaal niets kost. Ik zou ook jaloers zijn… maar ik weet jammer genoeg het vervolg.  Ik bleek  zo veel gezopen te hebben , dat die staalharde tampeloerus, bliksemsnel kromp tot simpelweg een tamme loer Rus, en toen ik dus na een tijd door had  dat ik  al een behoorlijke tijd met een slappe piemel aan het pompen was, besloot ik zelf maar om de stekker eruit te trekken(al was er een grote kans dat die stekker er al uit hing en inspiratieloos tegen het stopcontact lag te klotsen). Nochtans een zeer knappe meid, maar den drank hè. Kortom mijn eerste one-night stand was er eentje om te onthouden.

Ik kom thuis van school(de opener van elke klassieke anekdote). Niets aan het handje wandel ik de living in.  Aan de tafel zitten mijn ouders met voor hun een kleine halve meter aan pornografische boekjes. Dit materiaal( ondanks dat een verkoper zijn waar altijd moet checken op kwaliteit) werd door mij enkel gebruikt om te verkopen op school. Ik ben namelijk opgegroeid met twee zegeningen  der natuur. Ten eerste dat ik altijd te groot was voor mijn leeftijd, en er ouder uitzag( een kwaliteit die ik begin te verliezen, terwijl al de vrouwen om mij heen plots op oudere venten beginnen te vallen. Destiny john is a fickle bitch.). En ten tweede dat er in het dorp een dagbladverkoper was, die het allemaal geen kloten meer kon schelen. Deze hemelse combi gaven mij toegang tot porno. Veel porno. Ik kocht en verkocht aan hogere prijs door op school aan jongens bij wie het besef begon te groeien dat  de piemel meer was dan afplassen alleen…piemel…piemel( beetje kennis van oude reclames is nodig om de humor van deze zin in te zien, soit). En met het besef groeide de piemel mee. Mijn pornostock begon goed te lopen, maar waar ik geen rekening mee hield was, dat mijn moeder al eens graag mijn kamer opruimde( verklaart waarom jaren later mijn kamers nog steeds een tyfuszooi is, mijnheer Freud.). En bijgevolg werd mijn goedlopend handeltje ontdekt. Ik durfde echter niet zeggen dat ik de porno gebruikte om zaken mee te doen, en bijgevolg was ik dus in de ogen van mijn ouders een oversekste prepuber die al zijn zakgeld(no pun intended) uitgaf aan porno( een probleem dat het internet jaren later vanzelf oploste, maar wisten zij veel). En als we eerlijk zijn, en de inhoud van mijn blog onder de loep houden, zaten ze er toch niet heel ver naast. Mijn liefde voor porno heb ik behouden, mijn gevoel voor zaken doen is daar op die simpele namiddag een stille dood gestorven. Mijn eerste faillissement was er één waar de media nooit over bericht heeft.

Een dag na het likken van de tanden, zat ik met haar op een plein, en we deelden een frietje. We staken het uiteinde der friet in onze mond, en aten richting lippen(Een Vlaamse lady and the tramp jawel.). Blijkbaar had ze honger, want op het moment suprême beet ze een klein doch aanwezig stukje van mijn lip. Maar even later, daar op dat moment, heb ik mijn eerste officieuze kus beleefd. Een mix van speeksel, lip, tong, friet en bloed. En ondanks dat het op papier op een walgelijk tafereel lijkt, een betoverend moment. Wat Disney ook mag beweren.

En zo zie je maar, soms moet je gewoon eerst wat tanden likken. In dronken toestand neuken met een slappe pik. Simpelweg je porno-imperium in rook zien opgaan. En heel soms moet er een beetje bloed vloeien.  Maar uiteindelijk komt het allemaal goed.

                                                               Johan G. Sterfmoe

Ik krijg tegenwoordig reacties, alwaar dieper over nagedacht is, beter geformuleerd zijn,  dan eerder welke blog van mezelve. Ik zou daar conclusies over kunnen trekken, maar dat doe ik niet, ik constateer gewoon dat ik een botervliegeffect op mijn eigen(jaja vlinder, maar botervliegeffect is een grappiger woord.)ben. En dat is de eerste stap die elke Messias moet zetten.

En het maakt me allemaal niet uit, hoeveel hits of mensen hier komen. En mijn ambities zijn nooit zo groot geweest dat ik me wou meten met ‘wielrennen en andere dingen?’

Je moet het allemaal groter zien.

Stel je voor dat Jezus op het punt staat om één van zijn goocheltrucjes te doen(want dat waren het!!!) voor zijn apostelen, en plots zegt Archibald(weet ik veel wat de namen van de apostelen zijn.) ‘ Jezus, ik weet dat in je boekje staat dat we met zn twaalven zijn, maar vandaag moet je je trucje doen voor 14000man. Maar… 13988 daarvan zijn poppen!’

‘Heeft Judas dat geregeld? ‘

‘ We weten het niet, oh heiland.’

‘ Dat is hier weer allemaal van de bok zijn kloten Archibald!!!!!’

‘Moet ik dat opschrijven, oh verlosser?’

‘ Doe maar niet! Goed waar zijn mijn broden?’

Wat ik eigenlijk wil zeggen is, dat de entertainmentindustrie verdorie niet gelachen is. Of zoals W. B. Yeats het reeds kwam te verwoordden ‘ Of all the industries the entertainment one is not the jolliest miljaar dedju’.

En toegegeven, ik zei over de 25000 hits bereiken ‘hoe maakt me niet uit’, dus someone outsmarted me, en bijgevolge hoera voor hem. Of haar? Dan toch prachtige kutjes op pootjes die zich onder mijn fanbase bevinden? Wie zal het zeggen. Een mens moet blijven dromen nietwaar.

En natuurlijk zou ik het liefst de aller-populairste blogger van de wereld zijn, aanbeden door groten en veracht door kleinen. Niets in mij voelt er ook maar iets voor om één of ander niet gehoord genie te zijn. Als een geniale blog verschijnt, maar er is niemand die hem leest, maakt hij dan…euhm  iets uit? Maaaaaaar ik ben absoluut te lui om reclame te maken, of wat dan ook, dus… fuck it.

Maar goed tot dusver dus het leuke spelletje worstelen. Wat moet ik nu weer gaan bedenken om het hier een beetje origineel te houden. Heb ik al iets rond kontneuken gedaan? Kontneuken is gewoon een erg grappig woord. Je versiert er geen wijven mee, maar grappig des te meer.  Stel je maar eens voor dat je op audiëntie bij de koning bent, en net voor je de knakker een hand moet geven, fluistert iemand ‘kontneuken’ in je oren. Lachen geblazen.

Tevens ben ik zeer ziek momenteel. Al de hele dag aan het kotsen. Ik denk dat de schuldige een kokosnoot is, die ik gisteren voor de helft soldaat heb gemaakt. Kwerd dus vanochtend wakker al kokosnootkotsend.  Nota bene kokosnoot dat reeds ernstig aan het overwegen was om eens goed verteerd te worden. Niet Ph-neutraal mensen. Niet ph-neutraal by a landslide.

Bon, ik ga het hierbij laten voor vandaag, want mijn  lijf begint alweer te verlangen naar mijn porseleinen meester van de dag.

Salut en de kots

Johan G. Sterfmoe

Ik ben eens gaan kijken naar de pagina's alwaar te lezen staat wat de populairste blogs zijn op deze blogsite. Gewoon om te kijken of ik iemand ben om rekening mee te houden, op deze site, of gewoon het jongetje uit de klas die zo onpopulair is dat hij zelfs niet gepest wordt. Uiteraard is er geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om die blogs ook effectief te lezen, ik lees zelfs mijn eigen blogs niet na, laat staan dat ik een andere blog ga lezen.

Ik geef toe het swingde hier de laatste tijd als een stephen hawking tango, dus dat moet ik even meerekenen, maar tot nu toe heeft mijn blog zo'n 1500 hits. Dat zou je in een goede bui redelijk kunnen noemen. Tot ik het aantal hits van de top vijf zag. Kruipende kanker, ik ben eenoog in het land van zienden. Zonder me uit te spreken over de kwaliteit of de entertainende waarde van de blogsites in kwestie(nogmaals ik heb ze niet gelezen, en ), zal ik de top vijf geven(gaat over de populariteit, dus nummer twee kan minder hits hebben dan nummer vier, maar ik denk dat het beeld wel duidelijk wordt) en het aantal hits. Ok,hier gaan we....

