Op zaterdag 18 mei speelde de allereerste interactieve theatervoorstelling van het blauwe Studio 100-konijn, Bobo, in zaal Elckerlyc.

In ‘Bobo gaat kamperen’ doen Bobo (Denise van Boekel – Oort) en zijn beste vriend Tjerk (Kristel van Grunsven) mee aan de kampeerwedstrijd van Radio Wortelberg. Omdat ze allebei graag willen winnen, besluiten ze apart mee te doen. Als later blijkt dat hun tenten naast elkaar staan opgesteld bundelen ze hun krachten, want samen sta je sterker dan alleen. Toch hebben ze ook de hulp nodig van de kinderen in de zaal om de opdrachten tot een goed einde te brengen: bessen kleuren, cijfers verbinden, voorwerpen tellen, puzzelen,… Na elke geslaagde opdracht krijgen ze een stukje van de schatkaart.

Tussendoor brengen Bobo en Tjerk liedjes uit het gelijknamige Bobo-album, dat in 2011 verscheen. Naast de hitsingle ‘Bobo’, komen ook o.a. ‘Verstoppertje’ en ‘Het Bobo doe-lied’, waarin de kinderen leren te fluiten en hun lichaamsdelen te benoemen, aan bod. Toch is het vooral de song ‘Pannenkoekenrock’ die de zaal in vuur en vlam zet en tevens de topper is van de 13 tracks tellende plaat. Toeval of niet, het nummer is geschreven door Studio 100-bazen Hans Bourlon & Gert Verhulst.

De show duurt iets meer dan een uur, wat voor de doelgroep (3+) ideaal is. Het decor is sober (enkel bomen, struiken en rotsen), maar wordt wel op erg creatieve wijze gebruikt, terwijl de dialogen en verhaallijnen zeer uitgebreid zijn.

‘Bobo gaat kamperen’ is nog op 9 juni te zien in Kortrijk.

Ilyas Baert

Setlist:

1. Bobo
2. Huppellied
3. Verstoppertje
4. Het Bobo doe-lied
5. Eén eendje
6. Pannenkoekenrock
7. Bobo (bis)

19-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Bent Van Looy heeft ondertussen geen introductie meer nodig. Als je hem niet kent als frontman van Das Pop, dan wel als Soulwax-drummer, Slimste Mens of van zijn eigen kledinglijn. Das Pop kondigde een sabbatjaar aan, maar stilzitten staat niet in zijn woordenboek, dus lanceerde hij zijn eerste solo-album: Round The Bend.

Deze plaat, die hij samen met producer Jason Falkner opnam in L.A., staat boordevol heel persoonlijke songs, gebaseerd op sierlijke pianolijnen. Vergelijkingen met illustere grootmeesters als Paul McCartney, Elton John en Billy Joel zijn dan ook nooit ver weg. De eerste single ‘Shadow of a man’ is ondertussen een feit en schopte het onmiddellijk tot Hotshot van de week op Studio Brussel.

In oktober komt Bent naar Capitole Gent om zijn album voor te stellen en dat doet hij in excellent gezelschap. Hij neemt zelf plaats achter de piano en laat zich begeleiden door een “All Star-band” van zijn beste muzikanten-vrienden en natuurlijk zijn trouwe Wurlitzer. Een concert om niet te missen!

Tickets & info: www.capitolegent.be

19-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

THE HAPPY stelt hun gloednieuwe worp voor: Miracles and Wonders. Niet toevallig neemt Charlotte Caluwaerts de lead vocal voor haar rekening op de nieuwe single. Charlotte krijgt hiermee de op haar lijf geschreven rol van frontvrouw van THE HAPPY toebedeeld. 

Vandaag kan ze die rol al meteen waarmaken op het podium want dan speelt The Happy op Gladiolen, het rock festival waar ook School Is Cool, Sir Yes Sir, Blaudzun e.v.a. aantreden! Aanstaande Pinkstermaandag 20 mei speelt The Happy hun nieuwe single Miracles and Wonders live in Café Corsari op ÉÉN en op 12 juni zijn ze te gast in het televisie programma 50 degrées Nord op Arte en La Deux (RTBF).

'Miracles and Wonders' is nu verkrijgbaar op iTunes en beluisterbaar op Spotify, Deezer en Youtube!

18-05-2013 om 18:14 geschreven door Ilyas Baert

KATO’s nieuwe videoclip Sugar Rush zal ongetwijfeld vele fans verrassen. Sugar Rush gaat over lust, mannen bekijken als objecten die goed zijn voor maar één ding. Het vrolijke karakter van het nummer zet de luisteraar op het verkeerde been… Geen suiker, maar wel dat andere zoete onderwerp: passie en sex.

Bekijk de videoclip van Sugar Rush op youtube: http://www.youtube.com/watch?v=sz6dUXInxyo en op muzu.tv:http://www.muzu.tv/kato/sugar-rush-music-video/1875864/

Sugar Rushwerd geschreven in Amerika door KATO, Kit Hain & gitarist Steven Vergauwen in de zomer van 2012 en staat op Warrior, het tweede album van KATO dat eind februari uitkwam en het is de derde single uit dat album waarmee KATO haar zomerseizoen aftrapt.

De videoclip is een productie van EVOvision. Het scenario werd geschreven door regisseur Frank Van Neerboom:
“EVOvision is bekend voor zijn tag line "It’s not about what you see, it’s about how you see it” en dit komt ook heel duidelijk over in KATO’s nieuwe videoclip. Twee verhaallijnen/tijdperken worden door mekaar gehaald. Ze gaan over hetzelfde, maar spelen zich af in een andere tijd.De ene kant toont de extreme fantasie: gladiatoren die de koningin entertainen door middel van dans en de andere kant toont de realiteit: het nachtleven waarin mannen de aandacht proberen te trekken van de diva.”

Voor de dance battles werden binnen- en buitenlandse dansers aangetrokken door Frank Van Neerboom, die ook zorgde voor de choreografie van de krump battle, een dansstijl die nog maar een tiental jaar bestaat, komende uit Compton (Los Angeles). Onder hen: Cristiano Tukwezo, Jordy Joia, Pieter Heyvaert. De videoclip werd in drie dagen opgenomen op ideale locaties o.m. in het Gentse havengebied die de sfeer perfect weergeven. De kus en vrijscènes zullen ongetwijfeld het meeste stof doen opwaaien.

16-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

15-05-2013 om 11:43 geschreven door Ilyas Baert

Lachen, smullen, eendjes vissen kan je samen met Plop op het grootste Plopfeest van het jaar, want de Kabouterkermis staat klaar! De nieuwe single ‘De Kabouterkermis’ is opnieuw een vrolijk deuntje en kan je vanaf nu downloaden. De videoclip kan je bekijken via http://www.youtube.com/watch?v=I9WMOOtjBxQ.　
En er is nog meer! Onze kaboutervrienden zorgen ook voor meer dan een uur kijkplezier met de nieuwe Plopspecial ‘Plop en de Kabouterkermis’ die vanaf vandaag verkrijgbaar is op DVD!　

Inhoud DVD:　
In deze leuke Plopspecial wordt het kabouterbos helemaal omgetoverd tot een groot kermisfeest. Plop organiseert dit jaar namelijk de kabouterkermis. Zijn vrienden willen hem graag helpen. Plop houdt een eettentje open, Lui opent een pottenkraam en Kwebbel een eendjeskraam, Smal een spiegelpaleis en Smul een kraam waarin je met taarten kan gooien. Alleen Klus doet niet mee. Klus wil liever zelf plezier maken. Maar omdat hij niet geholpen heeft, krijgt hij geen kermisbonnetjes, en zonder bonnetjes kan hij niet op de attracties… Iedereen kijkt vreemd op als er een nieuwe kermiskabouter langskomt. In ruil voor kermisbonnetjes voorspelt kabouter Ziener de toekomst van de andere kabouters…

Bovendien staan er 8 extra Plopverhaaltjes op deze DVD.
Ook de videoclip van 'De Kabouterkermis' vind je terug op deze DVD.

15-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Het parlement was er vorige week niet over te spreken dat de Vlaamse Cultuurminister Joke Schauvliege 850.000 euro projectsubsidie heeft toegekend aan Musical van Vlaanderen voor ‘Assepoester, het tamelijk ware verhaal’.

Ook Hans Bourlon, CEO van Studio 100, reageerde:
“Je hebt twee spelers in Vlaanderen die dit soort grootschalige producties doet. Maar Musical van Vlaanderen is een vzw-scherm voor een bedrijf. Wij maken sinds 1997 sprookjesmusicals die zonder steun 1,2 miljoen bezoekers haalden.
Wij hadden ook een musical rond ‘Assepoester’ gepland voor 2014. Een andere speler krijgt daar nu geld voor van de overheid. Wij hebben ons plan geschrapt, wat dus neerkomt op een stopzetten van activiteit door subsidiëring van de concurrentie.”

Minister Schauvliege reageerde als volgt:
“Studio 100 heeft geen dossier ingediend. Anders waren zij evengoed in aanmerking gekomen voor steun.”

13-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Dat de grens tussen fictie en realiteit soms klein is, wordt op maandag 13 mei 2013 nog maar eens duidelijk in de elfde aflevering van Zone Stad. Daarin is Patrick Janssens nog even de burgemeester van Antwerpen en speelt hij zichzelf op de staatsbegrafenis van een oud-gouverneur.

In deze nieuwe aflevering van de politiereeks steelt terugkerend gastacteur Filip Peeters niet alleen de show als crimineel Didier, maar ook Zoë, het dochtertje van Esther (Kim Hertogs). Door Zoë iets aan te doen, wil hij Esther raken omdat zij diegene is die hem jarenlang achter de tralies heeft gestoken. Wat Didier echter niet weet, is dat Zoë zijn bloedeigen dochter is…

Ondertussen opent het team van Zone Stad de jacht op een lijkendief. En ook bij Veerle Goderis (Natali Broods) tikt de klok, want zij heeft nieuwe snode plannen met het team van Zone Stad.

12-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

11-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Met 'Magie' bewandelt Udo nog steeds het pad van de Vlaamse evergreens.

Na het gigantische succes van Ik Mis Je Zo van Will Tura, haalt hij nu de klassieker van Philippe Robrecht vanonder het stof. Udo brengt de song op zijn gekende en typerende manier: vol emotie en kracht. De zanger koos het nummer in functie van zijn live repertoire en benadrukt dat hij met covers vooral een ode wil brengen aan de originele uitvoerders: "Magie en Ik Mis Je Zo zijn heilige huisjes; kleine Vlaamse kapelletjes die je hooguit een klein beetje mag restaureren, maar waar je vooral respect voor moet hebben." Een gesprek...

Waarom heb je voor ‘Magie’ gekozen?
Udo: "De keuze voor 'Magie' staat volledig in functie van mijn live performances. Ik ben in de eerste plaats een live artiest die, waar hij ook optreedt, een sterke live set wil neerzetten. En in een top set horen nu eenmaal topnummers.'Magie' is een Vlaamse pop evergreen, en laat ons eerlijk zijn: die zijn niet dikgezaaid. Mijn keuze voor 'Magie' is evenzeer een ode aan Philippe Robrecht en zijn prachtige ballad."

Maar waarom kies je voor een bestaande song en geen nieuw lied?
Udo: "Nieuwe Vlaamse songs liggen niet voor het rapen. De opkomst van het Internet heeft een sneeuwbaleffect in gang gezet, dat de hele industrie onderuithaalt en waardoor fundamentele jobs zoals die van songsmid verloren gaan. Talentvolle schrijvers klusten vroeger al eens bij in een muziekwinkel, maar sinds die er niet meer zijn verdienen schrijftalenten tegenwoordig hun boterham niet meer met muziek. Broodschrijvers lijken een uitgestorven ras. Ofwel heb je dus zeer veel geluk dat je een fantastisch nummer krijgt aangeleverd, ofwel kan je als artiest twee kanten uit: zelf een nummer schrijven of een bestaand lied coveren. En omdat ook radiostations tegenwoordig voor zekerheid kiezen wanneer ze hun playlist samenstellen, doen artiesten dat ook. De platenverkoop in kleine gebieden als het onze is compleet weggevallen, dus zijn radio en televisie van groot belang om je publiek te bereiken."

Zo lijkt het wel alsof je 'Magie' vanuit een technisch standpunt hebt gekozen?
Udo: "Neen, ik heb gewoon kort uitgelegd dat je nieuwe Vlaamse songs niet op elke hoek van de straat terugvindt en radiostations eieren voor hun geld kiezen. Als artiest schrijf ik veel zelf maar soms ga je al eens op zoek naar een alternatief. Indien ik enkel marketingtechnische redenen zou hebben om een song uit te brengen, dan kan ik beter stoppen en dan zouden ook succesvolle groepen als Milow en Triggerfinger ordinaire muzieksletten zijn. Een song kies je vanuit een artistiek gevoel. Ik heb 'Magie' dan ook in de eerste plaats gekozen omdat het een nummer is dat bij me past, dat ik op mijn eigen manier kan interpreteren en waar ik live mijn publiek mee kan boeien. Anderzijds heb ik er ook een nostalgisch gevoel bij: 'Magie' maakt dan ook deel uit van mijn jeugd. De song is ondertussen al 21 jaar oud en blijft na al die jaren nog steeds overeind. 'Magie' is een fantastisch lied, vol sfeer en gevoel. Live probeer ik dat gevoel ook op te wekken, zodat het publiek helemaal meegaat in de melancholische en verliefde sfeer van het muziekstuk. En zodra je die interactie met de toehoorders voelt, kan je op een organische manier toewerken naar een hoogtepunt. Daar doe je het voor als artiest en dat is de enige drijfveer in het zoeken naar nieuw materiaal."

