Deze morgen was het zover. De grote dag was eindelijk aangebroken. Met het mooie weer kon het eigenlijk al niet meer stuk. Rond 6 uur ben ik aangekomen op de Camping Groenpark in Zele. De camping ligt net bij het Donkmeer. Rustige en nette camping. Seffens iets meer daarover.

De uitwuif was geslaagd. Ex-collega’s, zussen en schoonbroers, buren … de kroeg was te klein. Luc de cafébaas heeft dat vlot verwerkt. Langs deze weg nog eens bedankt Luc. Om halftien kwam Dick de parochiepriester aan in de Roos, de plaatselijk dorpscafé. Hij heeft een pintje gedronken en vandaar is hij dan naar de St Jacobskerk gegaan. Heel het gevolg is dan kort erop naar de kerk gegaan waar Dick een korte plechtigheid hield bij het standbeeld van Sint Jakob de Meerdere. Daaronder heb ik mijn eerste stempel gekregen. Sympathieke kerel die Dick. Na afloop werden de kerkklokken voor mij geluid. Straf, de laatste keer dat ze voor me luiden was met mijnen trouw. Ik had altijd gedacht dat ne volgende keer bij mijn reis naar de eeuwige jachtvelden zou geweest zijn. Niet dus maar ik vond dat wel iets speciaals hebben.

Ik zou nu in mijn bed kunnen liggen maar ik lig hier op mijnen buik in mijn tentje. Ik schrik ineens hoe laat het is dus ik ga sebietekes afronden. Toen ik aankwam aan de balie merkten ze dat ik te voet was aangekomen. Ze vroegen mijn reisdoel en toen ik verklaarde dat ik naar Santiago stapte boden ze gratis logies aan op hun camping. Lucie, Brecht en Herman de uitbaters, die zou ik vermelden in mijn blog. Er zijn nog mensen met het hart op de juiste plaats. Wees daarvan van overtuigd.

Tentje rechtgezet, het gaat allemaal nog niet routinematig en de ordening van de rugzak kan beter. Ook zal ik nog aan het gewicht moeten werken want 22 kg is veel te zwaar. Onderweg ben ik mijn mes al verloren dus dat gewicht telt niet meer mee.

Ik was even een hamer gaan lenen bij de buren hier. Een Nederlands echtpaar uit Ijmuiden op doorreis uit Frankrijk. Nadien werd ik uitgenodigd aan hun kerrévén voor een smakelijke Leffe. Sympathieke mensen.

Ik heb geen radio geluisterd want ik had een kweldeuntje bij : ‘November Rain’ van Guns n Roses …. Sometimes you need some time on your own …. Prachtcompositie ronduit.

Uitgaven : 1,45€ voor een fles water met zinkvitamienen, 1,65 voor een slavlinder van bij de keurslager in Zele.

Nog even vlug vermelden dat Annick graag mijn collega’s had willen bedanken voor hun komst maar ze waren iets te vlug vertrokken. Bij deze dus beste mensen. Niet alleen ik waardeer jullie maar ook mijn vrouw.

Ik kruip erin nu.

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/HaasdonkZele?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNnjsbqK_KfJKQ&feat=directlink

02-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan  

                                        Hallo beste vriend, vriendin of bezoeker ! 





Ik vind het fijn om je hier te mogen ontmoeten ! Wellicht heb je vernomen dat ik op pelgrimstocht ben vertrokken naar Santiago de Compostela en vraag je jezelf waarom ik zulk een tocht wil ondernemen. Ik zal je dit toevertrouwen. Heel diep in mijn binnenste sluimerde er reeds een hele poos het verlangen om even op mezelf terug te vallen. Welnu, ik ga heel even een stapje opzij zetten en de tijd nemen om een rapportje te maken over m'n leven. Neenee, niet op papier.  Een helder overzichtje van hetgeen wat goed was, wat beter kon en wat nooit had gemogen. Dat ga ik dan even voor mezelf op een rijtje zetten. Ongeschreven en zo los in het  hoofd zal dit een documentje worden dat ik in mijn hart zal bewaren.  Het afsluiten van mijn actieve loopbaan leek me het meest geschikte moment om hiermee van start te gaan.

Een solo pelgrimstocht van om en bij de 2500 km te voet naar Santiago de Compostela leek me eerst een te gek idee. 't Zou wel overwaaien maar nee hoor, integendeel ! Die gedachte bleef me gedurig bezighouden. Met de steun van mijn vrouw veranderde dat gekke idee in een geweldige en boeiende uitdaging. Maar Compostela bereiken is niet zozeer van belang voor me. Mijn fysieke grenzen zal ik respecteren dus met een mislukking dien ik rekening te houden. Santiago mag dan wel de eindbestemming zijn maar het einddoel is het zeker niet. Het einddoel is het onderweg zijn langs die ontzettend lange weg om mezelf te ontmoeten.

Geld, bezit noch fortuin hebben me ooit bekoord. Het gekregen voorrecht om een mooi gezin te kunnen stichten met een lieve en fijne echtgenote zal steeds het meest waardevolle voor me blijven. In goede, maar ook in minder goede dagen heeft dit gezin me gesteund, me kunnen begrijpen en vreugde gegeven. Dit en een goede gezondheid maakt voor mij de ware rijkdom uit. Het is een kostbaar geschenk dat niet aan iedereen gegund wordt. Maar ook binnen mijn huwelijk beschouw ik de vrijheid die me werd gelaten om mezelf te kunnen zijn als zeldzaam. Ik voel me dan ook méér dan bevoorrecht. Dit besef wil ik diep tot me laten doordringen.

Dit voorrecht wil ik gestalte geven zodat het tastbaar voor me wordt. Al het moois dat me in de schoot werd geworpen wil ik afwegen aan het onrecht, de miserie en het verdriet waar velen hier op deze aardbol moeten onder lijden. Deze tocht zal daaraan jammer genoeg niets veranderen. In religieuze omkoperij of vleierij geloof ik niet. Evenmin in het nut van een fysieke prestatie om een mirakel te verkrijgen. Maar ik wil over dit geluk wel heel diep gaan nadenken . Het spirituele draagvlak en de uiterlijke symboliek van een pelgrimstocht bieden me bij deze doelstelling het perfecte kader.

Deze pelgrimstocht wil ik vooreerst opdragen aan mijn gezin, mijn vrouw en kinderen. Dit uit waardering en dank voor de geschonken genegenheid en vreugde maar eveneens voor mijn onmisbare vrijheid die me gegund werd. Familie en vrienden delen mijn dank. Ieder op zich mag zich aangesproken voelen. Ook degenen die me dierbaar waren maar niet meer onder ons zijn krijgen een postuum 'Dankjewel' voor hun verdiensten.

Ik wil simpelweg mijn oprechte waardering uiten voor de vriendschap die jullie me gaven. Dat wil ik tot uiting brengen in mijn reis. Maar ook vrienden en vriendinnen die het soms moeilijk hebben gehad of nog steeds hebben vergeet ik niet. Hun verdriet of miserie wil ik een eindje met me meedragen en als het zou kunnen, .... achterlaten op mijn camino. 

En helaas, maar dit even terzijde ...... Nog steeds huist er een stukje boosheid in mijn ziel. Boosheid die de harmonie waarnaar ik op zoek ben onvindbaar maakt en de vlinder verjaagt. Er zijn mensen die ik erg teleurgesteld heb in mijn leven en dat spijt me. Het is mijn onvermogen om die teleurstellingen te keren die deze boosheid veroorzaakt. Voor hen die ik in mijn leven onheus zou bejegend hebben sla ik een 'Mea Culpa' en hen wil ik tijdens mijn reis een hand reiken. Helaas, mensen met een versteend hart zullen dit gebaar zeker afwijzen. Zowel voor hen als voor mezelf hoop ik onderweg een plaatsje te vinden voor die smart. Een plaatsje waar die versteende harten mogen opwarmen en waar ik mijn boosheid mag achterlaten.

Maar wellicht klinkt dit alles ontzettend naïef en zijn mijn verwachtingen gewoonweg irrationeel. Wie gaat het me kunnen vertellen ? Maar onderweg, onderweg op die lange tocht, het is daar waar ik mezelf wil ontmoeten. Samen met mezelf zal ik op zoek gaan naar de antwoorden. Ik wil en zal ze vinden. Ook daar stap ik voor !

http://www.youtube.com/watch?v=mN8oN8I3lrk

Stap voor stap draag ik deze Camino op aan Annick mijn vrouw. Kristof, Magali †, Frederik en Severine, mijn kinderen.
Elke dagmars draag ik in dankbaarheid op aan iemand die ik genegen ben.
Of iemand die misschien een beetje moed kan gebruiken. 
Er zijn er zo velen weet je ? Ik hoop niemand te vergeten.

    Als alles in je leven zo evident en normaal is geworden,
        dan wordt het tijd om los te laten.
   Op tocht gaan wordt dan een loskomen uit het alledaagse ritme
        en teruggaan naar de hartslag van het leven.
    Loslaten van aangeprezen levenswijzen en
        weer voelen waar het op aan komt.
   Je loswringen uit gedwongen contacten
        en vriendschappen sluiten die het hart raken
   Op tocht gaan is loslaten om te ontvangen
        en weer echt mens te worden.

Een genegen pelgrimsgroet,

Jan  

https://picasaweb.google.com/Jandorie1/HaasdonkVertrek?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOTfz8q27uip1gE&feat=directlink

01-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan