St Jean Pied de Port - Roncesvalles 26 km

Die winkel was nog niet open dus het zal voor een andere keer worden. De gite in st Jean was een heksenketeltje. Netjes weliswaar maar het deed me allemaal een beetje vreemd aan. 't Waren natuurlijk ook allemaal vreemden. Maar goed na het restaurantje ben ik dan maar gaan slapen. Om 5u30 was ik al wakker. De Scott ook al maar die heb ik de ganse dag niet meer gezien. die moest nog op de post zijn. Ocharme de jongen, de vrouw van de gite waar ik gisteren een taske thee van kreeg zei in het Frans tegen haar collega ' t'as vu ? Il a une tête d'oeuf' Inderdaad, het was zo maar al goed dat hij geen frans verstond ocharme. De madam kreeg wel een rode kop toen ik naar haar loerde. Ze was vergeten dat ik wel Frans verstond :-)

Zware boterham vandaag. 20 km stappen om tot een hoogte van bijna 1450m te geraken en zo de Pyreneeën over te steken. Ik had het me eerlijk gezegd nog veel zwaarder voorgesteld. Zoals ik had gedacht was het voor de nieuwe pelgrims niet van de poes. Die liggen allemaal in hun bed. Hun voeten vol compeed plakkers. Je kan ze zo zien liggen want het is een supermodern spel met moderne couchettes. De oude abdij van Roncesvalles is helemaal omgebouwd tot een mooi complex. Couchettes van 4 personen. Zo zijn er wel een stuk of honderd. 10 Euro moest ik betalen.

De etappe zelf was wondermooi. Erg inspannend maar je kreeg waar voor je geld. Zo boven op die bergen heb je toch de indruk dat je maar een nietig persoontje bent. Mooi,fantastisch en indrukwekken daar hoog boven. En veel wind, jongens soms waaide ik echt omver. gelukkig dat ik stapstokken bijhad. Ook had ik geluk dat het mooi weer was. Iemand vertelde me dat hij vrienden had die geheel in de mist hadden gelopen. Zo zie je natuurlijk niks. Ik heb vele foto's genomen. Onderweg heb ik een nieuwe stapmaat gevonden. Fabienne, een Bretoense sympathieke dame van ik schat een jaar of 40. Op haar rugzak heeft ze een Bretoense vlag hangen en de zustervlaggen van Schotland en nog een paar Angelsaksische soevereiniteiten. Althans tot in Pamplona heb ik wat klap want daar keert ze terug naar huis. Das wel gemakkelijk, ze spreekt Spaans en voor de uitleg te doen voor de reservatie van de gites is dat mooi meegenomen. Ik val weeral met mijn gat in de boter. En ze vind mijnen baard schoon :-)

Vandaag had ik zo een beetje het gevoel op schoolreis te zijn. Al die mensen die deze eerste etappe van de camino lipen. Er waren twee belangrijke stops, drie eigenlijk. 2 waterbronnen, een kraantje eigenlijk en de refuge d'Orisson waar ik een colake ben gaan drinken. Op die stops zwermen ze dan allemaal bijeen en dat is wel even wennen na bijna 2 maanden van ontheemd zijn. 't Is raar maar je bent extra gevoelig geworden voor de kleine onhebbelijkheden die mensen ten toon spreiden. Een madam die klaagt dat ze geen glas krijgt maar een rietje in de auberge d'Orisson. Een andere die de kleur van de bewegwijzering maar niks vindt en nog zo wat van alle onozele prullen waar men zich druk om maakt. Het was een beetje een schok om van een sobere reis in een toeristisch cirkus terecht gekomen te zijn. Nu dat zal ook wel wennen want waarom zouden de mensen niet het recht hebben om hun camino te lopen zoals ze het zelf willen ? Ik mag niet oordelen.

Morgen wordt het een kortere rit dan gepland want in Larasoaina is er maar opvang voor 60 personen. De bres mensen in acht genomen die hier in Roncesvalles overnachten heb ik een beetje mijn twijfels over de slaapgelegenheden. Iets eerder is de capaciteit groter dus daar ga ik proberen te overnachten.

Daarjuist een pelgrimsmaaltijd gaan eten zie. 9 euro voor een bord spirelli met vlees, gevolgd door frietjes met een forel en een youghurtje. Dik in orde vind ik dat.

Ik zit hier in een couchetteke met 3 madammekes. Een Zweedse, een Bretoense en een jong Francaiseke. Das alleszins een stuk aangenamer dan met 3 snurkende venten. Plezant zo te pelgrimmeren hé.

Ik ga stillekes afsluiten. Dat Françaiseke wil er al om halfzes uit. Een plezant meisje. Opvallend hoe het vrouwelijk geslacht hier vertegenwoordigd is hé ? :-)

Deze is voor ons Annie. Dat was beloofd.