In hoeverre verschilt jouw versie met die van Philippe Robrecht?
Udo: "Ze zijn erg verschillend en toch gelijk. Het gaat natuurlijk over hetzelfde lied dus je kan geen bocht van 180 graden nemen, al heb ik wel enkele belangrijke veranderingen aangebracht. De single versie van Philippe Robrecht duurt vier minuten, de akoestische versie bijna vijf. Dat is in deze tijden, waar alles snel en krachtig moet zijn, not done. Ik heb de single versie dus ingekort en er een modulatie ingestoken, waardoor het een extra schwung meekrijgt. Ook heb ik vanuit een artistiek oogpunt gekozen voor een stevigere versie met een saxsolo en bluesy gitaren. Daarvoor heb ik een beroep gedaan op de beste muzikanten van het land: Belgische saxlegende Henri Ylen en bluesgitarist Chris Van Nauw. Het grote verschil ligt 'm uiteraard in de zangstem en mijn manier van zingen. Dat is iets wat je niet kan uitleggen, daarvoor moet je luisteren. Philippe Robrecht is een verteller, een soort troubadour. Ik ben in de eerste plaats een melodische zanger en performer. Echter, weet dat muziek maken geen competitievorm is. Voor mij blijven originele versies van Vlaamse grootmeesters onevenaarbaar; dat vind ik nog steeds van Will Tura's Ik Mis Je Zo en dat is bij Magie van Philippe Robrecht niet anders. De originelen zijn heilige huisjes; kleine Vlaamse kapelletjes die je hooguit een klein beetje mag restaureren, maar waar je vooral veel respect voor moet hebben."

Laat je betoveren door ...Udo!

07-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Hans Mortelmans & Groep stelden op zondag 28 april hun nieuwe cd ‘Zand’ voor in de Arenbergschouwburg te Antwerpen. De vierde langspeler van de Wommelgemse zanger telt elf tracks en moet het hebben van humoristische, poëtische en melancholische elementen met jazzy invloeden. Op de hoes: een illusiemolen waarin elf illustraties zitten verweven die verwijzen naar één van de songs. Dé muzikale inspiratiebronnen van deze Antwerpse singer-songwriter zijn voornamelijk George Brassens, Django Reinhardt en Wannes Van de Velde.

De eerste track, ‘Alles is ambacht’, is een echt luisterliedje. De compositie is een ware ontdekkingstocht, terwijl de tekst eerder humoristisch is. Minder luchtig is ‘De dood van Alfons Mortelmans’. Dit lied is een ode aan één van Hans’ verre voorvaderen, die sneuvelde op de eerste dag van de Tweede Wereldoorlog. De droeve lyrics staan in groot contrast met de energieke grooves, die een waar lentegevoel creëren.

Dat Hans graag internationaal wil scoren is niet meer dan logisch, maar hij beseft ook dat dit met zijn huidige artiestennaam niet zal lukken. Voor het buitenland opteert hij dus voor ‘Banjo Reingoldt’. Het verhaal hierachter ontdek je op de gelijknamige track. Reïncarnatie staat dan weer centraal in ‘De bedwants’. Want, en ik citeer letterlijk, dan kan hij: “bijten in de billen van de grieten zoals in een hamburger of een pita. Magere sprieten heb maar geen schrik. Als ik bijt, bijt ik ze alleen maar dik.” Verdere uitleg is overbodig!

De cover ‘Stadkoepletten’ van wijlen Wannes Van de Velde (één van de muzikale leermeesters van Mortelmans) is zeer mooi uitgevoerd, net als ‘De forel’, een herwerkte versie van George Brassens’ ‘Comme une soeur’. Dat de band muzikaal tot heel wat in staat is, bewijzen de twee instrumentale tracks op het album: ‘Preludio su “Lu Guarracino”’ en ‘De koepletten’.

‘De bobo’s’ springt er door de krachtige sound en de gevatte tekst over de “cultuurminnende” mensen echt uit. Ook leuk is de titeltrack ‘Zand’, het bevat 3 refreinen en gaat erover dat de markt in elkaar stuikt en dit is niet te wijten aan de modale werknemer.

Het idee om rond een bepaald thema te werken, in dit geval illusies, is zeker eigenzinnig, maar met zijn poëtische, soms ook hilarische, teksten weet hij moeiteloos te raken en neemt de melancholie, door de getunede, swingende sound nooit helemaal de bovenhand. Hans Mortelmans & Groep zijn de gedroomde opvolgers van Wannes Van de Velde en het binnenkort “uitgezongen” ‘De Nieuwe Snaar’.

Ilyas Baert

04-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Op zaterdag 22 juni viert de populaire zanger Rob de Nijs zijn 70ste verjaardag, met een uniek verjaardagsconcert in de Lotto Arena in Antwerpen. Tijdens Rob 70 zal de gelauwerde artiest z’n grootste hits brengen – samen met z’n live band – en krijgt hij op het podium ook het gezelschap van enkele Vlaamse gastartiesten. Na het eerder aangekondigde bezoek van Paul Michiels, is nu ook zeker dat Will Tura zijn opwachting zal maken.

“Ik ben zo blij en gecharmeerd dat Will Tura de uitnodiging voor mijn verjaardagsconcert heeft aanvaard en dat hij erbij zal zijn in Antwerpen. Dat doet mij een enorm plezier,” zegt Rob de Nijs(70) enthousiast en geëmotioneerd. “Will is een grote persoonlijkheid en een zeer groot artiest waar ik bijzonder veel bewondering voor heb. In Vlaanderen noemen ze hem terecht De Keizer Van Het Vlaamse Lied. Als je ziet hoeveel prachtige liedjes hij in z’n carrière heeft geschreven, dan dwingt dat het allergrootste respect af,” aldus Rob de Nijs.

Qua muzikale carrièreverloop zijn er wel wat parallellen te trekken tussen Rob de Nijs en Will Tura. Rob brak in 1963 door met ‘Ritme Van De Regen’, één jaar nadat Will Tura z’n klassieker/evergreen ‘Ik Ben Zo Eenzaam Zonder Jou’ op de mensheid losliet. Opmerkelijk is de grote liefde voor muziek, de passie en de gedrevenheid die beide zeventigers nog steeds aan de dag leggen. Tijdens het concert Rob 70 wordt het dus een bijzonder moment wanneer beide muzikale iconen het podium zullen delen.

Naast Will Tura zal ook Paul Michiels (Soulsister) van de partij zijn op 22 juni tijdens Rob 70 in de Lotto Arena in Antwerpen.

“Ik moet zeggen dat ik echt uitkijk naar het concert in de Lotto Arena in Antwerpen. Voor mij is dat heel bijzonder, omdat het de eerste keer is dat ik in Vlaanderen een concert geef in zo’n grote zaal. En de Lotto Arena is toch één van de meest gerespecteerde concertzalen van Vlaanderen. Ik ben een paar weken geleden ter plaatse gaan kijken en het is een indrukwekkende locatie. Het fijne is dat ik toch contact hou met het publiek, omdat ze heel dichtbij gaan zitten. Mijn muzikanten en ik hebben er nu al heel veel zin in!“ aldus Rob de Nijs.

Tickets voor Rob 70, op 22 juni 2013 in de Lotto Arena in Antwerpen, kunnen besteld worden via www.teleticketservice.com of op 070/345.345.

02-05-2013 om 17:25 geschreven door Ilyas Baert

Jana De Valck (25) moest afgelopen vrijdag met spijt in het hart ‘The Voice Van Vlaanderen’ verlaten. Maar de fans hoeven niet te vrezen!

Op Facebook onthulde ze al dat er eigen werk zal aankomen en haar ambities reiken nog hoger. “Na mijn versie van ‘Euphoria’ kreeg ik alleen maar positieve reacties en steker nog: mijn Twitter en Facebook stonden vol met mensen die mij volgend jaar op het Songfestival willen zien. Dat is toch een teken dat ze mij een geschikte kandidate zouden vinden. Ik weet nu goed hoe het eraan toegaat en weet perfect wat me daar te wachten staat. Het zou een echte eer zijn mijn eigen land te mogen vertegenwoordigen!”

Of dat effectief zal gebeuren valt nog af te wachten! Wel is zeker dat Jana deze zomer op tal van podia solo zal optreden en haar eerste single 'That's what love is' kan je vanaf nu ook downloaden. Als die single aanslaat is een volledig album, met afwisselend pop en ballads, zeker niet uit te sluiten!

01-05-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Nederlander Wouter Hamel is razend populair bij onze Noorderburen en woont ook deels in Antwerpen. Naast zijn vele optredens in Europa, stond hij ook al op podia in China, Indonesië, Japan, Singapore en Zuid-Korea. In het kader van ‘Verse maatjes’ stelde hij op 24 april in de Arenberg met zijn vijfkoppige band zijn 4^de (!) EP ‘G.I.R.L.S.I.N.T.H.E.C.I.T.Y.!’ voor.

De titeltrack ‘G.I.R.L.S.I.N.T.H.E.C.I.T.Y.!’ – in een samenwerking met singer-songwriter Lucky Fonz III – is een feel good nummer waarin meteen alle registers worden opengetrokken. Het is een steengoede song en is mogelijk zelfs een toekomstige zomerhit. ‘Noam’ bevat een leuke gitaarhook en roept het gevoel op dat je in een gezellig en slaperig havenstadje ervaart. Missie geslaagd! De track ‘Rembrance day’ is een rustig, akoestisch nummer, waarbij je van het begin tot het einde wordt meegesleept door knappe, meerstemmige lyrics.

‘Hotel door’ heeft Wouter helemaal alleen in een bos opgenomen. Hij bracht zijn laptop mee en speelde zelf de piano, gitaren, cello en viool in. Resultaat: je hoort ieder zuchtje en ieder blaadje van de bomen dwarrelen. Intimistisch. Puur. Eerlijk. Top! ‘Cupcakes & Sprinkles’, tenslotte,is een instrumentale pianosong, die is opgedragen aan LouLou.

Ook na zijn 3 vorige platen blijft Wouter Hamel zich heruitvinden. Zijn songs zijn steeds pakkend en origineel. Hij is een gevestigde naam in het buitenland. En nu Vlaanderen nog! Maar dat kan geen probleem zijn...

Ilyas Baert

30-04-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Met zijn nieuwe album ‘Stay Gold’ vaart Ozark Henry (alias Piet Goddaer) een meer persoonlijke koers dan bij zijn vorige platen. Hij schrijft, speelt en produceert nog wel alle songs zelf, maar zingt vanaf nu samen met zangeres Amaryllis Uitterlinden (ook bekend van o.a. Ella, Danni Lowinski,…), wat al snel resulteert in een frisse klankkleur tussen de twee op deze melancholische popplaat.

‘Deep’ opent de plaat met een mysterieuze intro waarbij heel wat slagwerk aan te pas kwam en zet zo een hoge verwachtingsgrens neer, die moeiteloos wordt gehaald. De track ‘I’m your sacrifice’ bewees eerder al een oerdegelijke hitsingle te zijn door de dialogenzang en de, niet geheel onbelangrijke, oorwurm: ‘oh, oh, ohooh’.

De song (met de Latijnse titel) ‘Plaudite amici comedia finita est’, is dé verrassing van deze langspeler. Het lied heeft een leuk, nazinderend en steeds wederkerend akkoord en bevat gevarieerde lyrics. Naar het einde scandeert Amaryllis als ware operadiva ettelijke malen de Latijnse titel. In ‘We are incurable romantics’ worden lead en backing vocals steeds afgewisseld met de zin: ‘We are incurable romantics’, waarna naar het refrein toe alle registers worden opengetrokken en de samenzang weer primeert. Het nummer eindigt enkele tellen waarna het, met een drie minuten sterk opgebouwd muzikaal intermezzo, knap eindigt.

‘Outpatient’ bevat een snedige gitaarrifgetinte intro, waarna twee redelijk korte en eenvoudige strofes komen en een refrein dat bestaat uit één zin. De zeven minuten durende titeltrack ‘Stay gold ponyboy, stay gold’ bevat een langdurige muzikale intro, met als moment van extase het refrein ‘I know, you know’, o zo eenvoudig, maar wel een geniale vondst!

Amaryllis Uitterlinden krijgt in ’It was a queer sultry summer’ dan weer de kans om ons drie minuten solo van haar vocale talenten te overtuigen – wat zeker gelukt is – waarna Goddaer het weer overneemt. Tekstloos weet hij ook nog te raken met de twee prachtige instrumentale tracks: ‘Death and the maiden’ en ‘Juguetes del viento’.

Het is lang geleden dat ik zo een persoonlijke en mooie plaat, met een uitgepuurde sound, heb beluisterd. De stem van Amaryllis Uitterlinden is prominent aanwezig en biedt een extra dimensie aan het album, dat een strelende, weemoedige sfeer in al zijn essentie uitademt. Welkom in het muzikale universum van Ozark Henry!

Ilyas Baert

29-04-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Samen met regisseur Jan Geers heeft Peter Thyssen (Samson & Gert, Big & Betsy, De zonen van Van As,…) in 2011 het nieuwe theatergezelschap BOSTON vzw opgericht, dat met een uniek financieringsmodel en enkel met eigen stukken voor een breed publiek naar voren komt. Hun allereerste theaterstuk ‘Haven & Goed – Drie generatie dokwerkers’ speelde op 14 april in de Arenbergschouwburg.

Het verhaal:
Traditiegetrouw nodigt Robert De Grote (Arnold Willems) op 1 mei – nieuwjaarsdag voor de werkmens – zijn hele familie boven het café ‘Haven & Goed’ uit, dat wordt uitgebaat door zijn kleindochter Els (Marjan De Schutter), voor een heerlijke maaltijd: boterpistolets met koude schotel. Alles staat klaar om er een gezellige feestmaaltijd van te maken. Eerst komt zijn zoon, de Antwerpse dokwerker Ronny (Stefan Perceval) aan, waarna ook zijn andere zoon, de Beverse transportbedrijfhouder Alex (Peter Thyssen), en diens vrouw en ex-lerares Ingrid (Sien Eggers) de feestdis vervoegen.
Al is er weinig reden om te vieren: Ronny’s vrouw Patsy (Ini Massez) komt betrekkelijk laat aan met Alex’ boekhouder Patrick (Maarten Bosmans) en zijn zoon Brent (Arne Focketyn) komt ook later wegens zijn vele studeerwerk. Dit is de start van bijna twee uur lang dolkomische en ontroerende momenten van de dokwerkerfamilie De Grote, waarbij het verleden van de familie naar boven komt en ook de nakende erfenis nog eens besproken wordt.

We komen veel te weten over de familie De Grote tijdens de voorstelling. Hoe de derde broer, Wim, aan zijn einde is gekomen, bijvoorbeeld. En wie de echte vader is van Brent. En wat heeft de Bulgaarse chauffeur van Alex te verbergen? Weet boekhouder Patrick er meer van? En heeft Patrick iets met Patsy? En nog belangrijker: zal Els in ‘The Voice’ team Natalia mogen vervoegen? Ook worden er onopgeloste zaken uit de jeugdjaren van de broers eindelijk opgehelderd en krijg je antwoord op, misschien wel, de allerbelangrijkste vraag uit het stuk: waarom beschouwt de familie De Grote Joepie als seksblad?

Het is vooral Stefan Perceval die met zijn rol van de vulgaire Antwerpse dokwerker Ronny de show steelt. Zijn verhalen over de fichedag en het sociaal ‘accident’ (hij bedoelde sociaal assistent, IB), zijn vier uur durende recordpoging in de draagbare sauna en de onovertroffen dans op ‘Eviva Espana’ zullen nog lang blijven nazinderen. Ook de andere acteurs zetten hun rol geloofwaardig neer, al vind ik dat de (kleine) rol van Arne Focketyn en het personage van Ini Massez iets te weinig uit de verf komen. Extra pluim voor Peter Thyssen,die naast co-auteur van dit stuk, ook met verve zijn rol neerzet, en in tegenstelling tot andere acteurs geen moeite heeft om zijn lach in te houden als Perceval weer eens over de rooie gaat.

Dit stuk is met zoveel furore en overtuiging gebracht, dat het zeker een aanrader is! Herkenbare dagdagelijkse rituelen worden afgewisseld met hilarische, vaak over the top, gebeurtenissen. Al is er ook plaats voor ontroerende momenten. Als debuutstuk van Boston kan ‘Haven & Goed’ tellen. Hopelijk komt er snel een vervolg op deze volkse familiekomedie, zodat we blijven genieten. Ik kijk er al naar uit!

Ilyas Baert

23-04-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Nathalie Meskens kennen we vooral uit series als ‘Kaat & Co’, ‘David’, ‘Tegen de sterren op’, ‘Danni Lowinski’ en binnenkort ook ‘Conni & Clyde’. Dat ze een topactrice is weten de meeste mensen intussen wel, maar ze is ook een uitstekende zangeres.              
Wegens het grote succes en massale vraag hernam Nathalie voor de allerlaatste keer in de Arenbergschouwburg haar muziekprogramma ‘Alle Liedjes Die Ze Zelf Had Willen Schrijven’, waarmee ze al sedert 2011 alle culturele centra van Vlaanderen mee afschuimt.

Omdat dit concert in Antwerpen een thuismatch was, werd het voorprogramma verzorgd door Stan Lee Cole, het eenmanshuisorkest uit ‘Scheire en de Schepping’. Hij bracht samen met de drie backings – Anouck Luyten, Britt Maris & Britt Van Hoof – drie songs uit zijn debuutalbum ‘Devil’s Ringtone’.

