Zo we zijn er weer. Gisterenavond lekker gaan eten in een pelgrimsrestaurantje. Veel look in de spaghetti en vanmorgen stonk heel de zaal naar de look. Die Finlandse  madam had er ook van gegeten :-). Uitgebreid afscheid genomen van Georges en Annemie in Estella, onze Vlaamse hospitaleros. Ze doen dat erg goed. 14 dagen zijn ze van dienst en ze waren blij dat ze nu in september konden beginnen. In de vakantiemaanden was het niet te doen. Veel lawaai en de jonge mensen wilden niet naar hun bed op tijd.

Oei ik moet gaan eten, ik schrijf straks voort.
Voila, das gebeurd ondertussen.
 
Vandaag was het een hele mooi staproute. Tussen de wijnvelden van de Rioja door zo naar Logrono. Weer mooie vergezichten op de bergen in de verte en onder het wandelen de druiven plukken en amandelen. Ook de sporen van de grote bosbrand van enkele maanden geleden waren nog permanent aanwezig. Niet te veel dalen en klimmen, het werd een lange en rustige wandeling. Vanaf Logrono kunnen we mooi evenwijdig met de kustlijn tot in Santiago wandelen.

Silvia stapte met ons mee vandaag. Silvia een Duitse uit Hamburg was via internet in contact gekomen met Holger, een Duitser die een partner zocht om mee de camino te lopen. Na een kennismaking van een halfuurke was ze mee met hem gereden. Maar Holger had zijn spier gerokken bij een afdaling en zag zich noodgedwongen om aan de kust pinten te gaan hijsen. Een kolos van een vent, nen echten  Duitser. Ik had begrepen dat het gezelschap van Holger toch niet zo erg aansloeg bij Silvia en dat ze er geen punt van maakte dat zijn avontuur al geeindigd was. Tof gezelschap die Silvia. Antwerpen staat op haar lijstje om een bezoekje te brengen. Ze is welkom.

Daarjuist een pelgrimsmaaltijd gaan eten met Cathy en Alex, Dale en Rod. Amerikanen uit de States ;-). Toch wel speciaal volk hoor. Everyting is amazing. Zo een beetje zoals onze Noorderburen die zowat alles lekker en leuk vinden ;-)

Alix, het Belgisch meisje  had volgens mij een vergiftiging opgelopen. Ze had haar camelbag niet ontsmet sinds vorig jaar en het schaapke haar billen stonden vol uitslag. Gelukkig had mijne maat de Christian nog een goed zalfke en heeft hij haar zijn boxershort gegeven zodat haar billekes wat beter beschermd worden tegen het wrijven. Je maakt wat mee !!! Marie Hélène de Finlandse heeft het op haar eerste trip erg goed gedaan. Ze was zelfs vroeger in Logrono dan ik. Maar onderweg heb ik met de Christian nog ne goeie halveliter San Miguel op 't gemakske soldaat gemaakt. Dat heeft wel enig oponthoud veroorzaakt.

Morgen wordt het Najaro, weer een serieuze trip van rond de 30 kilometer. Maar het weer is goed, fris windje maar 's morgens is het al flink koud hier in de bergen. Zonder trui is het al bibberen.

Met het thuisfront gaat alles goed, ook de vriendenkring. Nog een telefoontje gekregen vandaag vanuit De Roos, het dorpscafé. Dat vond ik geweldig sympathiek. Net zoals de vele smsjes, mails en reacties op mijn blog van vrienden en buren en ex-collega's. Dat houdt de moed en de mood erin. 't Is een magische tocht aan het worden. Zovele mensen waarbij je in een mum van tijd  toegang tot krijgt.

Ik ga slapen want om 10 uur doen ze hier de poort dicht.

Nancy VG lieve dame, dit stukje Camino heb ik voor jou opzij gehouden.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/LosArcosLogrono?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOe_qtSnkN3qKQ&feat=directlinkxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />