Fijne avond gehad in Burgos. Wat een leven in die spaanse stad in de avond. Ganser families komen er op straat om te kletsen en op café te gaan. Een paar tapakkes gegeten en om 22u30 moest ik terug in de Albergue zijn anders kon ik op straat slapen.

Vanmorgen was ik nog aan het overwegen om nog een dagje Burgos te pinnen maar ik ben het toch maar afgetrapt. Ik mooet een beetje naar het budget kijken ook.

Ik heb een hele tijd gestapt met Branjo. Branjo is een Slovaak van tegen de 30. Hij is begot dokter in de natuurwetenschappen. Toffe en moedige jongen. Hij heeft een spierziekte in zijn onderbenen, moet zich dikwijls insmeren met speciale zalf en je ziet echt dat hij afziet tijdens het lopen. Bottienen kan hij niet dragen en loopt op open sandalen. Hij was al heel blij dat hij al 300 km heeft kunnen lopen. Chapeau voor zo een gast. Ook hij zoekt het tot in finisterre te trekken.

Mooie trip vandaag met erg warm weer. Tot 33 grden en soms had ik het gevoel van terug in de Landes te stappen. Geen hellingen vandaag, een vrij rustig wandelingeske waarvan een groot deel naast de snelweg. Erg stoffige landwegeltjes maar het stappen ging goed.

Aan de Albergue was het weeral prijs. Geen plaats. Een hele hoop nep pelgrims, sorry dat ik het zo zeg, laten zich begeleiden door auto's en laten hun bagage al afzetten in de albergue en zo reserveren ze al een plaats.. Dan hebben degenen die het spel serieus spelen natuurlijk geen plaats meer als ze aankomen. Toch nog wat geluk gehad want de sportzaal werd ter beschikking gesteld van degenen die wat later aankwamen.

Een simpele pelgrimsmaaltijd gaan eten samen met de Christian en Viviane de Porto Ricaanse madam die onlangs haar man heeft verloren. Ze stapt met zijn palster. 't Mens ziet er nog altijd van af. Ik ga haar eens uitnodigen want ze kan erg goed koken. Ze geeft kooklessen en workshops. Spijtig dat ze niet achter de hoek woont.

De dagen beginnen te korten, het begint al donker te worden en het is juist 9 uur gepasseerd hier. Morgen geef ik er misschien een lap op. In één trek naar l'hermitage de San Nicolas. Een Italiaanse hermitage die uitgebaat wordt door Maltese kruisridders. Je voeten worden er gewassen door die ridders en als avondeten krijg je er de lekkerste pasta's die je je maar kan indenken. Ik ben benieuwd dat ik er binnen geraak want er zijn maar 12 plaatsen en zoals het nu gaat met die valsspelers kan ik er misschien naar fluiten. Dan wordt het een trek van 40 km morgen naar de eerste slaapplaats.

Ik begin meer en meer mensen tegen te komen die gebeten werden door die smerige bedwantsen. daarstraks nog een duitse madam, haar benen stonden vol boebelen. Ik hoop dat ik er van gespaard blijf.

Het wordt een beetje mystiek die weg. Toeval of niet. Er beginnen dingen te gebeuren die je soms moeilijk kan plaatsen. Zo begon ik gisteren over iemand te praten tegen de Christian en geloof het of geloof het niet ... ik was uitgepraat en ik kreeg een smsje van die persoon. En dat was het enigste niet. Ik zwijg er liever over of je gaat denken dat ik aan het flippen ben. Nochthans andere pelgrims hebben ook al meerdere keren van die eigenaardigheden ervaren.

Ik ben rond voor vandaag, ik kruip erin. De Christian is al in't slaap en met de akoustiek van die sportzaal hier klinkt zijn gesnurk als alsof er een bataljon Russen in coma liggen van het wodka nazdarovja-en.

Ik kruip er ook in nu.
Piet en Linda deze heb ik even opzijgelegd voor jullie

picasaweb.google.com/Jandorie1/BurgosHormilloDeCamino?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLurrNHg_-KTBA&feat=directlink