Gian, de Nederlandse fietspelgrim had daar gisterenavond een bak spaghetti klaargemaakt waar een gans regiment dragonders een hele week eten aan had. Hij had grote honger zo beweerde hij. Waar hij dat allemaal stak, ik kreeg er kop noch staart aan. Veel koolhydraten nodig zo beweerde hij eveneens. Moet wel, hij heeft een schema van 3 weken om van Utrecht naar Santiago te fietsen. Een hele prestatie als hij dat voor elkaar krijgt. Chapeau jongeman. Fijne jongen die Gian. Hij had een zakflesje Whisky gekocht en trakteerde me op een borrel.

Rustige avond gehad. Wel heeft Monique gewaarschuwd om de ramen en deuren goed te sluiten want iets verderop was er een Restaurant du Coeur. Indertijd heeft Coluche, de reeds overleden Franse komiek, een ganse keten restaurants uit de grond gestampt voor have- en daklozen. Logisch dat er dan allerlei figuren van twijfelachtig allooi de buurt frekwenteren. Toch geen last gehad ermee.

Een heel stuk van de avond mocht ik tolk spelen tussen Gian en de Jean Christian. Beiden hadden ze de fiets als hobby dus er was heel wat te vertellen .... en te vertalen. Gelukkig is de byciclettaire vocabulaire (wow :-) in het Nederlands een beetje gelijklopend met de Franse taal .... fourche, rayon, guidon, plateau, frein en noem maar op. Dat vergemakkelijkte dus wel het vertaalwerk.

6 uur eruit, 't zou een lange en toch ook moeilijke trip worden. De Gian sliep nog, JC had zijn bottienen al aangetrokken. 't Ging vrij goed maar opnieuw wordt het landschap erg heuvelachtig. Een goeie klim gehad van een 3 km aan 5%. Dat moet je weer even gewoon worden. JC was een uurtje voor mij vertrokken deze morgen en was 3 uur eerder aangekomen. Hij heeft langere benen en heeft tot hier toe nog maar 400 km gestapt. Hij is uit Melle vertrokken. Ik denk dat hij af en toe zo een neut kerosine achteroverslaat onderweg.

Na de lange klim met veel bochtenwerk tussen Cagnotte en Peyrehorade heb ik voor het eerst de Pyreneeën zien liggen. Heel in de verte, een grijze massa duidelijk afgetekend aan de horizon. Het werd ineens even stil in mijn binnenste toen ik ze voor het eerst bemerkte. Tot hier is het me verdorie dan toch al gelukt ! Een emo-momentje dus. 't Begint spannend te worden nu.

Morgen is het volgens JC zijn speciale kaarten nog serieus wat geklim. Ik benijd de mensen niet die in St Jean Pied de Port hun eerste etappe beginnen. Dat moet verschrikkelijk afzien zijn tenzij het geoefende stappers zijn. Heb ook gemerkt aan de pelgrimregisters in de gites dat er velen iets voor St Jean Pied de Port vertrekken. Capbreton, Dax . 't Zal wel zijn reden hebben. Alleszins ik heb vandaag een serieus tandje moeten bijsteken. Regelmatig gerust natuurlijk en zo kom je er wel.

Mooie gite hier zeg ! In een oud pand maar van binnen helemaal opgeknapt. 12 bedden, nieuwe douche, ijskast, kookvuur, microgolf en een goed gevulde kast met van alle snuisterijen. Ik tref het weeral. De beheerder lachte zich een ongeluk toen ik hem zei dat zijn gite veel weg had van de Mirador. Het sympathieke aan deze gites is dat het 'Donativo' is. Je mag zelf een bijdrage leveren indien je wil. Ik denk dat het een beetje een uithangbord is voor de dorpsbewoners. Ze zijn er fier op en allen zijn ze erg begaan met hun pelgrims. Je kan het je niet voorstellen hoeveel mensen je goeie moed toewensen. "Bon courage", ik heb het wel honderden keren gehoord.

We zijn er nog helemaal niet uit kwa stop morgen. Ik had al gebeld met de gitebeheerder in St Palais. Er is plaats maar dat is opnieuw 32 km. Misschien wordt het Arancou of Bergouay. Dat is 16 of 19 km. Misschien wel verstandiger om een beetje de benen te sparen voor de koninginnerit St Jean Pied de Port - Roncevalles. Op 17 km afstand stijgen van 150m naar 1500m. Ne killer volgens de ingewijden. Maar dat waren de Landes ook :-) Overmorgen wordt het dan St Palais. Daarna Ostabat. We zien wel want stappen moet je toch doen om vooruit te komen. Of het moet zijn dat je liever je energie aan een loopband verprutst in de één of andere fitness-tempel :-)

Tot morgen dan maar weer.