Na het korte, maar goede voorprogramma, brak het moment aan dat Nathalie samen met haar band het optreden inzette. Meer dan anderhalf uur bracht ze songs van diverse en zeer uiteenlopende artiesten. Zo passeerden o.a.‘Familiar feeling’ (Moloko), ‘Crazy’ (Gnarls Barkley), ‘God’s song’ (Randy Newman), ‘Liberian Girl’ (Michael Jackson) en ‘Mad about the boy’ (Dinah Washington) de revue.

Waar Nathalie echt mee uitspringt zijn haar bindteksten. De zangeres houdt ook enorm van haar publiek en vuurt constant vragen af. Ook liet ze geen moment onbenut om reclame te maken voor haar restaurant en kon er zelfs een interview met de muzikanten af. Er was ook een prominente rol voor pianist Jeroen Tilkin weggelegd. Hij fungeerde als applausmeester, ritmegever en als operazanger in het volledig herwerkte ‘No one knows’ (Queens of the Stone Age).

Besluit: Nathalie zette knappe vertolkingen neer en zette vele songs naar haar eigen hand: ze werden vaak in een soul of jazzy jasje gestopt. Ze bracht ook een stukje Vlaams (lees: Antwerps) in ‘Ain’t no sunshine’ (Bill Withers): ‘Er is geen zonneschijn zonder A’. De avond werd memorabel afgesloten met ‘Rolling in the deep’ (Adele). Eerder parodieerde ze haar al, maar ook gewoon puur, zonder vermomming werd het een ijzersterke vertolking. Heel het concert was er trouwens één van hoogtepunten: het ritme zat goed, er stak vaart in en niemand verveelde zich. Als Nathalie ooit overweegt om het acteren op een lager pitje te zetten en voluit voor een muziekcarrière te gaan, zal ik de eerste zijn om dit aan te moedigen. Go, girl!

Ilyas Baert

22-04-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Bert Voordeckers kiest voor de naam waarmee hij van kindsbeen af door het leven gaat : BETTES! 　          Tijdens de blind auditions van “The Voice van Vlaanderen 2012” is het meteen raak voor Bert “BETTES” Voordeckers. De beginwoorden van Neil Diamonds ‘Girl’ slaan in als een bom, Bert kiest voor Koen Wauters als coach, eindigt derde in de wedstrijd en pakt nu uit met een plaat vol bewerkingen van nummers die een rol gespeeld hebben in zijn leven : "The Soundtrack Of My Life". 　

Op 19 april komt de voorloper van zijn allereerste album uit. De single ‘Love Is A Stranger’ is een remake van de eighties hit van Eurythmics en is BETTES op zijn best!　
Het full album ‘The Soundtrack Of My Life’ verschijnt op 3 mei. Songs waarmee hij het publiek voor zich wist te winnen en liedjes boordevol nostalgie.　

Op 1 mei stelt BETTES zijn “Soundtrack Of My Life” voor, tijdens een exclusieve showcase in CC Den Egger in Scherpenheuvel.　

19-04-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

18-04-2013 om 13:04 geschreven door Ilyas Baert

Op zaterdag 13 april stelde Pauwel De Meyer (23) met zijn band – Geoffrey Meys, Anton De Boes, Eva Afschrift en Michaël Vercauteren – zijn tweede album ‘Hideaway’ voor in de Arenbergschouwburg te Antwerpen.

Deze tweede langspeler bevat 8 eigen songs en moet het vooral hebben van rustige, melancholische folkpop. ‘I don’t think so’ en ‘Woods’ zijn eerlijke, akoestische songs met een minimum aan middelen: enkel het vocale telt! Zo monden beide tracks uit in echte luisterliedjes. Nog zo’n oprecht nummer is ‘Do you remember’. Met enkel piano als begeleiding brengt Pauwel een amper 2 minuten durende, uit het hart geschreven, song.

De single ‘Double bed, view on the beach’ springt er door de indiefolkse invloeden en de vioolrifs & tweede stem (beide van Eva Afschrift) echt uit!
De titeltrack ‘Hideaway’ is beklijvend authentiek, terwijl ‘Two feet on the ground’, met zijn mooie meerstemmige lyrics blijft nazinderen.

De illustratie op de hoes en het originele binnenwerk maken van deze cd een erg persoonlijk product. Het is eentje om te ontdekken! Al twijfel ik er niet aan dat we in de toekomst nog veel van Pauwel De Meyer gaan horen.

Ilyas Baert

16-04-2013 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert