Wat is harmonie Windekind ? Dat is hetzelfde als geluk. Het is dat, waarnaar alles streeft. Ook de menschen. Doch zij doen als jongens die een vlinder willen vangen. Zij jagen haar juist weg door hun domme pogingen. Uit : "De Kleine Johannes" - Frederik van Eeden (Nederlands Dichter 1860°-1932†)
20-07-2012
De camino : Villiers le Morhier - Chartres 22 km.
Vandaag was het een dagje om van te snoepen. Erg mooie trip gewandeld. Benen en voeten waren mee vandaag. Gisteren nog goed verzorgd en vandaag een beetje meer kracht gezet op de wandelstokken zodat het gewicht meer naar de stokken wordt afgeleid. Dat heeft erg goed geholpen. En forgeant on devient forgeron. Al smedende wordt men smid is een Frans spreekwoord.
Vanmorgen ben ik dan rond 9 uur vertrokken vanuit Villiers le Morhier. Gisterenavond heb ik nog uitgebreid kennis gemaakt met Mevr. en Mr. Degnieau. Zij reden met een tandem het departement rond samen met hun kleinzoon. Toffe mensen. In Change had ik de eer een archeoloog aan het werk te zien. Die mens had hunnebedden gevonden en was er al 18 jaar mee bezig om het een beetje presentabel te maken. Ook in de velden rondom zag je hier en daar zo een hunnebed staan. Ik heb er fotokes van getrokken. Daarna ben ik verder gewandeld en zo af en toe aangepikt bij een GR route (Grand Randonnée) wanneer ze langs de L'Eure liep. Prachtige landschappen, sublieme natuur. Ook is het merkwaardig dat de vinken hun suskewiet hier op een heel andere manier fluiten. Ze willen er precies rap vanaf zijn van hun melodietje. Echt straf want in Wallonië dan weer breien ze er geen suskewiet aan .
Het was een vrij vlak parcours en ik heb regelmatig gestopt om te rusten. Het ging erg goed, geen last van vermoeide voeten of zo, dat is dus goed. Morgen wordt het een zware naar Bonneville. Meer dan 30 km. Er zal veel volk op de been zijn want de ronde van Frankrijk vertrekt in Bonneville met een tijdrit naar Chartres.
Rond 4 uur ben ik dan in de jeugdherberg aangekomen. Valt mee. Ik ben dan nog even naar de stad getrokken om de kathedraal van Chartres te bezoeken. Schoon spel maar onze Lievevrouwentoren is toch veel mooier. Een croque monsiuer gaan eten met 2 leffekes en mijn batterijen zijn weeral helemaal opgeladen zie. Mijne stempel ben ik uit koleire in een kroeg gaan halen. Die kwezel van de kathedraal wou mij er eerst maar ene morgenvroeg geven. C'est fermé monsieur, was haren uitleg.
Ik ga er vlug inkruipen want ik lig in een kamer met nog 3 andere gasten. Ne Fransman, een Nederlandse fietstourist en nog ne jonge gast. Hij vroeg of dat we snurkten. Ik heb oorstoppekes zei ik tegen hem. Dat kon hij niet verdragen, hij had nochthans van die joekels van oorbellen in zijn oren steken
De camino : Rambouillet - Villiers Le Morhier 27 km
Vannacht heeft het even geregend tegen de morgen aan. Maar het was over tegen 7 uur. Vlug nog een briefje gemaakt voor Els en Thor om te bedanken voor de gezellige avond en tegelijkertijd om te vragen om eens af te zakken naar ons kantinneke aangezien ze toch op Antwerpen LO woont. Dat zou fijn zijn. Pak en zak waren vlug gereed, er komt routine in. Ik had deze tussenstop ingepland omdat ik graag in Chartres een jeugdherberg zou aandoen. Zonder tussenstop zou ik nooit op tijd aankomen. Na 8 uur kan je niet meer inchecken en de afstand is 37 km. Das te veel en als ik het kan vermijden dan doe ik dat wel. Het was een mooi stukje vandaag maar het vlotte niet echt. Ik heb telkens wat langer gerust en zo komen we er ook.
Opnieuw een blaar op de wreef van mijn voet zeg ! Ondertussen is dat al verzorgd, dus dat komt wel goed. Ik heb nog altijd spijt dat ik niet opnieuw die Timberlands heb gekocht. Nooit problemen mee gehad. 't Kan natuurlijk ook dat het komt door het gewicht van de rugzak. Niet zagen Jan !
Het landschap is nog wel heuvelachtig maar het begint te minderen. Op enkele fikse hellingen na was het meestal vlak. En ondertussen ben ik in mijn 6de departement aanbeland. Na Pas de Calais, Somme, Oise, Val d'oise en Yvelines zit ik nu in Eure et Loir. Er komt schot in de zaak zou ik zeggen. Ik denk dat ik zaterdag de coureurs gaan tegenkomen tussen Chartres en Bonneval. Ik hoop dat er dan geen omleidingen zijn, dat zou straf zijn. In dat geval neem ik een rustdag in Chartres en ga ik de stad verkennen. Dat mag ook al eens. Voor de rest is er niks speciaals te melden op 1 ding na. Alle kerken zijn hier in Frankrijk gesloten. Een man sprak mij erover aan. Alles wordt er gewoon uitgejat zei hij. Tot zelfs de stoelen.
Naast mij hier op de camping staat een koppel die met de tandem de ronde van het departement doen. Zij deden hun beklag dat er hier in Noord-Frankrijk zo weinig campings zijn en dat de mensen hier vrij onaardig zijn. 't Zal een beetje liggen aan de economische factoren denk ik. In de dorpen is er dus niks te beleven. Er is zelfs nog geen café. Elk dorp heeft wel haar salle de fête maar daar houdt het ook bij op.
Den deze houdt ook op , ik wil vroeg gaan slapen.
Ik heb nog rap mijn laatste fotokes ge-uploaded.
slaapwel
Voor de zussen en broers van Annick. En hun gezinnen.
Toch nog
vrij laat vertrokken deze morgen in Coignières / Plaisir. Verdorie mijn P
blijft plakken hier op dat toetsenbord. Zo rond een uur of 11. Het
poetspersoneel had al een paar keer voor de deur gestaan. Een goed ontbijt
gehad, mijne was gedaan en ribbedebie. Vooral opletten, zeiden die agenten me gisteren,
dat ik me niet te voet op de Routes Nationales zou begeven. De route liep er nochtans
langs naar Rambouillet maar we hebben onze plan getrokken. t Was een reuzedag
vandaag. Prachtig weer en goeie benen, wat moet ge meer hebben ? Onderweg in
Vieux Eglise zat een familie, ik denk Creolen, buiten in de achtertuin te eten
aan tafel. Ik denk wel ma, pa en een stuk of 5 kinderen. Mettez-vous à notre
tabel monsieur ! Ik mocht mee aan hun tafel schuiven maar ik mocht niet teveel
oponthoud hebben dus ik bedankte vriendelijk. Ik heb er een fotoke van genomen.
