Beste bezoeker,

Hier volgt :  

Deel 2

We zijn ook aan geen enkel voorschrift gebonden wat betreft om ons ‘menselijk’ niveau van mentaal en fysiek presteren betreft.

Evolutionair gezien hebben we carte blanche om het ontwerp van onze genenkaart zelf ter hand te nemen.

De technologie moet het natuurlijk wel mogelijk kunnen maken .

Er is het degelijk gefundeerd rapport Converging Technologies for Improving Human Performance uit 2003 dat  door de Amerikaanse NSF(National Science foundation) en het DOC (Department of Commerce) is samengesteld en volgens dit rapport lukt dit steeds beter.

Het rapport doet voorspellingen over resultaten die de integratie van bio-, nano-en informatietechnologie de komende twintig jaar kunnen geven.
Ze hebben het in hun rapport over implantatie van bv.naomonitoren die ziektes in een vroeg stadium detecteren en behandelen. Over moleculaire protheses voor cellen , maar ook over ‘brain-to-brain’ communicatie.
Het is een kleine greep uit een breed scala aan revolutionaire toepassingen.

NSf en DOC zijn gerespecteerde instellingen en van hen hoef je geen loze en wilde speculaties te verwachten.

De ontwikkelingen die zij schetsen zijn reële mogelijkheden  waarvan de economische, medische voordelen zo groot zijn dat ze niet meer kunnen afgeremd worden.
Nu al bestaan er privéklinieken voor cel-en gentherapie. Er zullen er nog volgen! Eerst alleen betaalbaar voor miljonairs. Later ook voor de gewone man.

De zich veredelende mens is de toekomst, maar tegen welke prijs?

Hierover bericht ik u in deel 3

Beste bezoeker,

Zoals u weet toon ik bij mijn project Imagooh! de eerste transhumane Maaslander,
en bij uitbreiding de eerste transhumane mens voor.
De idee van de mens die zichzelf veredelt via implantaten
van nanomonitoren schrikt nogal wat mensen af.
Tijdens gesprekken hierover doemen dan wel eens Frankenstein-achtige
doemscenario’s op.

In een doortimmerd stuk in NRC Handelsblad van 1 augustus 2008
schrijft de filosoof Marcel Zuijderland hierover.

Ik probeer het stuk samen te vatten.

Deel 1

De nieuwe biotechnologische middelen zouden kanker, AIDS en
Alzheimer kunnen voorkomen, en wie zou daar tegen kunnen zijn?

Van alles wat zelfbehoud en welzijn verhoogt, is er immers nooit te veel.

Als de mogelijkheden van de gentechnologie eindeloos zouden zijn,
komen we dan niet tegen een natuurlijke grens aan die aangeeft dat we moeten ophouden?
Waarschijnlijk niet.

We staan vrij om de regie van ons zelfbehoud en welzijn zèlf te voeren en te vergemakkelijken, omdat de menselijke genenkaart fundamenteel toevallig is.

De genenkaart is het resultaat van toevallige mutaties
en op die manier zijn we aan geen enkel voorschrift gebonden om de kaart in zijn huidige vorm te bewaren.

En al helemaal niet waar het onze biologische beperkingen - ziekte, veroudering
en dood - betreft.

Bij een volgend bezoek aan mijn blog leest u deel 2.

Beste bezoeker,

Deze week is Frans Boenders FantasMa 08 komen bezoeken.

Frans Boenders studeerde Germaanse filologie en wijsbegeerte aan
de KU Leuven.
Hij werkte als producer voor de openbare omroep, waar hij ruim vijfentwintig jaar radio- en televisieprogramma's verzorgde.
Hij was ook hoofdredacteur van het tijdschrift Kunst en Cultuur.
Hij schreef voor diverse Vlaamse en Nederlandse culturele en literaire periodieken, werkte mee aan
catalogi van overzichtstentoonstellingen, o.a. over René Magritte en de Art Nouveau, en is ook auteur van een vijftiental boeken en een aantal dichtbundels.

Hij schrijft kritische werken en essays over kunst, schrijven en schrijvers,
literaire ethetica, filosofie en oosterse religies en culturen.

Zijn werk werd bekroond met o.a. de Arkprijs van het Vrije Woord.
Hij is op dit ogenblijk voorzitter van de Koninklijke Vlaamse Academie voor
Wetenschappen en Kunsten.
Kijk maar eens bij www.kvab.be

Mijn geliefde en ik hebben met aandacht en plezier geluisterd naar zijn commentaren.
Bij het bezoek aan het ZHIMI heeft hij ook de vragenlijst met plezier ingevuld.

Beste Frans, dank je voor deze geestige, aangename en harmonieuze dag!

Beste bezoeker,

Ik heb er een citaat bijgevoegd van Heracleitos: "Oorlog is de vader van alle dingen".
Dit citaat is omstreden en voor discussie vatbaar.

Een groot en gewaardeerd Duitse kunstenaar die worstelt met het oorlogsverleden is Anselm Kiefer.
Hij is schilder, maakt grote installaties, vult vitrinekasten met doornen, zonnebloemen, prikkeldraad,
met verwijzingen naar religieuze en mythische figuren.

Hij is  geboren net nà de tweede wereldoorlog, in 1945. 
Hij tracht dat oorlogsverleden, dat als lood op de naoorlogse generatie blijft wegen, te vatten en te beantwoorden .
Kiefer probeert in zijn werken een taal te vinden om die beladen Duiste identiteit te (her)bepalen.
Onlangs kreeg hij als niet-schrijver de Vredesprijs van de Duiste Boekhandels omdat zijn werken van de toeschouwer een lezer maken.
Zijn werken grijpen direct naar de keel en tonen een immense verlatenheid en vergankelijkheid.

Die leegte is niet meer van toepassing op de Germaanse geschiedenis maar krijgt nu een universele waarde
en daarmee heeft Kiefer de problematische eigen identiteit overstegen en herbepaald.

Deze zomer loopt een tentoonstelling van het nieuwe werk van Kiefer in Salzburg 
waar ik deze foto mocht maken.
Het zijn loden boeken met vlijmscherpe prikeldraad eromheen.
Ze verwijzen naar de loodzware Duiste geschiedenis en de concentratiekampen.

De nationale en regionale klederdracht (Trachten) is een belangrijk onderdeel van de identiteit in Beieren en Oostenrijk.
In het straatbeeld verschijnen meer en meer vrouwen in de "Dirndl", een kledingstuk ontworpen  in de de jaren 30 van de vorige eeuw.
De jurk benadrukt de vrouwelijke vormen.
Er is een echte revival op gang gekomen en bij de jongere generatie is het een must geworden om in een Dirndl gekleed te gaan.
Op die manier probeert men uiting te geven aan de regionale of nationale identiteit.

Een Dirndl bestaat uit een jurk met bloesje en een schort. Er zijn ontzettend veel varianten.
De schort wordt op een symbolische manier gestrikt.

Is de strik  links geknoopt, betekent het dat het meisje 'vrij is, rechts gestrikt betekent verloofd of getrouwd .
Een strik achter het lichaam symboliseert het weduwschap.

Of deze kledingwijze, de Dirndl en de Lederhosen de geschikte manier is
om uiting te geven aan het idetiteitsbesef laat ik in het midden...

Beste bezoeker,

Het thema van FantsaMa 08 is zoals u weet ondermeer de regionale identiteit.

Wat betekent het om een Maaslander te zijn?

Waarom zegt u, als u elders bent, ik ben een Maaslander?

Waarin onderscheidt zich dat dan van andere regio’s en hun bewoners?

Hier heb ik tijdens onze vakantie vaak aan moeten denken, omdat we in onze verblijfplaats
veel tekens gezien hebben van regionale identiteit.

Overal zie je verwijzingen naar dit thema, meer zelfs, de hele stad is er rond opgebouwd en vaart er economisch goed bij.

Het is een kuuroord geworden, waar mensen met ademhalingsproblemen terecht kunnen. In het kuurpark is een heuse aerosol in de buitenlucht opgericht. Het is een overdekte houten constructie gevuld met duizenden braamstruiken, waarover dagelijks 200 000 liters zilt water stromen. De wind zorgt voor de verstuiving en mensen kunnen door lange gangen langs deze aerosol lopen om de zuivere, zoutvochtige lucht inademen.

De stad profileert zich sterk met haar eeuwenoude zoutproductie.

In de plaatselijke zoutmijnen worden nog steeds natuurlijke steenkristallen opgedolven.

In een klein maar wonderbaarlijk detail stelde ik vast dat het regionale overstegen wordt
door de groet die ook onze mijnwerkers gebruikten bij het afdalen van de schachten.:”Glück Auf”

In een volgend bericht vertel ik u meer over deze regionale identiteit in andere aspecten.

Ik hoop dat u tijdens mijn vakantie niet nodeloos mijn blog hebt bezocht maar  genoten hebt
van de foto's en wie weet van het echte bezoek aan FantasMa 08!

Kom zeker eens ontdekken wat ik van het Maaslands geheugen geconserveerd heb!

Mijn schoonvader was een geïnteresseerd toeschouwer en luisteraar!
Hij stond in bewondering voor de creativiteit en vindingrijkheid van alle kunstenaars.

De kunstwerken die voor hem refereren naar zijn eigen religieus en arbeidsverleden vond hij indrukwekkend.
Voor hem doet het werk van Georges Blom hem denken aan de vroegere 'brikoven'
en van het werk van Claudia Sochacki had hij al eerder zelf ontdekt dat het om een 'kapelke' gaat.

Practig toch hoe een 83 jarige man met zo'n lang verleden  kan genieten van hedendaagse kunst!

Beste bezoeker,

Zoals u al in de kranten hebt kunnen lezen zijn de reacties op mijn werk postitief.
Ook de bezoekers van de binnenlocaties vinden het boeiend om rond te kijken en hun Mosaans verleden te (her)ontdekken.

De meeste mensen nemen ook actief deel aan de sociale sculptuur door de vragenlijst in te vullen.

Ik heb ook al veel boeiende discussies gehad in verband met identiteit en de toekomst.

Het begrip 'transhumanisme' is een belangrijk gespreksonderwerp geworden.

Ik toon u hieronder overzichtsfoto's van mijn hedendaagse triptiek.

Let ook even op de verlichting.in de drie kamers...

Op zondag 20 juli en maandag 21 juli (nationale feestdag!) zal ik er  zijn om u persoonlijk te ontvangen.
Daarna zal ik u op de hoogte brengen van mijn ervaringen die eerste dagen!
Tot dinsdag!

Beste bezoeker,

De afgelopen twee dagen hebben we grote hulp gehad van de mensen van de stad Maaseik voor het inplanten van vlaggenmasten en het boren van gaten op verschillende locaties.

In uiterste weersomstandigheden, onder een sterke zon en in de gietende regen hebben Bèr en Fernand ons steeds goedgezind bijgestaan.

Geen enkele inspanning was hen te veel.
Met een zware boormachine, water, zand, mankracht, hamer en ‘pès’ (danke voor het nieuwe woord, Bèr!) hebben ze gewroet en getrokken tot ze er soms letterlijk van omvielen..

En altijd die lach en altijd die moed, wilskracht en hulpvaardigheid!

Ik denk dat de schepen van openbare werken van de stad Maaseik maar wat blij mag zijn met zulke krachten!

En, Fernand, vergeet morgen niet te ‘sjuffele’( ook een prachtig woord dat ik van u heb geleerd)!

Bij de put van Willibrord staat een kapelletje met verwaarloosde glasramen
van de heilige Harlindis en Relindis.

Met behulp van een laddertje heb ik geprobeerd een inkijk te krijgen
door de kapotte ramen en maakte ik volgende foto's.

Erg duidelijk zijn de kiekjes niet, maar meer gaven de heiligen niet prijs!

Ze zijn ook niet te beroerd om hand-en spandiensten te verlenen
bij de opbouw van sommige kunstwerken of het plaatsen van panelen..