Op 5:                                     -‘Wielrennen en andere dingen!  Nu kan ik hier een argument opgooien dat mijn blog ook gaat over wielrennen en andere dingen.  De kans is bestaande dat één van mn toevoegingen op  mijn blog zowel over Tom Boonen als over kontneuken ging, et voila wielrennen en andere dingen. Maar goed geen commentaar. ‘Wielrennen en andere dingen’ heeft 195040 hits!!!

4:                                            ‘De boulevard kaarters’ simpelweg geen commentaar.260824hits.

3:                                            ‘De polderrenners’ Deze mensen nemen geen genoegen met wielrennen en /of andere dingen. Neenee. Polderrennen. That’s what tickles their bell!! En hoe want nu beginnen we de realiteit in te zien over hoe nietig mijn blog is. 710360hits!!!!!!!!(hoe kut moet nummer vijf zich niet voelen dat hij zijn blog niet polderrennen en andere dingen heeft genoemd, poor bastard.)

2:                                            De zilveren medaille gaat, hoe kan het ook anders naar ‘Treetje’!!!! Al sla je me dood, maar ik heb geen idee waar deze blog over gaat. Toegegeven dat heb ik bij de mijne ook niet. Iets met aanbiedingen en acties of zoiets. Maar we kijken een gegeven paard niet in de mond, want treetje is een bescheiden topper met 329298 hits.

1:                                            En dan nu de absolute winnaar. De c75 onder de dubbel a’s. Ziehier ‘wrestling’. I shit you not. Worstelen!!! Niet het Griekse twee zwetende quasi knuffelende mannen, nope het we trekken een pakje aan en doen alsof we vechten ‘wrestling’. Nogmaals geen commentaar maar toch. Ik geef toe dat mijn blog verre van een geschreven culinair hoogstandje is, eerder een cervella. Maar weet ik heb na bijna 6maanden 1500 hits. Wrestling heeft er 1757254. Éénmiljoenzevenhonderzevenenvijftigduizendtweehonderdvierenvijftig

vs

                                               Duizendvijfhonderd!!!!

Yep.

Vandaar is er nieuw op deze blog een timer die afloopt naar 2januari 2010. Als ik tegen 7 geen 25000 heb, dan is het afgelopen met de blog. Wetend dat ik dit eigenlijk sowieso maar een jaar wou doen, geeft me de mogelijkheid om eens absurd uit de hoek te komen(wil ik ooit de worstelwedstrijd winnen, is 25000 zelfs bescheiden). Ik zal proberen meer te schrijven, zodat er ook wat te lezen valt. En als je volgende jaar meer wil (waarom al sla je me dood?) zullen jullie tegen januari 250000 moeten halen(hoe, al trap je mijn reeds dode lijf na.)

Wrestling in godsnaam.

                        Johan G Sterfmoe

Om met het lichtvoetige nieuws in huis te vallen; ik vrees voor mijn leven. Heb ik een onontdekt griepvirus opgelopen? In dronken toestand een seropositieve zwerver oraal op zijn wenken bediend( want in de zwervergemeenschap zijn de positieve toch nog altijd een slag aangenamer dan de negatieve)? Sta ik op het punt om een zaak aan het licht te brengen die de globale coöperatieve zakenwereld op zijn grondvesten doet schudden, zodat de snipers al opgesteld staan om, zodra ik uit het raam kijk om mijn buren te begluren(louter voor de rijm deze zin, de poëet in mij.), een welgeplaatst derde oog bij te zetten?

Niets van dit alles. De oplossing is veel enger. Ik heb een zeer verdachte onderbuur. En met verdacht bedoel ik: ‘ het type dat wel eens een ongewone fascinatie zou kunnen hebben voor Ikea- messensets en formulieren voor alle kinderdagverblijven van de provincie Antwerpen.

Misschien overdrijf ik(zou nochtans de eerste keer zijn), maar als je op dag in de krant leest dat Johan G. Sterfmoe(het mediafenomeen van het moment) dood op zijn kamer gevonden wordt, met een citroen in de mond, fishnetstockings aan en een koord rond mijn nek en balzak terwijl op de televisie oude afleveringen van kung-fu spelen( jawel  actuele comedy wordt mijn ding)geloof de media dan alstublieft niet. Het lijkt misschien dat ik me nu aan het indekken ben, voor als de stront effectief de ventilator raakt, maar ik verzeker je ik ben niet direct voor the good  ol’ strangle masturbation te vinden. Ik mag dan een ranzige rakker zijn, maar de auto-erotische verstikking is niet mijn kopje thee. Hey ik ben de moeilijkste niet, als de vrouw met wie ik de beddebak deel(je weet het nooit)graag gewurgd wordt tot het punt dat haar ogen uit haar kassen poppen zoals Schwarzenegger in Total Recall, ah well dat moet dan maar(in oorlog en liefde), maar zelf ben ik nogal een voorstander van ademen. Goed ik dwaal af.

Kortom weet dat het dan mijn onderbuur was.

Ok vanwaar mijn plotse angst…

In mijn woonkamer staat een ietwat belachelijke gaskachel die niet zou misstaan in laten we zeggen 1753. De eerste dag dat ik hier kwam wonen stond mijn onderbuur plots voor de deur, en hij zei dat hij die kachel indertijd(hij heeft mijn appartement bewoond voor mij. Vandaar de geur van kinderlijkjes in mijn badkamer hoor ik je denken…) had gekocht van de huurder daarvoor, en om een lang verhaal kort te maken vroeg hij op zijn beurt 150 euro aan mij om dat gedrocht dus van hem over te kopen.  

Geen haar op mijn hoofd dat er ook maar aan dacht om 150 euro neer te leggen voor Freddy Kreuger’s verwarmingsketel, dus ik zei: ‘ Hey als je hem wil houden mag je hem komen halen.’

Het feit dat mijn onderbuur zeer verlegen uit zijn ogen keek, en dat ding een kleine 42 ton weegt dacht ik wel dat hij dat nooit zou doen. En jawel het ding staat er nog steeds en ik heb er uiteraard geen cent voor neergelegd. Soit

Twee dagen geleden(bijna drie maanden na dit voorval) wordt er plots om halftien ’s ochtends op mijn deur geklopt( de ochtend na mijn dronken blog, door mensen die het kunnen weten gerecenseerd met drie sterren op de vijf!!).  De onderbuur kwam zich verontschuldigen dat hij de eerste ontmoeting had omgeturnd in een zakelijke overeenkomst en om te zeggen dat ik mijn deel van de trap zelf moet poetsen. Niets mis mee zou je denken.

Het feit dat hij mij wakker klopte zorgde er echter voor dat ik snel snel in mijne pure een broek moest aandoen(yep ben een naaktslaper… Kwestie van mijn pyjama niet vuil te maken als ik mijn bed onderpis. Als deze grap mij geen extra ster gaat opleveren!!!). Dus met ontbloot bovenlijf opende ik de deur, en hij deed zijn zeg.

Hij zei wat hij te zeggen had, en toen bleef hij staan. Zwijgend in de gang.

Vervolgens zei hij: ‘wacht ik haal even een sigaret!’ Waarop ik precies moest wachten al sla je me dood. Toen haalde hij een sigaret en bleef zo goed als zwijgend voor mijn deur staan, rokend. Nu ben ik de kwaadste niet, dus nodigde ik hem even binnen.  Ik deed een t-shirt aan(hoe zou je zelf zijn), en hij ging zitten. En toen betraden we samen het land waar de tijd stil stond. Op elke vraag die ik stelde(om het gesprek gaande te houden) kreeg ik een hooguit voor woorden tellende zin terug. Om een voorbeeld te geven. Op mijn vraag: Wat doe je eigenlijk voor werk? Kreeg ik het antwoord: ‘ik heb een trauma overgehouden aan mijn werk!’.  En hierbij flitsen zijn rooddoorlopen ogen in het rond.

Tussen elke nieuwe poging van mij viel een stilte die oncomfortabeler was dan je eerste keer douchen in de gevangenis, en een gigantische zwarte man laat voor je een stuk zeep vallen en kijkt je doordringend aan.

Hij vroeg een sigaret van en verzekerde me dat ik hem terug zou krijgen. Ik zei dat dat niet nodig was, en dat hij gewoon een sigaret mocht nemen. Uiteindelijk trok ik de stekker eruit en zei dat ik me moest klaarmaken voor de dag. Had geen reet te doen, maar nogmaals hoe zou je zelf zijn. Er zijn grenzen aan mijn sociaal gedrag.

Exact vijf minuten later stond hij weer voor mijn deur. Om mij een sigaret terug te geven. Niets mis mee zou je wederom zeggen, ware het niet dat hij plots in ontbloot bovenlijf voor mijn deur stond.

Zelden zo snel een deur weten sluiten.

Je zou kunnen zeggen dat mijn onderbuur gewoon zin  had om de vleselijke tango met me te dansen( en geef hem eens ongelijk.), en dat ik nu gewoon homofoob uit de hoek aan het komen ben, maar het was enger dan een date met Dahmer.

Dus als het nu even duurt alvorens de blog verschijnt…

Het was mijn onderbuur. MIJN ONDERBUUR I TELL YOU!!!!!!!!!

                       Zoniet tot de volgende

                                      Johan G. Sterfmoe

Dronken. Ik kan niet anders zeggen. Valt niet te ontkennen. Je mag het proberen bij de bejaarde vrouw die me twee minuten geleden bijna doodgereden heeft, maar je zal van een kale kermis thuiskomen(wanneer is een kermis ooit werkelijk waar oprecht kaal?). Ik weet niet of de op sterven na dood zijnde vrouw in de fout ging, of dat het mijn schuld was, want ik ben dronken. Ik weet exact twee centimeter verwijderd van niets. Maar goed dronken dus. Is absoluut niets mis mee, voelt heerlijk. Uiteraard zou ik nu liever een slet van een wijf in mn bed hebben, die om haar naughty kant uit te testen een keer haar vinger in  mn poeperd propt, maar bij gebrek aan beter ga ik gewoon voor dronken. Ik ben niet bijster vaak dronken. Heb in mn jeugd net iets teveel één euro wijnflessen ad fundum soldaat gemaakt denk ik.  Bij deze mijn verontschuldigingen aan Fons, de kleine commercant bij wie we de wijnflessen  deden verdwijnen al waren we het hoogtepunt van een Jan Bardy avond.

Witte wijn als je het wil weten. Witte wijn is de boosdoener, of in mijn geval het geile slettensubstituut.  Kben nu in dubio of ik hier nu nog in mijn eentje een flesje rood moet kraken( de glazen wit waren in gezelschap, goed gezelschap. Geen poepklets doch goed gezelschap) of dat ik zo meteen maar gewoon in mijn nest ga kruipen, dit mag misschien vogelromantisch klinken, but alas. Een mens moet zo nu en dan overdrijven nietwaar, een fles teveel is er soms nog twee te weinig. Een waarheid die ook op een gangbang van toepassing is. Al moet je volgens mij daar de fles vervangen in een meer dierlijk zelfstandig naamwoord, maar kom.

Jawel wederom een poging om eens leven te blazen in mijn bloggebeuren(aka’ kijk wereld ik leef’). Ik schat dat er op dit moment niemand meer ook maar een gram interesse heeft in wat er zoal op deze site te vinden is.(zelfs ik ben er al in tijden niet meer geweest). Ik kan er mee leven. Als een blog verschijnt op een site waar niemand komt, maakt hij dan geluid? 

Maar goed dronken dus. Een mens gaat al eens zijn leven overschouwen(dit is geen woord, maar laten we hem een kans geven. Er worden lelijkere kinderen geboren) als hij een stuk in zijn kloten heeft. Ik ga jullie er verder niet mee lastig vallen, maar laten we het erop houden dat het een vermakelijk filmpje is, waarvan de sequel beter is. En die films zijn zeldzaam. En zeldzame dingen zijn… ach laten we eerlijk zijn zeldzame dingen zijn negenennegentig procent van de tijd absoluut waardeloos.  Ik bedoel een vliegende kast met daarin het logo van Tor Waterschei  kom je niet elke dag tegen, maar wat heeft een mens aan een vliegende kast met het logo van Tor Fucking Waterschei?  Terwijl wijn is er met hopen, maar wijn op zijn tijd,  laat maar komen. Ik ben absoluut vergeten wat mijn punt ook alweer was, maar volgens mij heb ik hem wel gemaakt.

Anne Frank is ook alweer een paar jaar dood. En daar mag natuurlijk al eens mee gelachen worden. Zij was ook een blogger avant la lettre.  Niets om trots op te zijn trouwens, al dat bloggen. De kelder van de hoererij dat is het . En een hoer dat was ze, al had ze het daar nooit over in haar avonturen.  Een beetje de Duitsers zwart maken dat kon ze ja. Makkelijk. Ik bedoel hoe moeilijk was het om de mof zwart te maken tijdens wereldoorlog twee?

Tot dusver Anne Frank. Een franke teut ja,dat was ze ja. Soit zand erover. Of gas erin en zeep van maken.

En zo vul ik nogmaals het gat op met een blog net zo goed niet geschreven had kunnen worden(zo heb ik ze het liefst), het gat dat gevuld moet worden alvorens ik de kloof kan oversteken die me zal leiden naar mijn ware liefde. Zij die op me wacht aan de andere kant. Een nuchtere, dronken op zichzelf zijnde ,kant.(kwestie om romantisch te eindigen. Wel de romantiek van  het met kaarslicht verlichtte diner dat door dronkenschap het huis in lichterlaaie zet, maar goed meer kan ik niet uit me persen. Een gat en kloof begot, sukkelaar!)

Serieus nu. Glaasje rood iemand?

                            Johan G Sterfmoe

Het is alweder een tijd geleden nietwaar. Een mens gaat zich afvragen of we elkaar nog wel kennen. Al ben ik er aan zekerheid grenzende waarschijnlijk van overtuigd dat ik minstens 10procent van de lezers hier niet wil kennen. De andere negentig procent zijn dan weer een drietal mensen die ik hoe dan ook gewoon ken, dat valt niet te ontkennen. En tenzij ik nu één of ander pervers verhaal van Barbie te tonele breng, denk ik dat we het wel gehad hebben met ‘ken’.

Ik kan nu wel een karrenvracht redenen gaan verzinnen, maar de waarheid gebied mij te zeggen dat ik er gewoon even totaal geen zin meer in had. Maar ik heb me voorgenomen om op zijn minst een jaar lang totaal nutteloze bullshit neer te pennen, en wie ben ik om goede voornemens in de wind te slaan. Tevens begon het  schrijven over van geilheid druipende wijven hetzelfde effect te hebben als praten over mccain frieten.

 Verder ben ik momenteel aan het spelen in het Antwerpse, en dat is zulks een overdonderd succes dat het meer tijd rooft dan Theo de totalitaire tijdrover. Je moet je echter wel inbeelden dat Antwerpen slechts uit twintig mensen bestaat, en zodoende komt dus elke avond heel Antwerpen kijken. Een beetje positief in het leven staan daar is nog nooit iemand aan gestorven. Behalve Anne Frank dan die naar het schijnt de godganse dag zo goedgeluimd was, dat ze het zingen niet kon laten. En je kan veel over de Duitsers zeggen, maar een zingende boekenkast daar geloofde ze niet in. ( Ik zal pas tevreden sterven als ik Anne Frank er helemaal doorgesleurd heb. Een dagboek bijhouden terwijl je in de oorlog zit is één ding, maar een blog in tijden van financiële crisis, met een fucked up internetverbinding  dat is toch een ander paar mouwen neem het van me. Maar wie krijgt er meer respect. Tsss politics ‘dag dagboek vandaag hebben we wederom het spelletje om ter stilst onderduiken gespeeld…’Boeiend Anne. Fucking boeiend! En gaven mensen jou punten, of kritiek als het niet grappig genoeg was, ik dacht het niet. En neem het van me aan hier is het laatste woord nog niet over gezegd. Maar als Mahadma en Nelson denken dat ik hun er niet door zal sleuren, hebben ze het toch mis, stinkhippies. Daarover later ongetwijfeld meer)

En jawel het is weer zo ver, ik ben aan het diëten geslagen. Het is goed geweest. Als ik er nu niets aan doe, komt er nooit meer iets van. Dus welcome back joggen, appels, geen alcohol,stoppen met the weeds(bringer of fatmaking munchies), honger lijden, meer groenten dan eten, en een occasioneel flauwvalsessietje.  Tot ik weer de scherpe mansmens ben die ik tussen mijn 0-7,en 17-20^e levensjaar was. Jawel de periode dat ik een onnavolgbare vrouwenmagneet was. Uiteraard afgezien van het zo nu en dan lurken aan de tiet van ons moeder viel het qua vrouwelijke aandacht wel mee in die eerste levensjaren( al betwijfel ik of ik tot mijn zevende borstvoeding heb gehad, maar goed) . Maar tussen mijn zeventiende en twintigste…poewie!!! Geen vrouw die me kon weerstaan. Al had ik toen wel een relatie dus van veelwijverij was geen sprake, maar ik zag ze wel kijken met hun zaadvragende ogen de tienerhoeren!! Maar de jaren daarna heb ik me, om het maar eens mager(pun intended) uit te drukken, toch wel een beetje laten gaan. En  de theorie ‘hoe dikker, hoe meer Johan G Sterfmoe om van te houden’ schijnt toch niet echt te leven bij de vrouwelijke bevolking tussen 18 en 30.Raar. Vrouwen schijnen dan wel op humor te vallen, maar vetkleppen daar springen ze over alsof ze godverdomme Tia Hellebout naar de kroon willen steken. Toegegeven ik val zelf ook niet op spekken, Laat het snel Augustus zijn.

En mensen mensen heb ik me toch een partij genoten van het vijfde seizoen van Lost. Briljant briljant. Nog één seizoen, en het is afgelopen met één van de spectaculairste televisieseries ooit.

En in tijden dat mijn exen en bijna exen gaan trouwen met nieuwe zaadleverende individuen, reizen met andere genotsschenkende geliefdes, kinderen overwegen met maten, of simpelweg compleet uit mijn radarveld verdwenen zijn. De Ans, Evy’s, Kelly’s van deze wereld, hoe dik zouden zij geworden zijn in de tussentijd? En de vrouwen met wie ik slechts eenmalig het bed gedeeld heb(meestal in zo dronken toestand dat de zin ‘pompen met slap ventiel’ op zijn plaats is, maar ach liever pompen dan verzuipen).Kortom de vrouwen die me hebben zien evolueren van een dikke puber, naar een fucking geile adolescent ,naar een bolle Belg.

En op al die vrouwen en bovenal op mijn dikke zelf breng ik een toost uit. Voor het laatst. Althans tot ik weer mager genoeg ben, om me weer helemaal rond te vreten. Een troostende gedachte.

Hey girls hey boys…..    Here we go.

Om jullie een overzicht te geven van het leven dat ik geleden heb in de stilte van enen en nullen.

Waar te beginnen, waar te beginnen.

Ik heb dus eindelijk mijn eigen plek alwaar ik van ’s ochtends tot ’s avonds in mijne pure kan bivakkeren. Mijne zwitser kan laten hangen als een alpenbeklimmer die net een cruciale fout heeft begaan, en nu tussen leven en dood zweeft. Een treffendere staat van zijn kan ik momenteel niet bedenken voor mijn geslachtsbuis(bestaat dit woord?); een avonturier zwevend tussen leven en dood. Voor de mensen die denken dat ik een overtuigd naturist of nudist ben, niets is minder waar, maar de mogelijkheid om het eventueel te kunnen worden is een bevrijdende gedachte. Maar stap per stap natuurlijk. Je kan niet zomaar plots nudist worden, dat is te bruusk. Eerst gewoon een beetje flashen aan kleine kinderen in het park. Je moet de dingen opbouwen in het leven, en als je dat een beetje kan combineren met wat pedagogisch educatief swaffelen van de allerjongsten dan zijn dat toch zowaar twee vliegen in één klap. Jawel een goed mens dat ben ik.

Ik denk(ben niet helemaal zeker) dat ik een soort blauwtje heb gelopen via facebook. Kben niet helemaal zeker, maar ik ben er denk ik in geslaagd om in een spanne van een aantal berichten een meisje(ze is bekend, maar volgens mij niet rijk, dus ballekes) zowaar eerst aan haar stoel te doen plakken van pas verworven geilheid en een aantal berichten later werden de sluispoorten gesloten dichtgelast, en een paar kuub ijs overheen gespoten. Haar vagijn hield het, om een lang verhaal kort te maken, al voor bekeken alvorens ik het kon bekijken. Wat ik met woorden al niet allemaal voor mekaar krijg(of niet dus, ligt eraan hoe je het bekijkt). Wederom een reden om geen vriend te zijn van facebook. (Vroeger was het een hele eer, en reden om aan je kleinkinderen te vertellen als je Gandhi ontmoette, en nu kan zomaar iedereen mijn vriend worden via facebook. Raar.)

Vrienden van me zijn dertig aan het worden. Op een dag ik ook,  en te bedenken dat Spielberg mij nog steeds niet gebeld heeft voor een rol. Welke fout is er in mijn carrièreplanning geslopen? Maar goed de feestjes dat dat met zich meebrengt is mooi meegenomen. Tis niet goed voor het penske, maar ach zodra je via facebook probeert te versieren, denk ik niet dat het penske het grootste probleem is nietwaar!! En ach ik heb nog vijf jaar om mijn dromen te verwezenlijken (detail, toen ik effectief vijf jaar was, was mijn droom om frituuruitbater te worden. Een mansmens van simpele komaf ben ik).

Jawel Modderfokkers het koken begint zowaar te lukken. Het pastagerechtje dat mijn franse nonkel Lamnhoer Du Stoog me gegeven heeft is zowaar gelukt!!

Aan mijn televisieprogramma  wordt hard gewerkt.

Ik ben hard aan het repeteren voor mijn theaterdebuut in Belgie.

Ik moet een dringend een keer naar de  kapper(al is de behoefte om het allemaal weer eens af te scheren bijzonder groot) En God en klein pierke kennen mijn voorkeuren ten opzichte van scheren.  Duits leren ze wel meisjes op school, maar kaalscheren niet. Toch niet bijzonder effectief gebleken de periode vlak na de tweede wereldoorlog.

Goed, wat hebben het al over mijn piemel gehad, kleine kinderen, kale kutten,pasta en facebook, ik ben bijna door mijn onderwerpen heen. De lotgevallen van een beperkt schrijver mensen.  Maar goed wie heeft het tegenwoordig nog over Claus zijn eigenlijke debuutroman ‘Flamoes op een bed van Pesto, de lotgevallen van een geschoren moffenhoer met een dubieus facebookprofiel’. Toegegeven niet de man zijn eenvoudigste werk.

Maar eenvoud daarvoor zijn we hier niet!!!!

later meer.

Vriendelijke groet van de in een romantische bui verkerende 

                                              Johan G. Sterfmoe

Vooraleer men bacchanalen en in die categorie zich bevindende uitspattingen gaat wijden aan de miraculeuze terugkeer van mezelve, weet dat ik nog steeds geen internet heb. Bijgevolge is het nog steeds geen bloggestijnse koekenbak. Maar slechts een update geholpen door het draadloze netwerk dat ik zo nu en dan als een vluchtige koe bij de horens kan vatten. Maar nooit voor lang, dus zeer onwaarschijnlijk dat deze tekst de site haalt. Zoja Eureka, zonee ballekes!

Ik ben dus verhuisd. Heb een klein dakappartementje ingepalmd alwaar ik ongestoord mezelf kan overgeven aan een hoop smeerlapperij alwaar honden geen brood van lusten. Het is een parel van gezelligheid, een baken van seksuele spanning en een  bron van inspiratie voor de arm van geesten.  Een spirituele tempel van louterende filosofische ejaculaties en bovenal er is tv!!!  Ik heb een badkuip alwaar ik jullie lichamen kan wassen. Al krijg je die heilige stromen van zaadgolven natuurlijk niet in één twee drie van je lichaam gespoeld, vandaar dat ik ook een douche heb. Toegegeven de douche en het bad zijn eigenlijk één ding, maar een mens dient zijn product nu eenmaal te verkopen.

Verder een prima keuken alwaar ik de kans heb om aan nog meer mensen te bewijzen dat ik absoluut uit elke porie van mijn lijf stink in de kunst van het culinaire.

Een zeer klein slaapkamertje, maar hoe kleiner de kamer, des te minder moeite om je alle hoeken van de kamer te laten zien natuurlijk. Nog steeds geen gordijnen, dat is wel een behoorlijke bitch. De zon is een heerlijk ding, zeker omdat hij de ambassadeur van rokjes is, maar ‘s ochtends katerig in je ogen is hij toch niet gelachen. Maar goed alles heeft zijn goede en slechte kanten. Je wordt ’s nachts niet meer wakker gebleit, maar je kind verliezen aan wiegendood heeft toch ook zijn mindere kanten,naar het schijnt. Dus zo zie je maar.

Kortom ik ben een gelukkig man. Al heb ik ook bijzonder veel zin om ergens op een tropisch eiland te liggen. Sigaartje, coctailtje en met mn piemel in het zand wachten op een aardbeving, maar goed een appartement is ook al een begin.  En een begin  dames en heren is meestal datgene dat noodzakelijk is om een verhaal op gang te trekken, dus wie weet.

                                                                        Johan G Sterfmoe