Goed verder gestapt en toen kwam ik een Spanjaard tegen die met zijn camionneke
geparkeerd stond en een meloen stond te versnijden. Buon dias Senor, groette ik
hem. Ik moest meteen een stuk van zijn meloen snijden en opeten, later kreeg ik
de overschot, zijnde een halve meloen, mee. José Pamporavatro uit Toro Zomora,
ik zal aan jou denken als ik in Santiago ben. Van zon meloen krijg je toch
verschrikkelijke plakpollen. In Rambouillet aan de statie dacht ik een
fonteintje te vinden maar noppes. Iets verder stond een bloemenwinkel met
enkele emmers zonder bloemen maar met water in. Ik vroeg aan de
bloemenverkoopster of ik er even mijn handen in mocht steken. t Kreng zei dat
ik maar naar een café moest gaan. Ik zou nog dingen gezegd hebben die niet
betamen voor een pelgrim maar met de bedenking te maken dat ze het niet zou
verstaan heb ik maar wijselijk mijnen teut gehouden. Stillekesaan op de camping
aangekomen rond een uur of 6. Echt ik heb me niet gehaast vandaag. Een prachtige
camping midden in het bos van Rambouillet. Let op, dat bos is zo groot als heel
Brussel met zijn agglomeraties erbij geteld. De prijs was navenant : 25 euro
voor een plaatske, de 10% korting eraf getrokken. Maar onder andere
omstandigheden wel zijn prijs waard. Heel sjieke hutten en animatie op het
terrein, iets waar ik nu echt geen behoefte aan heb maar je moet een onderkomen
vinden.
Bij het
zoeken naar mijn plaatske was er een mevrouw me behulpzaam. Ze woonde op
Linkeroever en was hier met haar zoontje om naar de doortocht van de Ronde van
Frankrijk te komen kijken. Els en Thor, zo heetten ze. Een erg lieve dame die
me uitnodigde om spaghetti te komen eten. Ik heb dat niet afgeslagen en het
werd voor mij een erg fijne avond. Simpele kost maar op zon momenten en in
deze situatie was dit me kostbaarder dan een menu in een 86 sterren restaurant.
Dankjewel Els en Thor. Samen nog de
afwas gedaan en daarna gingen Els en Thor een potje petanken. Ik ben even naar
het groepje muzikanten gaan luisteren aan de campingcafé. Pintje besteld, nen
Heineken begot en daar alleen al voor mochten ze van deze 3-sterrencamping een
ster afpakken. Luc, dat was de jongen aan het onthaal kwam zich bij me zetten
en vroeg me of ik langs Périgeux , ergens aan de kanten van Bordeaux, passeerde.
Zijn moeder had er een pelgrimsgite vandaar. En of ik indien mogelijk daar zou
kunnen passeren om haar te groeten. We zien wel. Ik heb er een hele tijd mee
aan het babbelen geweest. Wel, het was een geslaagde dag today. Morgen en
verder over Chartres naar Bonneval worden het zware trippen. Gelukkig is het
hier plat, dat scheelt. Ik kruip in mijne slaapzak.
't Is nog een bewogen dag geworden. Een zeer zware etappe en niet zozeer kwa afstand maar eerder op het gebied van drukke wegen. In Frankrijk zijn er helemaal geen voetpaden en dan moet je langs de rijweg lopen. Hoffelijkheid kennen ze in de 'Couronne Paisienne' hier niet en ze razen je voorbij als gekken. Dat maakt dat je goe uit je doppen moet kijken en steeds op en af de berm moet klauteren om vooruit te geraken.
Soit, we zijn er geraakt, alhoewel, ik heb een lift gekregen van de Parijse flikken. Onderweg naar Plaisir nam ik even rust op een inhammetje in het bos. Niks gemerkt, maar ik bleek daar op een verzamelplaats te zitten van Parijse hoertjes. 't Waren vriendelijke dames van Roemeense afkomst. Ik denk dat het hun schafttijd was want ze zaten daar op een omgevallen boom te piknikken. Eerlijk gezegd, ik had het echt niet gemerkt. Pas toen ik naar hun werkkledij keek viel mijn frank. Dan maar doorgewandeld naar de camping die er niet meer was. Goed naar het Campanile Hotel dan maar ..... volzet, de F1 hotels ...... volzet. Geen probleem, koers uitgezet naar volgende stop in Rambouillet en ergens een bos opzoeken om het tentje te zetten ..... Rond 8 uur kwam er een flikkenkar voorbijgereden. Ik vroeg om even te stoppen en of ze geen hotel wisten onmiddelijk in de buurt. Mais monsieur, qu'est que vous faites ici ? C'est extrèmement dangereux de se balader ici. Ik bleek in het meest gewelddadige stuk Parijs aanbeland te zijn. Niks van te merken, uiterlijk een residentiele wijk maar 's avonds is het de plek bij uitstek voor criminelen. In Rio de Janeiro waren er ook zo van die wijken. Overdag een nette buurt met heren in pak en das maar 's avonds, olalala .... gespuis van de bovenste richel.
Ik had begrepen dat ik blij mocht zijn dat ik mijn rugzak nog had. Enfin, die mannen hebben me een lift aangeboden naar het dichtbijgelegen hotel, ik heb dat aangenomen, je moet het niet zoeken als je verwittigd wordt.. Hup rugzak in de koffer en ik in de politiekar mee. Op de achterbank zat ik naast een agent, een pikzwarte kleurling, een boom van een vent. Tussen mij en hem een heel arsenaal aan granaten, traangasbommen. Tja, ze maakten het me wel duidelijk dat ik geluk heb gehad. Ik heb hun adres. Ik zal hen een kaartje sturen voor hun korps vanuit Santiago. Dat zijn er dan al 4 In het Etap hotel heb ik dan eens goed uitgerust. Lekker ontbeten daarjuist, de planning even doorgenomen .... we kunnen er weer tegenaan.
Voila, mijn zak is gepakt ...... we gaan verder. Ping ping .. een berichtje van mijne weerman komt zojuist binnen .... Txs Arne, je geeft goed weer. Zo kan ik mijn fleske zonnebrand al klaarzetten
Nee, ik ben nog niet aangekomen. Vandaag hou ik het liever sober uit respect voor de integriteit van de betrokken mensen waarvoor ik stap. Ik hou nu een stop aan een Mc Donalds. Hier heb ik gratis Wifi en kan ik even mijn boodschap brengen.
Stilletjes ben ik vertrokken vanmorgen. Langs de boorden van de Seine stroomopwaarts naar het Zuiden. Ik was behoorlijk aangedaan van het verschrikkelijke nieuws. Vandaag stap ik voor jullie, jullie namen staan op mijn steentje. Veel sterkte, veel moed. Ik hou jullie in mijn gedachten.
Om 8 uur
werd ik wakker en ik ben direct begonnen met op te breken. Vandaag was immers
een serieuze trok van om en bij de 30 km. Hans was ook al bezig zijn spullen
bijeen te brengen. Kom je om een bakje koffie Jan, riep hij al van verre. Tuurlijk
dat. Sterke bak Jan ? Ja doe maar. Nog even nagepraat en dan was het voor mij
tijd om op te krassen. Het was ondertussen al halftien. Nog wat fotootjes getrokken
en hop weg. Ik was al een goed uurtje aan het wandelen en ineens hoor ik
achteraan Spring maar op mijn fiets vandaag, van achterop J Hans volgde de zelfde route. Hij stopte even
zodat ik nog een fotootje kon trekken van hem in zijn fietsoutfit. Ik riep nog
na Met al die Hollandse vlaggen aan uwe velo gaan de mensen nog denken dat ge
nen Hollander zijt. Hij moest er grappig om lachen. Ik hou er een fijne
herinnering aan over. Buen Camino Hans.
t Was fijn
weer vandaag. Eindelijk het zonneke. Daar heb ik op gewacht. Nu zal het plezant
stappen worden. Ik had goeie benen en voeten vandaag. Met de dag wordt het
stappen minder belastend. Op fysiek vlak ben ik de moeilijkste periode door
hoop ik. Inderdaad de eerste 6 etappes waren moordend. Niet dat ik eraan dacht
om op te geven maar ik heb er begrip voor indien mensen hier zouden afhaken. Ik
heb nu mijn ritme gevonden en kan mijn etappes veel beter inschatten en ordenen
naar de tijd.
Onderweg
heb ik een kleine omweg gemaakt om inkopen te doen in de carrefour. Zo van die
kant en klare maaltijden om op te warmen zijn best lekker. Vandaag was het
kabeljauw en groentjes. Morgen wordt het paella, lekker. Ik ben een
luxepelgrim. Bijna op mijn bestemming aangekomen heb ik eerst nog de Seine
moeten oversteken. Prachtige stroom maar het Schelt is toch schoner vind ik. Toen
ik op mijn bestemming was daarstraks bleek dat ik nog 2 km verder moest. Het
adres dat de GPS aangaf was niet juist. Ca arrive zei de bewoner van het erf
waar ik navraag ging doen. Ondertussen had hij zijn hond terug onder controle
want dat beest was me niet al te welgezind. Zijn vrouw die iets weg had van
Rose uit Schone Schijn vroeg me of ik een gebedje voor haar wou doen. Tuurlijk
en ik toonde haar mijn paternoster. Ze begon te wenen en kuste mijn
paternoster. Erg ontroerend.
En dan
bereikte me vandaag erg droevig nieuws. Morgen zal ik die mensen diep in
gedachten houden. Het is verdomd allemaal zo oneerlijk. Waarom toch .
Vandaag
liep ik voor Annicks familie in Aiseau Henegouwen. Tante Jeanine en Micheline.
Fabienne, Benjamin en Isabelle, hun kinderen en hun gezin. Paul Moutois, Claude Semal. Haar overleden nonkels.
Een beetje
met weemoed moest ik deze morgen mijn luxeverblijf verlaten in Beauvais. In het
geheel niet om dat stappen maar eerder om de verwennerij. Nuis het terug naar de basics in een tentje, op
den buik op een matraske. En t is hier nogal koud. Ik heb maar een truike bij
aangetrokken.
Het was een
rustig wandelingeske. Ik had het drukker verwacht vanwege de zondag maar dat
was het helemaal niet. Om 8 uur vertrokken, het bezoek aan de kathedraal zat er
niet meer in en dus ben ik maar doorgestapt. Het is akelig stil hier in Noord
Frankrijk. Als ik onderweg op die 8 uur stappen evenveel mensen tegenkom als ik
kan tellen op mijn één hand, zal het veel zijn. Het landschap is ondertussen
veranderd van graanvelden naar afwisselend bossen en landbouw en dat vind ik
wel goed die afwisseling. Ook de geuren zijn helemaal anders. Ondefinieerbaar
maar constant ruik je rozijntjes, t is me een raadsel
Rond 5 uur
ben ik dan op de camping toegekomen. Die laatste kilometer was een klim van wel
12 graden., zo steil. Op het terrein was een jonge man zijn tentje aan het
rechtzetten. t Was een man uit Gouda, Hans was zijn naam. Hij reed met de ,
fiets naar Compostela. Zijn vrouw was 3 jaar geleden gestorven en dat had hem
er gans onderuitgehaald. Met die pelgrimstocht zoekt hij opnieuw aansluiting te
vinden in het leven. Het had hem erg diep geraakt en ik was onder de indruk van
zijn verhaal. Sympathieke kerel. Hij is met zijn fiets wat pintjes gaan halen
en ik heb met hem mijn avondeten gedeeld. Cassoulet, Italiaanse ham en
tagliatelli met een stukske stokbrood.
Fijne tiep
die Hans. Ik hoop dat deze reis hem dat brengt waarnaar hij op zoek is. Morgen
wordt een zware dag. Ik hoop de Seine te bereiken. Dat is voor mij het punt of
no return J
Ik ben moe
van die laatste klim, mijn ogen vallen toe. Morgen brei ik er wel een stukske
aan. Misschien hebben Hans zijn 3 Grimbergens er wel iets mee te maken.
Voor de
ouders van Annick, beiden overleden heb ik vandaag gestapt.
Allons enfants de la patrie
Le jour de gloire est arrivé
controns nous de la tirannie
L' étandart sanglant est levé
Voila, een stuk uit de Marseillaise, mijn bijdrage aan de 14 Juillet hier in Frankrijk. Ik heb er een stukske van gezongen onderweg. Al bij al was er niet veel animo te bespeuren in de dorpjes en de stad Beauvais op de Franse nationale feestdag.
Vanmorgen was ik rond 7 uur wakker geworden in 'mijne caravan' door het lawaai van de regen die op het dak viel. Ik hoorde allerlei rare geluiden in die caravan maar ik klaag niet. Ik was erg blij dat ik daar in mocht slapen. De Noorderbuur op doorreis naar de Dordogne was al bezig met zijn caravan op te tuigen om te vertrekken. Hij kon niet rap genoeg weg zijn zo te zien. Gelijk had hij wel met zo'n apeweer. Keitjes had ik niet meer gevonden om mijn bottienen te drogen en aangezien ze nog niet helemaal droog waren heb ik ze boven mijn gaspitje een beetje opgewarmd. Dat lukte vrij goed. Ik moest ook nog gaan afrekenen bij mijn gastheren. 7,5 euro voor de logies en 2 euro voor het internet. Odile, de gastvrouw vroeg me om eerst nog even binnen te komen om een taske koffie te drinken met de mémère en Sébastien de gastheer. Dit jaar beginnen ze aan hun laatste 200 km op de camino. Geweldig vriendelijke mensen. Ik heb er vrij lang binnengezeten want ik moest hun mijn foto's laten zien en daarna kreeg ik een heel verhaal over de kathedraal van Beauvais die normaal zou ineenstorten moest er aan de binnenkant geen speciale constructie gebouwd zijn geweest. Morgen, als ik er voorbijloop wip ik eens binnen. Ik heb hun dan maar verteld dat hunne Napoleon onze Lieve Vrouwe Toren had willen afbreken om het lood te recuperen om er kogels van te smelten voor zijn oorlogen. Sébastien en Odile konden er hartelijk om lachen. Zo was het al gauw 11 uur vooraleer ik vertrokken was. Ik had afgesproken om rond 6 uur ter plaatse te zijn met de gerante van de gite. Een beetje zeker gespeeld want nu wou ik toch kunnen schuilen als er weer zo'n stortbui aan zou komen. En ze kwamen eraan. De eerste 12 km bleef het vrij droog maar toen begon het spektakel. Ik had me voorzien en tijdig de poncho aangetrokken. Een 5 km voor aankomst heb ik een uurtje gerust omdat de zon er even doorbrak en ik even mijn bottienen en kousen kon laten drogen. Dat lukte vrij goed en met een nieuw paar kousen aan te trekken kon ik er weer even tegen. Dan een 2 km voor de aankomst weer zo'n stortvlaag maar ik kon gaan schuilen onder een stelling. Om 5u30 kon ik dan terecht in mijn gite. De mevrouw was mooi op tijd. Morgenvroeg moet ik de sleutel in de brievenbus steken en daarmee is Beauvais ook weer verleden tijd.
Er ligt hier een schriftje waarin je iets kan achterlaten. Je gaat het niet geloven maar ik ga hier even de tekst overtikken :
7 juni 2011 Bedankt voor jullie gastvrijheid
Merci pour l'hospitalité
Un pélerin avec les pieds nus
Tim V. Belgique
Dat is dus iemand die op zijn blote voeten op pelgrimstocht is vertrokken. Jawadde zeg !!!
Echt veel gasten zijn hier precies nog niet geweest. Misschien dat het nog verandert want de gerante hier heeft het adres van het Vlaamse Genootschap genoteerd en ze ging hen aanschrijven en in kennis stellen.
Als ik zo'n goeie benen en voeten heb als vandaag dan sla ik Senots over en trek ik ineens naar Hénonville. 't Zal een beetje van het weer afhangen ook. Zozie, dat was het. Ik ga me nog een taske thee maken en dan kruip ik in zo'n nagelnieuw beddeke. Wat een luxe
Deze trip is er één voor Robert Carpiaux en Jeanine Bernard. Parrain en Marraine van Annick. Phillipe en Emel.
Om 7u30 was ik wakker en mijn 2 maten niet kort
daarna. Het deed een beetje vreemd aan om in een goed bed wakker te worden.
Mijn maten hadden ook goed geslapen. Na een eenvoudig ontbijtje in het hotel
hebben ze me terug afgezet daar waar ik gisteren gestopt was. Eerlijk duurt het
langs en ik zou het niet anders gewild hebben. Van daaruit ben ik dan een stuk
terug gelopen naar het Maison Medical waar Dr. Bachelet de draadjes
verwijderde. Hij had er serieus wat job aan vanwege het korstje dat erop was
gekomen. Ik moest niets betalen. Dat wordt weer een kaartje om op te sturen.
Die brave man zijn dochter was ook pelgrim maar ze liep de camino in stukken.
Net zoals de uitbaters van de camping hier in Oursel Maison. Eigenlijk is het
Francastel, een deelgemeenteke. Dan nog even de apotheker binnengewipt om een
serie pleisters, de tabac-presse om een SIM kaart van SRF, eindelijk heb ik er
eentje maar surfen gaat nog niet. Ik denk dat het even duurt vooraleer dat die
geactiveerd is.
Het was een korte etappe vandaag maar een erg natte.
Ik heb jammer genoeg mijn bottienen niet kunnen drooghouden. Ondanks de lagen
ledervet die ik in het leder had ingewreven. Ook de gamaches waren kleddernat.
Niets gekort, het water stroomde letterlijk in beken de heuvelende wegen af,
een weg naar beneden zoekend. Nu hangen mijn bottienen te drogen in de voortent
van 'mijne'karavan. Seffens als het
ophoudt met regenen ga ik keitjes zoeken om te verwarmen op m'n gaspitje. Die
steek ik dan in mijn bottienen zodat ze wat droger kunnen worden. De GPS had
kuren vandaag. Ik liep met mijn ogen dicht naar dezelfde straat in een andere
gemeente. Naar Maisoncelle meer bepaald. De uitbater hier kende het probleem.
Iedereen heeft daar last mee. Dat schol een extra uurke stappen. So what.
Avez-vous un tampon madame ? is een vraag die bij
de modale nederlandssprekende belg de wenkbrauwen doet fronsen. Een beetje
vergelijkbaar met onze reactie als we onze Noorderburen hun behoefte aan een
grote boodschap horen aankondigen. Steeds vroeg ik Avez-vous un cachet svp
Madame pour mon carnet de Pélérin ? of Hebt u een stempel voor mijn
pelgrimsboekje ? Fout is het niet maar Tampon is beter. Voor hen die me
willen volgen, dit ter info. Je zal geen lel om je oren krijgen.
Op de camping aangekomen mocht ik een caravan in
gebruik nemen van de uitbater. De grond is zo nat dat je er tot aan je enkels
in wegzakt. Ook hij is pelgrim, vandaar zijn geste,en legt jaarlijks stukken af van de camino.
Dat is ook een manier. Ook deze camping staat zo leeg als het maar kan zijn. Op
een Nederlander op doorreis en 2 jonge Nederlandse meisjes na die hier met een
Kemper kwamen aangereden en me vroegen of ik hun warmwaterinstallatie niet
kon in gang krijgen.' Na de douche' zei ik. t Bleek niet meer nodig, de zekeringen
op het terrein waren gesprongen. En ondertussen blijft het maar regenen. t
Begint zowat op de zondvloed te trekken J. Mogelijk zitSint Jacob ertussen, immers bij de
voorbereidingen had ik gedreigd hem zijn palster af te pakken, een paraplu in
de plaats te geven en hem op een regenton te zetten indien hij niet voor beter
weer zorgde. Ik heb spijt van mijn dreigementen nu J
Voor morgen in Beauvais tref ik het. Ik heb zojuist
gebeld met een dame die er een gite voor pelgrims openhoudt. Ik mag er morgen
naartoe. Een halfuurke op voorhand moet ik even bellen en dan komt die dame
opendoen. De campinguitbater heeft het adres voor me opgezocht. Hij vertelde me
ervan.
Gelukkig heb ik daarjuist mijn tent nog wat kunnen
drogen want die zat al nat in de zak sinds eergisteren. Seffens een trekske
slapen en morgen gaan we vroeg op stap. Illusies moet ik me niet maken, een
Nederlander, op doorreis naar de Dordogne beweert dat het morgen de ganse dag
gaat regenen. Ik ga proberen mijn andere kousen ook nog droog te krijgen.
Ik heb hier wireless zodat ik al eens heb kunnen
skypen met het thuisfront en ook heb ik al wat fotokes kunnen downloaden
Pierre, kameraad, dit was een kort stukje Camino maar
daar hield je van : Kort en bondig en "just ". Deze etappe heb ik
gelopen met jou in gedachten. 4 jaar geleden, 13 juli 2008, veel te vroeg
toch.
De dag begon zoals gisteren. Wakker om 6 uur
en regengekletter op mijn tent. Opnieuw dacht ik foert ik draai me nog even om,
we zien wel. Om 8 regende het nog even hard. Nu moest ik er toch echt want Yuri
zou me achternakomen op de D14 van Moreuil naar Breteuil. Ik vrees dat Yuri me
is voorbijgereden want ik heb op de schaarse automobilisten onderweg maar in B
me zien voorbijrijden en dat was een grijs metalieken Golfke. Ik heb nog staan
zwieren maat tevergeefs. Nochtans is was goed zichtbaar met al mijn
fluo-smileys op mijn rugzak. Als het Yuri was, dan zal hij zeker even niet
opgelet hebben. Soit, hij was niks verplicht.
Onderweg kwam iik 3 jonge snaken, ik schat 12
a 13 jaar tegen. Ze waren aan het liften. Ze waren helemaal te voet van
Folleville naar Paillart gelopen om iets, God weet wat te kopen, maar de winkel
was gesloten en nu moesten ze helemaal 4 km teruglopen. Ze hielden me tegen om
hun ongemak te vertellen. Of ik geen auto had om hen even terug te brengen.
Nee, dat had ik niet en toen vroegen ze hoe ik hier was beland. A pied
natuurlijk, daar konden ze niet goed aan uit. In alle geval, t waren fijne
kereltjes, ze wensten me veel moed toe en ze beloofden om nooit meer te liften
voor zon klein stukje J.
Een uur voor aankomst in Breteuil, juist bij
het verlaten van het departement de la Somme en het binnenkomen van dit van de
lOise, kreeg ik een telefoontje van
Ludo met de vraag waar ik zat. Zij waren goed toegekomen in Breteuil en waren
me aan het opwachten in de tabac-bière-press bar. Dat was een verrassing. Mijn
2 maten die even een bonjourke kwamen doen. Samen hebben we iets gedronken, ne
Stella by the way, en daarna zijn we een hotelletje gaan opzoeken. Het eerste
hotel dat we vonden verhuurde geen kamers meer. Al goed, de uitbater die enkel
nog zijn restaurant openhield was maar een voze raap. Iets verder hotel Akino
was beter. Een goed bed, een ontbijt, geen overbodige luxe en dat allemaal voor
23 de man. En een lief madammeke aan de balie die ons ineens een adres gaf van
een goed restaurantje. En dat het goed was ! Een menu van slechts 20 en
daarvoor kreeg ik een bavarois met roze garnalen, sjiek gepresenteerd. Frietjes
met eendeborstfilet en groentjes en een ijssorbet van vijgen. En we werden
bediend als koningen. Na een dieet van muesli-bars en croissants, afgewisseld
met hapklare maaltijden uit het kaske was dit pure verwennerij. Ongelooflijk en
voor zulk een prijs.. Dat ben je in België bijna in een frituurke kwijt.
Erg tof van mijn maten die me onderdak en een
lekkere maaltijd in de ware pelgrimsgeest cadeau gaven.
Mijn 2 maten pitten al, ik schrok ervan dat ze
300 km hebben moeten rijden om hier te geraken. Stapje voor stapje telt het op.
Het lijkt eindeloos maar het geeft oneindig veel voldoening. Zelfs het apeweer
heeft hier nauwelijks impact op. Zelfs de regen verhindert niet dat hetgene je
ziet, voelt of ruikt een aangename indruk achterlaat. Korenvelden zover je kan
zien, vriendelijke maar vooral gewone mensen, les parfums des jardins na een
plensbui .. alles alles waar je in het gewone leven nauwelijks aandacht voor
hebt wordt nu dik in de verf gezet. Onverwoordbaar bijna.
Morgen ga ik hier in Breteuil mijn draadjes
uit mijn oog laten halen. Dat moet zeker gebeuren. Dan even zoeken of er een
Tourisme kantoor is om wat informatie omtrent back-up overnachtingen in te
winnen. Morgen trekken we naar Oursel Maison, een kort stukje maar dat komt
gelegen vanwege het boodschappenlijstje.
t Was een mooie dag vandaag, dankuwel aan
degenen die hier aan bijgedragen hebben.
Deze dag draag ik met plezier op aan de
nagedachtenis van Madame Raymonde Cabossart. Grootmoeder, memère van Annick. Een
prachtmens en schat.
Beste mensen, dank u voor alle reacties. Zodra ik ergens wireless kan gaan zal ik antwoorden. 't Is ontzettend duur met mijn oude baas als provider te internetten in het buitenland. Txs voor het begrip.
Een vrij kleurloze dag vandaag. Om 6u30 was ik
wakker en de regen kletterde tegen mijn tent aan. Ik dacht, foert ik blijf nog
een uurke liggen misschien is het over. Jawel, om 7u30 een stralend zonneke en
helemaal rondom een blauwe lucht. t Was de moment om op te krassen en van de
gelegenheid gebruik maken om mijn binnentent eens te drogen. Om halfnegen was
ik dan op pad. Goed doorgestapt tot één uur en dan ben ik een uur gaan schuilen
voor het onweer.
Vandaag had ik goeie voeten. Ook nu ik die
bottienen niet meer zo strak aantrek heb ik geen last meer van pijnlijke
hielen. Ik geloof dat ik deze schoenen niet genoeg heb ingelopen. Mijn vorige,
timberlands, vond ik eigenlijk wel beter maar goed t is nu zo.
Na dat onweer ben ik op mijn gemak doorgestapt
naar de camping. Onderweg stopte er een jonge kerel om me naar mijn bestemming
te vragen en wat ik allemaal in mijn rugzak had zitten. Toffe knaap, ik schat
een jaar of 25, hij wilde met de fiets naar Bretagne en dan naar Engeland
trekken. Hij vroeg hoeveel gewicht ik meedroeg. Op zijn fiets had hij al eens
25 kg meegenomen en dat was ook genoeg vertelde hij. Vooral bergop zou het erg
zwaar zijn met dat gewicht.
Die wandelstokken zijn fenomenaal om bergop te
stappen. Je armen trekken je mee naar boven en dat scheelt. Ik kan me
herinneren dat ik me vroeger gewoon buiten adem liep bergop. Zelfs korte
stukken en zonder bagage. (ik smoorde toen wel J ) en hier zijn dat stukken van dikwijls een kilometer vrij steil omhoog
en dat gaat vlot, niet vanzelf maar toch vlot.
Naar gewoonte nog een goeie plensbui net voor
de aankomst op de camping maar ondertussen staat mijn tentje al. Morgen krijg
ik bezoek, misschien wel zelfs 2 keer. De Yuri, een jonge ex-collega trekt in
verlof naar Frankrijk bij zijn ouders en als het wat meezit passeert hij tussen
Moreuil en Breteuil om een bonjourke te zwieren. Erg sympathiek. Later op de
avond, als het meezit natuurlijk, komt mijne soulmate ook eens langs. Daarom
dat ik voor een logementje ga zien in Breteuil. t Is heen en weer toch al
bijna 500 km dat er gebold moet worden. We zien wel.
En voila tot daar, ik ga vroeg slapen vandaag.
Deze keer stapte ik voor mijn zus Gerda en
onze Jan. De Kleine Jan, Joris en Maarten en hun gezinnen.
Om het met duivenmelkerstaal te omschrijven :
De duiven zijn vroeg gevallen vandaag. Ik was al om 5 uur op de camping. Mooie
rustige camping bij de meren aan de bovenloop van de Somme. Kwa landschap is
het een beetje vergelijkbaar met de oude zijarmen van de Schelde in de Weert.
Heel specifiek landschap. Rond 8 uur ben
ik vertrokken in Authuille; ik wilde zelfs vroeger vertrekken maar het regende
en een natte tent meesleuren is weeral een kilootje meer. De campinguitbater
heb ik niet meer gezien dus dat was een goedkope overnachting; Ik kan er ook
niet aan doen.
Ik ben zo fier als ne gieter omdat ik die
rubberdop van mijn wandelstok heb kunnen fabriceren. Zo zie je maar dat je met
een beetje inventiviteit wel iets kan bereiken. Hoe het mogelijk is, ik weet
het niet maar het was precies een Mc Gyververhaal. Die vond ook binnen de
kortste keren de nodige prullen om iets te fiksen. Nog geen 500 meter stappen
en een stuk autoband vinden is eigenlijk onverklaarbaar vind ik. De Christoffel
van Jacqueline zal er wel voor iets tussen zitten J. In alle geval, de reparatie is uitermate geslaagd. Ik moet genen
andere hebben.
Rond een uur of 9 ben ik een koffiebarreke
binnengestapt in Ervillers pour mon petit café. De mevrouw bezag me maar met
een scheef oog. Je moet weten dat ik een blauw oog heb, nen halfwassen grijs
gespikkelden baard en ik droeg een poncho want het regende. Ze bracht me mijn
koffieke en vroeg me waar ik naartoe ging. Toen zijn we beginnen vertellen. Zij
was maar 1 keer in België geweest, in Gent met de floralieën. Vroeger was ze nog
bloemenverkoopster geweest, vandaar. Ze had 2 zoons waarvan ze er één verloren
had. Ze vernoemde de ziekte maar ik kon het niet thuisbrengen. Haar man was ook
een stapper en die stippelde vooral zijn tochten uit in het centraal massief.
Hoe langer ik daar zat, hoe behulpzamer ze werd. Ik kreeg een hele zak
speculazekes en chokolatjes. Ze wou me flessen water meegeven maar ik vroeg
haar om in de plaats mijn camelbag op te vullen. Ze vulde die met het ijswater
van haar Ricard klanten. Ik kreeg zelfs een dozeke sigaartjes maar die heb ik
beleefd geweigerd. Een heel lief mens. Tot slot wilde ze me geruststellen
wanneer ik En péril moest verkeren. In nood mocht ik haar altijd bellen, haar
man zou me wel komen ophalen. Schattig mens, ik stuur haar een kaartje. Dat
zijn er dan al 3.
Wat verder in Morlancourt werd ik aangesproken
door een oudere man. t Gaat nog 40 dagen regenen, beweerde hij,want op St Médard had het geregend. Jawadde
zeg, dat beloofd. Na het bezoekje aan dat koffiebarreke heb ik toch geen regen
meer gehad zodat ik mijn gewassen spullen aan mijn rugzak te drogen kon hangen.
In Abert heb ik inkopen gedaan. In het office
de tourisme ben ik gaan informeren naar logies in het Somme-departement. Ik
kreeg een boekje mee.
Estherke van Santvliet, ik zou dit boekje
bijhouden maar het is gewicht. Ik zou het je willen geven voor de Walter, je
papa. Het Somme departement is het Walhalla voor mensen die zich interesseren
in de 2 grote wereldoorlogen. Je kan geen dorp voorbijgaan of er liggen bloemen
bij de oorlogsmomenten. Veel slachtoffers zijn er gevallen in die waanzin,
vooral in de grote wereldbrand van14-18. Toch opmerkelijk dat de inwoners zo met het oorlogsverleden
begaan blijven. Met al die monumenten zat ik verdorie opnieuw met zon kweldeun
opgescheept. Deze keer van Michel Sardou : Verdun. t Zit nu nog in mijn kop.
Ik heb me ineens voorzien voor een paar dagen.
Gisteren was er echt sprake van
rantsoenering : 1 croissant, 2 appelen en 3 appelsienen. Ik had maar 2
appelsienen gekocht maar die kramer had me een beschimmelde verkocht. Ik kreeg
er 2goeie voor in de plaats.
Rond halfdrie kreeg ik een smsje van mijn
maat, pelgrim Marc. Hij had zojuist de Spaanse grens overgestoken. Ik heb hem
proficiat ge-smst. Alhoewel ik nog maar met de proefronden bezig ben mag ik in
alle bescheidenheid toch zeggen dat het niet te onderschatten valt. Maar we
hebben moed en motivatie. En wat het belangrijkst is : Je doet er een unieke
ervaring mee op die je je leven lang meedraagt. Maar ik ben er nog bijlange
niet. Oh nee.
Rond 4 uur ben ik dan de Somme overgestoken.
De Somme is naar verluidt de rustigste rivier in Frankrijk Iets verderop was de camping. Omdat ik echt inhet
diepste van de Sommevallei zit heb ik hier geen ontvangst voor GSM of wat dan
ook. Morgenvroeg zal ik het thuisfront melden dat ik nog in leven ben J.
Al bij al een mooie en geslaagde dag. Temeer
omdat ik heb vastgesteld dat je je bottienen niet te strak mag aantrekken als
je in een heuvellandschap stapt. Je trekt er gegarandeerd je hielen mee open.
Beetje losser in de schoen bracht heel wat verlichting. Morgen naar Moreuil. Ik
denk 21 km. Een douche heb ik al genomen, nu nog de voeten verzorgen en dan vroeg
gaan slapen seffens dan kan ik er morgen vlug uit.
Tot hoors.
Deze etappe heb ik gelopen voor Ons Annie,
onze Mil en den Tom
Voilà, we zitten al in een ander departement.
Pas de Calais is doorkruist en nu zijn we in het departement van de Somme
aanbeland. Dat dagje rust was echt niet overbodig. Te veel is te veel en
aangezien er gratis wireless was op de camping kon ik even profiteren om mijn
mails te schikken en hier en daar een antwoordje te formuleren. Ik heb ook eens
goed gaan eten, met mes en vork en ik was gerustgesteld met te merken dat ik
het nog kon. Ondertussen heb ik mijn vaste weerman in dienst, Arne ! Bedankt
maat. Vandaag gaf je me goed weer, txs, de enkele druppeltjes niet te na
gesproken. Heel wat anders dan om de haverklap die poncho uithalen. tIs wel alles ineen maar toch niet zo handig
als je alleen bent om die poncho over je rugzak te heisen. Op de ganse tocht
van 35 km ben ik welgeteld 1 bakker tegengekomen. Ik moet de Luc uit den
Brigand gelijk geven dat je moet opletten of je vind geen eten. Het is nog
erger dan bij ons, je vind er gewoon geen middenstand. Ik liet me verassen met
de batterijen van mn gps. Even waarschuwen dat ze leeg waren en dan ineens oeps,
gedaan met spelen. Even aanbellen om naar een winkel te vragen. Il y en a pas
monsieur. Maar die lieve man heeft me 2 batterijtjes cadeau gedaan. Ik zal hen
een kaartje sturen. Ken je de Melselestraat ? Hewel, die ganse 35 km was 1
mega-Melselestraat. Boerderijen, weilanden zover je zien kon. Ik moest wel
lachen bij één boerderij, attention des pieges , waarschuwde een bordje. Die
boer had over heel zijn domein wolfijzers en booby traps gezet. Althans de
uitleg van een voorbijganger.
Op de camping hier aangekomen werd ik
aangesproken door ne gast die hier op de camping woont. Hij komt uit Wattrelos
dus ik kneep al 1 oog dicht. t Manneke was vriendelijk want ik mocht bij hem
een pintje komen drinken. Ik vond het maar een louche zaak. Boot afhouden.
Morgen ga ik eerst in Albert, das een stad wat inkopen doen. Alles doen met 1 stuk
zeep is niet de max. Wat deo, een wasmiddel, knijpers, batterijen en een
kammeke. En dan kan ik voort. De etappe naar Hameau Bouzencourt is 21 km. Ik
ben er niet kwaad voor. Ik heb den baas van de camping nog niet gezien. Die zou
nog langskomen maar hij gaat pech hebben want ik ga slapen.
Kwelduintje vandaag : France van Michel Sardou
Quand je pense à la Vieille Anglaise, quon
appelait le Queen Mary
Je ne voudrais pas finir comme elle, sur une quaie de Californie
Goodnight, de torenklok slaat 10
Deze stapperij draag ik op aan mijn zus
Mariette, onze Louis Paul Jan en Yasmine
De weergoden op weg naar Mérignies waren me niet
gunstig gezind maar toen ik vanmorgen er vertrok was het een stralend zonnetje.
Dan stap je eens zo vlug. Ik was om 8 uur op de baan en had zo gepland om tegen
een 4 uur in Boiry te zijn. t Kan verkeren zei Bredero ook. Een historische
oneliner die vandaag nog maar eens in het vet mag geschreven worden. De dag
begon dus goed onder een stralend zonnetje. In Moncheaux aangekomen bleek dat
dit de Sainte Marthe parochie te zijn. Awel, op mijne uitwaai was daar zon
klein hummeltje bij dat Martha heette en ik dacht .. ik loop voor dat schapeke
eventjes dat parochiekerkje binnen. Hahaha, sebiet wordt er noog gedacht dat ik
nen Heilige wordt. Nee t gewoon uit sympathie voor Marcel B en Ingrid. Eens
Moncheaux voorbij liep ik een een grootwarenhuis Les Mousquetaires binnen
voor een kant en klare hap. Aan de kassa gekomen vroeg de kassierster of ze
mijn rugzak mocht nakijken of ik niets gepikt had. Momentje en ik deed mijn
rugzak uit en gaf die in haar handen. Sil vous plait madame. t Wicht viel van
haar stoeltje. Mais il y a tant de tirettes en des
sacs ! Il
faut tout vérifier Madame, was mijn antwoord. t Was rap gedaan, ik mocht
doorgaan. Ja het vlotte goed en rond 2 uur had ik al 22 km gelopen en toen viel
ik op mijn smikkel. Gestruikeld over een borduurke voor een shoppingcenter.
Een behulpzame man hielp me recht en oordeelde dat
die gap boven mijn oog moest genaaid worden. In Frankrijk komen de pompiers u
halen ipv de ambulance dus moest ik even wachten op de pompiers. Die brachten
me naar Hénin Beauvais waar een Marrokaanse dokter 6 hechtingen plaatste.
Binnen 6 dagen mogen ze er al uit. Mijn linkerarm was gisteren precies een popeye-arm
maar nu is de zwelling weg. In dat ziekenhuis heb ik 3 uur verloren en van
daaruit moest ik opnieuw 23 km lopen naar Boiry. Dat maakt dat ik er 45 heb
gestapt. Das werkelijk te veel maar ondertussen heb ik ontdekt dat zon wandel-
GPS enkel de vogelvluchtafstand aangeeft. t Was 5 uur als ik die kliniek
buiten kwam en ik rekende 18 km, das 4 uur stappen . 9 uur daar ok. Ja t
waren er 23. Om het dan helemaal compleet te maken was slaapzak onderweg van
mijn rugzak gevallen, ondanks de borglus. Een behulpzame Algerijn kwam
toeterend me op de hoogte stellen. Dan ben ik ook nog de rubberdop van mijn
wandelstok kwijtgespeeld in een rooster. Dat fiks ik wel, ondertussen heb ik
een stuk autoband gevonden en ik zal Annick vragen om er enkele op te sturen naart
de volgende camping. t Kan verkeren zei Bredero maar we blijven de moed er i
houden. Vandaag heb ik een rustdag gepland. Ik was er aan toe, mijn voeten
hadden te veel inspanningspijn. En trouwens, het regent hier oude wijven dus A
Day Off vandaag. Voor vandaag hoop ik maar 1ding en dat is dat de buren hier naast me op doorreis zijn. Kamperen met
nen bleiterbaby die elk halfuur zijn klep openzet is niet bevorderlijk voor een
goede nachtrust J .
Maar we blijven positief hé en morgen geven we er
weer een kap in ! Ik ga nu dat rubberdoppeke voor mijn wandelstok fabriceren.
Btw, vandaag was rust maar morgen terug een knaller, Sappignies is geschrapt en
het wordt ineens Authuille, de camping is daar van de aardbol verdwenen
Fijne werkweek morgen voor hen die gaan werken.
Nog vergeten te vermelden : Deze trip is voor mijn
zus Suzanne en Domien. Ons Marleen, Kathleen, Evelien en Carolien en hun gezin.
Maar ik heb er meer gedaan. Ik heb zeker 5 km
om moeten lopen op zoek naar een 3G kaartje en dan nog konden ze me niet helpen.
Soit, dan nog maar even zonder. Wattrelos was een trieste bedoening en ik was
blij dat ik daar weg was zon sombere buurt heb ik maar zelden gezien. Ook de streek
zelf naar Mérignies was niet van die aard dat ik er verliefd zou op kunnen
worden zoals de Verhofstad indertijd op Toscane. De streek wordt hier le Pays
de Pévèle genaamd. Courage, dat heb ik veel gehoord vandaag en dan nog
voornamelijk van jonge gasten. Er is zelfs een gast gestopt om me te vertellen
dat zijn vader op 70 jarige leeftijd de camino heeft gelopen vanuit Chartres.
Allez das dan weer plezant als ge zoiets hoort. Nu had ik dat wel enigszins
verwacht dat dit gedeelte van Noord Frankrijk een trieste bedoening zou worden. Zon 10
km voorbij Roubaix is de sfeer tussen de mensen beter vind ik.
En zo zit mijn 5de etappe er weeral
op en kan ik deze keer terug op een camping slapen ipv in het bos. Ge kunt niet
geloven hoe goed dat dat douchke heeft gedaan daarjuist. Hele simpele camping.
De campinguitbater had het hoog op met de Christelijke waarden en de pelgrims.
Pense à moi là-bas zei terwijl hij zijn 8 euro kampeergeld rap in zijn zakken
foefelde. Zijn christeljke waarden rond de pelgrims en het herbergen ervan was
hij precies vergeten.
Het stappen gaat al vlotter maar nog steeds
die dip na 15 km. Ik hoop dat dat eruit gaat. Dat zal wel hé, 10 dagen moet ge toch rekenen vooraleer alles
geolied begint te lopen. Ola en dat was ik nog vergeten . Ik heb een pak
frieten met kipnuggets gaan eten in Cysoing. Dat smaakte wel zeg ! Dat ge zon
onnozele dingen ineens helemaal anders inschat vind ik wel frappant op zo een
korte tijd.
Morgen is het weer ne zware naar Boiry Notre
Dame. Ik denk als het te laat wordt dat ik nog eens beroep ga doen op de loi de
gitans. Maar ik doe mij best om er te geraken allleszins.
Ik kruip erin, en ik hoop dat ik kan slapen
want een beetje verder ligt er ene zijn wekker te piepen en ik geloof dat die
weg is.
Deze etappe draag ik op aan vader en moeder, beiden overleden.
Ik zie dat ik hier vlak bij de grens nog verbinding heb met Proximus dus ik kan nog vlug wat posten. Nogal redelijk vroeg wakker zodat ik vroeg ben kunnen vertrekken. Het verlaten van camping Panorama was enkel mogelijk na een stijle klim in de nachtegalendreef van Kluisbergen. Na een tiental kilometers werd het terug vlak ongeveer in de buurt van Moeskroen. Onderweg kwam ik een mooi paard tegen in de wei en ik nam er gelijk een foto van. De trotse eigenaar, die ik Firmin zal noemen, kwam uitgebreid zijn paard bestoefen. Elle sappelle Sara. Toen hij het kocht was het een wit paard. Later is het mokka geworden. Ik denk dat de oorzaak ligt in het feit dat hij dat beest peekes voedert. "Chaque jour un seau de carottes, elle aime bien vertelde" hij voort. Vant paard naar zijn dorifors, dat bleken dan weer coloradokevers te zijn. Hij had al 2 keer zijn patatten gesproeid, niks gekort.
Vandaag niet verkeerd gelopen maar ik heb wel
een uur moeten gaan schuilen. Het goot bakken water. Na kilometer 15 begin ik
te voelen dat ik voeten heb. Dat is het dipmomentje. Dat duurt zo een 5 km en
dan is het over.
Weeral iets bijgeleerd vandaag. Voor ik mijn
traject plan moet ik eerst eens bellen naar de campinguitbaters. Deze avond
rond 6 uur in Wattrelos aangekomen en wat bleek ? De camping was opgedoekt,
waarschijnlijk omdat de eigenaar en tôle zat. Den bak ingedraaid dus. Ja en
nergens in de geburen een logement. Te midden van industrieterreinen en wijken
die je zo een beetje aan de bronx doen denken. Nood breekt wet dus heb ik mijn
tent maar in het park gezet. Volgens een jogster was dat nogal een veilig
plaatske. Ik heb gelukkig nog wat water in mijn camelbag voor een muizewaske
morgenvroeg. Voila, het kan altijd niet meevallen hé J. Dat maakt dat ik een heel eind verder ben moeten lopen. Morgen dan
weer een stukske terug om de weg naar Mérignies op te pikken. Komt wel slim.
Goedkope dag dus vandaag. Kant en klaar
schotel uit de lidl, 2 redbulls en een half literke cola. 6 euro zoietekes.
Kruip erin, ik hoor hier alleen nog de kraaien lawaai maken.
Vanmorgen werd ik wakker met een kieken in
mijn tent. t Beest was onder mijn voortent gesukkeld en had het erg naar zijn
zin. Van een ei was er niks te bespeuren. Erg goed geslapen trouwens na die
vermoeiende tocht van gisteren. Aangezien ik thuis aan een kleine 5 km/u stapte
moet ik tot mijn eigen schade vaststellen dat zoiets helemaal niet het geval
is. Ik kom aan minder dan 4 km/u. Nu het is geen wedstrijd maar als ik dan maar
rond 10 uur opstap kom ik vrij laat aan op de volgende bestemming. Vroeger
doorgaan dus. Maar ik neem mijn tijd. Ik denk dat mijn kilometertellertje ook
niet een correcte weergave geeft. Bergop en bergaf neem je korte passen en dat
beïnvloedt een correcte weergave. Daarom dat ik het zo vreemd vind dat elke
etappe hier zoveel meer is dan eerst uitgerekend. Nu ik geef de km op van mijn
tellerke, ik loop al eens verkeerd zie je !
Nederlandse overburen op de camping, Ad en
Jenny, een echtpaar uit Noord-Brabant boden me een lekkere mok thee aan en ze
vroegen me om mee te ontbijten. Fijne lui. Onderweg dan weer zag ik een
mevrouwtje in haar voortuin bezig. Ik vroeg haar of ik mijn camelbag mocht
bijvullen. Ik mocht haar volgen naar de keuken. Oma was de strijk aan het doen
en het zou haar plezier doen als ik een weesgegroetje voor haar zou doen ginds
ver. Ikkreeg een lekkere frisse Gini en ik kon er weer tegen. Erg sympathieke
en gastvrije mensen die familie Van De Sijpe De Heneau. En dan later op de
dag zijn de motormannen mij komen opzoeken in Kluisbergen. Dat was een plezant
bezoekje. Een half uur voor ik de camping bereikte begon het bakken water te
regenen. Waternat was ik zoals ze in Beveren zeggen. Water is toch altijd nat J ? Camping Panorama is een stijlvolle camping gelegen in het hart van de
Vlaamse Ardennen. Prachtige streek. Mijn dank gaat uit naar Mevrouw Anne
Vanmeerhaeghe. Ze heeft me een trekkershut aangeboden om te overnachten met
alle comfort. Gratis voor niets. Maar mn profijt gaat naar een goed doel.
Later op de avond is Mijn dochter en haar
partner nog even langsgeweest om een paar kousen en een bonjourke. Braaf kind.
Warm dat het was vandaag pffffft. Maar het
stappen verliep vlotter dan gisteren. Ik heb nu met die wandelstokken het ganse
traject gestapt. Ik wil ze al niet meer missen. Dat scheelt een pak in
belasting voor je voeten.
Ik ga slapen nu. Morgen wil ik er alleszins
vroeg uit om op te krassen. Morgen trek ik Frankrijk binnen. Ik had beter een
kortere trip gepland zodat ik eventueel een data-kaart zou kunnen aanschaffen.
Zonder wordt het een erg dure bevalling om te internetten.
Nog rap eens iedereen bedanken voor de
ontelbare reactie. Neem me niet kwalijk dat ik erg kort antwoord, batterijen en
internetkost zijn daar debet aan !
Allez, sloppel. Morgen Wattrelos in La Douce
France
Vandaag een zware dag gehad. Om het kort samen te vatten ik heb veel te veel bagage. Maar ondertussen is er al een oplossing. M'n dochter gaat met haar vriend een tablet halen en me die brengen.'t Is laat ik ben maar om halfnegen binnengelopen en ik was reeds om halftien vertrokken. Ik ga niet te veel uitweiden, want m'n tentje moet nog recht
Eerst een woordje van dank aan de campinguitbaatster, Mevrouw Regina Lippens, hier van Canteclaer Camping. Ik mag gratis stroom, internet en een staanplaats. Deze middag heb ik op het pleintje in Wetteren samen met mijn dochter gegeten. Ze was me tegemoet gereden en had bij de bakker wat uitgehaald
.
