Gisterenavond enkele tapas gaan eten in een lokaal restaurantje in Puente de la Reina samen met Cathy de Koreaanse uit New York, mijne stapmaat de Christian, Pascal de Canadees en Viviane uit Porto Rico. Fijne babbelavond gehad. Ik begin terug een beetje de diepgang in de gesprekken te ervaren. Ik denk dat de meesten die hun Camino in St Jean Pied de Port zijn begonnen een beetje over hun euforie heen zijn.. De gesprekken krijgen opnieuw diepgang. Nu niet dat ik zo ne serieuze ben weet je ? De openheid waarmee mensen over zichzelf praten komt terug en dat miste ik wel een beetje. Pascal de jongeman van 19 uit Canada was zijn studies gestopt omdat hij geen studiekeuze kon maken. Hij denkt hier op de Camino een beetje meer duidelijkheid te krijgen in zichzelf en daarmee ook in hetgeen hij uiteindelijk wil worden. Ik en de Christian moeten hem zo een beetje 'bevaderen' want ik denk dat hij thuis wat in onmin leeft met zijn ouders. Een erg gesloten jongen in het begin die nu stilaan wat meer lef krijgt en begint te beseffen dat je niet altijd aan de zijlijn moet blijven staan. Viviane, nog een jonge vrouw, was enkele jaren geleden haar man verloren en verwerkt op deze manier haar verdriet. Cathy de Koreaanse is een public relation manager in de fashion wereld van New York. Zij reist gewoon graag en is verzot op schilderkunst. Ik heb al zo half begrepen dat ze eens naar België wil komen om de museums te bezoeken. Kon ik anders doen dan zeggen .... ' Kom maar logeren' ? :-) . En dan ben ik de eerste Belg tegengekomen in Cirauqui. Een meisje van 24 die juist afgestuurd is als lerares Spaans en Frans. Alix heet ze, komt uit Brussel, tweetalig opgevoed, spontaan en erg sympathiek. Zojuist kom ik nog de 2 Nederlandse madammen hier in de albergue tegen waarmee ik in Zubiri mee aan tafel zat. Ze doen het goed en eigenlijk moet ik mijn beeld helemaal bijstellen na het praatje dat ik met hen zojuist heb gedaan. Sympathiek en openhartig. Hoe komt het toch dat mensen je aanspreken, dat contacten leggen zo eenvoudig gaat ? Thuis kan je een hele dag in een stad rondwandelen en niemand die naar je omkijkt. 't Zal zijn omdat je samen dezelfde bestemming hebt. Ik schreef bijna doel maar dat is niet juist. Het is de weg die het doel is, niet Santiago. Die weg loop je immers alleen met jezelf.

François en Marievonne, een koppel uit Bretagne, stonden vol beten van bedwantsen. Zij hadden nochthans in een chambre d'hôte overnacht. Het was lelijk om zien. Blazen vol water op de armen, hun nek, hun benen, 't was verschrikkelijk. Cathy de Koreaanse is direct in de apotheker een product gaan halen tegen 'bedbugs' zoals ze dat in Amerika noemen. Ik weet niet of het helpt. Je moet maar pech hebben. 't Is goed dat ze soms overtrekken ter beschikking stellen voor de pelgrims. Ik hoop dat ik er van gespaard blijf. Maar er is erger, gisteren ben ik op het steilste stuk van Puente de la Reina een herinneringskruis tegengekomen van een Belg die de geest had gegeven op de Camino. Frans Koks België stond er op het gedenkteken te lezen. Dan wordt je even stilletjes, eerst die Japanner, nu die Belg.

Het was een mooie wandeling vandaag. Ik ben bang dat ik die wijnspuitende fontein ben voorbijgelopen. Daar had ik graag eens aan geproefd. Het was veel stijgen en dalen over onverharde weggetjes en paden. In Ciraqui moest je steil omhoog om er te geraken. Een heel gedeelte van de camino liep er over een Romeinse heirweg. Daar heb ik mijn wandelstokken aan Cathy uitgeleend. Ze had een blaar op haar voet waar je de zesdaagse kon op rijden. Met die stokken ging het beter. Stel je niet te veel voor van die heirbaan, je breekt er je nek op als je niet voorzichtig bent. Het was wel een indrukwekkende passage van de camino. Ik ben nu in de Albergue, 5 euro voor een overnachting en 1 euro voor de bedovertrekken. Sebietekes even in het stadje gaan en zien of er ergens goedkoop wat eten te verhapscharen valt. We zien wel.

Binnenkort moet ik wat beginnen rekenen voor de aankomst van mijn vrouw. Ik weet niet wanneer ze vertrekt en hoelang ze er over zal doen om tot hier te geraken. Misschien moet ik etappes opsplitsen want ik heb nu nog 30 stapdagen. Dat zou dan 30 september worden. 't Is nog vroeg nu om al te ver vooruit te plannen. De weg is immers nog te lang.

Zo ik ga dit posten en dan een toerke stappen hier. Ik heb er nog wat fotokes bijgelapt

Tot morgen

Martine DG, dit had ik jou beloofd. Deze heb ik helemaal voor jou gestapt.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/PuenteDeLaReinaEstella?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPaW7sXsr-jutgE&feat=directlinkxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />