Jawel I am back baby. Terug in het land van condoomvolle aftreksessies en de berg der toevalligheden.

Als je me niet kent van de tijd van de zomerfluisteringen, dan zegt deze zin je helemaal niets, en dat is dan bovenal jammer voor jou. Zelfs als je me kent van de zomerfluisteringen is er een belachelijk grote kans dat de zin je niets zegt, aangezien amper iemand die dingen las(neem het ze eens kwalijk). In grote tegenstelling met het niet te stoppen succes van deze blog.

Nu goed als je de ware betekenis van de knallende openingszin wil achterhalen, moet je maar op zoek gaan naar de zomerfluisteringen van 2006. Een absoluut digitaal collectors-item.

Soit ik ben dus terug in Hongarije. Filmen voor een nieuwe serie. Je zou hieruit kunnen afleiden, dat mezelve zich serieus aan het vestigen is in de acteurswereld, think again. En laat ook het feit dat ik maar liefst twee rollen heb(maar liefst dubbel zoveel als Jeroen Willems, technisch gezien dus vier stemmen. IN YOUR FACE) je niet  bedriegen. Als ik je zeg dat mijn rollen respectievelijk ‘ruiter 1’ en ‘belgische kelner’ heten kan je wel concluderen dat mijn acteursbroodje verre van gebakken is.  En ik heb niet eens een sterfscene. Bij mijn twee vorige scheten van passages in de filmwereld werd ik ten minste nog vermoord(1^E x gewurgd met een diabolokoord, 2^E x neergeschoten in een bos in Maastricht). Niet dat ik veel te doen had. Ik hing een beetje rond op de set als Yasmine aan een koord, maar toch….(te vroeg?).

Ik moet er wel bijzeggen dat ik in de scene die ik vannacht ga draaien gevangen genomen wordt als ruiter. En ik moet je niet vertellen dat de gevangenissen in 1829 geen lachertje waren. Slechts een kwestie van seconden alvorens mijn mannelijke anus omgetoverd wordt tot een sappig stukje boypussy, dus de kans dat ik dat overleef is bijzonder klein, maar goed dat krijg je allemaal niet te zien, dat moet je er maar bij denken.

Gisteren op het vliegtuig gestapt. En ik ben absoluut niet angstig om te vliegen, maar het was toch niet het meest relaxte vliegtuig. Het was mijn tweede vliegervaring(mijn eerste was naar…Hongarije) en ik ken geen hol van vliegtuigen, maar ik heb ze het liefst blinkend. Dit vliegtuig was een bekrast wrak. Het leek een beetje op de papieren vliegtuigjes die ik als kind vouwde, en aangezien ik de enige belg ben die ooit een herexamen heeft gehad voor Plastische Opvoeding, kan je je wel voorstellen wat voor een gedrocht het was. Genoeg beenruimte voor een kleine dwerg(of heikneuter zoals ze zelf graag genoemd willen worden). Als de piloot zich voorstelde hoorde je enkel een piepend, krakend, ruisend gezoem met op de achtergrond de stem van de piloot( Ik kan je vertellen dit boezemt geen zeeën van vertrouwen in). En toen ik dat dingetje liet zakken om een boek op te leggen(hoe heet zoiets? Je weet wel zo’n klepje dat aan de stoel tege,over je is vastgemaakt. Treinen hebben het ook. Je kan er je laptop op zetten. Hoe heet zoiets in godsnaam?) stond erachter geschreven ‘straight to hell’.  De stewardessen deden hun veiligheidsdansje met  een gradatie van verveling die bijna bewonderenswaardig was. In mijn hoofd zag ik uiteraard mijn zaad al over hun verveelde  wangetjes druipen(een mens moet wat in de laatste minuten voor zijn dood, want de vliegtuigen vallen tegenwoordig als rijpe peren).

Eenmaal in de lucht besefte ik me plots dat als ik nu zou neerstorten , ik niemand van mijn geliefden kon bellen zonder het risico te lopen dat ik op hun voicemail terecht zou komen, omdat ze op dat moment naar hun Vriend/vriendin aan het bellen zouden zijn. Een intens droeve gedachte. En uiteindelijk landde ik in Wenen. En vandaar nog een uur met de auto richting Hongarije. Het land waarin ik mijn geloof in de liefde ben kwijtgeraakt. Zou het er nog liggen?

                      Johan G sterfmoe

Weer het vliegtuig op. Het leven van een rockster is bijlange na niet gelachen, maar veel gejankt wordt er ook niet, dus al bij al best een gevoelloos bestaan. En zo heb ik het het liefst, want gevoelens daar moet men mij niet mee lastig vallen.

Ik jullie daarentegen….

Ditmaal een beter vliegtuig. Koffietje, broodje, beenruimte. Heerlijk. Mooi gepoetst vliegtuigje, krantje erbij. Kortom ik werd naar mijn stand behandelt. Gedrochten van stewardessen wel. Damn.  De weg naar de hel is geplaveid met kotsopwekkende kutten, maar zo al zwevend  worden lelijke wijven nog gruwelijker. Een beetje zoals varen op water ok sneller lijkt(niet het beste voorbeeld, maar het is hier warm in Boedapest) Één of andere oude draak (ze was zeker ouder dan dertig) met vroegtijdige Bingowings(je kent dat wel van die vleeszakken onder de bovenarmen, alwaar gepensioneerde vrouwen mee wapperen zodra hun kaartje vol is, en ze met dat beetje lucht dat ze nog rest bingo schreeuwen ).  Dan nog een dikke stewardess. Wat voor een niet-ambitieuze vliegtuigmaatschappij werft een papperige stewardess aan? Dan heb je de hoop toch opgegeven.   Het biggetjes-type. Het soort meisje dat zichzelf met behulp van een vrouwenblad heeft aangepraat dat vetringen ook sexy zijn.  Zo’n berg vlees dat  haar reeds uit de kluiten gewassen opengesperde poriën ook nog eens dicht plamuurt met een   zwembad make-up. Vetzweet op haar voorhoofd, constant hijgen, want ademen leek haar enige vorm van sportieve recreatie.  Kortom een bijna mythologisch creatuur dat niets te zoeken heeft 12 km BOVEN de grond.

En dan nog een jonger meisje die je na drieën in een te rokerig cafée al wel eens een tong zou draaien, maar tegen wie je zegt dat je ouders, familie en vrienden twee jaar geleden allemaal zijn overleden, en dat je morgenvroeg naar Paraguay vertrekt om nooit meer weer te keren. Kortom niet bepaald een prijsbeestje waar je mee geassocieerd wil worden.

De piloot heb ik niet gezien, maar aangezien ik dit nu aan het schrijven ben, kunnen we concluderen dat die mens zijn werk goed gedaan heeft. Al vind ik het persoonlijk niet teveel gevraagd om eens goed gepijpt te worden in de cockpit(what’s in a name) door een piloot die zijn apparatuur heeft moeten loslaten,  en terwijl het vliegtuig aan een duizelingwekkende snelheid naar beneden sjeest hij me tot de laatste druppel benieuwd moet hebben alvorens we neerstorten. Dat beste mensen is een pijpbeurt met overtuiging, maar misschien verwacht ik keer op keer teveel van mijn vliegsessies naar Hongarije.

Het draaien zelf was erg leuk. Ik had wederom geen reet te doen, maar de sfeer was ernaar. Ik kwam samen met een jongen die ik nog van vroeger kende(Frank) aan in de hotellobby, en daar zat me toch een mooie vrouw. Ze heette Deirdre en was een Ierse actrice die ook meespeelde, al had ik er jammer genoeg geen scenes mee. Ze was mooi en grappig, had een accent geiler dan de gemiddelde otter. En we klikten als erwtjes en pootjes.  De dag na het filmen  kwam ik haar weer tegen in Hotel. ‘Hey Johan… (ze kent mijn naam, dat is hier koekenbak)…where’s Frank?’.

Goed Dames. Het is altijd heerlijk als een vrouw je vraagt waar een andere man is, maar wat ook leuk is, dat is met een pattatenmeske, langzaam en secuur m’n balzak opensnijden. Vervolgens met een nagelknipper de ballen losknippen. De ballen in een glas water leggen. Daarna me met een koevoet buiten westen slaan. Mijn vinger in het glas met ‘ballen op sterk water’ leggen, zodat ik al buiten westen slapend over mn opengescheurde balloze zak heen pis!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Verder werd het hotel geteisterd door torren…heb ik met mn pens in een badhuis gelegen…kan je nog steeds goed dronken worden van Dreher….en is het hier nog niet afgelopen met de Hongaarse avonturen. Later meer. Groetjes vanuit Boedapest

Johan  G Sterfmoe